[ Ή όπως θα πρέπει να το διαβάσουμε: «αναταραχή στις τάξεις των αντιπάλων των λαών, θαυμάσια κατάσταση» ]
Από την πρώτη ομιλία του ως πρόεδρος, ο Ντόναλντ Τραμπ διαφοροποιήθηκε από τους προκατόχους του. Με περιφρονητικούς τόνους, και με σφιγμένη γροθιά, ανακοίνωσε ότι «τη χώρα μας θα την κυβερνά ένα νέο όραμα» -- το «Πρώτη η Αμερική». Το διεθνές σύστημα που εγκαθιδρύθηκε από τις ΗΠΑ πριν από 70 και πλέον χρόνια θα υπηρετεί πλέον μόνο την Αμερική, αλλιώς θα σβήσει. Αυτή η διακήρυξη ανησυχεί άλλες χώρες, ιδίως της Ευρώπης, που υποκρίνονταν πως πίστευαν σε μια δημοκρατική ατλαντική κοινότητα αμοιβαία επωφελών διευθετήσεων. Με την άφιξη του Τραμπ, οι μάσκες έπεσαν: η Αμερική θα «νικήσει όπως ποτέ πριν» σ’ αυτό που βλέπει ως παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος, στα μερίδια αγοράς, στη διπλωματία ή στο περιβάλλον. Πολύ κακή εξέλιξη για τους χαμένους -- τον υπόλοιπο κόσμο.
Αντίο, λοιπόν, στις πολυμερείς συμφωνίες, ιδίως στο εμπόριο. Ο Τραμπ, επηρεασμένος από τις παιδικές αναμνήσεις του της δεκαετίας του 1950, μεγάλωνε επί δεκαετίες με το μύθο ότι οι ΗΠΑ ήταν πάντα ο Καλός Σαμαρείτης και από το 1945 «έκαναν πλούσιες τις άλλες χώρες». Κατά τη γνώμη του, «παρήγαγαν τα προϊόντα μας, έκλεψαν τις εταιρείες μας και κατέστρεψαν τις θέσεις εργασίας μας».(1). Ελάχιστες μεγάλες αμερικανικές περιουσίες επιβίωσαν από το «σφαγείο» που περιέγραψε, συμπεριλαμβανομένης της δικής του, με περιουσιακά στοιχεία σε τέσσερις ηπείρους. Όμως, αυτοί οι σχολιασμοί μετρούν ελάχιστα συγκρινόμενοι με την αναδυόμενη ιδεολογική αντιστροφή: ο Τραμπ στοιχηματίζει ότι ο προστατευτισμός θα «οδηγήσει σε μεγάλη ευημερία και ισχύ», ενώ ο ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας είπε στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός ότι η Κίνα ετοιμάζεται να αναλάβει την ηγεσία της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης στη θέση των ΗΠΑ.
Πώς αντέδρασε η Ευρωπαϊκή Ένωση; Βρισκόμενη ήδη σε πορεία διάσπασης πριν από την αιφνίδια αλλαγή στις ΗΠΑ, στέκεται ανίκανη στο περιθώριο υπομένοντας τις προσβολές του Τραμπ. Ο Αμερικανός πρόεδρος, που ορθώς υποπτεύεται ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση κυριαρχείται από τις γερμανικές οικονομικές επιλογές, χαίρεται που το Ηνωμένο Βασίλειο αποφάσισε να φύγει και λοιδορεί τις αντιρωσικές εμμονές της Πολωνίας και των Βαλτικών κρατών. Οι ηγέτες της Ευρώπης, που πριν από πολύ καιρό εγκατέλειψαν την ιδέα να εναντιωθούν στις επιθυμίες του κυρίου και αφέντη τους, ίσως τώρα βρεθούν στη θέση να τους αρνούνται την πρόσβαση στις αμερικανικές πρεσβείες όπου κατέφευγαν πολύ συχνά για εκφράσουν την αφοσίωσή τους.(2). Δεν υπάρχει τίποτε που να υποδεικνύει ότι η μονομέρεια του Τραμπ θα τους αναγκάσει να μάθουν να ζουν χωρίς τον ατλαντισμό, να εγκαταλείψουν τα περί ελεύθερου εμπορίου και να σταθούν ανεξάρτητα. Όμως, αυτή η επιτακτική ανάγκη θα έπρεπε να βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη των επερχόμενων εκλογών στη Γαλλία και τη Γερμανία.
Notes.
(1) Στις 2 Σεπτεμβρίου 1987, ο Τραμπ δημοσίευσε ολοσέλιδες διαφημίσεις σε τρεις μεγάλες καθημερινές εφημερίδες της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ για να δημοσιεύσει «Μια ανοικτή επιστολή από τον Ντόναλντ Τραμπ: γιατί η Αμερική θα έπρεπε να σταματήσει να πληρώνει για να υπερασπίζεται χώρες που έχουν τους πόρους για να υπερασπίζονται τον εαυτό τους».
(2) Όπως τεκμηριώθηκε από χιλιάδες διπλωματικά τηλεγραφήματα τα οποία διέρρευσαν μέσω WikiLeaks, τον Δεκέμβριο του 2010. Μεταξύ των επισκεπτών ήταν ο Φρανσουά Ολάντ και ο Πιερ Μοσκοβισί.
ΠΗΓΗ: http://www.counterpunch.org/2017/02/10/america-first-too-bad-for-the-losers
Μετάφραση: Αριάδνη Αλαβάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου