Τις πρώτες ώρες της 16ης Ιουλίου, η Ελληνική Κυβέρνηση ψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία να απεμπολήσει την εθνική της κυριαρχία και να μετατραπεί σε ένα ημι- αποικιακό παράρτημα της ΕΕ. Η πλειοψηφία της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη πάρει θέση ενάντια στην συνθηκολόγηση. Έχει υπάρξει μια μερική γενική απεργία. Ο Τσίπρας είχε απειλήσει πως θα παραιτηθεί εάν πενήντα από τους βουλευτές του ψήφιζαν εναντίον του. Στην ψηφοφορία έξι απείχαν και 32 τον καταψήφισαν, μαζί και ο Γιάννης Βαρουφάκης, που είχε παραιτηθεί από Υπουργός Οικονομικών μετά το δημοψήφισμα, επειδή, όπως δήλωσε, «κάποιοι συμμετέχοντες στο Eurogroup» είχαν εκφράσει την επιθυμία αυτός να λείπει από τις συναντήσεις τους.
Έτσι, λοιπόν, η κυβέρνηση είχε επί του πρακτέου κηρύξει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ως άκυρο και κενό.
Έξω από τη Βουλή, στην Πλατεία Συντάγματος, χιλιάδες νεαροί ακτιβιστές του ΣΥΡΙΖΑ διαδήλωσαν κατά της κυβέρνησής τους. Τότε κατέφθασαν οι αναρχικοί με βόμβες μολότοφ και τα ΜΑΤ απάντησαν με δακρυγόνα. Όλοι έφυγαν από την Πλατεία και μέχρι το βράδυ είχε πέσει ησυχία και πάλι. Είναι δύσκολο να μην νιώσει κανείς κατάθλιψη για όλα αυτά.
Η Ελλάδα έχει προδοθεί από μια κυβέρνηση που όταν εκλέχθηκε μόλις πριν από έξι μήνες, προσέφερε ελπίδα. Καθώς περπατούσα μακριά από την άδεια Πλατεία, το πραξικόπημα της Ε.Ε. μου έφερε στο μυαλό αναμνήσεις από ένα άλλο.
Πήγα για πρώτη φορά στην Ελλάδα το Πάσχα του 1967. Η περίσταση ήταν μια ειρηνική διάσκεψη στην Αθήνα που τιμούσε την μνήμη του αριστερού Έλληνα Γρηγόρη Λαμπράκη, που δολοφονήθηκε από φασίστες στην Θεσσαλονίκη το 1963, ενώ η αστυνομία απλά κοιτούσε, και ο οποίος αργότερα αποθανατίστηκε στην ταινία «Ζ» του Κώστα Γαβρά. Μισό εκατομμύριο πολίτες παραβρέθηκαν στην κηδεία του στην Αθήνα. Στη διάρκεια της διάσκεψης άρχισαν να διαδίδονται άσχημες φήμες στην αίθουσα. Στο βήμα, ένας βουδιστής μοναχός από το Βιετνάμ δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί ο κόσμος είχε σταματήσει να τον ακούει. Κάποιοι με οικογενειακές διασυνδέσεις στον Στρατό ανέφεραν ότι ο Ελληνικός Στρατός, με τη στήριξη της Ουάσιγκτον , επρόκειτο να κάνει πραξικόπημα ώστε να προλάβει την διεξαγωγή εκλογών, στις οποίες φοβούνταν ότι η Αριστερά θα τα πήγαινε αναπάντεχα καλά. Οι ξένοι απεσταλμένοι συμβουλεύθηκαν να φύγουν από τη χώρα κατευθείαν. Εγώ πήρα μια πολύ πρωινή πτήση για Λονδίνο. Εκείνο το απόγευμα, τα τανκς κατέλαβαν τους δρόμους. Η Ελλάδα παρέμεινε υπό την εξουσία Συνταγματαρχών τα επόμενα επτά χρόνια.
Πήγα στην Αθήνα αυτόν τον μήνα για τον ίδιο λόγο: να μιλήσω σε ένα συνέδριο, αυτή τη φορά κάποιο που ονομάζονταν «Αυξάνοντας την Δημοκρατία» κατά ειρωνική σύμπτωση. Περιμένοντας έναν φίλο σε μια καφετέρια στα Εξάρχεια, άκουσα ανθρώπους να συζητάνε για το πότε η κυβέρνηση θα κατέρρεε. Ο Τσίπρας έχει ακόμα υποστηρικτές που είναι πεπεισμένοι ότι αυτός θα θριαμβεύσει οποτεδήποτε και αν γίνουν οι εκλογές. Δεν είμαι σίγουρος για αυτό. Έχουν περάσει έξι άδοξοι μήνες. Η νεολαία, που ψήφισε Σύριζα σε μεγάλο ποσοστό και βγήκε στους δρόμους όπου και συμμετείχε ενθουσιωδώς στην καμπάνια του «Όχι» στο δημοψήφισμα, τώρα προσπαθεί να συνειδητοποιήσει τι συνέβη. Η καφετέρια ήταν κατάμεστη από δαύτους και διαξιφίζονταν με μανία. Στην αρχή του μήνα γιόρταζαν για την ψήφο του «Όχι». Ήταν προετοιμασμένοι για περισσότερες θυσίες, να ρισκάρουν την ζωή τους εκτός Ευρωζώνης. Ο Σύριζα τους γύρισε την πλάτη. Η ημερομηνία της 12ης Ιουλίου του 2015, όταν ο Tσίπρας συμφώνησε στους όρους της Ε.Ε., θα είναι τόσο διαβόητη όσο και η 21η Απριλίου του 1967. Τα τανκς έχουν αντικατασταθεί από τις τράπεζες, όπως το έθεσε και ο Βαρουφάκης έπειτα από την τοποθέτησή του ως Υπουργός Οικονομικών.
Η Ελλάδα, στην πραγματικότητα, έχει πολλά τανκς, επειδή οι στρατιωτικές βιομηχανίες της Γερμανίας και της Γαλλίας δωροδόκησαν τους πολιτικούς, καθώς ήθελαν διακαώς να ξεφορτωθούν το πλεόνασμα εξοπλισμού που διέθεταν αφού στον κόσμο πια οι πόλεμοι διεξάγονται από βομβαρδιστικά και μη επανδρωμένα οχήματα. Στη διάρκεια της πρώτης δεκαετίας του αιώνα αυτού, η Ελλάδα ήταν ανάμεσα στους κορυφαίους πέντε εισαγωγείς όπλων, κυρίως από τις γερμανικές εταιρίες Ferrostaal, Rheinmetall και Daimler-Benz.
Το 2009, τη χρονιά αφού ξέσπασε η κρίση, η Ελλάδα ξόδεψε 8 δις ευρώ – το 3,5% του ΑΕΠ- για αμυντικές δαπάνες. Ο τότε Υπουργός Αμύνης, Άκης Τσοχατζόπουλος, ο οποίος δέχθηκε μεγάλες δωροδοκίες από αυτές τις εταιρίες, καταδικάστηκε για διαφθορά σε ένα Ελληνικό Δικαστήριο το 2013. Φυλακή για τον Έλληνα και μικρά πρόστιμα για τους Γερμανούς – αφεντικά.
Τίποτα από όλα αυτά δεν αναφέρθηκε στον οικονομικό Τύπο τις τελευταίες εβδομάδες. Δεν συμβάδιζε αρκετά με την ανάγκη να απεικονίζεται η Ελλάδα ως ο μόνος ένοχος παραβάτης. Ακόμα, σε ένα Ελληνικό Δικαστήριο έχουν δοθεί πειστικές αποδείξεις ότι ο μεγαλύτερος φοροφυγάς στη χώρα είναι η Hochtief, ο κατασκευαστικός γίγαντας της Γερμανίας που έχει το αεροδρόμιο της Αθήνας. Δεν έχει πληρώσει ΦΠΑ εδώ είκοσι χρόνια και χρωστά 500 εκατομμύρια ως καθυστέρηση απόδοσης του ΦΠΑ. Και ούτε έχει πληρώσει τις εισφορές κοινωνικής ασφάλισης. Υπολογίζεται ότι το συνολικό της χρέος στο ταμείο του κράτους θα μπορούσε να αγγίζει το ένα δισεκατομμύριο ευρώ.
Είναι συχνό φαινόμενο σε περιόδους κρίσης οι πολιτικοί να ανακαλύπτουν πόσο άχρηστοι είναι.
Και όντας σε παράλυση από την συνειδητοποίηση πως αυτοί που θεωρούσαν ως φίλους τους τελικά δεν ήταν, ανησυχούν για την απώλεια ψηφοφόρων και χάνουν την ψυχραιμία τους. Όταν οι εχθροί τους, έκπληκτοι από το ότι έχουν συμφωνήσει περισσότερα από τα απαιτούμενα, απαιτούν ακόμα περισσότερα, οι παγιδευμένοι πολιτικοί τελικά καταφεύγουν στους υποστηρικτές τους, μόνο για να ανακαλύψουν αυτοί τους έχουν ξεπεράσει κατά πολύ: 61% των Ελλήνων ψήφισε να απορριφθεί η πρόταση για διάσωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου