Έτσι είναι η σειρά
Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο δρόμο του, έναν χτυπημένο
Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε
Τόσο πολύ λυπήθηκε
Που ύστερα φοβήθηκε
Πριν κοντά του πλησιάσει για να σκύψει να τον πιάσει, σκέφτηκε καλύτερα
Τι τα θες τι τα γυρεύεις
Κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους γύρω,
να ψυχοπονέσει τον καημένο
Και καλύτερα να πούμε
Ούτε πως τον έχω δει
Και επειδή φοβήθηκε
Έτσι συλλογίστηκε
Τάχα δεν θα είναι φταίχτης, ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει;
Και καλά του κάνουνε αφού ήθελε να παίξει με τους άρχοντες
Άρχισε λοιπόν και εκείνος
Από πάνω να χτυπά
Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας
Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος
ποίημα της Ε.Βακαλό -1978
Αν ήμουν Χριστιανός, θα μπορούσα να υποθέσω ότι όλη αυτή η ιστορία με τα καραβάνια των προσφύγων είναι μια δοκιμασία στην οποία αποφάσισε να μας υποβάλλει ο Θεός για να διαπιστώσει αν μας αξίζει ως λαός να σωθούμε. «Θέλετε να σωθείτε, Έλληνες, από τα δεινά του μνημονίου και τα βασανιστήρια των δανειστών; Για να δούμε πρώτα αν μπορείτε εσείς να σώσετε κάποιον που έχει μεγαλύτερη ανάγκη από σας»
Αν όντως ήταν έτσι, τότε, αγαπητοί συνέλληνες, δε θα είχαμε καμία ελπίδα
Αλήθεια, η Εκκλησία της αγάπης και της φιλευσπλαχνίας, τι κάνει εκτός από το να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου όποτε δεν εκπέμπει μηνύματα φόβου και μίσους για τον ξένο, τον διαφορετικό, τον αλλόδοξο; Και να πει κανείς ότι δεν είναι δικά της τα παρακάτω λόγια: “Ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με”
Η αριστερή κυβέρνηση αλήθεια, τι κάνει; Έχει φράχτη στον Έβρο και κατηγορεί τα Σκόπια που κάνουν το ίδιο. Κατηγορεί την Τουρκία που αφήνει τους πρόσφυγες να περάσουν στην Ελλάδα και την ίδια στιγμή ενοχλείται που οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες την κατηγορούν για το ίδιο. Ψελλίζει λόγια συμπόνιας για τους πρόσφυγες και παράλληλα συμφωνεί σε ΝΑΤΟικές περιπολίες στο Αιγαίο για να γυρίζουν πίσω τις βάρκες τους. Τρικυμία στο κρανίο της κυβέρνησης γενικότερα. Μία τρικυμία που προέρχεται από την αντίφαση στην οποία επέλεξε να ζει. Ενώ λέει ότι είναι αριστερή, πράττει δεξιά. Ενώ λέει ότι είναι κατά του μνημονίου, το εφαρμόζει. Ενώ λέει ότι είναι υπέρ των προσφύγων, δεν τους βοηθά.
Αλλά και η Ευρώπη του ανθρωπισμού και του πολιτισμού; Οι απόγονοι των Σταυροφόρων, των αποικιοκρατών και των δουλέμπορων, αυτοί που ξεζούμισαν και ξεζουμίζουν ακόμη τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, αυτοί που κάνουν πολέμους ρίχνοντας πυραύλους πάνω σε σχολεία και νοσοκομεία σκοτώνοντας αμάχους και μικρά παιδιά, αυτοί που κατέστρεψαν με τις επεμβάσεις τους μια τεράστια περιοχή από τη Συρία μέχρι το Αφγανιστάν, αυτοί λένε τώρα ότι απειλούνται από τα καραβάνια της προσφυγιάς που προκάλεσαν αυτοί οι ίδιοι.
Και ο λαός; Αν εξαιρέσουμε κάποιες χιλιάδες ανθρώπων που ξεβολεύονται, κινητοποιούνται και ξοδεύονται για να δώσουν μια κουβέρτα ή ένα κομμάτι ψωμί στους δυστυχείς πρόσφυγες, όλοι οι άλλοι κινούνται στο μακάριο σύμπαν τους.
Τα εγγόνια των προσφύγων, τα παιδιά των μεταναστών αλλά και οι γονείς της νέας γενιάς ξενιτεμένων που ήδη έχει ξεκινήσει το ταξίδι της για άλλους τόπους, όλοι αυτοί νιώθουν άβολα, ενοχλούνται, νιώθουν απειλή από τους κυνηγημένους του πολέμου
Στην καλύτερη περίπτωση αποστρέφουν το βλέμμα τους και χώνουν το κεφάλι τους στην άμμο σαν τη στρουθοκάμηλο για να μπορούν να κοιμούνται τα βράδια χωρίς ενοχές. Τα καραβάνια των δυστυχισμένων περνούν δίπλα τους και αυτοί προχωρούν σα να μη συμβαίνει τίποτε, άλλοι για τη δουλειά τους, άλλοι για τη διασκέδασή τους, άλλοι για να διαδηλώσουν χύνοντας γάλατα την ώρα που τα παιδιά πεινάνε
Υπάρχουν όμως και οι άλλοι, που για να απενοχοποιήσουν την αδράνεια και την αδιαφορία τους εστιάζουν ή ακόμη και εφευρίσκουν κάποιους βολικούς και διαχρονικούς κακούς. Είναι, λένε, οι Τούρκοι δουλέμποροι που φταίνε, είναι οι κακοί Ευρωπαίοι που βάζουν φράχτες, είναι τα συμφέροντα που θέλουν φτηνό εργατικό δυναμικό, είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από τον ανάλγητο και αδιάφορο εαυτό τους. Είναι οι συνωμοσιολόγοι καθ’ έξιν και κατ’ επάγγελμα που πάντα γι΄αυτούς κρύβεται ένας εχθρός της πατρίδας τους και είναι υπεύθυνος για τα δεινά της
Υπάρχουν και οι πονηροί, τα κοράκια, οι μαυραγορίτες. Αυτοί που θα κοιτάξουν να κερδίσουν από την ανάγκη του κυνηγημένου. Που θα του χρεώσουν δύο ευρώ το νερό, άλλο τόσο και περισσότερο την τουαλέτα, αυτοί που ενώ δίπλα τους θα πνίγονται παιδιά αυτοί θα κοιτούν να κλέψουν τη μηχανή του ταχύπλοου που τα έφερε στις ακτές μας
Υπάρχουν και οι φιλήσυχοι, οι νοικοκυραίοι, αυτοί που νιώθουν ότι απειλείται η ασφάλεια και η μακάρια ζωή τους από την παρουσία των προσφύγων. Αυτοί που θα κάνουν πορείες ενάντια στις προσπάθειες των διαφόρων συλλογικοτήτων να στεγάσουν και να σιτίσουν τους κυνηγημένους. Αυτοί που κλαίνε για τις παραδόσεις, τη θρησκεία και τη γλώσσα που απειλούνται από τους αλλόδοξους. Αυτοί που στις κινητοποιήσεις τους θα βάλουνε μπροστά τα παιδιά τους κόντρα στα άλλα παιδιά - τα ξένα - που παρακαλούν για φαγητό, για σπίτι, για στοργή, για παιχνίδι διδάσκοντας στα παιδιά τους το μίσος για τον άλλο
Υπάρχουν τέλος και οι φασίστες που κινούμενοι στο γνώριμο μοτίβο θα βρίσουν τους πρόσφυγες, θα τος απειλήσουν, θα τους τρομοκρατήσουν, θα τους χτυπήσουν και θα ανακαλύψουν χίλιους κινδύνους – τους Τούρκους, τους Μουσουλμάνους, τους Τζιχαντιστές, τους Εβραιοσιωνιστές - που απειλούν το έθνος τους.
Δε νομίζετε ότι είναι εξαιρετικά πολλοί οι αδιάφοροι, οι συνωμοσιολόγοι, τα κοράκια, οι φοβισμένοι και οι φασίστες για ένα λαό που θέλει και προσπαθεί (;) να σωθεί ;
Δυστυχώς, λαός που δε σώζει, δεν μπορεί και δεν του αξίζει και του ίδιου να σωθεί.
Αν ήμουν Χριστιανός, θα μπορούσα να υποθέσω ότι όλη αυτή η ιστορία με τα καραβάνια των προσφύγων είναι μια δοκιμασία στην οποία αποφάσισε να μας υποβάλλει ο Θεός για να διαπιστώσει αν μας αξίζει ως λαός να σωθούμε. «Θέλετε να σωθείτε, Έλληνες, από τα δεινά του μνημονίου και τα βασανιστήρια των δανειστών; Για να δούμε πρώτα αν μπορείτε εσείς να σώσετε κάποιον που έχει μεγαλύτερη ανάγκη από σας»
Αν όντως ήταν έτσι, τότε, αγαπητοί συνέλληνες, δε θα είχαμε καμία ελπίδα
Αλήθεια, η Εκκλησία της αγάπης και της φιλευσπλαχνίας, τι κάνει εκτός από το να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου όποτε δεν εκπέμπει μηνύματα φόβου και μίσους για τον ξένο, τον διαφορετικό, τον αλλόδοξο; Και να πει κανείς ότι δεν είναι δικά της τα παρακάτω λόγια: “Ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με”
Η αριστερή κυβέρνηση αλήθεια, τι κάνει; Έχει φράχτη στον Έβρο και κατηγορεί τα Σκόπια που κάνουν το ίδιο. Κατηγορεί την Τουρκία που αφήνει τους πρόσφυγες να περάσουν στην Ελλάδα και την ίδια στιγμή ενοχλείται που οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες την κατηγορούν για το ίδιο. Ψελλίζει λόγια συμπόνιας για τους πρόσφυγες και παράλληλα συμφωνεί σε ΝΑΤΟικές περιπολίες στο Αιγαίο για να γυρίζουν πίσω τις βάρκες τους. Τρικυμία στο κρανίο της κυβέρνησης γενικότερα. Μία τρικυμία που προέρχεται από την αντίφαση στην οποία επέλεξε να ζει. Ενώ λέει ότι είναι αριστερή, πράττει δεξιά. Ενώ λέει ότι είναι κατά του μνημονίου, το εφαρμόζει. Ενώ λέει ότι είναι υπέρ των προσφύγων, δεν τους βοηθά.
Αλλά και η Ευρώπη του ανθρωπισμού και του πολιτισμού; Οι απόγονοι των Σταυροφόρων, των αποικιοκρατών και των δουλέμπορων, αυτοί που ξεζούμισαν και ξεζουμίζουν ακόμη τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, αυτοί που κάνουν πολέμους ρίχνοντας πυραύλους πάνω σε σχολεία και νοσοκομεία σκοτώνοντας αμάχους και μικρά παιδιά, αυτοί που κατέστρεψαν με τις επεμβάσεις τους μια τεράστια περιοχή από τη Συρία μέχρι το Αφγανιστάν, αυτοί λένε τώρα ότι απειλούνται από τα καραβάνια της προσφυγιάς που προκάλεσαν αυτοί οι ίδιοι.
Και ο λαός; Αν εξαιρέσουμε κάποιες χιλιάδες ανθρώπων που ξεβολεύονται, κινητοποιούνται και ξοδεύονται για να δώσουν μια κουβέρτα ή ένα κομμάτι ψωμί στους δυστυχείς πρόσφυγες, όλοι οι άλλοι κινούνται στο μακάριο σύμπαν τους.
Τα εγγόνια των προσφύγων, τα παιδιά των μεταναστών αλλά και οι γονείς της νέας γενιάς ξενιτεμένων που ήδη έχει ξεκινήσει το ταξίδι της για άλλους τόπους, όλοι αυτοί νιώθουν άβολα, ενοχλούνται, νιώθουν απειλή από τους κυνηγημένους του πολέμου
Στην καλύτερη περίπτωση αποστρέφουν το βλέμμα τους και χώνουν το κεφάλι τους στην άμμο σαν τη στρουθοκάμηλο για να μπορούν να κοιμούνται τα βράδια χωρίς ενοχές. Τα καραβάνια των δυστυχισμένων περνούν δίπλα τους και αυτοί προχωρούν σα να μη συμβαίνει τίποτε, άλλοι για τη δουλειά τους, άλλοι για τη διασκέδασή τους, άλλοι για να διαδηλώσουν χύνοντας γάλατα την ώρα που τα παιδιά πεινάνε
Υπάρχουν όμως και οι άλλοι, που για να απενοχοποιήσουν την αδράνεια και την αδιαφορία τους εστιάζουν ή ακόμη και εφευρίσκουν κάποιους βολικούς και διαχρονικούς κακούς. Είναι, λένε, οι Τούρκοι δουλέμποροι που φταίνε, είναι οι κακοί Ευρωπαίοι που βάζουν φράχτες, είναι τα συμφέροντα που θέλουν φτηνό εργατικό δυναμικό, είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από τον ανάλγητο και αδιάφορο εαυτό τους. Είναι οι συνωμοσιολόγοι καθ’ έξιν και κατ’ επάγγελμα που πάντα γι΄αυτούς κρύβεται ένας εχθρός της πατρίδας τους και είναι υπεύθυνος για τα δεινά της
Υπάρχουν και οι πονηροί, τα κοράκια, οι μαυραγορίτες. Αυτοί που θα κοιτάξουν να κερδίσουν από την ανάγκη του κυνηγημένου. Που θα του χρεώσουν δύο ευρώ το νερό, άλλο τόσο και περισσότερο την τουαλέτα, αυτοί που ενώ δίπλα τους θα πνίγονται παιδιά αυτοί θα κοιτούν να κλέψουν τη μηχανή του ταχύπλοου που τα έφερε στις ακτές μας
Υπάρχουν και οι φιλήσυχοι, οι νοικοκυραίοι, αυτοί που νιώθουν ότι απειλείται η ασφάλεια και η μακάρια ζωή τους από την παρουσία των προσφύγων. Αυτοί που θα κάνουν πορείες ενάντια στις προσπάθειες των διαφόρων συλλογικοτήτων να στεγάσουν και να σιτίσουν τους κυνηγημένους. Αυτοί που κλαίνε για τις παραδόσεις, τη θρησκεία και τη γλώσσα που απειλούνται από τους αλλόδοξους. Αυτοί που στις κινητοποιήσεις τους θα βάλουνε μπροστά τα παιδιά τους κόντρα στα άλλα παιδιά - τα ξένα - που παρακαλούν για φαγητό, για σπίτι, για στοργή, για παιχνίδι διδάσκοντας στα παιδιά τους το μίσος για τον άλλο
Υπάρχουν τέλος και οι φασίστες που κινούμενοι στο γνώριμο μοτίβο θα βρίσουν τους πρόσφυγες, θα τος απειλήσουν, θα τους τρομοκρατήσουν, θα τους χτυπήσουν και θα ανακαλύψουν χίλιους κινδύνους – τους Τούρκους, τους Μουσουλμάνους, τους Τζιχαντιστές, τους Εβραιοσιωνιστές - που απειλούν το έθνος τους.
Δε νομίζετε ότι είναι εξαιρετικά πολλοί οι αδιάφοροι, οι συνωμοσιολόγοι, τα κοράκια, οι φοβισμένοι και οι φασίστες για ένα λαό που θέλει και προσπαθεί (;) να σωθεί ;
Δυστυχώς, λαός που δε σώζει, δεν μπορεί και δεν του αξίζει και του ίδιου να σωθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου