Αρθούρος Ρεμπώ «Ν’ αδράξω την αλήθεια μέσα σε μια ψυχή και σ’ ένα σώμα»

Γράφει: Βαγγέλης Τζικούδης

«Ζούμε και πεθαίνουμε εντελώς διαφορετικά απ’ ότι θα θέλαμε, χωρίς ελπίδα οποιασδήποτε ανταμοιβής… Ευτυχώς που αυτή η ζωή είναι η μόνη, και που μόνο αυτό είναι σίγουρο»

Η περίπτωση του Αρθούρου Ρεμπώ είναι ιδιάζουσα στα λογοτεχνικά χρονικά. Δε συμβαίνει συχνά ένας άνθρωπος, ένα παιδί είκοσι χρονών για την ακρίβεια, να επηρεάζει με τόσο κρίσιμο τρόπο τη σύγχρονη ποίηση, και μάλιστα έχοντας παραγάγει ένα τόσο μικρό σε έκταση έργο. Ηγέτης του συμβολισμού; Θεμελιωτής του

Αφρική: Η τρομοκρατία των μονοπωλίων

Αφρική: Μάννα εξ ουρανίου

Της Δέσποινας ΟΡΦΑΝΑΚΗ

Είμαι ο Αμπίκου, 

που προσκαλώ τον πρώτο
Και τον επανερχόμενο καιρό.

Το χώμα είναι βρεμένο με θρήνο
Λευκή δροσιά 

θηλάζει σαρκοφάγα πουλιά
Η νύχτα υποστηρίζει την αράχνη, 

πιάνοντας
Μύγες στον αφρό του ανέμου·
Νύχτα κι ο Αμπίκου 

ρουφά το λάδι
Απ’ τις λάμπες. 

Μητέρες! 

Θα ’μαι το
Ικετευτικό φίδι κουλουριασμένο στο περβάζι
Η δικιά σας θανατερή κραυγή.
Wole Soyinka (Νιγηρία,1934- ), 

Αμπίκου(*)

(Μετάφραση, Αλέξης Τραϊανός)

ΒΙΛΧΕΛΜ ΡΑΪΧ: Μια αιρετική σκέψη ευρείας αποδοχής (60 χρόνια από το θάνατό του)

Δημήτρης Κατσορίδας

Ο Βίλχελμ Ράιχ γεννήθηκε στις 24 Μαρτίου 1897 στην Αυστρία και πέθανε στις 3 Νοεμβρίου 1957. Ήταν μαθητής του Φρόυντ και μία από τις πιο ριζοσπαστικές προσωπικότητες στην ιστορία της ψυχιατρικής.
Ήταν αυτός που δια­πί­στω­σε, σε αντί­θε­ση με τον Φρό­υντ, ότι τα προ­βλή­μα­τα που χει­ρί­ζε­ται η ψυ­χα­νά­λυ­ση δεν είναι απλά ατο­μο­κε­ντρι­κά, αλλά έχουν βα­θιές κοι­νω­νι­κές αι­τί­ες. Θε­ω­ρού­σε ότι τα διά­φο­ρα κοι­νω­νι­κά προ­βλή­μα­τα, όπως η φτώ­χεια, η ανερ­γία, η ανε­παρ­κής

Η ποιήτρια Μελισσάνθη και το δημοτικό τραγούδι

Η Ήβη Κούγια- Δασκαλάκη Μελισσάνθη πέθανε στην Αθήνα στις 9 Νο­εμ­βρί­ου 1990.

Σταυρούλα Γ. Τσούπρου

«Κατεβαίνουν στο γιαλό και σηκώνουν το φουστάνι. Λάμπουν τα πόδια στο γιαλό, λάμπει και της πεντάμορφης, που ’ναι σαν νερατζούλα φουντωτή ο ποδαστράγαλος. Λάμπει ο γιαλός, λάμπει το περιγιάλι». Το παραπάνω απόσπασμα από το μυθιστόρημα Ο πεθαμένος και η ανάσταση του Ν. Γ. Πεντζίκη[1] μάς εισάγει με τον κατάλληλο τρόπο σε εκείνον τον

Το κράτος στη 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη

Το 1799 σαν σή­με­ρα 9 Νο­εμ­βρί­ου ο Να­πο­λέ­ων
Βο­να­πάρ­της κα­τα­κτά την εξου­σία στη Γαλ­λία. Είναι η 18η Μπρυ­μαίρ, σύμ­φω­να με το ημε­ρο­λό­γιο των
Γάλ­λων επα­να­στα­τών.

γράφει ο Σίμος Ανδρονίδης *

Ο Καρλ Μαρξ στο έργο του που φέρει τον τίτλο ‘Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη’ αναλύει την κοινωνική και πολιτική διαπάλη που οδήγησε στο πραξικόπημα του Λουδοβίκου Βοναπάρτη στις 2 Δεκεμβρίου του 1851. Η βραχύβια Β’ Γαλλική Δημοκρατία ‘κυοφορούσε’ ουσιαστικά τις εξελίξεις που οδήγησαν στο πραξικόπημα του μέχρι τότε Προέδρου της Δημοκρατίας Λουδοβίκου Βοναπάρτη, πραξικόπημα που οδήγησε στην εγκαθίδρυση της Δεύτερης Γαλλικής Αυτοκρατορίας. Πραγματικά, ο Καρλ Μαρξ σκιαγραφεί με ιδιαίτερη ενάργεια τις αντιπαραθέσεις που σημάδεψαν τη Β΄ Γαλλική Δημοκρατία, την παρουσία και το ρόλο της κοινοβουλευτικής αστικής τάξης, τον δυϊσμό μεταξύ εκτελεστικής-νομοθετικής εξουσίας, έτσι όπως προσδιορίζεται ως ‘πεδίο’ εκδίπλωσης πολιτικών στρατηγικών.
Ο Μαρξ ουσιαστικά εστιάζει στην κίνηση των κοινωνικών τάξεων, στις ιδιαίτερες και λεπτές εκείνες

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΩΡΑ Η ΔΙΩΞΗ ΤΩΝ ΕΞΙ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ!

Ανταρσία στο Μωριά
Συμπόρευση για την Ανατροπή
Την Παρασκευη 10 του Νοέμβρη στα δικαστήρια του Ναυπλίου δικάζονται έξι άτομα στα οποία ασκήθηκε δίωξη για τη μεγάλη κινητοποίηση που είχε πραγματοποιηθεί πριν τρία χρόνια κατά του ΤΑΙΠΕΔ και συγκεκριμένα για το κτήριο της οδού Β. Αλεξάνδρου 6 (Μεγάλος Δρόμος) στο Ναύπλιο. Στο πρόσωπο των 6 διωκόμενων ποινικοποιείται ο αγώνας των κατοίκων ενάντια στο ξεπούλημα του τόπου μέσω του ΤΑΙΠΕΔ. Αποτελεί πολιτική δίωξη που εξυπηρετεί την καταστολή των κοινωνικών αγώνων και

Ο Τρίτος Παγκόσμιος πόλεμος (ή όπως αλλιώς ονομαστεί μελλοντικά) είναι ήδη εδώ

Του Παναγιώτη Ξηρουχάκη

ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να ξεκαθαρίσω κάτι για τον τίτλο που ίσως φαίνεται λίγο πομπώδης. Αλήθεια τι είναι ένας παγκόσμιος πόλεμος? Σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη, είναι μία σύγκρουση που εξαπλώνεται σε όλη την υφήλιο και στην οποία παίρνουν μέρος τα περισσότερα κράτη. Οι δύο πόλεμοι που έχουν ονομαστεί παγκόσμιοι είχαν θεωρητικά αυτά τα χαρακτηριστικά. Και όμως τόσο ο πρώτος όσο και ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος δεν επεκτάθηκαν

Εργατική τάξη και εργατικό κίνημα στα χρόνια της στρατιωτικής δικτατορίας 1967-1974

Φωτογραφία | Αριστοτέλης Σαρρηκώστας

Από το Γιώργο Αλεξάτο, συγγραφέα

Το δικτατορικό καθεστώς που επιβλήθηκε με το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 υπήρξε ταυτόχρονα τομή και συνέχεια του καθεστώτος που επικράτησε στην Ελλάδα μετά τη νίκη του αστισμού κατά τον Εμφύλιο.

Κεν Λόουτς: Βιομήχανοι και σοσιαλδημοκράτες ανέβασαν την ακροδεξιά

Συνέντευξη στην Ιωάννα Κλεφτόγιαννη
Τι προνόμιο να περπατάς για ώρες στο κέντρο της Αθήνας με τον Κεν Λόουτς! Συζητώντας για τα παιδικά του χρόνια στη γενέτειρα του Σαίξπηρ. Συζητώντας ακόμα για το Brexit, τον Μακρόν, τους σοσιαλδημοκράτες που πάντα προδίδουν («όχι γιατί είναι κακοί άνθρωποι»).
Για τον Τραμπ. Για το ποδόσφαιρο που λατρεύει γιατί «είναι το άθλημα των εργατικών τάξεων» και που με αυτό συνδέεται ο λόγος για τον οποίο δεν πήγε στο Χόλιγουντ ενώ είχε προσκληθεί («Στην Αμερική δεν έχουν καλό ποδόσφαιρο»!). Συζητώντας, τέλος και για τον

Δικαίωση για τους εργαζόμενους της ΒΙΟΜΕ

Τα μηχανήματα που είχαν πάρει από την εγκαταλειμμένη επιχείρηση οι εργαζόμενοι στην ΒΙΟ.ΜΕ. κατοχυρώθηκαν σε αυτούς «μετά κόπων και βασάνων» φέρνοντάς τους «πιο κοντά στην ολική λειτουργία του εργοστάσιου», όπως αναφέρουν σε σχετική ανακοίνωση τους.Σύμφωνα με την ανακοίνωση των εργαζόμενων, «κάποιοι από τους πρώην συναδέλφους, 19 στον αριθμό από συνολικά 70, που ήταν «θιγμένοι» από την πλειστηρίαση μηχανημάτων αφέθηκαν να παρασυρθούν. Διεκδικώντας τον ρόλο του εφιάλτη ακούγοντας τους

Η Εκκωφαντική Σιωπή των Αμνών

του Γιάννη Περάκη

Θεωρείστε το κείμενο αυτό σαν εξομολόγηση σ΄αγαπημένους φίλους μετά δύο, τρείς τσικουδιές. Τότε που τα πράγματα είναι πιο «cool», μιλάς «ελεύθερα» και τα «τείχη και οι άμυνες» κατεδαφίζονται. Αισθάνεσαι όλο το κόσμο φίλο και συνταξιδιώτη. Μιλάς για πολιτική για ενότητα, για παλιούς φίλους, πρώην συντρόφους που δώσατε μαζί μάχες και άλλες χάσατε και άλλες κερδίσατε. Παραμένει όμως η πίκρα σε όλους ότι είμαστε στα μισά της διαδρομής. Τότε κάποιοι απο τους φίλους σε «προσβάλλουν», λέγοντας ότι έχεις συμβιβασθεί. Αισθάνεσαι «ντροπή». «Ντροπή» που ξεστόμισες τη λέξη ενότητα με όρους που νοιώθεις και καταλαβαίνεις εσύ. Είσαι «καθαρός» δεν είσαι λαμόγιο, αρχίζεις να μιλάς. Ψάχνεις για επιχειρήματα, τα βρίσκεις και τα ξεφουρνίζεις:

Με αφορμή τον μικρό Αμίρ. Πατρίδα με το κιλό και οι «αξίες» της σε ευρώ…

Παναγιώτης Μαυροειδής

Έτσι λοιπόν ο μικρός Αμίρ από το Αφγανιστάν, έγινε ο μεγάλος εχθρός.
Για χάρη της αντιμετώπισης αυτού του επικίνδυνου εχθρού, καθωσπρέπει νοικοκυραίοι έφτασαν «στα άκρα», σε αντίθεση φυσικά με τις «απαραβίαστες» αρχές τους. Άσκησαν πρωτοφανέρωτη βία πετροβολώντας και βανδαλίζοντας μια κατοικία, ατομική ιδιοκτησία (που τόσο σέβονται) συμπολίτη τους, στην οποία όμως έμενε ο 11χρονος εχθρός.

Ο Ζακ Τατί και η άλλη ... αισθητική της κωμωδίας

Ο γάλλος Ζακ Τατί ( 9/10/1907-5 Νοεμβρίου 1982),

(αληθινό όνομα Ζακ Τατισέφ, εγγονός του Πρέσβη της τσαρικής Ρωσίας στη Γαλλία), 

υπήρξε κορυφαίος κωμικός, ηθοποιός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης. 

Την περίοδο της νουβέλ βαγκ χρησιμοποίησε μια κινηματογραφική γλώσσα εντελώς ιδιότυπη. 

Το έργο του ανήκει στη μεγάλη οικογένεια των κωμωδιών, αλλά όπως και κάθε λειτουργική κωμωδία, φέρει την προσωπική σφραγίδα του δημιουργού της. Το λεπτό του χιούμορ (η αγγλική λέξη humour σημαίνει υγρασία), πέρασε στο φιλμ μέσα από έναν ευφυή συνδυασμό όλων των εκφραστικών μέσων του κινηματογράφου.
Το 1951, λίγους μόλις μήνες αφότου έκανε την πρεμιέρα του στο Παρίσι το «Περιμένοντος τον Γκοντό» του Σάμιουελ Μπέκετ, οι κινηματογραφικές οθόνες χαιρέτισαν για πρώτη φορά έναν ήρωα ονόματι κύριο Ιλό. Η ταινία, το μαρτυρικό γουίκεντ ενός γάλλου αστού σε κάποια παραλία της Βρετάνης, είχε τον τίτλο «Οι διακοπές του κυρίου Ιλό» και σκηνοθετήθηκε από τον πρωταγωνιστή της στον ρόλο του Ιλό, τον Ζακ Τατί. Οπως ο «Γκοντό» του Μπέκετ, έτσι και «Οι διακοπές του κυρίου Ιλό» του Τατί είναι έργα αντισυμβατικά και πρωτογενή.

Σαν σήμερα συστήθηκε η Κυβέρνηση του Βουνού

Foto: Τα μέλη της ΠΕΕΑ και ο Μητροπολίτης Ιωακείμ. Από αριστέρα προς δεξιά: Κ. Γαβριηλίδης, Στ. Χατζήμπεης, Αγγελος Αγγελόπουλος, Στρατηγός Μανώλης Μάντακας, Γιώργ. Σιάντος, Πέτρος Κόκκαλης, Αλεξ. Σβώλος, Ιωακείμ Κοζάνης, Ευρ. Μπακιρτζής, Ηλίας Τσιριμώκος και Νίκος Ασκούτσης

Oρκίζομαι ότι θα εκτελέσω πιστά τα καθήκοντά μου σαν μέλος της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης, έχοντας σαν γνώμονα το συμφέρον της πατρίδας μου και του ελληνικού λαού, ότι θα αγωνιστώ με αυτοθυσία για την απελευθέρωση της χώρας μου από το ζυγό των κατακτητών, ότι θα

Με τον αυταρχισμό των λίγων ή με την δημοκρατία των πολλών;

Με το γενναίο καταλανικό λαό ή με τους νεοφιλελεύθερους δημίους του;

Του Γιώργου Μητραλιά

Κυνηγημένη, λογοκριμένη, καταργημένη, φυλακισμένη, κακοποιημένη, τραυματισμένη και κατασυκοφαντημένη, αυτή η αιώνια εφήμερη Δημοκρατία της Καταλονίας πρέπει να φοβίζει περισσότερο από ό,τιδήποτε άλλο τους απανταχού γης -κάθε λογής και πολιτικής τοποθέτησης- δυνάστες της ανθρωπότητας για να της επιτίθενται με τέτοιο μένος όλοι μαζί και με κάθε δυνατό τρόπο προκειμένου να την εξαφανίσουν από προσώπου γης! Τι μπορεί να

Η κόκκινη ομορφιά, ένα ποίημα του Γκυγιώμ Απολλιναίρ

Το ποίημα τυπώνεται στο Παρίσι 

το 1918 – 

έναν χρόνο μετά την 

Οκτωβριανή Επανάσταση. 

Με τον τρόπο 

που οι πρωτοπορίες διασταυρώνονται μεταξύ τους, 

μιλά για την έλευση 

μιας καινούργιας εποχής, 

και για αυτούς 

που την προετοιμάζουν.

(έργο του Πάμπλο Πικάσο, Λουόμενες στο δάσος (1908)

© 2017 Estate of Pablo Picasso / 

Artists Rights Society (ARS),

 

New York)

ΣΕΚΕ: Η ίδρυση του πρώτου εργατικού κόμματος στην Ελλάδα

Το Νοέμβρη του 1918 το ελληνικό προλεταριάτο, ολιγάριθμο αλλά εξαιρετικά μαχητικό, απόκτησε το πρώτο του πολιτικά ανεξάρτητο κόμμα, το ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ. Μέσα σε συνθήκες οικονομικής εξαθλίωσης της χώρας και πολιτικής καταπίεσης από την ανταντόφιλη βενιζελική κυβέρνηση, συνθήκες στρατιωτικού νόμου και πολεμικού πυρετού, με την άρχουσα τάξη βαθιά διασπασμένη, το προλεταριάτο έκανε το μεγάλο βήμα προς την πολιτική του ανεξαρτησία. Η ιστορική αυτή πράξη έγινε κάτω από την επίδραση της ακτινοβολίας της Ρώσικης Επανάστασης.

Για την Ενότητα, του Αλέκου Αλαβάνου

Στη φωτογραφία ο Δημήτρης Γληνός, συγγραφέας το 1942 της μπροσούρας «Τι είναι και τι θέλει το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο» που κυκλοφόρησε σε εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα και αποτέλεσε το εγκόλπιο των αγωνιστριών και των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης.

Η Μαύρη Τετραετία πρέπει να κλείσει.

Δεν χρειάζεται εδώ ανάλυση της κατάστασης. Την έχει κάθε οικογένεια αποτυπωμένη στις άγριες συνθήκες της ζωής της. Άλλη με ανεργία, άλλη με μειωμένο ή χωρίς καθόλου εισόδημα, άλλη χωρίς ηλεκτρικό, άλλη με χρέη, άλλη με το διαμέρισμα στον πλειστηριασμό, άλλη χωρίς πόρους για την αναγκαία εκπαίδευση των παιδιών, άλλη χωρίς τα απαραίτητα για τα φάρμακα, άλλη χωρίς τη στοιχειώδη άνεση που είχε συνηθίσει τις προηγούμενες δεκαετίες. Και πολλές, πάρα πολλές με όλα τα δεινά μαζί.

Δεν είναι όμως μόνο το μεγάλο κακό που έχει έρθει. Είναι και το μεγαλύτερο κακό που συντελείται υπογείως. Σε μια εποχή εκρηκτικής ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνολογίας στον πλανήτη, η Ελλάδα είναι πια αποκλεισμένη. Είναι πρόσφυγας και μετανάστρια, με τον αντίστροφο από τον συνηθισμένο τρόπο: από το χώρο των αναπτυγμένων κρατών, στο χώρο των

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ στη ΔΕΗ για τα κομμένα ρεύματα

Αντιπροσωπεία της Επιτροπής Αλληλεγγύης και Αγώνα Μεσσηνίας, αφού επισκέφτηκε την οικογένεια της οποίας κάηκε το σπίτι από το κερί και εξέφρασε έμπρακτα την αλληλεγγύη της, στη συνέχεια επισκέφτηκε τον Διευθυντή του ΔΕΔΔΗΕ κ. Ε. Παπαντωνόπουλο και ζήτησε να ενημερωθεί:

1) Γιατί δεν έχει αποκατασταθεί το ρεύμα στη συγκεκριμένη οικογένεια;

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΞΙ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΙΠΕΔ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ

Η ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
Μετά τις 106 πρώτες υπογραφές, δίνουμε σήμερα στη δημοσιότητα επιπλέον 57 υπογραφές συμπαράστασης στους 6 διωκόμενους από το ΤΑΙΠΕΔ. Συνεπώς οι υπογραφές έχουν φτάσει στις 163. Παράλληλα συνεχίζεται η συγκέντρωση ηλεκτρονικών υπογραφών στην ηλεκτρονική πλατφόρμα: https://secure.avaaz.org/el/petition/YPOYRGOS

Τα ματωμένα μερίσματα

του Γιάννη Ανδρουλιδάκη*

Η αγωνία του ΣΥΡΙΖΑ να δείξει ότι παραμένει ένα κομμάτι της αριστεράς είναι εμφανής. Λίγες μέρες μετά την επιστροφή του πρωθυπουργού από το ταξίδι υποτέλειας που πραγματοποίησε στις ΗΠΑ ο κομματικός μηχανισμός έκανε επίσκεψη μνήμης στη Μακρόνησο ως αντίδοτο στον αμερικανικό ιό. Εκεί είδαμε διάφορες ευτράπελες και συνάμα θλιβερές σκηνές , όπως εκείνη του κ. Ρήγα με το συμβολισμό της υψωμένης γροθιάς. Μια κίνηση που στο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ: ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΣΗΚΩΣΕΤΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ; Η ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΣΤΑ «ΠΕΡΙΒΟΛΑΚΙΑ» ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΕΝΔΕΙΞΗ ΑΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ

Γρηγόρης Κλαδούχος

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΙΔΕΕΣ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
Για το αναπλαστικό σχέδιο στην πλατεία «περιβολάκια» ο δήμαρχος Α. Πνευματικός μίλησε για μεγάλη επιτυχία επιλογών που θα μας ζηλεύουν στην Ευρώπη. Πρόσθεσε, ανάμεσα σε άλλα, ότι η ανάπλαση περιλαμβάνει και τους γειτονικούς χώρους στα δικαστήρια. Μεγάλα λόγια, μεγάλες ιδέες, αλλά και μικροσύνη που φαίνεται από την έκφραση «πότε αρχίζει το έργο».
Τα έργα αρχίζουν από την έναρξη σχεδιασμού τους. Ο σχεδιασμός, ο προγραμματισμός,είναι μεγάλα έργα, είναι του δήμου (αν

Ανδρέας Κάλβος, ο ποιητής της Ιδέας

Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας, ας έχωσι·
θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία. 

Ανδρέας Κάλβος Ζάκυνθος 1792 – Louth 3 Νοεμβρίου 1869

Αν δύσκολη ποίηση σημαίνει ποίηση που δυσκολευόμαστε να την προσεγγίσουμε «ως ποίηση», και όχι ποίηση που δεν καταλαβαίνουμε το θέμα της, τότε ο Κάλβος είναι ποιητής δύσκολος, όπως, καθώς μου φαίνεται, δύσκολος ποιητής είναι και ο Καβάφης (Γ. Σεφέρης, Δοκιμές)

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ
Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το Μάρτιο του 1792 και έζησε εκεί μέχρι τα 10 του χρόνια. Ύστερα από το χωρισμό των γονέων του , το 1802, ακολούθησε τον πατέρα του στην Ιταλία , όπου πέρασε την νεανική ηλικία του και διαμόρφωσε την

Δυστοπία και νεοφιλελευθερισμός

του Παναγιώτη Ξηρουχάκη
Διδάκτορα του Πανεπιστημίου Αιγαίου

Η ιστορία του θεάματος (κινηματογράφος, λογοτεχνία, θέατρο κλπ.) είναι γεμάτη από παραδείγματα όπου το θέαμα προπαγάνδισε τις κυρίαρχες αξίες του πολιτικού συστήματος και προάσπισε την πολιτική της κυρίαρχης εξουσίας.Από τις πρώτες κινηματογραφικές ταινίες (όπως «Η Γεννηση ενός έθνους» στο οποίο υμνείται η ΚΚΚ) μέχρι τις μέρες μας δεν έχουν αλλάξει και πολλά. Απλά αλλάζει η θεματολογία και το στυλ ανάλογα με τις ανάγκες της πολιτικής κατάστασης και τους εχθρούς που πρέπει να πολεμηθούν (εσωτερικούς και εξωτερικούς). Έτσι τα τελευταία χρόνια, γέμισε η αμερικανική τηλεόραση με σειρές επιστημονικής φαντασίας. Επίσης το Χόλυγουντ γυρίζει συνεχώς ταινίες στις οποίες περιγράφεται το σκοτεινό (και όχι το τόσο μακρινό) μέλλον… Κυριαρχεί λοιπόν μία επιστημονική φαντασία, η θεματολογία της οποίας όμως κατάγεται από τη σκοτεινή θεματολογία της δυστοπίας (σε αντίθεση με την ουτοπία που παραπέμπει σε κάτι ονειρικό) και του ζοφερού μέλλοντος.
Οι σειρές που προβάλλονται αυτή την εποχή αλλά και η πλειοψηφία των sci-fi ταινιών που γυρίζονται ακολουθούν το μοτίβο της επιβίωσης σε ακραίες συνθήκες.

Το νέο success story του κ. Τσίπρα κάηκε στην Καλαμάτα από κερί

του Θανάση Πετράκου, υπεύθυνου Ενέργειας της Π.Γ. της ΛΑΕ

Το νέο success story και η δήθεν μεταμνημονιακή εποχή που διαφημίζει ο κ. Τσίπρας κάηκε προχθές στην Καλαμάτα όταν παραλίγο να καούν 3 ανήλικα αδέλφια από κερί διότι η ΔΕΗ τους έχει κόψει το ρεύμα από τον περασμένο Αύγουστο, αφού οι γονείς τους είναι άνεργοι δεν είχαν να πληρώσουν και αδυνατούσαν να ανταποκριθούν και στη ρύθμιση που τους πρότεινε ο ΔΕΔΔΗΕ.

Μια ζωή γεμάτη βία: Σκόρπιες σημειώσεις για τη (βιο)πολιτική του Παζολίνι

Δημήτρης Λένης

Η μεταπολεμική Ιταλία, περισσότερο ίσως από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, στάθηκε ένα εργαστήρι δοκιμών στην πολιτική και στην τέχνη· μια χώρα που τη δεκαετία του 1970 έφτασε σχεδόν σε προεπαναστική κατάσταση. Από τους σκηνοθέτες που ξεπήδησαν από αυτό το καζάνι οργισμένων αντιφάσεων της δεκαετίας του ’60, ο Πιερ Πάολο Παζολίνι ήταν σαφώς ο πιο αντιφατικός, ο πιο στοχαστικά πολιτικός (ο Έλιο Πέτρι ήταν πιο καθαρά στρατευμένος στις ταινίες του, αλλά χωρίς τη διαρκή αμφισβήτηση και τον αναστοχασμό του Παζολίνι) και, μαζί με τον Αντονιόνι, ο πιο μακροπρόθεσμα επιδραστικός.

Δημήτρης Μητρόπουλος, o ασκητής μαέστρος ... οι επιστολές του

Στις 2 Νοεμβρίου του 1960 φεύγει από τη ζωή από καρδιακή προσβολή ο διεθνούς φήμης Έλληνας μαέστρος, πιανίστας και συνθέτης Δημήτρης Μητρόπουλος. Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στις ΗΠΑ, όπου απέκτησε διεθνή αναγνώριση, ενώ έγινε γνωστός για την τρομερή του ικανότητα απομνημόνευσης (μπορούσε να διευθύνει χωρίς παρτιτούρα) και τον ασκητικό τρόπο ζωής που υιοθέτησε λόγω της βαθιάς χριστιανικής πίστης του.

Xωρίς τον ποιητή του Αιγαίου...Οδυσσέα Ελύτη

Αφιέρωμα
Επιμέλεια: Ράνια Παπαδοπούλου

Πρόσωπο σαν φτιαγμένο από χαρτί
Που κάποιος το τσαλάκωσε να το πετάξει
Και όμως να το υπάρχει και με κάποια
Χαιρεκακία χαμογελά την ώρα που εμείς
Οι αληθινοί , πεθαίνουμε

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ , ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1979

Είναι βράδυ. Το γραφείο στην οδό Σκουφά είναι για ακόμα μία νύχτα φωτισμένο. Ο ποιητής είναι ήδη εκεί και προσπαθεί να δώσει συνέχεια στο στίχο του. Γράφει για την Ελλάδα, τη θάλασσα, την αγάπη, πάντα με αισιοδοξία. Αυτά είναι και τα βασικά θέματα της ποίησής του.

Γεννημένος 2-11 το 1911 στο Ηράκλειο της Κρήτης, ο Οδυσσέας Αλεπουδέλης, κατά κόσμο Οδυσσέας Ελύτης, αποτέλεσε έναν από τους

Τι είναι οι αυτόκλητοι «φίλοι του λαού», και πως ψαρεύουν στα θολά νερά της «αποϊδεολογικοποίησης»...

του καθηγητή του Πολυτεχνείου Κρήτης Δημήτρη Πατέλη

(το έργο του Σπ. Κουκουλομάτη)

Είναι γεγονός ότι η σημερινή φάση της κρίσης έχει οδηγήσει και σε πρωτοφανή υποβάθμιση του επιπέδου του ιδεολογικού και πολιτικού διαλόγου. Δεν αναφέρομαι στο θεωρητικό-επιστημονικό διάλογο, διότι είναι μάλλον ανύπαρκτος. Η οργή και η αγανάκτηση του λαού από αλλεπάλληλες απάτες και

ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΤΕΡΑΤΑ.ΠΡΟΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΝΙΤΣΕ

του Παναγιώτη Ξηρουχάκη

Διδάκτορα του Πανεπιστημίου Αιγαίου

O μηδενισμός συνίσταται στην απώλεια της μνήμης
ΦρίντριχΝίτσε

Το τελευταίο χρονικό διάστημα διάφορα εγχώρια (και όχι μόνο) αναρχοκομουνιστικά έντυπα επιτίθενται στο Νίτσε και τη φιλοσοφία του. Κάποιοι μάλιστα τον αποκαλούν εχθρό του αναρχισμού, ενώ άλλoι αγωνιζόμενοι να αποκαθάρουν την αναρχία από την βλαβερή επιρροή του Νίτσε, θεωρούν ότι οι ιδέες του δε θα έπρεπε να έχουν επηρεάσει καθόλου

«Γιατί δεν ακούτε;»: Παρέμβαση από τους συναδέλφους της Ηριάννας

Κείμενο υπογράφουν οι συνάδελφοι της Ηριάννας από το Διδασκαλείο Νέας Ελληνικής Γλώσσας έπειτα από τη δεύτερη απόρριψη της αίτηση αναστολής της, στο οποίο σημειώνουν μεταξύ άλλων, «αφήστε την να συνεχίσει να ζει και να εργάζεται μαζί μας».

Αναλυτικότερα, το κείμενο αλληλεγγύης στην Ηριάννα από τους συνεργάτες της:
«Δευτέρα 16 Οκτωβρίου, η Φιλοσοφική Σχολή, το Διδασκαλείο Νέας Ελληνικής Γλώσσας πλάι στην Ηριάννα. Η Ηριάννα

ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΡΙΓΙΑΛΙΟΥ - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2017 ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΝΙΟ του ΜΟΛΙΕΡΟΥ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙΓΙΑΛΙΟΥ "ΑΠΟΛΛΩΝ"
ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΡΙΓΙΑΛΙΟΥ - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2017
ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΝΙΟ του ΜΟΛΙΕΡΟΥ
Από την Λαϊκή σκηνή του Συλλόγου μας

Η Μαρτίνα, για να εκδικηθεί τον μέθυσο άντρα της, τον
Σγαναρέλλο, επειδή την ξυλοφόρτωσε, πληροφορεί τους υπηρέτες
του Γερόντιου, που ψάχνουν για γιατρό, πως ο Σγαναρέλλος είναι ο
καλύτερος γιατρός του κόσμου. Όμως ποτέ δεν παραδέχεται αυτή

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΞΙ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΙΠΕΔ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ Η ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Το καλοκαίρι του 2014 η κυβέρνηση Σαμαρά εντάσσει μαζικά στο ΤΑΙΠΕΔ την δημόσια περιουσία. Στον κατάλογο του ξεπουλήματος την τιμητική της έχει και η περιοχή της Αργολίδας με ακίνητα ανυπολόγιστης αξίας (ιστορικής-αρχαιολογικής, οικολογικής, ευρύτερου δημόσιου συμφέροντος). Πωλητήριο μπαίνει και σε όλη την παραλία της Καραθώνας και στο Κονδύλι, σε έκταση εντός του ιστορικού-αρχαιολογικού χώρου της Ακροναυπλίας και σε έκταση εντός του υγροβιοτόπου στην παραλιακή Ναυπλίου-Νέας Κίου.

Απάντηση του Μίκη σε μια άγνωστη φωνή στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ

Ξεκινώντας το κείμενό μου αυτό, θα σταθώ σε μια λέξη που μπήκε σαν στάμπα στη σχέση μου με την ΚΝΕ: Την λέξη «Γενίτσαροι». Θα μιλήσω για πράγματα που θα ακουστούν για πρώτη φορά. Κι εσείς θα κρίνετε για ποιο λόγο δεν μίλησε κανείς και κυρίως η ηγεσία του ΚΚΕ για τόσο σημαντικά γεγονότα.
Όλα άρχισαν από τη στιγμή που ανακοινώθηκε ότι θα παιζόταν το «Άξιον Εστί» στο Καυταντζόγλειο, νομίζω στα 1976. Όταν έφτασα στο αεροδρόμιο, με υποδέχθηκαν δυο παλιοί Λαμπράκηδες ο Μάκης Τρικούκης και ο Τάκης Κουλάνδρου, που έδειχναν φοβισμένοι.

Το ποιητικό σύμπαν του Φεντερίκο Φελίνι

του Θόδωρου Σούμα // *

Ο Φεντερίκο Φελίνι υπήρξε ένας μεγάλος ποιητής του ιταλικού κινηματογράφου, ένας δημιουργός εκπληκτικών, σαγηνευτικών και φαντασμαγορικών εικόνων.
Ήταν επίσης ο σημαντικότερος από τους εκστατικούς, οραματιστές σκηνοθέτες, τους προερχόμενους από τις χώρες του καθολικισμού, (άλλος ένας ήταν ο Κισλόφσκι). Η νοσταλγία, η οραματική ενατένιση, η φαντασία και ο έρωτας αποτελούν βασικές παραμέτρους του έργου του. Ο έρωτας στο φελινικό σινεμά φωτίζεται από τη μελαγχολική

Ναπολέων Λαπαθιώτης: Ένα παρ’ ολίγον μανιφέστο

Γράφει η Αγγελική Δημουλή*

Στις γραμματολογίες της νεοελληνικής λογοτεχνίας, οι ποιητές που μεσουράνησαν στη δεκαετία του 1920 έχουν χαρακτηριστεί «ελάσσονες»(1), ποιητές της «χαμηλής φωνής»(2) και ποιητές οι οποίοι δεν μπόρεσαν αφενός ποτέ ουσιαστικά να αποτινάξουν τη σύνδεση με τον Κωστή Παλαμά και χωρίς, αφετέρου, ν’ αποτελέσουν μια γενιά με συνειδητούς ενοποιητικούς τόπους.Οι ποιητές της γενιάς του 1920 είχαν μια (σχεδόν άγνωστη) πρόσκληση συσπείρωσης, τον Απρίλη του 1914(3) δημοσιευμένη

Τάσος Λειβαδίτης: Τα Χειρόγραφα του Φθινοπώρου (τα τελευταία του ποιήματα)

Τάσος Λειβαδίτης, Αθήνα, 20 Απριλίου 1922 - 30 Οκτωβρίου 1988
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 30.X.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)

«Γράφω για εκείνους που δεν ξέρουν να διαβάσουν/ για τους εργάτες που γυρίζουνε το βράδυ με τα μάτια κόκκινα από τον άμμο./ Γράφω να διαβάζουν αυτοί που μαζεύουνε τα χαρτιά απ’ τους δρόμους»
Για αυτό το έργο του ο Τ. Λειβαδίτης δικάστηκε στα 1955

Τι έχει σημασία για μένα; αναρωτιόμουν
συχνά. Δεν ήξερα. Όμως ήξερα ότι απ’ τη στιγμή
που θα το μάθαινα, δε θα ’χε πια καμιά σημασία.

ΑΘΑΝΑΣΙΑ

Οι παλιοί σύντροφοι δεν πέθαναν, αλλά κατοικούν τώρα στο βάθος
των δρόμων ‒
όποιον κι αν πάρεις θα τους συναντήσεις.

ΙΔΕΟΛΟΓΟΣ

Το Εφιαλτικό Μέλλον της Εργασίας & των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων στα Επόμενα Χρόνια

του Γ. Περάκη

Αναμνήσεις απο το Μέλλον

Ο ΣΕΒ δημοσιεύσε στις 18/10/2017 μελέτη, γύρω από τα μείζονα ζητήματα που απασχολούν την Ελληνική αγορά εργασίας με θέμα «Το μέλλον της εργασίας μετά το Μνημόνιο»1.

Οι επισημάνσεις που γίνονται απο τον γράφοντα, φιλοδοξούν να αποκρυπτογραφήσουν τα μηνύματα που εκπέμπονται μέσα απο τις γραμμές, αυτής της προσεκτικά

Οι καφετζούδες της «Ανάκαμψης»…του Κ. Παπουλή

Είναι ήδη επτά χρόνια, που η Ελλάδα έχει βυθιστεί στην πιο βαθιά κρίση, που έχει γνωρίσει μεταπολεμικά οποιαδήποτε οικονομία με μέσο, η υψηλό βαθμό κεφαλαιοκρατικής ανάπτυξης,. Η Ελλάδα αιμορραγεί συνεχώς, χάνει τους «καλύτερους» στην μετανάστευση, ενώ εσωτερικά, όλο και περισσότερο φτωχαίνει και γερνάει.
Είναι γνωστό από την εμπειρία παρόμοιων κρίσεων, αλλά και από την οικονομική επιστήμη, ότι τέτοιες καταστάσεις μπορούν να ξεπεραστούν, μόνο με οικονομικές πολιτικές που στοχεύουν στην

Ευέλικτη διακυβέρνηση – άτυπη δημοκρατία

Γράφει ο Παναγιώτης Ξηρουχάκης, Διδάκτορας Πανεπιστημίου Αιγαίου

1. ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ / Ο τρόπος παραγωγής που είναι κυρίαρχος στον ανεπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο τις τρεις τελευταίες δεκαετίες είναι η ευέλικτη εξειδίκευση ή ευέλικτη συσσώρευση (Harvey 1989). Η δεκαετία του 1970 χαρακτηρίζεται από την κρίση του φορντικού καθεστώτος συσσώρευσης και τη μετάβαση στο καθεστώς της ευέλικτης συσσώρευσης (Harvey 1989). Εκείνη την εποχή παρατηρείται μια σταδιακή μετάβαση από την παραγωγή για κάθε περίπτωση (JIC -just in case) του φορντικού μοντέλου (μαζική παραγωγή), στην παραγωγή για όταν χρειαστεί (JIT –just in time) (Κουρλιούρος,

Τα συγχαρητήρια μας στην ΕΡΤ που έδωσε και σήμερα βήμα στους Χρυσαυγίτες

του Γιώργου Μουργή

Ενώ το αυγό του φιδιού έχει εκκολαφθεί, με χιλιάδες οχιές να πουλάν εθνικισμό και πατριδοκαπηλία, ξερνώντας ακροδεξιά ρητορική και καθαρά ναζιστική/χιτλερική μισαλλοδοξία.
Ενώ ο Παύλος Φύσσας από τον τάφο του ζητάει τη δικαίωσή του, ο φονιάς του είναι σπίτι του και οι συνεργοί του κυκλοφορούν ελεύθεροι, πρωταγωνιστές σε νέες δολοφονικές επιθέσεις, συνεπικουρούμενοι από τις δυνάμεις καταστολής.
Ενώ χρησιμοποιούνται δύο μέτρα και δύο σταθμά ανάμεσα στον Κασιδιάρη και Λαγό, που υπό όρους αποφυλακισμένοι συμμετείχαν

Νοσταλγία και μερικά πρώιμα ποιήματα του Ράινερ Μαρία Ρίλκε (Rainer Maria Rilke)

Αυτό είναι η νοσταλγία: να κατοικείς στο κύμα

και να μην έχεις πατρίδα μες στον χρόνο.

Κ’ οι επιθυμίες αυτό ‘ναι: σιγαλή ομιλία

Της αιωνιότητας με καθημερινές ώρες.

Κ’ η ζωή ΄ναι αυτό: ώσπου από ένα χτες

να βγει η μοναχικότερη απ’ όλες τις ώρες ώρα,

που διαφορετικά απ’ τις άλλες αδερφές της

Ποιοι ήταν οι δωσίλογοι – Οι γερμανοτσολιάδες

Γράφει ο Γιάννης Σιατούφης

Οι δωσίλογοι ή «γερμανοτσολιάδες» στην Ελλάδα την περίοδο της γερμανικής κατοχής διακρίνονται σε 4 κατηγορίες: 1) οι πρωθυπουργοί και υπουργοί των δωσιλογικών κυβερνήσεων, 2) τα τάγματα ασφαλείας και άλλες άτακτες ομάδες εξοπλισμένες από τους Γερμανούς, 3) πράκτορες και καταδότες Έλληνες ναζί και 4) οι μειονότητες της χώρας μας π.χ. τσάμηδες, σλαβόφωνοι. Ας τα πάρουμε από την αρχή:
Η κυβέρνηση Τσολάκογλου, η πρώτη από τις τρεις δωσιλογικές κυβερνήσεις, ορκίστηκε στις 30 Απριλίου 1941. Λίγες μέρες πριν, στις 20 Απριλίου 1941, ο αντιστράτηγος και διοικητής του Γ΄

Ο ΑΝΘΥΠΟΛΟΧΑΓΟΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ ΣΤΟ ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
 Ο Ελύτης πολέμησε στο Αλβανικό Έπος 1940-41, στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Προσβλήθηκε από τύφο και τελικά διασώθηκε “από θαύμα”, όπως ο ίδιος ομολογεί. Ας δούμε συνοπτικά πώς ο ίδιος περιγράφει την εμπειρία του στο μέτωπο και σε ποια ποιητικά του έργα αποτυπώθηκε αυτή η συγκλονιστική για τον ποιητή εμπειρία.
Στις 28 Οκτωβρίου 1940 ο Ελύτης κατατάσσεται ως ανθυπολοχαγός στη Διοίκηση του Στρατηγείου του Α’ Σώματος Στρατού. Στις 26 Φεβρουαρίου 1941 μεταφέρεται με βαρύ κοιλιακό τύφο στο νοσοκομείο Ιωαννίνων κι έπειτα από περιπετειώδη πορεία καταλήγει στην Αθήνα.

Ένα πραξικόπημα οργανωμένο από το κράτος

Γιοζέπ Μαρία Αντέντας

1. Πραξικόπημα από το ίδιο το επίσημο κράτος.
Αυτός είναι ο ευ­κο­λό­τε­ρος τρό­πος να πε­ρι­γρά­ψει κα­νείς την δέσμη των μέ­τρων που ανα­κοί­νω­σε η κυ­βέρ­νη­ση Ραχόι, με την υπο­στή­ρι­ξη των Σο­σια­λι­στών και των Ciudadanos, την πε­ρα­σμέ­νη Πα­ρα­σκευή και τα οποία θα υπο­βά­λει προς έγκρι­ση στην Γε­ρου­σία στις 27 Οκτώ­βρη.
Πέρα από την εφαρ­μο­γή του «θολού» άρ­θρου 155, αυτό που ανα­κοί­νω­σε ο Ραχόι είναι η ντε­φά­κτο ανα­στο­λή της αυ­το­νο­μί­ας της Κα­τα­λο­νί­ας συ­νο­λι­κά,