Κάθε λογικός άνθρωπος μπορεί να διαπιστώσει ορισμένα οφθαλμοφανή πράγματα από την εκτός ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή για τη διαφθορά και την διαπλοκή.
Πρώτα απ' όλα, οφθαλμοφανής ήταν η επιδίωξη της κυβέρνησης να παρουσιαστεί ως δύναμη “ηθικής υπεροχής”. Οφθαλμοφανής και η αιτία: η εφαρμογή της ίδιας πολιτικής με τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-Νέας Δημοκρατίας και η υπογραφή του τρίτου μνημονίου, εν αναμονή του τέταρτου, αναγκαστικά την ωθεί να προβάλει τομείς όπου, προσωρινά και κατά την πολύ περιορισμένη κρίση της, μπορεί να δείξει κάποιες διαφορές, αξιοποιώντας το γεγονός ότι 14 μήνες στην κυβερνητική εξουσία είναι ένα μικρό διάστημα σε σχέση με ένα παρελθόν 40 και πλέον ετών διακυβέρνησης που έχουν τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Γι' αυτό και η προσπάθεια του κ. Μητσοτάκη σ' αυτό το πεδίο πέφτει στο κενό. Δεδομένου ότι δεν πρόκειται ποτέ να αναφερθεί σε ουσιώδη θέματα διαφθοράς ως εκπρόσωπος της ολιγαρχίας, ό,τι και να πει προς υπεράσπιση της ΝΔ ο κόσμος, που έχει πολυετή εμπειρία, δεν το ακούει. Πέφτει επίσης στο κενό εφόσον είναι αναγκασμένος εκ των πραγμάτων να συγκαλύψει τις ευθύνες του κόμματός του και τις σχέσεις του με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τα κατεστημένα ΜΜΕ --που αποτελούν τον πυρήνα της διαφθοράς και της “διαπλοκής”.
Όμως, εκείνο που αξίζει να παρατηρήσει κανείς είναι ότι ο κ. Τσίπρας δεν τόλμησε να θίξει, ούτε καν για λόγους στενά αντιπολιτευτικούς, την ουσία των διεφθαρμένων πρακτικών των κομμάτων του προηγούμενου κομματικού κατεστημένου. Και σ' αυτό το επίπεδο είναι οφθαλμοφανής η προσπάθειά του να περιορίσει το θέμα της διαφθοράς στο πολιτικό ή διοικητικό προσωπικό σε ατομική βάση, αφήνοντας άθικτες τις οικονομικές και πολιτικές δομές που αναπαράγουν το φαινόμενο και στις οποίες εμπλέκεται η κυβέρνησή του , και μάλιστα πολύ ταχύτερα, με την πολιτική που ακολουθεί.
Πώς αλλιώς μπορούν να χαρακτηριστούν εκτός από ένα είδος πολιτικής διαφθοράς τα μέχρι σήμερα πεπραγμένα των Σύριζα-ΑΝΕΛ; Δεν είναι τυχαίο που όσο πλησίαζαν προς την ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας τόσο περιορίζονταν οι “αντίπαλοι” στις κομματικές ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και σε ορισμένα συγκροτήματα ΜΜΕ, ενώ έμενε στο απυρόβλητο σχεδόν το σύνολο των κρατικοδίαιτων, σε μεγάλο βαθμό, οικονομικών συμφερόντων, μεγάλων δικηγορικών γραφείων που εμπλέκονταν στα μνημόνια, σε χιλιάδες συναλλαγές με τράπεζες, σε αγοραπωλησίες κρατικών επιχειρήσεων, και παράγοντες εκ των οποίων ορισμένοι βρέθηκαν σε υψηλές κυβερνητικές θέσεις.
Το ότι εξαπάτησε τον ελληνικό λαό, τον οδήγησε σε ένα “όχι” στις συμφωνίες με την ΕΕ και εν μια νυκτί έκανε τα ακριβώς αντίθετα δείχνει λογική συναλλαγής, ευεπίφορη σε διεφθαρμένες πολιτικές πρακτικές, πολύ χαρακτηριστικές των κατεστημένων κομμάτων, στα οποία υποτίθεται ότι αντιπαρατίθεται. Αυτή η στάση μοιραία φέρνει και τα πιο ορατά σημάδια διαφθοράς.
Πρώτα απ' όλα, γιατί εξ ανάγκης η κυβέρνηση καταφεύγει στη διαστρέβλωση της πραγματικότητας για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και χρησιμοποιεί τα εργαλεία που της παρέχει η κρατική εξουσία, όπως τα δημόσια ραδιοτηλεοπτικά Μέσα και τον κυβερνητικό συνδικαλισμό. Ήδη, πολλά απ' αυτά είναι ορατά.
Δεύτερον, γιατί επιλέγει ως γραφειοκρατικό, μιντιακό και πολιτικό προσωπικό εκείνους τους ανθρώπους που είναι διατεθειμένοι να παρουσιάσουν το άσπρο μαύρο και γι΄' αυτό θα ζητούν την ανταμοιβή τους ή και την προστασία τους από την κατακραυγή. Η εντυπωσιακή μεταστροφή ορισμένων ατόμων που μόλις ανέλαβαν κυβερνητικές θέσεις δεν δίστασαν να υπογράψουν νόμους εντελώς αντίθετους από αυτά που πρέσβευαν πριν είναι χαρακτηριστική.
Τρίτον, γιατί όσο απομακρύνεται από τα λαϊκά συμφέροντα –και απομακρύνεται καθημερινά με μεγαλύτερη ταχύτητα-- τόσο θα στηρίζεται εξ αντικειμένου στις κοινωνικές ομάδες που επωφελούνται από τη μνημονιακή της πολιτική και την υποταγή στις Βρυξέλλες. Και αυτές δεν θα την στηρίζουν για την ψυχή της μάνας τους. Θα απαιτούν τις ανταμοιβές τους εκ μέρους της κρατικής πολιτικής.
Τέταρτον, γιατί όσο εφαρμόζει την πολιτική των Βρυξελλών τόσο θα ενσωματώνεται στη συστημική διαφθορά τους: εξυπηρέτηση συμφερόντων των επιχειρηματικών λόμπι από τα οποία βρίθουν οι Βρυξέλλες, μεγάλων εταιρειών τα συμφέροντα των οποίων προωθούν η γερμανική, γαλλική, ολλανδική κ.ά. κυβερνήσεις, διευκόλυνση της καριέρας των διάφορων Ράιχενμπαχ, Φερβέι και Σουλτς, αναζήτηση στηριγμάτων στα αμαρτωλά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα με αντίστοιχα ανταλλάγματα, αλληλοεξυπηρετήσεις με το περιβάλλον Μέρκελ κοκ.
Πέμπτον, γιατί η ηγετική ομάδα του Σύριζα έχει απομακρυνθεί εντελώς, ήδη πολύ πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, από όλες τις πηγές κοινωνικού ελέγχου της, ακόμη και από τα μέλη και τα σώματα του ίδιου του κόμματός της, όπως δημόσια έχει καταγραφεί όχι μία αλλά πολλές φορές στη διάρκεια των τελευταίων 4 χρόνων. Ενώ ταυτόχρονα τις αποφάσεις τις επηρεάζουν βασικοί συντελεστές της κρατικής πολιτικής του παλιού κομματικού και επιχειρηματικού κατεστημένου που έσπευσαν να ενταχθούν ή να στηρίξουν το ανερχόμενο κόμμα στη βάση της αμοιβαιότητας των εκδουλεύσεων.
Οι πελατειακές σχέσεις, που αποτελούν το “πιστεύω” πολλών στελεχών της κυβέρνησης ως προς τις αιτίες της ελληνικής κρίσης, περιγράφονται σχεδόν πάντα ως κομματικά ρουσφέτια ή φοροδιαφυγή συλλήβδην ορισμένων κοινωνικών κατηγοριών, όπως οι ελεύθεροι επαγγελματίες ή οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ενώ μένουν στο απυρόβλητο πραγματικά σκανδαλώδεις παραχωρήσεις προς ισχυρούς επιχειρηματίες, τράπεζες, ξένες εταιρείες, εφοπλιστές. Αποκρύπτοντας ότι η διαφθορά είναι συστημικό στοιχείο του κράτους που λειτουργεί προς το συμφέρον των αγορών.
Αναρωτιέται κανείς: υπάρχει μεγαλύτερο σκάνδαλο από τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, τις οποίες συνέχισε και η παρούσα κυβέρνηση; 'Η το ότι επιστράφηκαν οι τράπεζες στους ιδιοκτήτες τους, προς μεγάλη ζημία του Δημοσίου που τις έχει χρυσοπληρώσει; Επιβεβαιώνει το χαρακτήρα της διαπλοκής το ότι αυτές έγιναν κατ' απαίτηση ξένων κέντρων και ισχυρών ιδιωτικών συμφερόντων; Βεβαίως, ναι.
Όμως, η κυβέρνηση τα θεωρεί αυτά “φυσιολογικές λειτουργίες του κράτους” . Και μην περιμένετε από κανέναν Μητσοτάκη, Γεννηματά, Θεοδωράκη, Λεβέντη και άλλους λεβέντες να μιλήσουν γι' αυτά.
Ή τι πιο σκανδαλώδες από την ελευθερία κίνησης κεφαλαίων που μπαίνουν και βγαίνουν από τη χώρα κερδοσκοπικά και βέβαια σ' αυτή την παλινδρομική κίνηση εμπλέκονται από κρατικές υπηρεσίες μέχρι χρηματιστηριακές εταιρείες, μεγάλα δικηγορικά γραφεία κοκ; Έτσι απαξιώθηκαν μετοχές τραπεζών που ανήκαν στο Δημόσιο.
Τι πιο σκανδαλώδες από την επί δεκαετίες καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων από το κράτος, από τους αετονύχηδες των “δομημένων ομολόγων”, από τη διαδικασία του PSI; Η κυβέρνηση Τσίπρα όμως πάσχει από μνημονιακή τυφλότητα ως προς αυτά, τα οποία ο επικεφαλής της κατήγγελλε --υποκριτικά-- πριν αναλάβει τη διακυβέρνηση και υπογράψει όλες τις συμφωνίες με τους δανειστές. Και στέλνει το λογαριασμό στους εργαζόμενους.
Τι πιο σκανδαλώδες, φυτώριο διαφθοράς και διαπλοκής, από την ασυλία ως προς το αδίκημα της απιστίας που παρέχεται στο διοικητικό συμβούλιο του ΤΑΙΠΕΔ, μιας ιδιωτικής εταιρείας, στην ουσία, των δανειστών, που εκποιεί δημόσιο πλούτο και εξασφαλίζει το ατιμώρητο; Για να μη μιλήσουμε για τις ανεξέλεγκτες “ανεξάρτητες αρχές” πολλές σκοτεινές πτυχές των οποίων έχουν αρχίσει να έρχονται στο φως.
Όμως, ο σταυροφόρος κατά της διαφθοράς και διαπλοκής κ. Τσίπρας δεν είχε να πει τίποτε για όλα αυτά. Αναμενόμενο, εφόσον ο ίδιος ενέχεται όπως και οι δανειστές, στις απαιτήσεις των οποίων έχει βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του.
Ακόμη και στο ζήτημα του χρέους, που τη δήθεν επίλυσή του η κυβέρνηση την έχει μεταβάλει σε ιερό δισκοπότηρο, δεν είχε να πει τίποτε για διαφθορά. Όμως, δεν υπήρξε πιο διεφθαρμένη διαδικασία, μέσω της οποίας υπερχρεώθηκε η χώρα, από την ένταξη στο ευρώ, από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, από την αγορά εξοπλισμών από κράτη όπως η Γερμανία ή η Γαλλία των οποίων η Ελλάδα έγινε καλός πελάτης, (διατηρώντας και τις "παραδοσιακές" σχέσεις με τις ΗΠΑ). Τις οποίες χώρες τώρα ο πρωθυπουργός καλοπιάνει, γονατίζοντας τους εργαζόμενους και μετατρέποντας τη χώρα σε αποθήκη προσφυγικών ψυχών, μήπως του παραχωρήσουν την επιμήκυνση του χρέους και διασφαλίσει μια τρίτη θητεία για τον εαυτό του.
***
Στους καιρούς που ζούμε, ένα καλό θέατρο στη Βουλή μπορεί να αποτελεί κάποια ψυχαγωγία για τους ταλαίπωρους που γυρνάνε στα σπίτια τους μετά από μια εξοντωτική ημέρα είτε αναζήτησης εργασίας ή απλήρωτης εργασίας ή τρεχαλητού από δουλειά σε δουλειά για να συμπληρώσουν ένα πενιχρό εισόδημα, ή ξεροσταλιάσματος στο ΙΚΑ . Να' ταν τουλάχιστον καλοί ηθοποιοί οι Τσίπρας και Μητσοτάκης... αλλά ούτε κι αυτό δεν κατορθώνουν.
Μ.Ν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου