Η αρχομανία της δικομματικής ολιγαρχίας ζημιώνει τα εθνικά μας συμφέροντα

Η πρόσφατη επιθετικότητα και οι απειλές της Τουρκίας σε βάρος της χώρας μας και της Κύπρου, οπωσδήποτε προκαλεί ανησυχία και προβληματισμό σε όλους τους πολίτες. Η Τουρκία με εθνικιστικά λεκτικά συνθήματα και στρατιωτικού χαρακτήρα επιθετικές κινήσεις στην ΑΟΖ της Κύπρου και στα χωρικά ύδατα της Ελλάδας στο Αιγαίο, φέρνουν στις μνήμες μας τις συγκλονιστικές στιγμές της κυπριακής τραγωδίας του 1974 και τα θλιβερά γεγονότα των Ιμίων του 1996. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι μετά τους βαλκανικούς πολέμους (1912-1913) και ιδίως μετά την Μικρασιατική καταστροφή του 1922, ο τουρκικός εθνικιστικός επεκτατισμός έχει προκαλέσει καίρια χτυπήματα στον ελληνισμό. Ο ελληνικός πληθυσμός της Κωνσταντινούπολις το 1920 προσέγγιζε τα 200.000 και σήμερα ζήτημα είναι αν υπάρχουν 1.000 έλληνες και αυτοί τουρκόφωνοι. Ιστορικά, η πατρίδα μας την ελευθερία της, την εδαφική της ανεξαρτησία και την εθνική της κυριαρχία, τα κατέκτησε στα πεδία των μαχών και όχι στα σαλόνια της εξωτερικής διπλωματίας. Συζητάς στα τραπέζια των διπλωματικών διαβουλεύσεων και προασπίζεις τα εθνικά σου συμφέροντα, με την προϋπόθεση η στρατιωτική σου μηχανή να λειτουργεί άψογα, να διαθέτεις σύγχρονα οπλικά συστήματα και τα παλικάρια της πατρίδας να είναι οπλισμένα σαν αστακοί.
Όταν στους Βαλκανικούς πολέμους ο ελληνικός στρατός διέλυσε στα πεδία των μαχών τους Βούλγαρους και τους Τούρκους ή όταν το 1920 με τον άθλο της Συνθήκης των Σεβρών, η ιδέα της Μεγάλης Ελλάδας έτεινε να γίνει πραγματικότητα και ήταν ζήτημα λεπτών διπλωματικών χειρισμών να πάρουμε την Κωνσταντινούπολη, η πατρίδα είχε μπροστάρη τον μέγιστο ηγέτη, τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Το όραμα όμως της Μεγάλης Ελλάδας δεν έγινε πραγματικότητα, γιατί όταν ο ελληνικός στρατός νικούσε στα πεδία των μαχών τους τούρκους, οι γερμανόφωνοι πεμπτοφαλαγγίτες των ανακτόρων με τα δουλόφρονα πολιτικά τους ανδρείκελα, βάλλοντας κατά του Βενιζέλου ουσιαστικά υπόσκαπταν τα εθνικά μας συμφέροντα, παίζοντας έτσι το παιχνίδι του κεμαλικού τουρκικού εθνικισμού. Αναπόφευκτο ήταν να μην υλοποιηθεί στην πράξη η Συνθήκη των Σεβρών, να χαθεί για πάντα η μητέρα του ελληνισμού Κωνσταντινούπολη, στη συνέχεια να ακολουθήσει ο όλεθρος της μικρασιατικής καταστροφής και να απολεστεί οριστικά ο μικρασιατικός και ο ποντιακός ελληνισμός.

Και ερχόμαστε στο σήμερα. Την τελευταία δεκαπενταετία, η Τουρκία δαπανά τουλάχιστον 20 δις ευρώ κάθε χρόνο για την ενίσχυση της στρατιωτικής της μηχανής. Η Τουρκία θεωρείται πλέον οικονομική δύναμη, καθότι συγκαταλέγεται στις G-20 χώρες (Great Twenty Countries). Στην ομάδα G-20 ανήκουν οι χώρες που έχουν απόλυτο επίπεδο ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) υψηλότερο των 1.000 δις δολαρίων ($). Σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας και με κριτήριο τη μέθοδο PPP (Purchasing Power Parities-Ισοδυναμία Αγοραστικών Δυνάμεων), το 2013 το ΑΕΠ της Τουρκίας ήταν 1.407 δις $, όταν της χώρας μας ήταν 283 δις $.Να σκεφτείτε ότι το 1980, η χώρα μας είχε σχεδόν το ίδιο επίπεδο ΑΕΠ με την Τουρκία. Ο επεκτατικός οθωμανισμός του καθεστώτος Ερντογάν, η ισλαμοποίηση της τουρκικής κοινωνίας και η σαφής ρήξη του υφιστάμενου θεοκρατικού καθεστώτος με το κεμαλικό κατεστημένο του κοσμικού κράτους, καθιστούν την Τουρκία ωρολογιακή βόμβα στο Αιγαίο, την Κύπρο και την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.


Η σφοδρότατη ύφεση που μετά το 2008 πλήττει την οικονομία του τόπου, η γιγάντωση του κρατικού χρέους και η αναπόφευκτη χρεοκοπία των Δημοσίων Οικονομικών, πήγαν πολλά χρόνια πίσω την ελληνική οικονομία. Η εμφανής αδυναμία χρηματοδότησης σημαντικών αμυντικών δαπανών για τη θωράκιση της χώρας, οι μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων στα κυκλώματα της κυβερνητικής πυραμίδας, η κομματικοποίηση του στρατού και το μισθολογικό πετσόκομμα των εν ενεργεία αξιωματικών, έχουν πλήξει το φρόνημα των ενόπλων δυνάμεων. Η κατάσταση στις ένοπλες δυνάμεις είναι πολύ ανησυχητική και λόγω της δικτατορικής συμπεριφοράς, που επιδεικνύει με τις αντισυνταγματικές πράξεις της η δικομματική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Η δικομματική ολιγαρχία είναι γραπωμένη με νύχια και δόντια στην κυβερνητική-κρατική εξουσία και δεν χαμπαριάζει, ούτε την χρεοκοπία των Δημοσίων Οικονομικών, ούτε τα τουρκικά πλοία που αλωνίζουν στο Αιγαίο, ούτε τους Τούρκους που κάνουν πάρτι στην Θράκη. Όλοι μας απευχόμαστε, το δικομματικό καθεστώς της ολιγαρχίας, με αιτιολογικό τον τουρκικό κίνδυνο και προκαλώντας πολεμικό συμβάν κάπου στο Αιγαίο, μην οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, θέτοντας στο εκλογικό σώμα ψευτοδιλλήματα σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ. Αναμφίβολα, η αρχομανία της δικομματικής ολιγαρχίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ πλήττει τα εθνικά μας συμφέροντα.