«Ερχεται κρύο», που δεν την ενδιέφεραν όσοι παριστάνουν τους άγιους γιατί ήταν με εκείνους που αγαπούν τους κολασμένους, από χθες δεν είναι πια μαζί μας.
Νύχτα βροχερή άδειο το χέρι, ψάχνει να σε βρει μα δεν το ξέρει
πού θα σε βρει
Μια φορά θυμάμαι μ’ αγαπούσες τώρα βροχή
μια φορά θυμάμαι μου μιλούσες τώρα σιωπή
Πέτρωσ’ η φωνή και πώς να κλάψει, που ’φυγες εσύ έχουν ανάψει
χίλιοι καημοί
Μια φορά θυμάμαι μ’ αγαπούσες τώρα βροχή
μια φορά θυμάμαι μου μιλούσες τώρα σιωπή
Θα ’ρθει το πρωί και θα περάσει, θα με λυπηθεί θα με ξεχάσει
όπως κι εσύ
Μια φορά θυμάμαι μ’ αγαπούσες τώρα βροχή
μια φορά θυμάμαι μου μιλούσες τώρα σιωπή
Στίχοι: Γιώργος Παπαστεφάνου, Μουσική: Γιάννης Σπανός
Τα τρυφερά της τραγούδια, η εποχή της αθωότητας την οποία ποτέ δεν απαρνήθηκε, η χαρακτηριστική απλότητα των στίχων της, τα δεκάδες τραγούδια που χάρισε στους πιο καταξιωμένους τραγουδιστές, η «στοργή» με την οποία οι νεότερες γενιές τραγουδιστών «ξανακοίταξαν» τις δημιουργίες της, η βελούδινη φωνή της, η ηρεμία της όταν μιλούσε και για τον πιο μεγάλο έρωτα, ο ιδιαίτερος και γήινος τρόπος που αντιμετώπιζε τα πάντα στη ζωή.
Είναι πολλά αυτά που θα μας λείψουν από την Αρλέτα.
Τα προβλήματα υγείας
Η αγαπημένη τραγουδοποιός έφυγε χθες από τη ζωή στα 72 της χρόνια. Νοσηλευόταν τους τελευταίους μήνες στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου «Αγία Ολγα», έπειτα από σοβαρό αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο και έμφραγμα. Δυστυχώς από αυτήν την περιπέτεια δεν βγήκε νικήτρια.
Ηταν η δεύτερη φορά που κλονίστηκε η υγεία της, καθώς τον Φεβρουάριο του 2008, λίγο πριν ανέβει στη σκηνή για προγραμματισμένη συναυλία της στον Βόλο, λιποθύμησε και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με εγκεφαλική αιμορραγία.
Υποβλήθηκε εκεί σε χειρουργική επέμβαση, παρέμεινε στην εντατική του νοσοκομείου Βόλου αλλά εν τέλει κατάφερε να αναρρώσει.
Η Αρλέτα, που πρωτοτραγούδησε τη «Σερενάτα» και το «Μια φορά θυμάμαι», η τραγουδοποιός που μας μύησε στα «Ησυχα βράδια», που άνοιξε για όλους μας το «Μπαρ το ναυάγιο» και κερνούσε «Batida de coco», που συνέθεσε τραγούδια για το «Γαλάτσι», την «Ελασσόνα», τα «Εξάρχεια», τη «Θεσσαλονίκη», που μας παρότρυνε «Αν είναι να κολαστώ/ θέλω μόνο μαζί σου», που έγραψε παιδικό τραγούδι για τον πιο υπέροχο «Λύκο», που ερμήνευσε έξοχα Χατζιδάκι, που μας προειδοποιούσε ότι «Ερχεται κρύο», που έφτιαξε το «Τραγούδι της δραχμής» μόνο και μόνο για να μας πει: «Μου ‘λεγες η πολλή αγάπη βλάπτει / αλλά χωρίς αυτή η ζωή μένει λειψή».
Της άρεσε να παραδέχεται πως υπήρξε τραγικά αφελής, πως αγαπούσε πολύ το τσιγάρο, πως η κιθάρα ήταν προέκταση του χεριού της, πως ποτέ δεν ασχολήθηκε με το κυνήγι της καριέρας της, πως η μόνη πατρίδα που αναγνωρίζει είναι τα Εξάρχεια.
Τίποτα προμελετημένο
Η Αρλέτα στην 1η Δημοτικού |
Οπως συχνά παραδεχόταν «το τραγούδι και ο κόσμος» ήταν αυτά που την κινητοποιούσαν να επιστρέψει στη σκηνή ακόμα και μετά από τις σφοδρές καταιγίδες της υγείας της.
Επιστράτευε το χιούμορ για να ξεπεράσει τους σκοπέλους. Θεωρούσε πως οι καλλιτεχνικές της παρέες αντικαθιστούσαν πάντα επάξια την οικογένεια που ποτέ δεν δημιούργησε.
«Δεν υπήρξε στη ζωή μου τίποτα προμελετημένο, όλα μου τα εγκλήματα ήταν εγκλήματα πάθους», είχε πει το 2009 στην εκπομπή της Εύης Κυριακοπούλου «Η ζωή είναι αλλού» της ΕΤ1 όπου επίσης παραδέχτηκε ότι τα τελευταία χρόνια ήταν ένα «οργισμένο γεράματο».
Η Αρλέτα γεννήθηκε στην Αθήνα στις 3 Μαρτίου 1945 και το πραγματικό της όνομα είναι Αριάδνη-Νικολέτα Τσάπρα.
Ο μπαμπάς της ήταν γιατρός και η μητέρα της ο στυλοβάτης της οικογένειας.
«Ο μπαμπάς, αν και γιατρός, είχε υπέροχη φωνή - κανονικά έπρεπε να γίνει τραγουδιστής όπερας. Εκείνος μ’ έκανε να αγαπήσω τη μουσική. Οχι γιατί μου έβαζε να ακούσω, αλλά γιατί μου τραγουδούσε δημοτικά και οπερέτες. Το μόνο που μου έμεινε απωθημένο ήταν το πιάνο, που δεν έμαθα ποτέ», μας είχε πει πριν από λίγα χρόνια.
Από την εκδρομή, στον... Πατσιφά
Τελικά σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (υπήρξε μαθήτρια του Γιάννη Μόραλη). Κατά τη διάρκεια μιας εκδρομής, τραγούδησε στους φίλους της που κολυμπούσαν και έπεσε στην αντίληψη του Γιώργου Παπαστεφάνου που ήταν εκεί.
Εκείνος την οδήγησε στη Λύρα του Πατσιφά αλλά ο «γάμος» δεν έγινε, καθώς εκείνος της ζήτησε να «τραγουδά σαν τη Μοσχολιού».
Αλλά καθώς το Νέο Κύμα της ελληνικής μουσικής σάρωνε τα πάντα στο πέρασμά του, τελικά ξεκίνησε εκείνη την εποχή τη δισκογραφική της καριέρα και μεσουρανούσε στις μπουάτ των Αθηνών.
Στα πρώτα της βήματα (όπως ο πρώτος και δεύτερος δίσκος της, «Αρλέτα» και «Αρλέτα 2») συνεργάστηκε με γνωστούς συνθέτες και στιχουργούς όπως οι Γιάννης Σπανός, Μάνος Χατζιδάκις, Μίκης Θεοδωράκης, Νότης Μαυρουδής, Γιάννης Κακουλίδης, Νίκος Γκάτσος, Γιώργος Παπαστεφάνου.
50 χρόνια καριέρας
Το 1981 ηχογράφησε τον πρώτο δίσκο με δικό της υλικό (Ενα Καπέλο με Τραγούδια).
Στη δεκαετία του ‘80 κυκλοφόρησε δυο υπέροχα άλμπουμ με τραγούδια που της έγραψε ο Λάκης Παπαδόπουλος κι έγιναν σήμα κατατεθέν της: το 1984 βγήκε πρώτα ο δίσκος «Περίπου» και ένα χρόνο μετά το «Τσάι Γιασεμιού» με τους ωραίους στίχους της Μαριανίνας Κριεζή. Το 1997 κυκλοφόρησε το βιβλίο «Από πού πάνε για την Ανοιξη» με κείμενα, στίχους, σχέδια και ζωγραφιές της (εκδ. Καστανιώτη).
Οι δίσκοι της επανεκδίδονταν μέχρι πρόσφατα, ενώ ώς τα τελευταία χρόνια έδινε το «παρών» στα άλμπουμ των αγαπημένων της (όπως το live του Λάκη Παπαδόπουλου στην Τεχνόπολη το 2012 και τα «Παιχνίδια αγάπης» του ίδιου το 2015).
Στα πενήντα χρόνια καριέρας είναι απίθανες οι ιστορίες που είχε να διηγηθεί. Αλλά βλέπετε σε εκείνη δεν άρεσε το χθες.
«Δεν μου αρέσει να γυρίζω στο παρελθόν. Ο χρόνος για μένα είναι ένα πράγμα ενιαίο. Ο,τι βλακείες έκανα τις πλήρωσα κι ό,τι εξυπνάδες προέκυψαν τις χρεώθηκα. Δεν μετράω καλές και κακές στιγμές. Μετράω πια μόνο τι αντέχω και τι όχι», μας είχε πει.
«Πλέον κουράζομαι εύκολα, δυσκολεύομαι στη μετακίνηση. Οπως λέει και ο Σκρίμιν Τζέι Χόκινς, “αν ο παράδεισος έχει σκαλιά, εγώ δεν θα πάω”. Αλλωστε δεν με ενδιαφέρουν όσοι παριστάνουν τους άγιους. Είμαι με εκείνους που αγαπούν τους κολασμένους. Γενικώς είμαι τζαζ, όχι μόνο στη μουσική».
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου