του Δρ. Παναγιώτη Ξηρουχάκη
Ο Μαρξ είχε αποκαλέσει τη θρησκεία σαν το όπιο του λαού. Οι μαρξιστές αλλά και οι αναρχικοί θεωρούσαν την εκκλησία και το ιερατείο σαν εχθρό της ταξικής επανάστασης και φυσικό σύμμαχο του κράτους. Ο Βασιλιάς έβρισκε διαχρονικά τη δικαιολόγηση της εξουσίας του στις θεϊκές επιταγές μέσω του εκάστοτε ιερατείου. Ήταν ο επίγειος εκπρόσωπος του θεού, όπως βεβαίωνε η εκκλησία. Πίστη στο θεό συνεπαγόταν και υποταγή στην εξουσία.
Πριν όμως το διαφωτισμό και την αποδέσμευση της σκέψης από το θείο, τα πάντα περιστρεφόταν γύρω από το θεό. Το ίδιο και η
Πριν όμως το διαφωτισμό και την αποδέσμευση της σκέψης από το θείο, τα πάντα περιστρεφόταν γύρω από το θεό. Το ίδιο και η