Το …ισχυρότερο, ίσως, «επιχείρημα», η τελευταία γραμμή άμυνας, τόσο της κυβέρνησης όσο και του πρωθυπουργού και των απολογητών τους για να ψηφιστούν απνευστί τα προαπαιτούμενα μέτρα και το 3ο και πιο καταστροφικό για το λαό και τη χώρα μνημόνιο, συμπυκνώνεται περίπου στην εξής αιτιολογία: «Αναγκαστήκαμε να το κάνουμε. Τώρα τι θέλετε; Να πέσει η Αριστερή κυβέρνηση και να γίνει αριστερή παρένθεση, όπως θέλει το κατεστημένο; Δεν είναι καλύτερα να κυβερνάει ο …αριστερός ΣΥΡΙΖΑ, παρά οι Σαμαροβενιζέλοι;».Το «επιχείρημα» θα μπορούσε να έστεκε μια χαρά, αν εξ’ ορισμού δεν βασιζόταν σε πήλινα πόδια κι αν δεν διέστρεφε παντελώς την κοινή λογική και την πραγματικότητα. Αριστερός δεν είναι αυτός που απλά το δηλώνει. Απαιτείται – δυστυχώς ή ευτυχώς - και απόδειξη. Και θέτουμε ευθέως το ερώτημα: Πόσο «αριστερή» μπορεί να είναι μια κυβέρνηση που ψηφίζει και εφαρμόζει αντιλαϊκά μνημόνια και τις ντιρεκτίβες των δανειστών; Και για να το προχωρήσουμε λίγο παρακάτω αναφέροντας μόνο μερικά παραδείγματα:
Κυβερνάει η «αριστερά» ή η τρόικα – «τερατόικα», «κουαρτέτο», Quadriga ή όπως αλλιώς τη βαφτίσουν οι ευφάνταστοι ταγοί των «θεσμών» - όταν αυξάνεται ο ΦΠΑ και τα λαϊκά στρώματα δυσκολεύονται πλέον να αγοράσουν ακόμη και είδη πρώτης ανάγκης;
Κυβερνάει η «αριστερά» όταν κατά διαταγήν της τρόικας ψηφίζει νόμους με τους οποίους βγαίνει «στο σφυρί» μπιρ παρά και με διαδικασίες εξπρές υπέρ των τραπεζών και υπέρ των ξένων κερδοσκοπικών «κορακιών» ακόμη και η πρώτη κατοικία των χειμαζόμενων νοικοκυριών και τα ακίνητα των ρημαγμένων από την ύφεση και τα μνημόνια μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που αδυνατούν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους;
Είναι «αριστερή» μια κυβέρνηση όταν ο περιβόητος κεφαλικός φόρος ΕΝΦΙΑ (αυτός που θα καταργούσε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν γινόταν κυβέρνηση και θα αντικαταστούσε με Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας) ζει και βασιλεύει και διαιωνίζεται με όλες τις τιμές;
Κυβερνάει η «αριστερά» και ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν μετατρέπει τη χώρα σε αποικία χρέους και όταν γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της τη λαϊκή κυριαρχία, μετατρέποντας το περήφανο «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος της 5 Ιουλίου σε ένα ταπεινωτικό «ναι»;
Είναι «αριστερή» μια κυβέρνηση όταν δέχεται ακόμη και να συζητήσει την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων εργαζομένων, την ώρα που χώρα στενάζει από την ανεργία, με πάνω από 1,5 εκατομμύριο ανέργους;
Είναι «αριστερή» μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να επαναφέρει μονομερώς τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις στους εργασιακούς χώρους και να εγγυηθεί την ελεύθερη συνδικαλιστική έκφραση των εργαζομένων, λες και βρισκόμαστε ακόμη στην εποχή της εξέγερσης του Σικάγου;
Κυβερνάει η «αριστερά» όταν πετσοκόβει αδίστακτα μισθούς και συντάξεις και ετοιμάζεται να κάνει δεκτές τις προτάσεις των δανειστών για τέτοιες αυξήσεις των ορίων συνταξιοδότησης, ώστε να φτάσουμε σε λίγα χρόνια η φράση «Έλληνας συνταξιούχος» να έχει καταντήσει το πιο σύντομο ανέκδοτο;
Πόσο «αριστερή» είναι μια κυβέρνηση που δέχεται να βγει «στο σφυρί», να ξεπουληθεί και να λεηλατηθεί το σύνολο της δημόσιας περιουσίας, ανεξάρτητα από το εάν η έδρα του νέου φορέα που θα πάρει τη θέση του αμαρτωλού ΤΑΙΠΕΔ θα βρίσκεται στην Αθήνα, το Λουξεμβούργο ή στους φοροπαραδείσους της νήσου Καϊμάν;
Είναι «αριστερή» μια κυβέρνηση, που αντί να εθνικοποιήσει τις τράπεζες, υποχρεώνει για ακόμη μια φορά τον ελληνικό λαό να τις «σώσει» πληρώνοντας δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ για την ανακεφαλαιοποίησή τους, ώστε να τις παραδώσει στη συνέχεια άσπιλες, αμόλυντες και υγιείς στους ξένους «κηφήνες» του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου;
Πόσο «αριστερή» είναι μια κυβέρνηση που δέχεται να νομοθετεί ό,τι της πασάρει η τρόικα των δανειστών με διαδικασίες που μετατρέπουν σε κουρελόχαρτο το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής, που ακυρώνουν κάθε έννοια δημοκρατίας σ’ αυτόν τον τόπο;
Είναι «αριστερή» άραγε μια κυβέρνηση που ετοιμάζεται να «κόψει» το αφορολόγητο στο πετρέλαιο θέρμανσης, γυρίζοντας εκατοντάδες χιλιάδες δυσπραγούντα νοικοκυριά στην εποχή των μαγκαλιών;
Πόσο «αριστερή» είναι μια κυβέρνηση που απαιτεί έως και 100% προκαταβολή φόρου από τον αγρότη – που μαζί με άλλα καταστροφικά μέτρα τον οδηγεί στο ξεκλήρισμα – αλλά και από τη μικρή επιχείρηση και τον ελεύθερο επαγγελματία με το μπλοκάκι που «ξύνει τον πάτο» της ανέχειας και της υποαπασχόλησης;
Είναι «αριστερή» μια κυβέρνηση που βάζει τα ΜΑΤ και τις άλλες δυνάμεις καταστολής να χτυπούν και να συλλαμβάνουν ειρηνικούς διαδηλωτές, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι μνημόνια αυταρχισμός και τρομοκρατία πάνε χέρι – χέρι;
Το σόι αριστερά είναι αυτή που τα βάζει με το λαό και τις ανάγκες του; Που ψηφίζει και εφαρμόζει μνημόνια που τον εξαθλιώνουν; Που θέτει τη χώρα υπό την ασφυκτική κηδεμονία των δανειστών; Που κάνει «συμβιβασμούς» όλο και σε πιο αντιλαϊκή κατεύθυνση, έχοντας μάλιστα και το θράσος να προσπαθεί να συγκαλύψει την πολιτική της κατάντια και κατηφόρα ρίχνοντας τόνους «λάσπη» σε όσους προασπίζοντας το πρόγραμμά της αρνούνται να ψηφίσουν μνημόνια, ενώ παράλληλα προβάλλουν εναλλακτικές λύσεις που βγάζουν το λαό από το μαγκανοπήγαδο της λιτότητας και οδηγούν στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Δυστυχώς η σημερινή «κυβερνώσα αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ, εφαρμόζοντας αυτήν την άκρατη νεοφιλελεύθερη πολιτική – εκουσίως ή ακουσίως, δεν έχει καμιά, σε τελευταία ανάλυση, σημασία - έχει πάρει οριστικό διαζύγιο από την αριστερά. Από τις ταυτοτικές της αρχές και αξίες. Γι’ αυτό, άλλωστε, το τελευταίο διάστημα απολαμβάνει αμέριστα τα χάδια του ξένου και ντόπιου κατεστημένου και τα αυθόρμητα χειροκροτήματα των διαπλεκόμενων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, που βλέπουν τον «αριστερό» ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίζεται απόλυτα τα συμφέροντά τους και να στηρίζει τους στρατηγικούς ευρωμονοδρόμους τους.
Εκείνο ίσως που απομένει ακόμη είναι μόνο η τυπική ληξιαρχική πράξη του διαζυγίου για να μεταλλαχθεί παντελώς και να οδηγηθεί ολοταχώς προς το Κέντρο της πολιτικής «παλάντζας», καταλαμβάνοντας τις αξιοζήλευτες θέσεις του Ποταμιού, του ΠΑΣΟΚ και του …Λεβέντη, φτάνοντας ακόμη και ως τις παρυφές της ΝΔ! Κάτι τέτοιο άλλωστε το έχει ήδη προαναγγείλει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γ. Δραγασάκης μιλώντας σε πρόσφατη συνέντευξή του στην εφημερίδα Realnews για «ουσιαστική επανίδρυση» του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός κάτι παραπάνω θα ξέρει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου