Επάρκεια κρατικών εσόδων, αλλά οι αδηφάγες τράπεζες επιδεινώνουν τα δημόσια οικονομικά

Γιώργος Βάμβουκας   Καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΑΣΟΕΕ).   Ο ξακουστός Έλληνας φιλόσοφος και διάσημος μαθηματικός Πυθαγόρας (570-495 π.Χ.), είχε πει ότι “είναι χειρότερα να είσαι υποδουλωμένος στα πάθη σου, παρά σε τυράννους”. Οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος διακατέχονται από δύο επαίσχυντα πάθη. Τα ασύστολα ψέματα που λένε στους Έλληνες πολίτες για την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και την δουλοπρεπή συμπεριφορά τους απέναντι στην τρόικα. Στο πρωτοχρονιάτικο διάγγελμά του προς τον ελληνικό λαό, επαινώντας την αποτελεσματικότητα της ασκούμενης μνημονιακής πολιτικής, ο κ. Σαμαράς με φαρισαϊκή υποκρισία και συνειδητά ψεύδη, οραματίστηκε την οπτασία της ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας μέσα στο 2014. Το διάγγελμα του πρωθυπουργού ήταν ένα επικοινωνιακό λογύδριο, ενόψει επερχόμενων ευρωεκλογών και ίσως εθνικών εκλογών τον Μάιο του 2014.

Ένα από τα αισχρότερα ψεύδη των κυρίων Σαμαρά, Βενιζέλου και Στουρνάρα, αφορά το πολυπιπιλημένο επιχείρημά τους, ότι, τα δάνεια της τρόικας προορίζονται για την καταβολή μισθών, συντάξεων και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των πολιτών. Δηλαδή, αν δεν υπήρχαν τα δάνεια των ξένων πιστωτών της τρόικας, το κράτος και οι φορείς κοινωνικής ασφάλισης, θα αδυνατούσαν να ανταποκριθούν στις δαπάνες για μισθούς, συντάξεις και φάρμακα για τους πολίτες. Είναι ντροπή τους να επικαλούνται τέτοια φαιδρά επιχειρήματα. Η αλήθεια είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος των δανείων της τρόικας, κατευθύνονται για την κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών και όχι για την χρηματοδότηση ζωτικής σημασίας αναγκών των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων.

Ας δούμε όμως τι λένε οι αριθμοί. Το σύνολο των κρατικών εσόδων το 2013 ανήλθε σε 82 δισ. ευρώ (€). Το 82% των δημοσίων εσόδων, περίπου 67 δισ. €, προήλθε από άμεσους φόρους, έμμεσους φόρους και ασφαλιστικές εισφορές. Οι κρατικές δαπάνες για μισθούς και συντάξεις εκτιμώνται το 2013 σε 41,0 δισ. €. Παράλληλα, το 2013 οι δαπάνες για τόκους διαμορφώθηκαν σε 6,4 δισ. €, για ιατροφαρμακευτική κάλυψη σε 3,7 δισ. €, για παροχές ασθένειας σε 2,2 δισ. € και για επιδόματα ανεργίας σε 1,4 δισ. €. Το σύνολο των συγκεκριμένων δημοσίων δαπανών εκτιμάται το 2013 σε 54,7 δισ. € (41,0+6,4+3,7+2,2+1,4=54,7). Άρα, μετά την αφαίρεση αυτών των καίριων δημοσίων δαπανών ύψους 54,7 δισ. € από τα συνολικά κρατικά έσοδα των 82, 0 δισ. €, απομένει το ποσό των 27,3 δισ. € (82,0-54,7=27,3). Η κυβέρνηση με το ποσό των 27,3 δισ. € χρηματοδοτεί τις λοιπές δημόσιες δαπάνες, όπως κρατικές προμήθειες (εξοπλιστικά προγράμματα, υλικά νοσοκομείων, κ.ά.), λειτουργικά έξοδα υπουργείων (σύμβουλοι υπουργών, έξοδα παραστάσεων κρατικών λειτουργών, δεξιώσεις, κ.ά.), αποδιδόμενοι πόροι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δημόσιες επενδύσεις, κ.λπ.

Από την ανωτέρω ανάλυση των στατιστικών στοιχείων, προκύπτει το ουσιώδες συμπέρασμα ότι τα υφιστάμενα κρατικά έσοδα, υπερεπαρκούν για την χρηματοδότηση των τρεχόντων άμεσων δημοσιονομικών δαπανών (μισθοί, συντάξεις, φαρμακευτική κάλυψη, κ.ά.). Συνεπώς, τα κούφια επιχειρήματα των κυρίων Σαμαρά, Βενιζέλου και Στουρνάρα ,ότι, η Ελλάδα δανείζεται για να πληρώνει μισθούς, συντάξεις και φάρμακα, είναι μυθεύματα και τερατώδη ψεύδη. Η αλήθεια κρύβεται αλλού, την οποία σκοπίμως υποκρύπτουν η κυβέρνηση και οι κολαούζοι του δικομματικού συστήματος (Megaλα κανάλια, κ.ά.). Οι υπερβολικές δαπάνες χρεολυσίων και οι κρατικές ενέσεις των δεκάδων δισ. ευρώ προς τις εμπορικές τράπεζες, συνιστούν τα αίτια του διευρυνόμενου δημοσιονομικού αδιεξόδου.



Το 2013 οι δαπάνες χρεολυσίων και η ενίσχυση των συστημικών τραπεζών από τον κρατικό προϋπολογισμό, ανήλθαν σε 57,5 και 19,1 δισ. €, αντίστοιχα. Οι υπέρμετρες δαπάνες χρεολυσίων αφανίζουν την ελληνική κοινωνία. Με τα χρεολύσια όμως ελλοχεύει μια παγίδα, την οποία έχουν στήσει στις μελλοντικές γενεές, οι υποτελείς στα ξένα συμφέροντα ελληνικές κυβερνήσεις. Η παγίδα αυτή σχετίζεται με το εξωφρενικό γεγονός ,ότι, ένα σημαντικό μέρος των χρεολυσίων λογιστικοποιείται και μεταφέρεται υπό τη μορφή δανείων στις αδηφάγες εμπορικές τράπεζες. Αν και τα υφιστάμενα κρατικά έσοδα υπερεπαρκούν για την χρηματοδότηση των τρεχόντων κρατικών δαπανών, οι μεταγγίσεις δανείων πολλών δισ. ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό προς τις τράπεζες, συντελούν στην διαχρονική άνοδο του δημοσίου χρέους, προκαλώντας έτσι τη συνεχή χειροτέρευση των δημοσίων οικονομικών της χώρας.