Τα χτυπήματα της εχθρικής προς το λαό κατοχικής κυβέρνησης – είναι ο ίδιος ο εχθρός εντός των τειχών – γίνονται μέρα με τη μέρα ολοένα και πιο άγρια και ανελέητα. Τέλος επιτηδεύματος, «φόρος αλληλεγγύης» (προς ποιούς άραγε; - μήπως τη διεθνή πολεμική βιομηχανία για την ευμάρεια της οποίας υπερχρεώθηκε το ελληνικό κράτος τόσα χρόνια ή τη διεθνή των κερδοσκόπων της τοκογλυφίας;), μειώσεις έως και κατάργηση των αφορολογήτων και τέλος – το δικαιότερο όλων κατά τον εισηγητή του απίστευτο κυβερνητικό αντιπρόεδρο – νέο εξωφρενικό χαράτσι στις κατοικίες μας. Όσο περνάει ο χρόνος τα μέτρα γίνονται επαχθέστερα, σωστός οδοστρωτήρας. Το δόγμα του σοκ επιβάλλει μικρές διαψευδόμενες αμέσως στη συνέχεια ανάσες στα διαδοχικά χτυπήματα για την αδρανοποίηση τμημάτων του πληθυσμού με στόχο τη δημιουργία ψευδαίσθησης ατομικής σωτηρίας. Τα πλήγματα που προκαλεί είναι τόσο βαρύτερα όσο πιο αδύναμοι είναι οι αποδέκτες, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι χαμηλόμισθοι, ενώ ωθεί με τα ίδια μέτρα ολοένα και περισσότερες ομάδες του πληθυσμού στην κατάσταση της ανεργίας και της απόλυτης φτώχειας.
Όλοι οι μηχανισμοί εξωοικονομικής και οικονομικής βίας, το κράτος και οι υπερεθνικοί πάτρωνες – τοκογλύφοι και κερδοσκόποι δανειστές που διόγκωσαν σκοπίμως το χρέος για να αποκτήσουν βάσιμο άλλοθι - και οι παντός τύπου «αγορές» σε συναρμογή και αγαστή συνεργασία έχουν τεθεί σε εγρήγορση σε μια υπόγεια στρατηγική για την ταχεία εκκαθάριση του πληθυσμού αδιακρίτως, την αρπαγή όλων των μέσων ύπαρξής του και τη μετατροπή του σε εξαθλιωμένο προλεταριάτο υποψήφιο για τους μισθούς πείνας - ή ακόμη και τη δωρεάν εθελοντική εργασία των φυλακισμένων από την σκόπιμη αναλγησία των μηχανισμών στην αδυναμία να πληρώσουν τα αβάσταχτα, συνεχή χαράτσια που επιβάλουν - στις ανεξάρτητες οικονομικές ζώνες των καλλικράτειων περιφερειών όπου θα υλοποιήσουν τα επενδυτικά τους σχέδια οι γερμανοί επικυρίαρχοι με τη συνεργασία και των λοιπών διεθνών ληστρικών κεφαλαίων, αμερικανικών, ισραηλινών, αγγλογαλλικών κοκ. Τη συμμετοχή του στη λεία αυτή έχει εξασφαλίσει και το μεγάλο ελληνικό κεφάλαιο όταν παρέδιδε τα κλειδιά της πατρίδας μας και συνομολογούσε τη μεγάλη αρπαγή.
Τι νόημα έχουν τα εκφοβιστικά κύματα μαύρης προπαγάνδας που εξαπολύονται από τις καθεστωτικές δυνάμεις για να μας πείσουν ότι δρούν για το καλό μας;
Να πληρώσουμε στους τοκογλύφους δανειστές το δυσθεώρητο κρατικό χρέος, για το οποίο σίγουρα δεν είναι υπαίτια η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού, ολισθαίνοντας στα έσχατα σκαλοπάτια της φτώχειας, ανέστιοι, διακυβεύοντας την ψυχική και σωματική μας υγεία, χωρίς παιδεία, με κίνδυνο απώλειας και στοιχειωδών μέσων ύπαρξης – ύδρευση, ηλεκτροδότηση, διατροφή – νεοπρόσφυγες στη χώρα μας, πράγμα που είναι αδύνατο με απλούς αριθμητικούς υπολογισμούς;
Να παραμείνουμε στο ευρώ για να μην έχουμε δεκάρα τσακιστή στην τσέπη μας και να πληρώνουμε όσοι ακόμα αντέχουμε τα χαράτσια σε ευρώ για να τα παίρνουν οι δανειστές και μάλιστα για να μας χρεώνουν ολοένα και περισσότερο; Το παραμύθι της «ισχυρής Ελλάδας» με το ευρώ που σερβιρίστηκε πριν μια δεκαετία και πληρώθηκε πανάκριβα από τη λεηλασία των λαικών αποταμιεύσεων στο χρηματιστήριο και με τον μη καταγεγραμμένο υπερπληθωρισμό του ευρώ που ακολούθησε την ένταξη ποιους πείθει ακόμη;
Να αφήσουμε τους κύριους υπαίτιους να παριστάνουν τους σωτήρες μας λεηλατώντας με κάθε τρόπο και τα τελευταία ψήγματα εισοδημάτων μας έχουν αφήσει ακόμη μέχρι τον επόμενο γύρο, με εφιαλτικά επιχειρήματα και απίστευτες στρεψοδικίες ;
Το αμείλικτο ερώτημα που προκύπτει είναι : μπορούν να πληρωθούν όλα αυτά τα αλλεπάλληλα – χωρίς έρμα και πραγματική νομιμότητα - χαράτσια από ένα λαό ο οποίος έχει ήδη φθάσει με τις συνεχείς άγριες περικοπές των εισοδημάτων του ή της απώλειας της εργασίας του, στα όρια της επιβίωσης; Γιατί γίνονται ολοένα και επαχθέστερα ;
Τι άλλο θέλουμε για να καταλάβουμε ότι ο εχθρός βρίσκεται εντός των τειχών, τα θέλει όλα και τώρα χωρίς έλεος, εν ονόματι των απεχθών απαιτήσεών του με την περιφρόνηση κάθε έννοιας δικαίου σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως τον εκφραστή μας, το δίκαιο αναμορφωτή μας, τον υπερασπιστή των συμφερόντων μας, που εμείς αδυνατούμε να κατανοήσουμε ;
Μήπως πρέπει να εκδηλώσουμε μαζικά την αδυναμία μας αυτή στα ολοένα και επαχθέστερα βάρη, γιατί διαφορετικά το έσχατο πιθανά υστέρημα μας θεωρείται «λίπος» που πρέπει να καεί στην επόμενη σχεδιαζόμενη επιδρομή ;
ΚΥΡΙΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΛΑΜΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΣΑ ΑΠΕΧΘΗ ΜΑΣ ΕΧΕΤΕ ΗΔΗ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΟΣΑ ΑΚΟΜΗ ΜΑΣ ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΕΤΕ ΑΔΥΝΑΤΟΥΜΕ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ! ΕΞΑΛΛΟΥ ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΤΙΠΟΤΕ !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου