Το διάγραμμα προέρχεται από μια μελέτη τού γερμανικού Fraunhofer Institute και δείχνει τις εγκαταστάσεις που διαθέτει η Γερμανία προκειμένου να παράγει ηλεκτρικό ρεύμα. Όπως βλέπετε, επί συνολικά εγκατεστημένων 177 GW, τα 73 GW (ποσοστό πάνω από 40%) αφορούν "πράσινες" εγκαταστάσεις (ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά). Όσοι έχουν ασχοληθεί -έστω και λίγο- με την "πράσινη"ενέργεια, γνωρίζουν άριστα ότι οι σχετικές εγκαταστάσεις είναι πανάκριβες. Αξίζουν, όμως, τον κόπο; Ας δούμε το επόμενο διάγραμμα της ίδιας μελέτης:
Πώς το βλέπετε; Μέσα στο ενδεκάμηνο Ιανουάριος-Νοέμβριος, η Γερμανία παρήγαγε 472,7 τερραβατώρες, από τις οποίες "πράσινες" ήσαν μόνο οι 75 (ποσοστό μικρότερο από 16%). Δηλαδή, οι γερμανοί ξόδεψαν τα μαλλιοκέφαλά τους για να βγάλουν "πράσινη" ενέργεια και ως αντάλλαγμα παίρνουν ψίχουλα. Κι επειδή έτσι δεν κάνεις απόσβεση, η Γερμανία έχει αυτή την στιγμή τα δεύτερα ακριβότερα τιμολόγια ρεύματος στην Ευρώπη, με πρώτη την Δανία (η οποία έχει πλημμυρίσει με φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες).
Δεν είναι μόνο αυτό. Το χειρότερο είναι ότι τα μεν πολυδιαφημισμένα φωτοβολταϊκά είναι παντελώς άχρηστα όταν η ζήτηση για ενέργεια είναι αυξημένη (όπως τις κρύες μέρες του χειμώνα ή τις νύχτες) η δε αιολική ενέργεια δεν εμπνέει καμιά σιγουριά. Δείτε και το παρακάτω διάγραμμα από τον ιστοτόπο Agora Energiewende:
Εδώ βλέπετε τον τρόπο με τον οποίο παρήχθη το ρεύμα που κατανάλωσε η Γερμανία από 1 μέχρι 23 Φεβρουαρίου. Το πράσινο χρώμα στο κάτω μέρος αντιστοιχεί σε ρεύμα από βιομάζα, το γαλάζιο από μικρά υδροηλεκτρικά, το μπλε σκούρο από ανεμογεννήτριες, το κίτρινο από φωτοβολταϊκά και το γκρι από συμβατικά εργοστάσια (άνθρακα, λιγνίτη, αέριο, πυρηνικά, μεγάλα υδροηλεκτρικά).
Κι αν στο εν λόγω διάγραμμα οι κίτρινες "γλώσσες" μας κάνουν να χαμογελάμε πικρά ή ειρωνικά (φωτοβολταϊκά στην Γερμανία;!), προσέξτε την αιολική ενέργεια στις 4-5 του μηνός ή στις 12-13: είναι σχεδόν ανύπαρκτη! Σκέφτεστε τι θα γινόταν σε περίπτωση που η χώρα είχε υλοποιήσει πλήρως την μετάβασή της στην "πράσινη" ενέργεια;
Όλα αυτά έχουν ήδη υποχρεώσει την γερμανική κυβέρνηση να ανασκευάσει τα σχέδιά της για αύξηση της παραγόμενης "πράσινης" ενέργειας εις βάρος της συμβατικής. Το πρόβλημα είναι ότι στον χώρο έχουν γίνει τεράστιες επενδύσεις και έχουν δημιουργηθεί πάμπολλες θέσεις εργασίας, οι οποίες θα πάνε "άπατες" αν αλλάξουν οι στόχοι. Και τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα για την οικονομική "ατμομηχανή της Ευρώπης", αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι στο παιχνίδι των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας μπαίνουν με ιδιαίτερη επιτυχία και οι κινέζοι. Με απλά λόγια: τόσες γερμανικές εταιρείες που παράγουν εξοπλισμό για παραγωγή ηλιακής και αιολικής ενέργειας, τί θα τα κάνουν τα προϊόντα τους; Η απάντηση είναι προφανής: θα τα πουλήσουν σε χαχόλους!
Κάπου εδώ πρέπει να αναζητήσουμε τους λόγους για τους οποίους κατά τα τελευταία χρόνια (ειδικά από την εποχή που ανέλαβε πρωθυπουργός ο Γιώργος Παπανδρέου) οι ελληνικές κυβερνήσεις δείχνουν μια ξεχωριστή πρεμούρα για την προώθηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, επιδοτώντας την ανάπτυξη φωτοβολταϊκών ακόμη και σε πρώην καλλιεργημένες εκτάσεις (*) και πριμοδοτώντας την τοποθέτηση ανεμογεννητριών ακόμη και σε ισοπεδωμένες βουνοκορφές.
(Σημείωση: Τα ερεθίσματα για να γραφτεί το παραπάνω κείμενο προκλήθηκαν από το διάβασμα του πολύ ενδιαφέροντος ιστολογίου "Λιγνίτης: ο δικός μας μαύρος χρυσός".)
--------------------------------------------------------
(*) Σ' αυτό το θέμα είχαμε αναφερθεί πριν μερικά χρόνια, σε κάποια σημειώματα τα οποία αξίζει να (ξανα)διαβάσετε: "Φωτοβολταϊκά: λύση ή απάτη;", "Φωτοβολταϊκά: το ''παιχνίδι''", "Φωτοβολταϊκά: οι αγρότες την (ξανα)πάτησαν".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου