του Μιχάλη Πολυχρόνη
"Η τέχνη είναι καημός και λύτρωση γι' αυτόν που ταυτίζεται
είναι ένας συνεχής διάλογος με το υλικό
που οι άλλοι, αν έχουν ανοικτά τα μάτια της ψυχής
ακούνε κανένα ψίθυρο"
Άλλος ένας αθόρυβος αλλά τόσο σημαντικός 'Ελληνας καλλιτέχνης δεν βρίσκεται πλέον ανάμεσά μας. Ο Γιάννης Μανιατάκος, ο μακροβιότερος διευθυντής του Προπαρασκευαστικού Επαγγελματικού Σχολείου Καλών Τεχνών Τήνου, καθηγητής, γλύπτης και ζωγράφος από το 1967 ως σήμερα συνδύασε τη ζωγραφική και την γλυπτική με την αγάπη του για τη θάλασσα και τον ήλιο της Τήνου. Τον συναντούσες εκατοντάδες ώρες στο βυθό να ζωγραφίζει τα υποβρύχια τοπία του Αιγαίου ή κάτω απ΄τον ήλιο να πλάθει τα αγάλματά του. "Την γλυπτική την θεωρώ ανθρωποκεντρική και έφηβη. Το γυμνό ανθρώπινο σώμα είναι ό,τι πολυπλοκότερο υπάρχει για τον καλλιτέχνη, γιατί πέραν του αυστηρού σχεδίου της αμφίπλευρης ισοτιμίας της φύσης, είναι και το ξεχωριστό πνεύμα του κάθε ανθρώπου που πρέπει να ερμηνευτεί εικαστικά πάνω στην ύλη, που δεν είναι η σάρκα" παρατηρούσε ο ίδιος.
Ο Γιάννης Μανιατάκος γεννήθηκε στο Φλωμοχώρι της Μάνης στις 24 Δεκεμβρίου 1935. Σπούδασε γλυπτική με κρατική υποτροφία στην Α.Σ.Κ.Τ. Το 1971 διορίστηκε Διευθυντής του Προπαρασκευαστικού Επαγγελματικού Σχολείου Καλών Τεχνών Τήνου στον Πύργο και παρέμεινε εκεί ως το 2001 που συνταξιοδοτήθηκε. "Καθόμουν σε ένα βράχο ακι ζωγράφιζα το πώς κινείται το νερό, φύσηξε αέρας κι έπεσε το τελάρο μέσα στη θάλασσα. Είδα πως δεν έπαθε τίποτα κι ότι το λάδι πιάνει μέσα στο νερό. Τότε λοιπόν, μιλάμε για το 1967, ήταν η πρώτη σπίθα που με έκανε να το πάρω απόφαση. Από τότε βουτάω και ζωγραφίζω μέσα στο νερό..... Μέσα στο βυθό κάθομαι από δύο μέχρι επτά ώρες.... Στον βυθό ζωγραφίζω πάντα με εγρήγορση γιατί αποτελεί έναν ξένο κόσμο. Ναι, προήλθαμε από εκεί αλλά πλέον δεν είμαστε φτιαγμένοι για να ζούμε μέσα σ΄αυτόν. Υπάρχει λοιπόν ο φόβος του αγνώστου και δεν υπάρχει ούτε ένας πίνακας που να μην αποτυπώνει με κάποιο τρόπο τον ενδόμυχο αυτόν φόβο. Έμαθα ότι ο φόβος αυτός ονομάζεται Λεβιάθαν....'' έλεγε σε μια πρόσφατη συνέντευξή του. Άγαλμά του τού φιλοσόφου Δ. Φαληρέα κοσμεί την είσοδο της Νέας Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο.
Η κηδεία του θα γίνει στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος στο Φλωμοχώρι της Μάνης, το Σάββατο 18.2.2017 στις 13:00μμ
"Η τέχνη είναι καημός και λύτρωση γι' αυτόν που ταυτίζεται
είναι ένας συνεχής διάλογος με το υλικό
που οι άλλοι, αν έχουν ανοικτά τα μάτια της ψυχής
ακούνε κανένα ψίθυρο"
Ο Γιάννης Μανιατάκος γεννήθηκε στο Φλωμοχώρι της Μάνης στις 24 Δεκεμβρίου 1935. Σπούδασε γλυπτική με κρατική υποτροφία στην Α.Σ.Κ.Τ. Το 1971 διορίστηκε Διευθυντής του Προπαρασκευαστικού Επαγγελματικού Σχολείου Καλών Τεχνών Τήνου στον Πύργο και παρέμεινε εκεί ως το 2001 που συνταξιοδοτήθηκε. "Καθόμουν σε ένα βράχο ακι ζωγράφιζα το πώς κινείται το νερό, φύσηξε αέρας κι έπεσε το τελάρο μέσα στη θάλασσα. Είδα πως δεν έπαθε τίποτα κι ότι το λάδι πιάνει μέσα στο νερό. Τότε λοιπόν, μιλάμε για το 1967, ήταν η πρώτη σπίθα που με έκανε να το πάρω απόφαση. Από τότε βουτάω και ζωγραφίζω μέσα στο νερό..... Μέσα στο βυθό κάθομαι από δύο μέχρι επτά ώρες.... Στον βυθό ζωγραφίζω πάντα με εγρήγορση γιατί αποτελεί έναν ξένο κόσμο. Ναι, προήλθαμε από εκεί αλλά πλέον δεν είμαστε φτιαγμένοι για να ζούμε μέσα σ΄αυτόν. Υπάρχει λοιπόν ο φόβος του αγνώστου και δεν υπάρχει ούτε ένας πίνακας που να μην αποτυπώνει με κάποιο τρόπο τον ενδόμυχο αυτόν φόβο. Έμαθα ότι ο φόβος αυτός ονομάζεται Λεβιάθαν....'' έλεγε σε μια πρόσφατη συνέντευξή του. Άγαλμά του τού φιλοσόφου Δ. Φαληρέα κοσμεί την είσοδο της Νέας Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο.
Η κηδεία του θα γίνει στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος στο Φλωμοχώρι της Μάνης, το Σάββατο 18.2.2017 στις 13:00μμ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου