Της Giorgia Furlan
Αρκεί μια ματιά στα social media για να δούμε πόσο ο Bernie Sanders έχει κερδίσει τη συναίνεση των νέων που γεννήθηκαν μεταξύ
του 1981 και του 1996, αυτούς που ο Πολωνός συγγραφέας Piotr Czerski - γεννημένος το 1981και συγγραφέας του μανιφέστου «Generation Y»- τους αποκαλεί Web kids νέοι που ζουν μόνιμα συνδεδεμένοι.
Συνδεδεμένα είναι τα παιδιά της κρίσης που το «free-lance» είναι τρόπος ζωής τους. Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν από την Τράπεζα της Αμερικής, το 53% των νεαρών Αμερικανών μόλις και μετά βίας καλύπτει τα μηνιαία έξοδα του και το 35% στηρίζονται οικονομικά ακόμη από τους γονείς τους. Για κάποιους είναι μαμμόθρεπτα, για άλλους πάλι πρόκειται για νεωτεριστές. Σίγουρα είναι η γενιά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, απ’ όπου προέρχονται οι Mark Zuckerberg, ο mr. Facebook, και Kevin Systrom, ο δημιουργός του Instagram. «Μεγαλώσαμε με το διαδίκτυο, μεγαλώσαμε στο διαδίκτυο και είναι αυτό που μας κάνει διαφορετικούς. Για εμάς, το διαδίκτυο δεν είναι εκτός πραγματικότητας, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της. Εμείς δεν χρησιμοποιούμε το Internet, ζούμε στο διαδίκτυο και κινούμαστε με το αυτό», γράφει ο Czerski στο δοκίμιο του «We, thewebkids» που δημοσιεύθηκε από το αμερικανικό εβδομαδιαίο περιοδικό The Atlantic. Είναι στο διαδίκτυο, όπου οι Δημοκρατικοί Millennials παίζουν στην έδρα τους, όπου ο Sanders είναι σε θέση να παρακινήσει μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων, πολλούς περισσότερους από ότι οι ανταγωνιστές του. Στο facebook η επιτυχία του είναι ολοφάνερη: τα «like» στην ιστοσελίδα των υποστηρικτών του γερουσιαστή από το Vermont είναι περίπου 2 εκατομμύρια 900 χιλιάδες, με αυξητική τάση, μόνο τις τελευταίες εβδομάδες, κατέγραψε σχεδόν 1 εκατομμύριο χρήστες. ΗHillari Clinton, συντριπτικά πιο γνωστή, ακολουθεί με λιγότερο από 2,5 εκατομμύρια «like» και μόνο τους μισούς χρήστες του Sanders.
Το πόσο μετράει η γενιά Υ, το δείχνουν τα δεδομένα του Pew Research Center στην έκθεση του «Millennials Political News»: το 61% των webkids χρησιμοποιούν το Facebook ως κύρια τους πηγή για λήψη και διάδοση πολιτικής ενημέρωσης, ένα ποσοστό πολύ υψηλότερο του 39% των baby boomers [2]οι οποίοι μεγάλωσαν στον παλιό, αναλογικό κόσμο βασισμένοι στην τροφή που τους δινόταν από τα μεγάλα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης. Η διαφορά δεν είναι μόνο ποσοτική αλλά είναι πολιτιστική, αφορά στην αποτελεσματικότητα και στην ταχύτητα με την οποία εξαπλώνεται το μήνυμα. «Η εύρεση πληροφοριών για εμάς είναι κάτι το στοιχειώδες», εξηγεί στο μανιφέστο του ο Czerski, «έχουμε αποδεχτεί ότι θα βρούμε πολλές απαντήσεις και όχι μόνο μια. Επιλέγουμε, φιλτράρουμε, θυμόμαστε και είμαστε έτοιμοι να αποχωριστούμε πληροφορίες όταν βρούμε άλλες καλύτερες». Όπως φαίνεται οι Millennials έχουν διαβάσει, επιλέξει, φιλτράρει και κατέληξαν στον Bernie Sanders με το A future to believe in, ένα μέλλον στο οποίο να πιστέψουμε. Οι αγώνες του Bernie Sanders με πάθος και ριζοσπαστισμό φαίνεται να μετακινούν τον πολιτισμό, την κοινωνία και τον αμερικανικό τρόπο ζωής πιο πέρα, προς τα αριστερά. Είναι αυτό που ζητούν οι Millennials: περισσότερη ισότητα και λιγότερα προνόμια. Το αμερικανικό όνειρο που αναβιώνει μέσα από αυτούς είναι εκείνο του Συντάγματος που θεσπίζει «το δικαίωμα στην ευτυχία». Το δικαίωμα στην ευτυχία που μετά την κρίση πρέπει να εφευρεθεί εκ νέου. Και αυτό, ήδη, αποτελεί επανάσταση.
Το ηλεκτρονικό περιοδικό The Hustle σε ένα άρθρο του με τίτλο «Γιατί οι Millennials είναι δυστυχισμένοι» γράφει: «Μια κοινωνία που συνεχίζει να υπόσχεται το κάθε τι, αλλά στην πράξη παρέχει μόνο σε μια μικρή μειοψηφία ότι επιθυμεί, καταλήγει να απογοητεύει» Απογοητευμένα και στριμωγμένα στο κενό μεταξύ μεγάλων προσδοκιών και πραγματικότητας, αυτά τα παιδιά βρίσκουν αυθεντικά τα λόγια του σοσιαλιστή γερουσιαστή, αυτό τους ωθεί να σπάσουν το φράγμα της αδιαφορίας και τους κάνει να δραστηριοποιούνται. Με την παραγωγή hashtag όπως το #feeltheBern ή το #babesforBernie, εκτυπώνοντας μπλουζάκια με το Sanders καβάλα σ' ένα μονόκερο (ένα από τα viralμεταξύ των νέων στο διαδίκτυο στις ΗΠΑ) και την επιγραφή «Bernie ismagical», ή δημιουργώντας, όπως έκαναν οι νέοι του Together.vote, εκλογικό υλικό, βίντεο και αφίσες, αφίσες που γρήγορα έγινα viral.
Ας έχουμε όμως καθαρό στο μυαλό μας, πως τα εγγόνια του παππού Sanders, δείχνουν μόνο μια τάση, μια μερική αντιστροφή της τάσης. Σύμφωνα με την Kei kawashi-ma-Ginsberg, διευθύντρια τουCenter for Information and Research on Civic Learning and Engagement, τα τρία τέταρτα των νέων (δυνητικά) ψηφοφόρων πιστεύουν ότι οι εκλογές δεν είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να αλλάξει η κοινωνία, «Αυτό εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από την ιστορική περίοδο στην οποία μεγάλωσαν. Τη στιγμή που αυτά τα παιδιά άρχισαν να σκέφτονται ο GeorgeW. Bush εκλεγόταν ως πρόεδρος. Είδαν τη χώρα τους να εμπλέκεται σε πόλεμο. Αρχικά στο Αφγανιστάν και στη συνέχεια, στο Ιράκ. Μερικοί αμέσως μετά το πτυχίο του έμειναν συγκλονισμένοι από την ύφεση. Για πολλούς από αυτούς, η ιδέα ότι "η επένδυση στην εκπαίδευση, θα τους επιστραφεί στο μέλλον" εμφανίζεται πια ως αστικός μύθος παρά ως μια εφικτή προοπτική». Κατά συνέπεια αντιμετωπίζουν με δυσπιστία την άρχουσα τάξη, άρχισαν να αμφιβάλλουν για τους αγαπημένους ηγέτες των γονιών τους ακόμη και για αυτούς που θεωρούνται νικητές. «Σ’ εμάς δεν υπάρχει κανένα ίχνος παθητικής υπακοής προς το κράτος», γράφει ο Czerski "δεν νιώθουμε το σεβασμό ριζωμένο στο χάσμα ανάμεσα στον πολίτη και στις μεγαλοπρεπείς κορυφές όπου διαβιεί η άρχουσα τάξη, ορατές μόλις και μετά βίας ανάμεσα στα σύννεφα. Η δική μας ιδέα για την κοινωνία είναι διαφορετική: η κοινωνία είναι ένα δίκτυο». Είναι οριζόντια όπου συνεργάζονται «όλοι μεταξύ τους, για το κοινό καλό και όχι για λίγους», όπως, άλλωστε, είπε ο ίδιος Sanders σε μια από τις προεκλογικές συγκεντρώσεις. Και είναι αυτός ο λόγος που κάνει κλικ ο γερουσιαστής, κλάσης 1941, ο σοσιαλιστής ο οποίος από τη δεκαετία του '60 έχει αγωνιστεί κατά των οικονομικών ανισοτήτων, για την ισότητα των φύλων και το σεβασμό των μειονοτήτων. Ζητήματα που τα τελευταία χρόνια έχουν σημαδέψει τον πολιτικό διάλογο στις ΗΠΑ: από το κίνημα Black Lives Matter στην εικόνα του Λευκού Οίκου στα χρώματα του ουράνιου τόξου για να γιορτάσουν την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου για το γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων. Ζητήματα που αποτελούν μέρος του DNA της γενιάς Υ, αλλά που δεν ήταν ξένα, ακόμη και σε εκείνο του παππού Sanders, ούτε και της «Silent Generation»[3] που γεννήθηκε μεταξύ του 20 και 40, που έδωσε στην Αμερική τον Martin Luther King, τον Malcolm X, τον Robert Kennedy, Jimi Hendrix, ο John Lennon. Ήρωες στα ντοκιμαντέρ και στις ταινίες με τις οποίες μεγάλωσαν οι νέοι των ΗΠΑ, μορφές που κατά τη διάρκεια της εφηβείας, τα Web Kids έφεραν τυπωμένες σε t-shirts, όπως κάνουν σήμερα με Bernie Sanders. Ονειρευόμενοι ένα μέλλον στο οποίο να πιστέψουν.
-------------------------------------------------
[1]Millennialsή αλλιώς GenerationΥ αυτοί που γεννήθηκαν από το 1981 μέχρι το 1996. Σήμερα είναι από 20 μέχρι και 35 χρόνων. Ακολούθησαν την Generation Χ την τελευταία αναλογική γενιά, γεννημένοι οι τελευταίοι μεταξύ 1965 και 1980, ηλικίας από 36 έως 51 ετών.
[2] Βaby boomers γεννημένοι μετά τον πόλεμο από το 1946 μέχρι το 1964, ηλικίας από 52 έως και 70 ετών παιδιά τους είναι οι Millennials.
[3]SilentGenerationη γενιά του BernieSandersοι παππούδες των Millennials γεννημένοι μεταξύ 1925 και 1945.
Μετάφραση Μουρατίδης Γιώργος
Πηγή: www.left.it
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου