ΕΡ: Από την εξάμηνη διαπραγμάτευση με τους δανειστές εσείς τι συμπέρασμα βγάζετε τελικά; Θα μπορούσε να υπάρξει κάποιο άλλο αποτέλεσμα, ίσως με μια άλλη στρατηγική εκ μερους της Ελλαδας;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Η διαπραγματευτική στρατηγική της κυβέρνησης απέτυχε παταγωδώς και αυτή η παταγώδης αποτυχία έγινε η αφορμή να προχωράει η κυβέρνηση στην υπογραφή ενός νέου τρίτου καταστρεπτικού μνημονίου. Η διαπραγματευτική κυβερνητική τακτική ήταν γεμάτη από παλινωδίες, αντιφάσεις και μεγάλες αυταπάτες, ενώ η αδιέξοδη παράταση των διαπραγματεύσεων επιδείνωνε την οικονομική ύφεση και στράγγιζε και τα τελευταία πολύτιμα αποθεματικά της χώρας, αφήνοντας την πατρίδα μας έκθετη στο έλεος των βρώμικων εκβιασμών της ΕΚΤ. Και αυτές τις εκτιμήσεις δεν τις κάνω σήμερα. Τις υποστήριζα σθεναρά όλο το τελευταίο κυβερνητικό πεντάμηνο, προκαλώντας δυσαρέσκειες και αντιδράσεις στα κυβερνητικά και κομματικά όργανα. Η μεγαλύτερη, όμως, αυταπάτη ήταν η φαντασίωση ότι μπορούσε το σημερινό νεοαποικιακό ευρωζωνικό κατεστημένο να αποδεχθεί, με ένα μίγμα από κυβερνητικές ικεσίες και κατάρες, μια δήθεν «καλή συμφωνία».
H ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ!
ΕΡ: Η στρατηγική της "διαπραγμάτευσης" εντός της Ευρωζώνης για μια "βιώσιμη συμφωνία" ήταν ρεαλιστική;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Το ευρωζωνικό κατεστημένο και πρώτα απ’ όλα το γερμανικό κατεστημένο, συναποτελούν την πιο ακραία και εμμονική νεοφιλελεύθερη αντίδραση στο σύγχρονο διεθνή καπιταλισμό. Ο ευρωζωνικός ιδιαίτερα χώρος είναι μια ζώνη στην οποία έχει καταλυθεί στην ουσία η δημοκρατία και έχει επιβληθεί, κάτω από το ιδεολόγημα του «ευρωπαϊσμού», ένας σκληρός ιδιόμορφος ολοκληρωτισμός, ο οποίος γράφει περιφρονητικά στα παλιά του τα παπούτσια κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας. Είναι αυτό που απερίφραστα ονόμασα δικτατορία του ευρώ. Δείτε τι γίνεται τα τελευταία πέντε χρόνια στη χώρα μας. Ότι και να ψηφίζει ο ελληνικός λαός, όσα δημοψηφίσματα και να κάνει, μνημόνιο τελικά συνομολογείται και μνημόνια λιτότητας εφαρμόζονται. Η κυβέρνηση εφ’ όσον δεν είχε με δημόσιο τρόπο και ενήμερο τον λαό ως πολιτική εναλλακτική επιλογή, την οποία να εννοεί πλήρως, την έξοδο από την ευρωζώνη, ματαιοπονούσε. Οι «θεσμοί», χωρίς την ανησυχία κάποιας απειλής για τα συμφέροντα τους, θεωρούσαν την κυβέρνηση όμηρο και την έπαιζαν όπως η γάτα με το ποντίκι. Η έξοδος από την ευρωζώνη δεν είναι καταστροφή, ούτε καταστροφή είναι η ανεξάρτητη πολυδιάστατη πολιτική οικονομικών και εξωτερικών σχέσεων, που θα καθιστούσε παρελθόν την Ελλάδα ως ευρωατλαντικό οικόπεδο. Αντίθετα, μια συντεταγμένη έξοδος από την ευρωζώνη μπορούσε να ενισχύσει τις εξαγωγές τις χώρας, να αποδυναμώσει τις εισαγωγές, να εκτοξεύσει τον τουρισμό, να αυξήσει την απασχόληση, να αποκαταστήσει τη νομισματική κυριαρχία και κατ’ επέκταση την εθνική κυριαρχία και να δημιουργήσει προϋποθέσεις για να υπάρξει ισχυρή ρευστότητα στην οικονομία με ένα ισχυρό παραγωγικό πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων και την ευνοϊκή ροή χρηματοδότησης της στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και την αγροτιά. Ασφαλώς δυσκολίες στην πρώτη φάση της εξόδου θα υπάρξουν αλλά με την παράλληλη εφαρμογή ενός εθνικού προοδευτικού προγράμματος παραγωγικής ανασυγκρότησης, την εθνικοποίηση των τραπεζών και τον εθνικό έλεγχο της Κεντρικής Τράπεζας, αυτές μπορεί γρήγορα να ξεπεραστούν, βάζοντας τη χώρα σε τροχιά ανάκαμψης. Δυστυχώς όμως η κυβέρνηση ήταν δογματικά προσηλωμένη στο ευρώ, ενώ ακόμα και τώρα θεωρεί, αλίμονο, ως μείζον κίνδυνο το Grexit!
ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΚΑΙ ΕΕ ΜΟΝΟ ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ
ΕΡ: Εν τέλει, αυτή η Ευρώπη μπορεί να αλλάξει εκ των έσω; "Η Ευρώπη των λαών" παίρνει από την καταστροφή του υπάρχοντος οικοδομήματος;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Η σημερινή ευρωζώνη και συνολικά η ΕΕ πάσχουν από βαθιά δομική νεοφιλελεύθερη και γραφειοκρατική αρτηριοσκλήρωση, ενώ η καταθλιπτική Γερμανική ηγεμονία στην πορεία τους μετατρέπει τους χώρους αυτούς σε ιδιόμορφες κλειστές γερμανικές ζώνες δογματικών και αυταρχικών αγκυλώσεων. Εδώ και καιρό ισχυρίζομαι ότι η ευρωζώνη αλλά και η ΕΕ, έτσι όπως έχουν εξελιχθεί, μάλλον δεν μεταρρυθμίζονται ουσιαστικά αλλά ανατρέπονται. Η Ευρώπη θα αλλάξει μόνο αν μια χώρα και στην συνέχεια ομάδα χωρών, ξεφύγουν από την ευρωζωνική φυλακή και ανατρέψουν τα αγοραία δεσμά της ΕΕ, διαμορφώνοντας προϋποθέσεις για μια νέα ισότιμη συνεργασία λαών και χωρών της Ευρώπης, βασισμένη σε γνήσιες προοδευτικές αρχές και αξίες, χωρίς ηγεμονισμούς και νεοαποικιακές αποφύσεις.
ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΔΕΝ ΓΛΥΤΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ
ΕΡ: Αν, όπως είναι πιθανόν, οι βουλευτές που αναφέρονται στην Αριστερή Πλατφόρμα καταψηφίσουν την συμφωνία με τους δανειστές που θα φέρει η κυβέρνηση στην Βουλή, ο πρωθυπουργός θα πρέπει να προχωρήσει σε εκλογές, να επιδιώξει κυβέρνηση ειδικού σκοπού ή να παραμείνει με μια κυβέρνηση που εκ των πραγμάτων θα στηρίζεται στις ψήφους των κομμάτων της αντιπολίτευσης κι όχι στους βουλευτές που συγκροτούν την κατά το Σύνταγμα κοινοβουλευτική πλειοψηφία;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Από όσο γνωρίζω οι βουλευτές με αναφορά την Αριστερή Πλατφόρμα, που καταψήφισαν τα απαράδεκτα νομοσχέδια με τα προαπαιτούμενα, τα οποία, μάλιστα, ήρθαν στη Βουλή με διαδικασίες που παραβίαζαν τον Κανονισμό της Βουλής και το Σύνταγμα, θα καταψηφίσουν και το νομοσχέδιο με το νέο τρίτο μνημόνιο. Και θεωρώ ότι θα πράξουν πολύ σωστά. Από κει και πέρα αυτό που θα επιθυμούσα να προκύψει ως συνέχεια είναι ένα σχέδιο για άμεση επιστροφή της κυβέρνησης στις αντιμνημονιακές της ρίζες και στον λαϊκό ριζοσπαστισμό της. Ξέρω ότι αυτό που προτείνω φαντάζει ουτοπικό και ανεδαφικό. Ίσως να προκαλεί και ειρωνικά σχόλια σε ορισμένους ή να εξοργίζει άλλους μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ. Με κάθε ειλικρίνεια, όμως, λέω ότι η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανένα μέλλον, όπως και ο τόπος, εφαρμόζοντας ένα νέο τρίτο μνημόνιο. Ούτε μπορεί η κυβέρνηση αυτή να γλυτώσει την κατακραυγή, προσφεύγοντας ένοχα και άρον- άρον σε εκλογές εξπρές μέσα στον Σεπτέμβρη, αντιγράφοντας κακόγουστα, τις πιο νοσηρές τακτικές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
ΘΑ ΑΠΑΞΙΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΣΤΗ ΛΑΪΚΗ ΕΝΤΟΛΗ;
ΕΡ: Στην περίπτωση που οι βουλευτές της Αριστερής Πλατφόρμας ή κι άλλοι βουλευτές καταψηφίσουν την συμφωνία στην Βουλή θεωρείτε πολιτικώς δόκιμο να παραμείνουν στην Κ.Ο. του κόμματος που θα υλοποιεί την συμφωνία-μνημόνιο, όπως το χαρακτηρίζετε;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Όσοι όσες από την Κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ καταψηφίσουν το νέο μνημόνιο δεν θα κάνουν μια κίνηση εχθρική προς το κόμμα, την Αριστερά, το λαό και τον τόπο. Δεν είναι βουλευτές παρασυνάγωγοι αλλά βουλευτές που θέλουν να τιμήσουν και τιμούν στην πράξη, χωρίς να υπολογίζουν αξιώματα και θέσεις, τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς και κυρίως τη διπλή περήφανη, αγωνιστική και ελπιδοφόρα λαϊκή εντολή της 25ης Γενάρη και της 5ης Ιούλη. Επομένως, ανεξαρτήτως του πως θα κινηθούν οι βουλευτές του «ΟΧΙ», πράγμα που δεν το γνωρίζω, το ερώτημα για το τι είναι «πολιτικώς δόκιμο» σε σχέση με την ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο σε αυτούς δεν πρέπει να απευθυνθεί. Αλίμονο να φθάσουμε στο σημείο να τιμωρείται και να απαξιώνεται στην πορεία της Αριστεράς η συνέπεια και η σταθερότητα.
ΕΡ: Περιθώρια να βγούμε από το τούνελ της λιτότητας και των μνημονίων μεσοπρόθεσμα διαχειριζόμενοι και διευρύνοντας τις όποιες δυνατότητες προσφέρει η διαφαινόμενη συμφωνία με τους θεσμούς, υπάρχουν;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Δεν πρόκειται να βγούμε από το τούνελ της λιτότητας, της υποτέλειας και της νεοαποικιοκρατίας όσο μπαίνουμε πιο βαθιά στο τούνελ των αλλεπάλληλων μνημονίων. Ας μην έχουμε και άλλες αυταπάτες.
ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΣΜΟΥ ΤΟΥ
ΕΡ: Περιθώρια να διατηρηθεί η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ δια της αρχής “ενότητα μέσα από την διαφορετικότητα” υπάρχουν; Πώς μπορεί να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Η συγκρότηση και η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ προωθήθηκαν και σφυρηλατήθηκαν με τολμηρές και πρωτότυπες επιλογές, κόντρα σε κατεστημένες αντιλήψεις της Αριστεράς εκείνης της περιόδου, με διαρκείς μάχες, με μεγάλη επιμονή και αντοχή, με θυσίες και στερήσεις και κυρίως με σκληρούς αγώνες, με ριζοσπαστικό καινοτόμο πνεύμα και ανοικτούς ορίζοντες. Ανοικτούς ορίζοντες που περιείχαν την πλήρη αναγνώριση της διαφορετικότητας, μαζί με την ελευθερία γνώμης όποτε έκρινε κανείς αναγκαίο και τον πλήρη σεβασμό της συλλογικότητας, με την τελευταία, όμως, λειτουργούσα και όχι υποκαθιστάμενη από άτυπες σχέσεις. Αυτός ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που μας έφερε ως εδώ και δεν ξέρω γιατί θα πρέπει να τον θυσιάσουμε στο όνομα της κυβέρνησης. Αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που μπορεί να διατηρήσει και να ενισχύσει την ενότητα του μέσα από την διατήρηση και ενίσχυση του προοδευτικού ριζοσπαστισμού του και όχι με την αναγκαστική πειθάρχηση σε απαράδεκτες μνημονιακές μετατοπίσεις, οι οποίες θα τον καταστρέψουν, θα καταστρέψουν την κυβέρνηση μαζί και τον τόπο.
"ΟΧΙ" ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
ΕΡ: Ποια είναι η “μέρα της κρίσης” για τον ΣΥΡΙΖΑ; Η ψηφοφορία στην Βουλή για την συμφωνία ή το Συνέδριο που έχει αποφασίσει η ΚΕ για τα τέλη Σεπτέμβρη-αρχές Οκτώβρη;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Η «μέρα της κρίσης» είναι μια φράση που περιέχει κάτι από θεολογία. Δεν νομίζω ότι ταιριάζει με την περίπτωση μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση βρίσκονται αυτή την ώρα σε σταυροδρόμι. Το δίλημμα μνημόνια ή μια νέα αντιμνημονιακή προοδευτική πορεία ανασυγκρότησης είναι υπαρκτό. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκείνος που πάντα τόνιζε ότι υπάρχει εναλλακτική λύση στα μνημόνια και ότι τα τελευταία δεν είναι μονόδρομος. Δεν ξέρω γιατί σήμερα θα πρέπει να επιβεβαιώσουμε το μνημονιακό μονόδρομο ενάντια στην δυνατότητα εναλλακτικής επιλογής. Σήμερα, αντίθετα, πρέπει να βρούμε τη δύναμη να ακολουθήσουμε τις αρχές μας και παρά τις δυσκολίες και τις πιέσεις, να τιμήσουμε το «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος, πηγαίνοντας το δρόμο της αντίστασης μας μέχρι το τέλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου