Να δοθεί απάντηση στη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ-Ανακοίνωση του Κόκκινου Δικτύου

Η συμφωνία κυβέρνησης και δανειστών με την υπογραφή του 3ου μνημονίου και την υπερψήφισή του από τη βουλή, από κοινού με τις μνημονιακές δυνάμεις – ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποταμι, συνιστά πλήρη παραβίαση του πολιτικού και προγραμματικού πλαισίου επί του οποίου συγκροτήθηκε και λειτούργησε πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Απο­τε­λεί ευ­θεία πα­ρα­βί­α­ση των απο­φά­σε­ων του συ­νε­δρί­ου του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, του προ­ε­κλο­γι­κού προ­γράμ­μα­τος και της λαϊ­κής εντο­λής της 25ης Γε­νά­ρη, αλλά και της τα­ξι­κής νίκης του «ΟΧΙ» της 5ης Ιου­λί­ου.Απο­τε­λεί επί της ου­σί­ας πα­ρά­δο­ση στην πο­λι­τι­κή των τα­ξι­κών αντι­πά­λων, του κε­φα­λαί­ου και των εγ­χώ­ριων και διε­θνών ελίτ, σε ευ­θεία αντί­θε­ση με τα κοι­νω­νι­κά συμ­φέ­ρο­ντα για τα οποία αγω­νί­ζε­ται και εκ­προ­σω­πεί η Αρι­στε­ρά. Απο­τε­λεί, αντι­κει­με­νι­κά, την πο­λι­τι­κή των «αφε­ντι­κών» για τη διέ­ξο­δο από την κα­πι­τα­λι­στι­κή κρίση μέσα από τη συ­ντρι­βή των δυ­νά­με­ων της ερ­γα­σί­ας και των σύμ­μα­χων κοι­νω­νι­κών στρω­μά­των.



Οι ρα­γδαί­ες αυτές πο­λι­τι­κές εξε­λί­ξεις των προη­γού­με­νων εβδο­μά­δων ακο­λου­θούν τη διαρ­κή και πλήρη απα­ξί­ω­ση κάθε συλ­λο­γι­κής δια­δι­κα­σί­ας, λει­τουρ­γί­ας των ορ­γά­νων και απο­φά­σε­ων του κόμ­μα­τος, από τον πρό­ε­δρο και την ηγε­τι­κή κυ­βερ­νη­τι­κή ομάδα. Τε­λευ­ταία εξέ­λι­ξη, ου­σια­στι­κής «κα­τάρ­γη­σης» του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, απα­ξί­ω­σης των ορ­γά­νων, αλλά και του συ­νό­λου των μελών του απο­τέ­λε­σε η αιφ­νι­δια­στι­κή επι­λο­γή προ­κή­ρυ­ξης πρό­ω­ρων εκλο­γών, ερή­μην κάθε ορ­γά­νου και απο­φα­σι­στι­κής δια­δι­κα­σί­ας, με ταυ­τό­χρο­νη ωμή πα­ρα­βί­α­ση της πρό­σφα­της από­φα­σης της Κ.Ε. για έκτα­κτο συ­νέ­δριο, μετά από ει­σή­γη­ση του ίδιου του προ­έ­δρου. Με απο­κλει­στι­κή ευ­θύ­νη της στε­νής ηγε­τι­κής κυ­βερ­νη­τι­κής ομά­δας και του ίδιου του Α. Τσί­πρα ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ οδη­γεί­ται σε διά­λυ­ση, μετά την ακύ­ρω­ση τόσο του πο­λι­τι­κού του πλαι­σί­ου, όσο και της συλ­λο­γι­κής του δη­μο­κρα­τι­κής λει­τουρ­γί­ας, με­τα­τρε­πό­με­νος σε ένα αρ­χη­γο­κε­ντρι­κό κόμμα για την εφαρ­μο­γή του 3ου μνη­μο­νί­ου.



Για την εφαρ­μο­γή δη­λα­δή του σχε­δί­ου Σόι­μπλε, όπως άλ­λω­στε, πέραν των άλλων, κα­τα­γρά­φη­κε από την θερμή υπο­στή­ρι­ξη με την οποία ο ίδιος το υπε­ρα­σπί­στη­κε κατά τη συ­ζή­τη­ση ψή­φι­σής του από το Γερ­μα­νι­κό κοι­νο­βού­λιο. Πα­ράλ­λη­λα, έκ­πλη­ξη προ­κα­λεί η στή­ρι­ξη εκ­προ­σώ­πων των δα­νει­στών (π.χ. Γ. Ντάι­σελ­μπλουμ) στην επι­λο­γή των πρό­ω­ρων εκλο­γών, ώστε να εξυ­πη­ρε­τη­θεί η εφαρ­μο­γή του… μνη­μο­νί­ου, όταν ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ το πλη­ρο­φο­ρού­νταν από τα ΜΜΕ.



Η ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά όμως εξα­κο­λου­θεί να είναι πα­ρού­σα δί­νο­ντας συ­νέ­χεια στους αγώ­νες των προη­γού­με­νων χρό­νων, στην πο­λι­τι­κή ανα­τρο­πή των εκλο­γών του Γε­νά­ρη και στη συ­ντρι­πτι­κή ιστο­ρι­κή νίκη του «ΟΧΙ» στα μνη­μό­νια στο δη­μο­ψή­φι­σμα του Ιου­λί­ου. Συ­νέ­χεια στο δρόμο της ακύ­ρω­σης των μνη­μο­νί­ων και του συ­νο­λι­κού κα­θε­στώ­τος που έχουν εγκα­θι­δρύ­σει, στην ανα­τρο­πή της λι­τό­τη­τας και συ­νο­λι­κά των νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων πο­λι­τι­κών κοι­νω­νι­κής εξα­θλί­ω­σης που με­τα­θέ­τουν τα βάρη της κα­πι­τα­λι­στι­κής κρί­σης στην κοι­νω­νι­κή πλειο­ψη­φία των εκ­με­ταλ­λευό­με­νων τά­ξε­ων.



Πρώτο άμεσο και ανα­γκαίο βήμα απο­τέ­λε­σε, σε κοι­νο­βου­λευ­τι­κό επί­πε­δο, η συ­γκρό­τη­ση της Κ.Ο. της «Λαϊ­κής Ενό­τη­τας».



Κομ­βι­κό πα­ρά­γο­ντα σε αυτή την κα­τεύ­θυν­ση απο­τε­λεί η ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρή πο­λι­τι­κή πα­ρα­κα­τα­θή­κη του ίδιου του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, η Αρι­στε­ρή Πλατ­φόρ­μα και το ρι­ζο­σπα­στι­κό δυ­να­μι­κό των μελών του σε ολό­κλη­ρη τη χώρα.



Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ συ­γκρο­τή­θη­κε και έδρα­σε πο­λι­τι­κά τα προη­γού­με­να 11 χρό­νια ως ένα μα­ζι­κό ενω­τι­κό εγ­χεί­ρη­μα της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς, που βα­σί­στη­κε στην άνοδο των κι­νη­μά­των, στους αγώ­νες ενά­ντια στο νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό και στη λι­τό­τη­τα. Στη­ρί­χθη­κε στην ενό­τη­τα ευ­ρύ­τε­ρων τμη­μά­των και πα­ρα­δό­σε­ων της Αρι­στε­ράς σε ρήξη με την κε­ντρο­α­ρι­στε­ρά, στη με­τα­βα­τι­κή αντί­λη­ψη για το πρό­γραμ­μα με στόχο τον σο­σια­λι­σμό και στην απά­ντη­ση της «Κυ­βέρ­νη­σης της Αρι­στε­ράς» ( όχι φυ­σι­κά της συ­γκυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ) στο άμεσο πο­λι­τι­κό ζή­τη­μα της κυ­βερ­νη­τι­κής εξου­σί­ας, στα χρό­νια της κρί­σης.



Η κοι­νω­νι­κή και πο­λι­τι­κή ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση που σε ένα ση­μα­ντι­κό βαθμό συ­σπει­ρώ­θη­κε στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, δια­μορ­φώ­θη­κε από πλειά­δα αγώ­νων και ποι­κί­λων κι­νη­μά­των, με­τα­ξύ αυτών του κι­νή­μα­τος για το Άρθρο 16, της εξέ­γερ­σης της νε­ο­λαί­ας το Δε­κέμ­βρη του 2008, αλλά και των ερ­γα­τι­κών αγώ­νων και του κι­νή­μα­τος των πλα­τιών της πε­ριό­δου 2010-2012.



Με δε­δο­μέ­νο το γε­γο­νός ότι η τα­ξι­κή πάλη και οι πο­λι­τι­κές εξε­λί­ξεις δεν είναι ευ­θύ­γραμ­μες, αλλά και την κρι­σι­μό­τη­τα της συ­νέ­χειας του μα­ζι­κού αγώνα για την ανα­τρο­πή των ακραία νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών και της λι­τό­τη­τας, απο­τε­λεί ζω­τι­κής ση­μα­σί­ας στόχοη πο­λι­τι­κή έκ­φρα­ση του ρεύ­μα­τος της ανα­τρο­πής στις επερ­χό­με­νες εκλο­γές μέσα από ένα ευρύ εκλο­γι­κό και πο­λι­τι­κό μέ­τω­πο της Ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς.



Η Αρι­στε­ρά και οι αγώ­νες των εκ­με­ταλ­λευό­με­νων τά­ξε­ων δεν ητ­τή­θη­καν. Συ­ντρι­πτι­κή ήττα υπέ­στη η πο­λι­τι­κή γραμ­μή και οι πο­λι­τι­κές επι­λο­γές (πο­λι­τι­κές συμ­μα­χί­ες (π.χ. ΑΝΕΛ, ΠτΔ), κυ­βερ­νη­τι­κές επι­λο­γές κ.λ.π.) της ηγε­τι­κής ομά­δας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που αγνό­η­σε το πρό­γραμ­μα αλλά και τις προει­δο­ποι­ή­σεις του ίδιου του κόμ­μα­τος (και ιδιαί­τε­ρα της Αρι­στε­ρής Πλατ­φόρ­μας). Συ­ντρι­πτι­κή ήττα υπέ­στη η γραμ­μή του«κυ­βερ­νη­τι­σμού», του «πάση θυσία ευρώ», της απόρ­ρι­ψης των μο­νο­με­ρών ενερ­γειών και της κα­τα­στρο­φι­κής δια­πραγ­μά­τευ­σης για την επί­τευ­ξη «συμ­φω­νί­ας» με τους πο­λι­τι­κούς εκ­προ­σώ­πους του εγ­χώ­ριου και διε­θνούς κε­φα­λαί­ου.



Η στό­χευ­ση του διε­θνούς και εγ­χώ­ριου κε­φα­λαί­ου να απο­τε­λέ­σουν πα­ρέν­θε­ση οι αγώ­νες και οι διεκ­δι­κή­σεις των αγω­νι­ζό­με­νων αλλά και η Αρι­στε­ρά και ιδιαί­τε­ρα στην Ελ­λά­δα, χώρα -«αδύ­να­μο κρίκο» της διε­θνούς κρί­σης, πρέ­πει να δια­ψευ­στεί με τον πιο σαφή τρόπο.



Πα­ράλ­λη­λα, η προ­σχώ­ρη­ση της κυ­βέρ­νη­σης και της ηγε­τι­κής ομά­δας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην λο­γι­κή του μο­νό­δρο­μου του νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου T.I.N.A. δια μέσου του επι­χει­ρή­μα­τος της μη ύπαρ­ξης εναλ­λα­κτι­κής, απει­λεί να συ­ντρί­ψει την κοι­νω­νι­κή αγω­νι­στι­κό­τη­τα και αυ­το­πε­ποί­θη­ση, με τε­ρά­στιες συ­νέ­πειες τόσο σε εγ­χώ­ριο, όσο και σε διε­θνές επί­πε­δο. Η απά­ντη­ση πρέ­πει να είναι ηχηρή σε κάθε επί­πε­δο, εκ­κι­νώ­ντας από τις επερ­χό­με­νες εκλο­γές.



Σε αυτό το πλαί­σιο, απέ­να­ντι στην απο­γο­ή­τευ­ση, στην απο­στρά­τευ­ση και στο κλίμα ητ­το­πά­θειας απαι­τεί­ται η ανα­σύ­ντα­ξη του ρι­ζο­σπα­στι­κού δυ­να­μι­κού, των αγω­νι­στριών και αγω­νι­στών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σε κάθε Ο.Μ. σε κάθε Ν.Ε., σε κάθε κλα­δι­κή και Τμήμα για τη συλ­λο­γι­κή υπε­ρά­σπι­ση των αγώ­νων, των απο­φά­σε­ων και του ρι­ζο­σπα­στι­κού κε­κτη­μέ­νου του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ενά­ντια στην ηγε­τι­κή ομάδα η οποία απο­φά­σι­σε «για εμάς χωρίς εμάς», ανα­τρέ­πο­ντας το πο­λι­τι­κό πλαί­σιο και τις απο­φά­σεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, οδη­γώ­ντας τον, την ίδια στιγ­μή, στη διά­λυ­ση και στην απο­σύν­θε­ση από τις οθό­νες των Μ.Μ.Ε.



Η άμεση απά­ντη­ση του κό­σμου του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι πε­ρισ­σό­τε­ρο ανα­γκαίο παρά ποτέ να είναι η διεκ­δί­κη­ση της συ­νέ­χειας της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ρής πο­ρεί­ας και η πο­λι­τι­κή έκ­φρα­ση της εμπι­στο­σύ­νης και της στή­ρι­ξης του κό­σμου των ερ­γα­ζο­μέ­νων, των ανέρ­γων, της νε­ο­λαί­ας και των φτω­χών λαϊ­κών στρω­μά­των, που συ­ντρί­βο­νται, μέσα από ένα ενω­τι­κό μέ­τω­πο της Ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς με τη συ­σπεί­ρω­ση του με­γα­λύ­τε­ρου δυ­να­τού συ­σχε­τι­σμού δυ­νά­με­ων της Αρι­στε­ράς.



Αφε­τη­ρία απο­τε­λεί η αρι­στε­ρή ρι­ζο­σπα­στι­κή πο­λι­τι­κή που πα­ρα­βιά­στη­κε και εγκα­τα­λεί­φθη­κε, καθώς επί­σης και η εμπι­στο­σύ­νη στη δύ­να­μη της κι­νη­το­ποί­η­σης και της ενερ­γού αγω­νι­στι­κής συμ­με­το­χής του ίδιου του κό­σμου. Το με­τα­βα­τι­κό πρό­γραμ­μα ακύ­ρω­σης των μνη­μο­νί­ων, ανα­τρο­πής της λι­τό­τη­τας και του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού, σε αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή κα­τεύ­θυν­ση, εκ­κι­νεί από την προ­ώ­θη­ση ενός πλέγ­μα­τος μέ­τρων τα­ξι­κής μο­νο­μέ­ρειας υπερ των ερ­γα­ζό­με­νων τά­ξε­ων με όλη την ατζέ­ντα των μέ­τρων υπερ της ερ­γα­σί­ας, των κα­τώ­τε­ρων λαϊ­κών στρω­μά­των, των δη­μό­σιων κοι­νω­νι­κών αγα­θών και υπη­ρε­σιών και του κοι­νω­νι­κού κρά­τους, που θα υπο­στη­ρι­χθούν από αντί­στοι­χα μέτρα βα­ριάς φο­ρο­λό­γη­σης του κε­φα­λαί­ου και του συσ­σω­ρευ­μέ­νου πλού­του. Πα­ράλ­λη­λα, κρί­σι­μος είναι ο ρόλος της εθνι­κο­ποί­η­σης στρα­τη­γι­κών το­μέ­ων της οι­κο­νο­μί­ας με ερ­γα­τι­κό και κοι­νω­νι­κό έλεγ­χο και πρω­τί­στως των τρα­πε­ζών, σε συν­δυα­σμό με τις μο­νο­με­ρείς ενέρ­γειες της παύ­σης πλη­ρω­μών και της δια­γρα­φής του με­γα­λύ­τε­ρου, του­λά­χι­στον, μέ­ρους του χρέ­ους. Σε αυτή την κα­τεύ­θυν­ση είναι κρί­σι­μο το ζή­τη­μα της επέ­κτα­σης των συν­δι­κα­λι­στι­κών δι­καιω­μά­των και γε­νι­κά των κοι­νω­νι­κών-δη­μο­κρα­τι­κών δι­καιω­μά­των και ελευ­θε­ριών, της επέ­κτα­σης της δη­μο­κρα­τί­ας στην ίδια την πα­ρα­γω­γή απέ­να­ντι στον ερ­γο­δο­τι­κό δε­σπο­στι­σμό και την τρο­μο­κρα­τία καθώς επί­σης και η προ­ώ­θη­ση μορ­φών αλ­λη­λέγ­γυας και συ­νερ­γα­τι­κής οι­κο­νο­μί­ας, αυ­το­διεύ­θυν­σης και αυ­το­δια­χεί­ρι­σης για την σύν­δε­ση των ανέρ­γων με το αρ­γούν πα­ρα­γω­γι­κό δυ­να­μι­κό. Αυτή η πο­λι­τι­κή πρέ­πει να υπο­στη­ρι­χθεί με κάθε ανα­γκαίο μέσο και επο­μέ­νως, στο πλαί­σιο της γραμ­μής «καμιά θυσία για το ευρώ», με την επι­λο­γή ρήξης με την ευ­ρω­ζώ­νη και το ευρώ.



Αυτή είναι η διε­θνι­στι­κή πο­λι­τι­κή της ρήξης με τις εγ­χώ­ριες και διε­θνείς δυ­νά­μεις του κε­φα­λαί­ου, που είναι δυ­να­τόν να ενερ­γο­ποι­ή­σει τον «αδύ­να­μο κρίκο» της διε­θνούς κα­πι­τα­λι­στι­κής κρί­σης, την άνοδο των αγώ­νων των «από κάτω» σε ευ­ρω­παϊ­κό και διε­θνές επί­πε­δο, πυ­ρο­δο­τώ­ντας τη διε­θνή αλ­λη­λεγ­γύη αλλά και την άνοδο της Αρι­στε­ράς. Αυτή η πο­λι­τι­κή απο­τε­λεί και την μόνη ικανή απά­ντη­ση απέ­να­ντι στη ακρο-δε­ξιά και φα­σι­στι­κή απει­λή.



Ως «Κόκ­κι­νο Δί­κτυο» σε αυτές τις κρί­σι­μες και απαι­τη­τι­κές συν­θή­κες θα πά­ρου­με όλες τις δυ­να­τές πρω­το­βου­λί­ες για να υπο­στη­ρί­ξου­με τις πα­ρα­πά­νω κα­τευ­θύν­σεις, δί­νο­ντας όλες μας τις δυ­νά­μεις για την προ­ώ­θη­ση ανοι­χτών δια­δι­κα­σιών ενερ­γού συμ­με­το­χής και συλ­λο­γι­κής συ­στρά­τευ­σης του με­γα­λύ­τε­ρου δυ­να­τού δυ­να­μι­κού προ­ερ­χό­με­νου από τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, δια­φο­ρε­τι­κών τά­σε­ων της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς, αλλά και ανέ­ντα­χτων αγω­νι­στών και αγω­νι­στριών της Αρι­στε­ράς.



Ταυ­τό­χρο­να, θα συμ­βάλ­λου­με με κάθε δυ­να­τό τρόπο στη συ­σπεί­ρω­ση ευ­ρύ­τε­ρων δυ­νά­με­ων της Αρι­στε­ράς για τη δια­μόρ­φω­ση ενός ενω­τι­κού με­τώ­που της Ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς που θα δώσει μα­ζι­κή πο­λι­τι­κή και εκλο­γι­κή έκ­φρα­ση στη συ­νέ­χεια του αγώνα για την «ανα­τρο­πή» και στην έκ­φρα­ση των συμ­φε­ρό­ντων της με­γά­λης κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας.