Συγκλονιστικές γυναίκες αντάρτισσες πολεμούν τους φασίστες: «Ενα τουφέκι ήταν το δώρο του αρραβώνα μου»
Το αφιέρωμα το αναδημοσιεύουμε από την
Φωτογραφική Εγκυκλοπαίδεια και
το site
enallaktikos.gr - Ανεξάρτητος κόμβος για την Αλληλέγγυα, Κοινωνική - Συνεργατική Οικονομία, την Αειφορία και την Κοινωνία των Πολιτών
πρόκειται για μια σειρά φωτογραφικών ντοκουμέντων,
μιας μεγάλης χρονικής περιόδου ...
που ξεκινά
από τον Β' παγκόσμιο πόλεμο
μέχρι το ηρωικό Κομπάνι...
Αντάρτισσα στο Ελ Σαλβαδόρ, το 1981. Το λουλούδι στα μαλλιά, το όπλο στο χέρι ως τρόπος ζωής.
H Miles Μarin, ήταν μία Γιουγκοσλάβα αντάρτισσα, νοσοκόμα, γνωστή για το πορτρέτο της "Kozarčanka» που έκανε το 1943 ο φωτογράφος Georges Skrigin Knezpolje.
Μετά τον πόλεμο, η Miles Marin έγινε διάσημη στην πρώην Γιουγκοσλαβία, βρίσκοντας τον εαυτό της στα σχολικά βιβλία, καθώς και στο εξώφυλλο πολλών βιβλίων. Πέθανε στο χωριό Πρίεντορ Πετσάνι στις 14 Νοέμβρη 2007.
Η Μαρίνα Ginesta (29 Ιαν. 1919 - 6 Ιαν. 2014) ήταν Γαλλίδα, μέλος της Ενιαίας Σοσιαλιστικής Νεολαίας στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο. Έγινε διάσημη λόγω της φωτογραφία που τραβήχτηκε από τον Juan Guzmán στον τελευταίο όροφο του Hotel Colónστη Βαρκελώνη κατά τη διάρκεια του Ιούλη του 1936 στη στρατιωτική εξέγερση στη Βαρκελώνη. Είναι μία από τις πιο εμβληματικές φωτογραφίες του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου
Lyudmila Pavlichenko (12 του Ιουλίου, 1916 - 10 Οκτωβρίου 1974).
Τον Ιούνιο του 1941, η Ludmila ήταν 24 ετών όταν η ναζιστική Γερμανία επιτέθηκε στη Σοβιετική Ένωση. Ήταν από τις πρώτες εθελόντριες που συμφώνησαν να συμμετάσχουν στο πεζικό. Εγγράφτηκε στην 25η Μεραρχία Πεζικού, και υπήρξε μία από τις 2.000 Σοβιετικής γυναίκες στο τμήμα των ελεύθερων σκοπευτών.
Έγινε το σύμβολο της άμυνας της Σεβαστούπολης (AP Photo)
Η Λεϊλά Χάλεντ γεννήθηκε στη Χάιφα το 1944. Η διεθνής προσοχή συγκεντρώθηκε πάνω της, όταν στις 29 Αυγούστου του 1969, όταν στη Ρώμη, μαζί με έναν ακόμα Παλαιστίνιο μαχητή του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, κατέλαβαν αεροσκάφος της TWA που εκτελούσε την πτήση από Λος Άντζελες για Αθήνα και Τελ Αβίβ, αναγκάζοντας τον πιλότο να προσγειωθεί στη Δαμασκό όπου απελευθέρωσαν τους επιβάτες και ανατίναξαν το αεροσκάφος. Κρατήθηκαν στη Συρία σχεδόν για δύο μήνες. Η 25χρονη τότε Λεϊλά Χάλεντ μετατράπηκε σε σύμβολο της Παλαιστινιακής αντίστασης. Το όνομα και η εικόνα της μπήκαν στα σπίτια όλου του κόσμου κάνοντας γνωστό το μέχρι τότε γενικά αγνοημένο δράμα και τον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού.
Μαρία Μπέικου:
«Ενα τουφέκι ήταν το δώρο του αρραβώνα μου»
Δεκαοκτώ χρόνων κατατάχτηκε στον ΕΛΑΣ, στην Αντίσταση, και νίκησε. Στα είκοσι δύο βγήκε ξανά στο βουνό, πολεμώντας με τον Δημοκρατικό Στρατό στον Εμφύλιο, και νικήθηκε. (1946 - 1949). Αργότερα έγινε για τους αριστερούς της Ελλάδας η παρήγορη φωνή του «Εδώ Μόσχα».
Γυναίκες στη μάχη.
Η αντάρτισσα του Μελετζή. Η γυναίκα αυτή που έγινε μέσα από τις φωτογραφίες του Σπύρου Μελετζή σύμβολο της Εθνικής Αντίστασης, υπήρξε πολυβολήτρια του ΕΛΑΣ και μάλλον είναι η αγωνίστρια "Θύελλα" Είναι η Τιτίκα Παναγιωτίδου-Γκελντή συνταξιούχος δικηγόρος, που ζει στην Κατερίνη. Πρόσφατα είχε την ατυχία να πάθει εγκεφαλικό, αλλά και έχασε από έμφραγμα τον γιό της γνωστό δικηγόρο Δημήτρη Γκελντή.
Rose Shanin .
Γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1924 και συμμετείχε στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, ως η πρώτη γυναίκα ελεύθερος σκοπευτής στη Σοβιετική Ένωση.
Η Ευδοκία Motina υπηρέτησε στο 21ο τμήμα ελεύθερων σκοπευτών. Τιμήθηκε για το ρόλο της κατά τη διάρκεια της επίθεσης του Κόκκινου Στρατού, τον Οκτώβριο του 1943 για την απελευθέρωση της πόλης Nevel, στρατηγικής σημασίας για την ανάκαμψη της Λευκορωσίας και περιοχών της Βαλτικής.
Γερμανική κατοχή - Εθνική αντίσταση.
Φωτογράφος: Dmitri Kessel, Οκτώβριος 1944, Αττική, αντάρτες και αντάρτισσες του ΕΛΑΣ
Η Βακάκη Αντωνία, σύζυγος Δημητρίου και η Βακάκη Ελένη του Γεωργίου
Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΗΣ ΚΑΝΤΑΝΟΥ στις 24-25/05/1941. Στις 20 Μαΐου 1941 ξεκίνησε η ξακουστή μάχη της Κρήτης. Οι κάτοικοι της Καντάνου μαζί με τους άλλους Σελινιώτες γνώριζαν τις συνέπειες και τα αντίποινα από τους ναζί για την πιθανή συμμετοχή τους σ΄ αυτή. Κάψιμο του χωριού τους και εκτελέσεις περίμεναν όσους πολίτες τολμούσαν να αντισταθούν στο Γ΄ Ράιχ! Τα όπλα και τα εφόδια που διέθεταν έπειτα και από την επίταξη του Μεταξά ήταν ελάχιστα: κυνηγετικά, γκράδες της τουρκοκρατίας, μάλιγχερ της βουλγαρίας, με ελάχιστα φυσίγγια, 5-50 ο καθένας. Κι όμως όπως σημειώνει και ο Ι. Αναστασάκης “...δυο μέρες πριν απο τη μάχη του φαραγγιού, έξω απο το Δημοτικό Σχολειό πήραν την απόφαση τους ότι “ Εμείς θα πολεμήσουμε κι΄ας κάψουν τα σπίτια μας, μα εξανάκαψαν τα ”. Γνώριζαν εκείνη την ώρα, πως η Κρήτη περνούσε στα χέρια των Γερμανών, κι΄ οι φρόνιμοι σε τέτοιες ώρες καλύτερα είναι να κάθονται στην ησυχία των. Εν γνώσει των, οδηγήθηκαν στην καταστροφή της Καντάνου, με την αντίσταση των και στο Φαράγγι...”
Οι αντάρτες της Αντίστασης στους δρόμους του Παρισιού, 29, Αυγ 1944.
Εικόνα από © Hulton-Deutsch Collection / CORBIS
Η απελευθέρωση του Παρισιού υπήρξε η κατάληξη της αναμέτρησης ανάμεσα στη Γαλλική Αντίσταση και στη Γερμανική Φρουρά της μέχρι τότε κατεχόμενης πρωτεύουσας της Γαλλίας, που ξεκίνησε στις 19 Αυγούστου 1944 και έκλεισε μια εβδομάδα μετά, στις 25 Αυγούστου 1944, με την ήττα και την παράδοση της Γερμανικής Φρουράς.
«Αχ Κομπάνι»
Το Κομπάνι καίγεται
και φέρνει δάκρυα στα μάτια,
Αχ Κομπάνι
Το Κομπανί σήμερα είναι θλιμμένο,
καίγεται και βυθίζεται στο αίμα,
Αχ Κομπάνι
Το Κομπανί σήμερα είναι θλιμμένο
και χύνει δάκρυα από τα υγρά μάτια,
Αχ Κομπάνι
Νέοι άνθρωποι απέναντι σε τανκς και βόμβες,
βάζουν το στήθος τους μπροστά στις σφαίρες,
Αχ Κομπάνι.
Ζήτω στους μαχητές μας,
άνδρες και γυναίκες! (YPG και YPJ)
Αχ Κομπάνι…
2014. Η ιστορία θα γράψει -ό,τι κι αν γίνει- ότι στην πόλη Κομπανι πολέμησαν ελεύθεροι άνδρες και γυναίκες μέχρις εσχάτων σώζοντας την τιμή ολόκληρης της ανθρωπότητας σε μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές της
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου