Έτσι θα το πω όπως το σκέφτομαι. Αν και ελπίζω,φοβάμαι. Δεν φοβάμαι ούτε το Grexit,ούτε το Grexident ,ούτε τις απειλές που αφήνει στο χαρτί το βρώμικο χέρι γηραιών εκδοτών. Δεν με ανησυχούν οι βρυχηθμοί ενός συστήματος που τελειώνει, αλλά αυτοί που αντιλαμβάνονται τον επιθανάτιο ρόγχο όχι ως θάνατο αλλά ως το «ζωντανό ακόμη θηρίο».
Η κυβέρνηση και ο Αλέξης Τσίπρας, κινδυνεύουν από τη δική τους «11η Σεπτεμβρίου». Δεν εννοώ την 11η Σεπτεμβρίου του 2001, αλλά την 11η Σεπτεμβρίου του 1973, η οποία αποτελεί μια καταγραφή για την Παγκόσμια Αριστερά. Ο Σαλβατόρ Αλλιέντε, ο λαοφιλής και δημοκρατικά εκλεγμένος ηγέτης της Χιλής, έπεσε από πραξικόπημα το οποίο οργάνωσε Πινοσέτ, ο αρχηγός τους Στρατού που ο ίδιος διόρισε.
Πριν τη πτώση του ο Αλλιέντε, αυτή η μεγάλη μορφή της πολιτικής, είχε μπροστά του όλα τα δείγματα και για το καλό και για το κακό. Έτσι συμβαίνει πάντα άλλωστε. Ανέλαβε τη χώρα, την έκανε την πρώτη ουσιαστική Δημοκρατία της Λατινικής Αμερικής, προχώρησε σε μεταρρυθμίσεις και άντεξε τις διαδηλώσεις που οργάνωσε η CIA στη χώρα με το Συνδικάτο Φορτηγών. Ο Κίσσινγκερ επιχείρησε να οργανώσει ανατροπή του Αλλιέντε στη Χιλή με το στρατηγό Ρενέ Σνάιντερ, ο οποίος πιστός στη Δημοκρατία αρνήθηκε. Ο Σνάιντερ βρέθηκε δολοφονημένος μερικές μέρες αργότερα.Το 1973 έγινε δεύτερη απόπειρα πραξικοπήματος την οποία αντιμετώπισε ο στρατηγός Πράτς, επίσης πιστός στον Αλλιένετε. Ο Πράτς είχε καταλάβει πως κάτι θα συνέβαινε και ζήτησε από τον Αλλιέντε να πάρει δραστικά μέτρα. Ο Χιλιανός πρόεδρος δεν τον άκουσε και τον απομάκρυνε.Στη θέση του έβαλε τον Αουγκούστο Πινοσέτ. Στις 11 Νοεμβρίου 1973, ο Πινοσέτ επιτέθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο από ξηρά και αέρα και ανέτρεψε την κυβέρνηση. Ο Αλλιέντε αυτοκτόνησε για να μην πέσει στα χέρια των πραξικοπηματιών. Η Χιλή έζησε μια πολύχρονη Χούντα και η Λατινική Αμερική σταμάτησε την πορεία της προς τη Δημοκρατία.
Ίσως κάποιοι-κυρίως στην κυβέρνηση- αναρωτηθούν τι σχέση έχουν όλα αυτά τα παλαιοκομμουνιστικά με μια αριστερή κυβέρνηση της Ευρώπης. Τη σχέση που έχει πάντα το ιστορικό προηγούμενο με αυτόν που δεν το αφουγκράζεται. Τον κίνδυνο να πέσει στην ίδια παγίδα.
Για να μετασχηματίσεις μια κοινωνία η οποία καταδυναστεύεται όχι μόνο από την κρίση αλλά από τη διαφθορά, τη διαπλοκή και τους φορείς της, δεν αναθέτεις τη διοίκησή της ούτε σε διεφθαρμένους, ούτε σε πιόνια και στρατηγούς της παλιάς κατάστασης. Δεν αφήνεις Πινοσέτ ούτε στο ΤΧΣ, ούτε στη Δικαιοσύνη, ούτε στις Τράπεζες, ούτε στις θέσεις κλειδιά του μηχανισμού. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν μιλάω για δημιουργία κομματικού κράτους αλλά για κράτος όπου οι ικανοί και τίμιου, θα αντικαταστήσουν τους διεφθερμένους ή τους φορείς της παλιάς κατάστασης.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως οι κοινωνικές δυνάμεις που επέβαλαν το Συριζα, ουσιαστικά τον ανάγκασαν να ασχοληθεί με θέματα διοίκησης και εξουσίας που του ήταν ξένα. Οι δυνάμεις της ιδεολογικής ανησυχίας και της πολιτικής αναζήτησης έγιναν ξαφνικά δυνάμεις εξουσίας. Έπρεπε όχι να αναλύσουν αλλά να διοικήσουν.Και κυρίως έπρεπε να βρουν τα άτομα για να το κάνουν αυτό.Συμφωνώ πως είναι δύσκολο και απαιτεί χρόνο.
Τι δείχνουν όμως τα μέχρι τώρα δείγματα; Πρόσωπα που υπηρέτησαν τη Διοίκηση και την εξουσία όπως την εξέφραζαν οι φορείς της διαφθοράς συνεχίζουν να εξουσιάζουν και σήμερα. Δεν πρόκειται για τεχνοκράτες που αν τους αλλάξεις την πολιτική κατεύθυνση θα τους αλλάξεις και τη δράση τους κάνοντάς την οφέλιμη. Είναι συνειδητοί στυλοβάτες της συντήρησης, μερικοί από τους οποίους ίσως λίγο πριν τις εκλογές είχαν την πρόνοια να αλλάξουν ή να δηλώσουν πως αλλάζουν στρατόπεδο.
Μόλις προχθές αποκαλύφθηκε πως ο Νομικός Σύμβουλος του Υπουργείου Οικονομικών παραστάθηκε σε δικαστήριο και υποστήριξε τις θέσεις της Siemens την μέρα που ο ίδιος ο πρωθυπουργός την κατονόμαζε στο Βερολίνο ως παράγοντα διαφοράς. Πολιτικές θέσεις και μεθοδεύσεις ακυρώνονται από ενδιάμεσους που συνεχίζουν να υπηρετούν ό,τι υπηρετούσαν. Το ΤΧΣ, οι Τράπεζες, η Τράπεζα της Ελλάδος, η Δικαιοσύνη, η Οικονομία, οι Ασφαλιστικοί Οργανισμοί, διοικούνται από όσους διοικούσαν και κυρίως με τον ίδιο τρόπο.
Πολλές από αυτές τις διοικήσεις δεν μπορούν να αλλάξουν ίσως, αλλά μπορεί η κυβέρνηση να κάνει ξεκάθαρο και σε αυτούς και στην κοινωνία, ποιά είναι η δική της πολιτική θέση και διάθεση. Πώς πρέπει να διοικούν για να αντιλαμβάνεται και ο πολίτης την παρεκτροπή. Αντί γι αυτό γίνεται το αντίθετο. Αυτοί οι διοικητικοί παράγοντες δηλώνουν προς την κοινωνία το λάθος μήνυμα,πως τίποτα δεν έχει αλλάξει.
Αυτή τη στιγμή ο Αλέξης Τσίπρας αναμφίβολα δίνει τη μάχη κυρίως στο εξωτερικό για την αποκατάσταση της καταστροφής που έχει υποστεί η χώρα. Μέσα τι γίνεται; Με τους νταβατζήδες; Με τους διεφθαρμένους; Με αυτούς που συνεχίζουν να κυβερνούν;
Αντί να αντιμετωπιστεί η διαφθορά και η αυθαιρεσία στα ΜΜΕ, να τακτοποηθεί το τοπίο με νόμους και να μπουν κανόνες, η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη κάθε μέρα να αντιμετωπίζει,σα να ήταν αντιπολίτευση, της προβοκάτσιες τύπου «σκανδάλου Κατρούγκαλου». Αντί κάποιος να τους ζητήσει τα θαλασσοδάνεια που πήραν , είναι αυτοί που ζητάνε τα ρέστα κάθε μέρα.
Το Μαξίμου συνεχίζει να κάνει τον τερματοφύλακα σε όσα διαρρέουν (ψευδή πολλές φορές) ή όσα κατασκευάζουν οι αντίπαλοι, βγάζοντας 20 non paper τη μέρα. Αποδίδουν δηλαδή στον εαυτό τους το ρόλο της αντιπολίτευσης της Κουμουνδούρου, ενώ έχουν μετακομίσει στην Ηρώδου Αττικού. Υπουργοί και θεσμικοί παράγοντες συνεχίζουν να διαγκωνίζονται για μερικά λεπτά δημοσιότητας στα άθλια κανάλια που έχουν υποχρέωση να αλλάξουν.
Οι εισαγγελίες είναι γεμάτες με δικογραφίες που κάποιοι κρατούν στα συρτάρια ή τις πηγαινοφέρνουν στα γραφεία ως την παραγραφή τους. Την ημέρα που ο Τύπος διυλίζει Κατρούγκαλους, η κυβέρνηση Συριζα χωνεύει αποκαλύψεις για τα έργα και την περιουσία του ανθρώπου που είναι στο τιμόνι της Τράπεζας της Ελλάδος. Ακόμη και αν δεν μπορεί να τον αλλάξει τον Γιάννη Στουρνάρα, οφείλει να δηλώσει πώς η ίδια θα ήθελε να είναι ο κεντρικός Τραπεζίτης ή να θέσει το ερώτημα στον κύριο Ντράγκι αν μπορεί να διοικεί την Τράπεζα ο άνθρωπος του Γιάννου Παπαντωνίου με τις «φτηνές» βίλες.
Ισχύει αυτό που ο Αλέξης Τσίπρας λέει συνεχώς στο εξωτερικό. Πως πήρε εντολή με σαφές περιεχόμενο. Η εντολή αυτή είναι η σαρωτική αλλαγή των δομών και των συμπεριφορών της καταστροφής της χώρας. Έχει μεγάλη λαοφιλία και η σύγκρουση θα κινητοποιήσει και άλλες κοινωνικές δυνάμεις για να καταφέρει να πραγματοποιήσει τις αλλαγές.
Η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει στη ρήξη όπως την έχει περιγράψει η ίδια προεκλογικά. Είναι ο πιο ασφαλής τρόπος για την επιβίωση και της κυβέρνησης και της χώρας. Η μετριοπάθεια και η σύνεση είναι επίσης καλοί σύμβουλοι για να πορευτεί η κυβέρνηση με τρόπο που να συμπορεύετε με με όλο και περισσότερα τμήματα της κοινωνίας. Της κοινωνίας όμως όχι αυτών που είναι απέναντι στην κοινωνία. Εν ολίγοις η μετριοπάθεια δεν μπορεί να την αναγκάζει να συμπορεύεται Πινοσέτ γιατί απλώς μοιραία θα έχει την τύχη του Αλλιέντε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου