Αποζημίωση ψυχής: Το ψυχικό κόστος της άδικης καταδίκης και φυλάκισης

Από την Κωνσταντίνα Θεοδοσιάδου

Ένας άνθρωπος ήταν φυλακισμένος για 5 χρόνια χωρίς να υπάρχουν αποδείξεις για την ενοχή του. Πολλοί είναι εκείνοι που χάρηκαν και πανηγύρισαν για την αθώωση και αποφυλάκισή του. Πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι θα έπρεπε να είναι ακόμα φυλακισμένος. Πολλοί είναι εκείνοι που βρίσκονται στην ίδια θέση στην οποία βρισκόταν μέχρι πριν λίγες μέρες ο Τάσος. Όπως η Ηριάννα Β. Λ. και ο Περικλής που αυτή τη στιγμή βρίσκονται στη φυλακή χωρίς να

«Νέο Επίπεδο»: Η διαδρομή –και η προσφορά– ενός περιοδικού

Νίκος Καζαντζάκης - Μιχάλης Κατσαρός, χαρακτικά διά χειρός Γιάννη Στεφανάκι

«Νέο Επίπεδο»: Η διαδρομή –και η προσφορά– ενός περιοδικού
Ηταν το 1978, όταν ο Γιάννης Στεφανάκις, υπό εξέλιξη πολυσχιδής καλλιτέχνης: ζωγράφος, χαράκτης, σκηνοθέτης, σκηνογράφος, ποιητής, συν στοιχειοθέτης-τυπογράφος, συνάντησε τον ποιητή Μιχάλη Κατσαρό. Και καθώς κουβέντιαζαν, κάνει στον Κατσαρό την πρόταση: «Βγάζουμε μια εφημερίδα για την ποίηση;»
Ο Κατσαρός δέχτηκε, και δυο χρόνια αργότερα προέκυψε το «Επίπεδο». Και, καθώς δεν είχε τακτική

Κώστας Βίρβος: «Εγώ δε ζω γονατιστός»

Ο ποιητής και στιχουργός Κώστας Βίρβος ανοίγει το σπίτι και την καρδιά του στην Κρυσταλία Πατούλη, μιλά εφ’ όλης της ύλης και συγκινείται απαγγέλλοντας τους μελοποιημένους στίχους του. Πριν κλείσει πίσω του την πόρτα, απαντά: «Ποιο τραγούδι θα αφιέρωνα σήμερα στους Έλληνες; Το «Εγώ δε ζω γονατιστός». Τη Γερακίνα…»
Ο συγκεκριμένος ποιητής – στιχουργός δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Εκτός από τους ίδιους τους στίχους του, έχουν μιλήσει γι’ αυτόν εξέχουσες προσωπικότητες των Γραμμάτων και των Τεχνών: «Ο Βίρβος είναι ένα απ’ τα μεγάλα κλαριά στο δένδρο της

Γιάννης Ρίτσος, Ποτέ πια Χιροσίμες και Νικηφόρος Βρεττάκος, «Στον Ρόμπερτ Οπενχάιμερ»…

«Εχρησιμοποιήσαμεν την ατομικήν βόμβαν διά να συντομεύσωμεν τον πόλεμον… Θα τη χρησιμοιήσωμεν και πάλιν. Μόνο η συνθηκολόγησις της Ιαπωνίας θα μας σταματήση. Τους ώμους μας βαραίνει τεραστία ευθύνη. Ευχαριστούμεν τον θεόν, διότι είμεθα εμείς, και όχι ο εχθρός, που τη φέρομεν. Και παρακαλούμεν τον θεόν, να μας φωτίση εις τη χρήσιν του οργάνου αυτού συμφώνως προς τας βουλήσεις του». Με αυτά τα κυνικά λόγια έκλεινε το ραδιοφωνικό του μήνυμα προς τον αμερικανικό λαό στις 9

ΜΥΡΤΙΏΤΙΣΣΑ

ΜΥΡΤΙΏΤΙΣΣΑ ( 1885- 5/8/1968 )

Σ΄ΑΓΑΠΩ

Σ΄αγαπώ - δεν μπορώ τίποτ΄άλλο να πω
πιο βαθύ, πιο απλό, πιο μεγάλο!
Μπρος στα πόδια σου εδώ με λαχτάρα σκορπώ
τον πολύφυλλο ανθό της ζωής μου.
Ώ μελίσσι μου, πιες απ΄αυτόν τις γλυκές,
τις αγνές ευωδιές της ψυχής μου!
Τα δυο χέρια μου - νά! στα προσφέρω δετά,
για να γείρεις γλυκά το κεφάλι,
κ΄η καρδιά μου σκιρτά κι όλη ζήλεια ζητά
να σου γίνει ως αυτά προσκεφάλι!
Και για στρώμα, καλέ, πάρε όλην εμέ -
σβήσ΄τη φλόγα σε με της φωτιάς σου,
ενώ δίπλα σου εγώ τη ζωή θ΄αγροικώ
να κυλάει στο ρυθμό της καρδιάς σου!..
Σ΄αγαπώ - τι μπορώ ακριβέ, να σου πώ,
πιο βαθύ, πιο απλό, πιο μεγάλο;..

Οι πιο πάνω στίχοι και μόνο ίσως να είναι αρκετοί για να δώσουν στην κυρία Θεώνη Δρακοπούλου-Παππά, άλλως Μυρτιώτισσα(και μητέρα του ηθοποιού Γιώργου Παππά), μια περίοπτη θέση στην ιστορία της

Φρήντριχ Ένγκελς, ένας αρνητής της τάξης του

Στις 5 Αυγούστου του 1895, δώδεκα χρόνια μετά το θάνατο του Καρλ Μαρξ, πεθαίνει στο Λονδίνο ο Φρήντριχ Ένγκελς, γερμανός φιλόσοφος που επεξεργάστηκε μαζί με τον Μαρξ την θεωρία του επιστημονικού Κομμουνισμού και του διαλεκτικού υλισμού.
Ο Ένγκελς γεννήθηκε στο Μπάρμεν της Ρηνανίας στις 28 Νοέμβρη 1820 από μεγαλοαστική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν συνεταίρος σε εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας στο Μάντσεστερ της Αγγλίας. Όπως έγραψε κάποτε η Ελεονόρα Μαρξ «ποτέ δεν γεννήθηκε σε τέτοιου είδους οικογένεια γιος που να

ΘΑΝΑΣΗ ΠΕΤΡΑΚΟΥ ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΝΟΧΛΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΟΥ

Δήλωση του Θανάση Πετράκου, μέλους της Π.Γ. της ΛΑΕ

Ενόχλησαν σφόδρα οι συνεντεύξεις μου στο Liberal.gr και στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ και τους υποστηρίζοντες τον ΣΥΡΙΖΑ και τους «μένουμε Ευρώπη».
Γι’ αυτό οι μεν υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ και «σιτιζόμενοι» από το «πρυτανείο» της εξουσίας κατέφυγαν σε αήθεις επιθέσεις και ύβρεις. Τους ενόχλησε η αλήθεια γιατί υπενθύμισα την παραβίαση των προγραμματικών δεσμεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στον ελληνικό λαό και την επιλογή του,

Λύσσαξαν εντός και εκτός τα κατεστημένα κέντρα με την καταδίκη Α. Γεωργίου

Τέτοια θύελλα αντιδράσεων και τέτοιος ορυμαγδός πιέσεων από τα εγχώρια και τα ευρωπαϊκά (σκέψου να μπει και το ΔΝΤ στο χορό) κατεστημένα κέντρα δεν έχει ματαγίνει, όπως αυτό το τσουνάμι που έχει ξεσπάσει εναντίον της καταδίκης του Α. Γεωργίου από το τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων.
Και το μνημόνιο ολόκληρο να αθετούσε η Ελλάδα και να μην το εφάρμοζε, πολύ λιγότεροςθα ήταν ο θόρυβος των ευρωπαϊκών κέντρων, απ’ αυτόν που έχει ξεσπάσει κατά της δικαστικής απόφασης για τον Γεωργίου, που ας σημειώσουμε είναι και καταδίκη με αναστολή.

Νικηφόρος Βρεττάκος,Ο ποιητής της ειρήνης και της αγάπης

Νικηφόρος Βρεττάκος


Ἂν δὲ μοῦ ῾δινες τὴν ποίηση, Κύριε,

δὲ θἄχα τίποτα γιὰ νὰ ζήσω.

Αὐτὰ τὰ χωράφια δὲ θἆταν δικά μου.

Ἐνῷ τώρα εὐτύχησα νἄχω μηλιές,

νὰ πετάξουνε κλώνους οἱ πέτρες μου,

νὰ γιομίσουν οἱ φοῦχτες μου ἥλιο,

ἡ ἔρημός μου λαό,

τὰ περιβόλια μου ἀηδόνια.

Το 2012 ήταν μια χρονιά, που σηματοδοτήθηκε από τη κρίση, κρίση πολιτική, οικονομική, ηθική, πολιτιστική. Όλοι τοποθετούνται και προσπαθούν να ερμηνεύσουν την εθνική καταστροφή. Και εμείς με τη σειρά μας ψάχνουμε να

Γιατί ο Μεταξάς ΗΤΑΝ φασίστας! Του Γιώργου Μαργαρίτη

Το μακρινό 2012 στο Πρόταγκον δημοσιεύτηκε ένα αρθράκι που επιχειρούσε να πει ότι ο Μεταξάς δεν ήταν φασίστας. Να η απάντηση.
Στα πρώτα χρόνια της «μεταπολίτευσης» το αστικό πολιτικό σύστημα που διαδέχθηκε τη χούντα είχε μερικές «κόκκινες γραμμές», τις οποίες και σεβόταν υποδειγματικά. Οι πνευματικές ελίτ του συστήματος καταδίκαζαν μετά βδελυγμίας κάθε «εκτροπή» (δικός τους όρος) του αστικού συστήματος στο παρελθόν προς καταστάσεις δικτατορικές ή φασιστικές. Ας μην ξεχνάμε ότι η νομιμοποιητική και εξωραϊστική βάση του νέου

Η δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936 και το οργανωμένο παιδομάζωμα του Μεταξά

Στις 4 Αυγούστου 1936 επιβλήθηκε στην Ελλάδα δικτατορία.
Δημιούργημα της καπιταλιστικής κρίσης, στηρίχτηκε από τους Άγγλους, σε μια εποχή που η εκμετάλλευση των εργατών από τους μεγαλοαστούς εργοδότες τους οξυνόταν και η φτώχεια μάστιζε τα λαϊκά στρώματα στην πόλη και τους αγρότες στα χωριά.
Κάθε κινητοποίηση αντιμετωπιζόταν με δολοφονικές επιθέσεις της αστυνομίας και του στρατού.

Η αναμέτρηση με το σύστημα είναι πολιτική και ταξική, όχι δικαστική

Γιάννης Νικολόπουλος

Είναι ένα καλοκαίρι των αλλεπάλληλων ντεζαβού-κάπως έχουμε ξαναζήσει καταστάσεις και έχουμε εκετεθεί ξανά στη πληθωρική, δημόσια παρουσία προσώπων, που στανικά διεκδικούν τα 15 χρόνια αυτοπροβολής τους (ο Γουόρχολ σε...επιμήκυνση).
Οπότε, επει­δή η επα­νά­λη­ψη δεν προ­σθέ­τει απα­ραί­τη­τα κάτι και­νού­ριο ή και­νο­φα­νές σε ό,τι αφορά πχ τον Βα­ρου­φά­κη ή τον Στουρ­νά­ρα υπεν­θυ­μί­ζω το περ­σι­νό κεί­με­νο, όπως αυτό είχε δη­μο­σιευ­τεί πάλι στη φι­λό­ξε­νη γωνία του rproject.gr
Το και­νού­ριο φαι­νό­με­νο είναι η ροπή, ου μη και ο εν­θου­σια­σμός μπρο­στά στη δι­κα­στι­κή «επί­λυ­ση» των δια­φο­ρών (μας) με το μνη­μο­νια­κό, πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα. Η με­ρι­κή κα­τα­δί­κη του πρώην επι­κε­φα­λής της ΕΛ­ΣΤΑΤ, Αν­δρέα Γε­ωρ­γί­ου για πλημ­μέ­λη­μα πα­ρά­βα­σης κα­θή­κο­ντος ως προς τη μη ενη­μέ­ρω­ση του υπό­λοι­που διοι­κη­τι­κού συμ­βου­λί­ου της «ανε­ξάρ­τη­της» Αρχής για την απο­στο­λή των (ανα­θε­ω­ρη­μέ­νων) στοι­χεί­ων του ελ­λείμ­μα­τος για το 2009 προ­κά­λε­σε σε τμήμα της Αρι­στε­ράς ρίγη συ­γκί­νη­σης και δι­καί­ω­σης, καθώς και δη­λώ­σεις πί­στης στην ακε­ραιό­τη­τα και την ανε­ξαρ­τη­σία με­ρί­δας του δι­κα­στι­κού κό­σμου.

Mούγινε χαβαλές τούτος εδώ να γράψω τη ζωή μου...ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ

Ο Γιάννης Παπαιωάννου σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα τα χαράματα της 3ης Αυγούστου 1972, καθώς μετά τη δουλειά πήγαινε για ψάρεμα στα Βασιλικά της Σαλαμίνας. Στη μνήμη του, ο Βασίλης Τσιτσάνης -κουμπάρος, φίλος και συνεργάτης του για πολλά χρόνια- έγραψε «Το τραγούδι του Γιάννη» που τραγουδά η Πόλη Πάνου.
Ο Γιάννης Παπαϊωάννου υπήρξε ένας από τους θεμελιωτές και κύριους εκφραστές του λαϊκού μας τραγουδιού. Γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου του 1913 στην Κίο της Προποντίδας. Σε ηλικία δυο ετών ορφάνεψε από πατέρα κι επτά χρόνια αργότερα έζησε τη Μικρασιατική Καταστροφή.Αρχικώς εγκαταστάθηκε με τη μητέρα και τη γιαγιά του στη Σαμοθράκη και λίγο αργότερα μετακόμισαν στον Πειραιά, στις Τζιτζιφιές, όπου ζούσαν οι θείοι του και η υπόλοιπη οικογένεια. Στη δουλεία μπήκε από μικρός. Εργάστηκε ως ψαράς, ως μαραγκός, σε συνεργείο αυτοκινήτων και σε οικοδομές. Η σκληρή βιοπάλη του απαγόρευσε να συνεχίσει το σχολείο.Το 1928 ξεκίνησε να παίζει μουσική με μια φυσαρμόνικα, αλλά η σχέση του με τη μουσική θα παρέμενε σε εκείνο το επίπεδο αν δεν ήταν το ποδόσφαιρο.

Έφυγε σε ηλικία 100 ετών η αγωνίστρια της Αριστεράς, Κατίνα Σηφακάκη

Μια απ' τις τελευταίες εμβληματικές φιγούρες της Εθνικής Αντίστασης, η Κατίνα Σηφακάκη, απεβίωσε το βράδυ της 31ης Ιουλίου, σε ηλικία 100 ετών.
Αγωνίστηκε στο ΕΑΜ και...την Εθνική Αντίσταση ενώ η δράση της ενέπνευσε πολλούς αριστερούς.
Η κηδεία της θα γίνει στο 3ο Νεκροταφείο Νίκαιας, την Πέμπτη 3 Αυγούστου στις 12.45μμ..
Η Κατίνα Σηφακάκη γεννήθηκε τον Γενάρη του 1916 στον Μέρωνα Αμαρίου και σπούδασε μαία στην Αθήνα, εξ ου και το παρατσούκλι της «το Κατινάκι η μαμή».
Η δράση της και η περήφανη στάση της καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής της, ενέπνευσε πολλούς

Καταδίκη του Α. Γεωργίου με διετή κάθειρξη από το Εφετείο

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Νέα ωμή παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σηματοδότησε η απόφαση του τρίτου Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Αθηνών την 1η Αυγούστου, που δίκαζε τον πρώην πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου, για παράβαση καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση.
Η παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ένδειξη εντονότατης δυσφορίας για την απόφαση του Εφετείου) που συνεχίζει να αντιμετωπίσει την Ελλάδα σαν κατεχόμενη χώρα χωρίς κυριαρχικά δικαιώματα, έγινε δια στόματος της εκπροσώπου της Κομισιόν

Η μορφή της πρώτης Ελληνίδας λογίας Ευανθίας Καΐρη

Της Αννίτας Π. Παναρέτου

Ελληνίδα λόγια και πρώιμη φεμινίστρια. Η Ευανθία Καΐρη, μικρότερη αδελφή του φιλόσοφου Θεόφιλου Καΐρη, γεννήθηκε 2-8-1799 στην Άνδρο και πέθανε το 1866. Χαρισματική υπήρξε η ίδια, αλλά και επιδεκτική μαθήτρια ενός χαρισματικού δασκάλου -του αδελφού της-, ενώ η επαφή στα δεκαπέντε της χρόνια και η αλληλογραφία της με τον Κοραή αποδείχθηκαν καθοριστικές για την παραπέρα πορεία της. Παρά την απόσταση που τη χώριζε από το πεδίο των τεκταινομένων στην Ελλάδα πριν, κατά, αλλά και μετά την Επανάσταση, παρακολούθησε με ζήλο τις εξελίξεις, εκφράστηκε και εργάστηκε όσο της επέτρεψαν οι συνθήκες. Παράλληλα, και πάνω απ' όλα, τάχθηκε στη λατρεία

ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΣΤΟ ΜΩΡΙΑ: Τα πυρηνελαιουργεία είναι εργοστάσια ρυπογόνα επικίνδυνα...

Στην συνεδρίαση της 24/07/2017 του Περιφερειακού Συμβουλίου συζητήθηκε το σοβαρό θέμα των πυρηνελαιουργείων. Η στάση του Περιφερειάρχη και της πλειοψηφίας της παράταξής του ήταν προκλητικά υπέρ των πυρηνελαιουργών. Έφτασαν στο σημείο μάλιστα να «αδειάσουν» και την εισήγηση της αντιπεριφερειάρχη Μεσσηνίας, τις απόψεις των επιστημονικών - υπηρεσιακών παραγόντων της Π.Ε. Μεσσηνίας ακόμη και τα ευρήματα - καταγραφές των εμπεριστατωμένων επιστημονικών ερευνών του Δημόκριτου!!!
Δεν ξεχώριζε η στάση τους και οι θέσεις τους από αυτές των πυρηνελαιουργών!

Μείωση μισθών 42% για τους νέους εργαζόμενους!

της Αφροδίτης Παπαναστασίου

Μισθοί ξεροκόμματα και στη χειρότερη θέση όλων η νέα γενιά είναι τα συμπεράσματα που απορρέουν για τον ιδιωτικό τομέα από την επεξεργασία των στοιχείων των αναλυτικών περιοδικών δηλώσεων που υποβάλλονται στον ΕΦΚΑ, όπως διαβάζουμε στο ρεπορτάζ του Θάνου Τσίρου στην εφημερίδα Καθημερινή.
(http://www.kathimerini.gr/920643/article/epikairothta/politikh/alimono-stoys-neoys-mis8wtoys0)
Νέα μείωση προκύπτει στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα για το 2016, κατάσταση που φαίνεται ότι θα επιδεινωθεί. Όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ, δεν

«Το κίνημα στο σύνολό του» - Κύματα και Κρίση του Κοινωνικού Κινήματος

του Colin Barker* 

μετάφραση Στέλλα Μούσμουλα αναδημοσίευση από rs21.org.uk rproject.gr

Από τη δεκαετία του 1960 έχουν πολλαπλασιαστεί τα κοινωνικά κινήματα που αμφισβήτησαν την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων. Μερικές φορές αυτά τα κοινωνικά κινήματα έχουν πάρει τη μορφή της εκστρατείας για ένα ιδιαίτερο ζήτημα και άλλες φορές έχουν συνενωθεί σε ένα μεγαλύτερο κοινωνικό κίνημα. Σε αυτό το κείμενο ο Colin Barker εξετάζει το κοινωνικό κίνημα ως σύνολο, και

Ρεμβασμός του Δεκαπενταύγουστου

Το διήγημα του Παπαδιαμάντη Ρεμβασμός του Δεκαπενταύγουστου πρωτοδημοσιεύτηκε στις 15-7- 1906 στο τεύχος 141-142 του δεκαπενθήμερου φιλολογικού περιοδικού Παναθήναια. Ο Παπαδιαμάντης εστιάζει στο εκκλησάκι της Παναγίας της Πρέκλας στη Σκιάθο. Στο προαύλιο του ναϊσκου υπάρχει μια μικρή καλύβα, όπου ζει σαν καλόγηρος ένας πρώην άρχοντας του τόπου, ο Φραγκούλης Κ. Φραγκούλας,
που αναπολεί τις καλές και κακές στιγμές της ζωής του.

Ρεμβασμός του Δεκαπενταύγουστου 

Έξοδος στις Αγορές, όπως το νερό του Καματερού που «θεράπευε» τον καρκίνο και το ραντεβού στα γουναράδικα

Κώστας Παπουλής

Κάποτε, αν δεν κάνω λάθος στα τέλη της δεκαετίας του 70, κυκλοφορούσαν βυτία στις γειτονιές και μοίραζαν, ένα «θαυματουργό» νερό που «θεράπευε» τον καρκίνο. Πλήθος κόσμου συνέρρεε, για να πάρει ένα μαγικό μπουκαλάκι. Όλη η υπόθεση- παρόλη την γελοιότητά της- κατάφερε να πάρει μορφή μαζικής υστερίας. Δεν θυμάμαι τελικά, αν ο Καματερός κατέληξε στα δικαστήρια.
Όμως ένα ανάλογο παραμύθι ζούμε σήμερα, η έξοδος στις αγορές λένε θα μας βγάλει από την κρίση και τα μνημόνια. Αυτή η διαπίστωση της κυβέρνησης, επιφανών

Δημοκρατία, αυτή η γάγγραινα…

Παναγιώτης Μαυροειδής

Σε ένα σημείωμά του στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (Σάββατο 29/7), ο Π.Κ. Ιωακειμίδης, καθηγητής της ευρωπαϊκής πολιτικής και ενοποίησης στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. γράφει:

«Η χρήση του δημοψηφίσματος στον ευρωπαϊκό χώρο δεν έγινε «με φειδώ και περίσκεψη». Αντίθετα, έγινε με πολιτική απερισκεψία και με πολιτικές σκοπιμό­τητες, γεγονός που είχε ως συνέπεια να

Έφυγε από τη ζωή η διάσημη Γαλλίδα ηθοποιός Ζαν Μορό

Η Ζαν Μορό, η σπουδαία Γαλλίδα ηθοποιός, σκηνοθέτρια και σεναριογράφος πέθανε σήμερα σε ηλικία 89 ετών.
Η διάσημη Γαλλίδα ηθοποιός είχε συμμετάσχει στην ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου το «Μετέωρο βήμα του πελαργού», όπου υποδυόταν τη Γαλλίδα σύζυγο ενός εξαφανισμένου Έλληνα πολιτικού. Γεννήθηκε το 1928 στο Παρίσι από Γάλλο πατέρα και Αγγλίδα μητέρα. Ξεκίνησε την καριέρα της το 1947 στο θέατρο, έγινε βασικό στέλεχος της Κομεντί Φρανσαίζ την περίοδο 1947-1951 (τότε ήταν το νεότερο σε

Μικελάντζελο Αντονιόνι, ένας ποιητής του κινηματογράφου & της αστικής αποξένωσης !

Ο Μικελάντζελο Αντονιόνι (Michelangelo Antonioni, 29 Σεπτεμβρίου 1912 – 30 Ιουλίου 2007) ήταν Ιταλός σκηνοθέτης και παραγωγός του κινηματογράφου. Οι ταινίες του διακρίνονται για την ιδιαίτερη αισθητική τους προσέγγιση, δίνοντας έμφαση στους χαρακτήρες. 

Ανήκε ιδεολογικά στο χώρο της Αριστεράς, χωρίς όμως να είναι στρατευμένος, κρίνοντας αντικειμενικά κάθε κατάσταση, κάτι που φανερώνει ένα ειλικρινές (χωρίς ωραιοποιήσεις) ντοκιμαντέρ του για τον Μάο Τσετούνγκ.
Γεννήθηκε στη Φεράρα, στις 29 Σεπτεμβρίου 1912. Σπούδασε οικονομικά και αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο της Μπολόνια. 

Το 1939 ξεκίνησε σπουδές κινηματογράφου στη Ρώμη, στο Centro Sperimentale Di Cinematografia της Σινετσιττά. 

Εκεί συνάντησε μερικούς από τους καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάστηκε αργότερα, όπως τον Ρομπέρτο Ροσελίνι. 

Από το 1942 μέχρι και το 1952 συνεργάστηκε σε πέντε ταινίες ως σεναριογράφος, μαζί με τον Ρομπέρτο Ροσελίνι, τον Σάντις, τον Φελίνι και άλλους.

Ίνγκμαρ Μπέργκμαν: ο απόμακρος και μοναχικός σκηνοθέτης

«Το να κάνω ταινίες είναι για μένα ένστικτο, μια ανάγκη, όπως η πείνα, η δίψα, ο έρωτας»

Μια από τις σημαντικότερες μορφές του παγκόσμιου κινηματογράφου έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα 30 Ιουλίου του 2007.

Ο Ινγκμαρ Μπέργκμαν γεννήθηκε στις 14 Ιουλίου του 1918 στην Ουψάλα, έχοντας πατέρα έναν αυστηρό ιερέα. Η πρώτη του εμπειρία με το θέαμα ήταν ένα κουκλοθέατρο που είχε στήσει μαζί με την αδελφή του, ενώ αργότερα άρχισε να βοηθάει έναν τεχνικό προβολής σε έναν κινηματογράφο και αυτή ήταν η πρώτη του επαφή με το σινεμά.
Επηρεασμένος από τον υπαρξισμό και την ψυχανάλυση, επικεντρώθηκε περισσότερο στο άτομο και όχι στην κοινωνία ή στην ιστορία,

Τα επιτεύγματα του Ούγκο Τσάβες

Μέχρι και την ημέρα που ο Ούγκο Τσάβες έχασε τη μάχη για τη ζωή ο φιλελεύθερος Τύπος και των δύο πλευρών του Ατλαντικού δεν έχει σταματήσει να προσπαθεί να διαλύσει τη νέα κυβέρνηση του.Η μεγάλη του νίκη (με 12 μονάδες μπροστά από τον Γκουτιέρες) δεν έχει ακόμα αναλυθεί. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι ο Τσάβες κέρδισε τον αγώνα παλεύοντας τον καρκίνο και έχοντας απέναντί του όλα τα ΜΜΕ από τα πιο μικρά τοπικά μέχρι τα μεγαλύτερα διεθνή (σκεφτείτε την ανάλογη περίπτωση στου ΣΥΡΙΖΑ στις

Κώστας Λαπαβίτσας: Τι δηλώνει η έξοδος στις αγορές;

Πανηγυρίζει η κυβέρνηση γιατί με την επιτυχημένη έκδοση του νέου πενταετούς ομολόγου επιστρέφουμε στην «κανονικότητα». Η αντιπολίτευση, κάνοντας άσφαιρη κριτική, διατείνεται ότι πρόκειται απλώς για επιστροφή στην εποχή Σαμαρά. Στην πραγματικότητα σύσσωμο το μνημονιακό στρατόπεδο πανηγυρίζει τον θρίαμβό του. Αλλά η «κανονικότητα» που ήδη διαμορφώνεται είναι πολύ σκληρή και καθόλου αυτό που οι πολιτικοί φαντάζονται.
Τα δεδομένα του ομολόγου, όπως τουλάχιστον έγιναν γνωστά, έχουν ως εξής. Η Ελλάδα άντλησε 3

Ο Διονύσιος ο Φιλόσοφος και το κίνημα του 1611

Το 1611 ξέσπασε στην Ήπειρο κίνημα το οποίο είχε ως αποκορύφωμα την είσοδο των εξεγερμένων στην πόλη των Ιωαννίνων. Αρχηγός του κινήματος ήταν ο πρώην επίσκοπος Τρίκκης ή Τρικάλων(α) Διονύσιος ο Φιλόσοφος, κατά τους εχθρούς του Σκυλόσοφος, ενώ άλλα ηγετικά στελέχη ήταν ο Ζώτος Τσίριπος και ο Γεώργιος Ντελής.
Ο Διονύσιος καταγόταν απο την Παραμυθιά και είχε ήδη πρωτοστατήσει το 1601 σε εξέγερση που έλαβε χώρα στη Θεσσαλία ενώ το 1603 είχε έρθει σε επαφές με τους ιππότες της Μάλτας. Η επαναστατική του δραστηριότητα οδήγησε στην καθαίρεσή του και την

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ «ΤΡΟΙΑ, μία ιστορία για έναν πόλεμο»

Γρηγόρη Δ. Κλαδούχου

( Η απάντηση της τέχνης στην πτώση του ανθρώπου )

Δευτέρα 24 Ιουλίου, προς το μεσημέρι. Στο ραδιόφωνο η εκπρόσωπος δήμου Βέλου - Βόχας κ. Καλλίρη. Ενημερώνει για τις πολιτιστικές εκδηλώσεις του καλοκαιριού. Επόμενες στον χρονικό ορίζοντα, περίπου δέκα με χορούς και τραγούδια. Το φυλλάδιο- πρόγραμμα δεν κυκλοφορεί ακόμα γιατί «μία εκδήλωση έρχεται πίσω από την άλλη…κλείνονται τελευταία στιγμή φέτος…».
Την ίδια ημέρα προς το βράδυ. Στο Κιάτο, στις αποθήκες του ΑΣΟ. Μετοχή σε ένα ολιγόωρο διδασκαλείο. Συμπύκνωση πολύωρων μαθημάτων. «ΤΡΟΙΑ, μία ιστορία για έναν πόλεμο». Με αυτό τον τίτλο προτάθηκε η συνθετική θεατρική μεταφορά κειμένων από την Ιλιάδα σε μετάφραση Κακριδή, από έργα του Ευριπίδη Τρωάδες, Εκάβη, Ελένη, σε μεταφράσεις Κάσδαγλη, Σταύρου, Χουρμουζιάδη και Ρούσσου, και με παρεμβολή μέρους από το ποίημα «Ελένη» του Σεφέρη. Η κεντρική θεατρική σκηνή του Συλλόγου Πολιτισμού «Σαν Παραμύθι» παρέδωσε μία παράσταση χωρίς τα αυτάρεσκα πλέγματα «κληρονόμων» της κλασικής παράδοσης, χωρίς

Ευτύχης Μπιτσάκης: Δεν υπάρχει ανθρωπολογικό εμπόδιο για μια κοινωνία ειρήνης, κοινής προσπάθειας και αλληλεγγύης…

Συνέντευξη στον Δημήτρη Κούλαλη

Ξεκινώντας, ας κάνουμε μια αναγνωριστική προσέγγιση του βιβλίου. Ποια η θεματική που το διέπει;

O τίτλος του βιβλίου μου είναι σαφής: «Οι θύελλες της προόδου». Δηλαδή, οι καταστροφικές συνέπειες του σημερινού, κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής. Δύο έννοιες αποτελούν βασικά στοιχεία της προπαγάνδας και της στρατηγικής των κυρίαρχων τάξεων των σημερινών κοινωνιών: Ανάπτυξη και πρόοδος. Η πρώτη αντιστοιχεί κυρίως στην οικονομική- τεχνολογική ανάπτυξη, ως συνέπεια της προόδου των φυσικών επιστημών. Η δεύτερη, αντιστοιχεί στη συνολική πρόοδο της κοινωνίας. Ποια είναι, όμως, η πραγματικότητα του σημερινού κόσμου, αντίθετα με τον κόσμο της προπαγάνδας; Ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής αναδύθηκε ως η ιστορική άρνηση των μεσαιωνικών κοινωνιών, σε οργανική σχέση με την ανάπτυξη των φυσικών επιστημών και της τεχνολογίας. Οι ιδεολόγοι της ανερχόμενης αστικής τάξης, υποστήριζαν ότι με την ανάπτυξη των επιστημών, με τη γνώση των φυσικών νόμων,ο άνθρωπος θα γίνει κύριος και αφέντης της φύσης. Ως συνέπεια, οι ιδεολόγοι οραματίζονταν μια μελλοντική κοινωνία της αφθονίας, μια κοινωνία στην οποία ο ορθός λόγος θα διέλυε τα

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί, χρειάζεται ανυπακοή

του Ερίκ Τουσέν

Στην Ευρώπη, ένα παράθυρο έχει ανοίξει για μιαν εναλλακτική ριζοσπαστική Αριστερά της αντικαπιταλιστικής, διεθνιστικής, αντι-ιμπεριαλιστικής, φεμινιστικής, οικολογικής ρήξης… |1| Όμως, αν η ριζοσπαστική Αριστερά, όπως συνέβη στην Ελλάδα, δεν τηρήσει τις δεσμεύσεις της, αν προσαρμοστεί στην διαχείριση της λιτότητας και στην εφαρμογή νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων, το παράθυρο αυτό θα ξανακλείσει και νέες προοπτικές, ευνοϊκές για την άκρα δεξιά και την σκληρή δεξιά, θα παρουσιαστούν |2|.

25 χρόνια από την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ ο εφιάλτης δεν έχει τέλος!

Γράφει η Άννα Μπαλλή

«Προτείνεται η δημιουργία μιας μεγάλης οικονομικής ζώνης εντός της οποίας η οικονομία θα αναπτύσσεται με ελάχιστη επιρροή από το κράτος. Μιας οικονομικής κοινότητας σε πανευρωπαϊκή κλίμακα. Με κοινό νόμισμα,… ή τουλάχιστον σταθερές ισοτιμίες, κατάργηση δασμών και συνόρων, συλλογικές εμπορικές συνθήκες με άλλες ηπείρους και κράτη, μια κεντρική Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.»
Hermann Goering (Ηγετικό στέλεχος του 3ου Ράιχ) – 1940
Πληθώρα άρθρων έχουν γραφτεί και πολλά έχουν ακουστεί για την οικονομική κρίση που

Μίκης Θεοδωράκης: Σας χαιρετώ, δεν μπορώ να σας καλέσω στην κηδεία μου

Ο Μιχαήλ (Μίκης) Θεοδωράκης γεννήθηκε στη Χίο στις 29 Ιουλίου 1925, από πατέρα Κρητικό και μητέρα Μικρασιάτισσα.
«Ο Χάρος είναι φιλαράκος μου». Αυτή είναι η φράση με την οποία κλείνει το τελευταίο του βιβλίο ο Μίκης Θεοδωράκης. Το «Μονόλογοι στις λυκαυγές» αποτελεί συνέχεια του προηγούμενου βιβλίου του συνθέτη, «Διάλογοι στο λυκόφως, 90 συνεντεύξεις».
Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του, μίλησε με φίλους, που κάλεσε στο σπίτι του στην Ακρόπολη, έκανε αναδρομή στη ζωή

Χέρμπερτ Μαρκούζε: εκλεπτυσμένη και ωμή σκλαβιά

To 1979 στις 29 Ιουλίου πεθαίνει ο Γερμανός φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Χέρμπερτ Μαρκούζε («Σχολή της Φρανκφούρτης»).

Oι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν πια ούτε να φανταστούν, με τή στενή έννοια, έναν κόσμο με ποιοτικά διαφορετικό λόγο και πράξη, μια και η κοινωνία καταπνίγει κάθε προσπάθεια αντίθεσης και καθορίζει τή φαντασία. Όσοι βρίσκονται στις ζώνες πείνας τής κοινωνίας τής αφθονίας γίνονται αντικείμενα τόσο κτηνώδικης μεταχείρισης που αναβιώνει τά μεσαιωνικά βασανιστήρια και μερικά άλλα πιο πρόσφατα. Όσο για τούς άλλους, λιγότερο απόκληρους, η κοινωνία απαντά στην ανάγκη τους για ελευθερία ικανοποιώντας ανάγκες που κάνουν υποφερτή κι ίσως ανυποψίαστη τή σκλαβιά.

Εμμανουήλ Ροΐδης: Ένας από τους πιο πνευματώδεις συγγραφείς μας

Ο Εμμανουήλ Ροΐδης Γεννήθηκε στις 28 Ιούλη του 1836 στη Σύρα της Ερμούπολης. Πέθανε στις 7 Γενάρη 1904. Πολλοί ξένοι αλλά και Ελληνες μελετητές της παγκόσμιας λογοτεχνίας τον κατατάσσουν στην ίδια κλίμακα με τις μεγαλύτερες μορφές όπως ο Ντοστογιέφσκι.
Θεωρείται ένας από τους πιο πνευματώδεις συγγραφείς που παρουσιάστηκαν στα ελληνικά γράμματα, ενώ το έργο του καλύπτει πολλά διαφορετικά είδη, όπως το μυθιστόρημα, το διήγημα, τις κριτικές μελέτες, κείμενα πολιτικού περιεχομένου, μεταφράσεις και χρονογραφήματα.
Ο Εμμανουήλ Ροΐδης γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου από εύπορους και αριστοκρατικής καταγωγής γονείς από την Χίο, τον

Ο καλός και ο κακός μπάτσος, τα «κόκκινα» δάνεια και το δόγμα του σόκ

του Γ. Περάκη

Ηταν να μην πάρουν μπροστά. Η αρχή έγινε με το σταδιακό ξεπούλημα της Ελληνικής δημόσιας περιουσίας και έπεται αυτή της ιδιωτικής. Το όνειρο του Ελληνα για την απόκτηση κατοικίας, έχει μετατραπεί σε εφιάλτη διαρκείας. Ο εφιάλτης του δεν σταματά εδώ. Υπάρχουν τα χρέη στις εφορίες στα 100 δις ενώ τα χρέη στα ασφαλιστικά ταμεία 28 δις. Ο συνολικός αριθμός οφειλετών, μικρών και μεγάλων ξεπερνάει τα 5,5 εκατ. ατομα2. Οι πολιτικές όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων απο το 2009 μετέφεραν την

Επικυριαρχία των δανειστών και στις τρεις εξουσίες

Μανόλης Γ. Δρεττάκης

Για όγδοο κατά σειρά έτος η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από ένα ιδιότυπο καθεστώς που μοιάζει με κατοχή από τους δανειστές με κυρίαρχους τους Γερμανούς. Όλα αυτά τα χρόνια γίνονται εκλογές, η μία κυβέρνηση διαδέχεται την άλλη και όλες, χωρίς εξαίρεση (είτε του ΠΑΣΟΚ, είτε της Ν.Δ. μόνα τους είτε σε συνεργασία είτε του ΣΥΡΙΖΑ σε συνεργασία με του ΑΝΕΛ), δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να εκτελούν τις εντολές των δανειστών οι οποίοι ολοένα και περισσότερο ενεργούν ως

Συγκρίση των επαναστάσεων και των μεταρρυθμίσεων από το 1789 ως το 1848

Oι επαναστάσεις είναι αναγκαίες.
Πάντα γίνονταν και πάντα θα γίνονται.»
Ντιντερό

«Κάθε κυριαρχία πηγάζει ρητά από το Έθνος.
Κανένα άτομο, κανένα σώμα δεν μπορεί να ασκήσει εξουσία που δεν πηγάζει ρητά από αυτό»
Άρθρο 3 της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ατόμου και του Πολίτη

1. Εισαγωγή

Στην Ευρώπη κατά το τέλος του 18ου ως τα μέσα του 19ου αιώνα συντελείται μια διπλή επανάσταση. Η πρώτη είναι τεχνολογική,

Παύλος Σιδηρόπουλος, ο διανοούμενος, ο αλήτης &10 πράγματα που δεν γνωρίζαμε

Από τον Γιώργο Μουργή nostimonimar.gr

Πρέζες υπάρχουν πολλές. Η ηρωίνη όμως σκοτώνει…

Ο «πρίγκιπας» σήμερα θα έκλεινε τα 68.

Τον Παύλο Σιδηρόπουλο μουσικά δεν τον ακολουθούσαν είναι αλήθεια πολλοί όσο βρισκόταν στη ζωή.

Ο θάνατός του στάθηκε η αφορμή να δημιουργηθεί ένα μεγάλο περιφερειακό κοινό με ελάχιστα ροκ ακούσματα, μετατρέποντας τον ίδιο σε έναν ιδιότυπο μουσικό μύθο και κάποια από τα τραγούδια του

ΒΙΝΣΕΝΤ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ, «οι Πατατοφάγοι», ένας ύμνος στη χειρωνακτική εργασία και η ταύτισή του με τους ανθρώπους του μόχθου

Γράφει η Ελένη Μαρκάκη //atexnos.gr/

«Έχω προσπαθήσει να τονίσω το πως αυτοί οι άνθρωποι τρώνε πατάτες στο φως του λυχναριού, τσαπίζουν τη γη με τα ίδια χέρια που τώρα ακουμπούν το πιάτο. Στην ουσία μιλάω για τη χειρωνακτική εργασία και για το πώς αυτοί οι άνθρωποι έχουν κερδίσει τίμια το ψωμί τους. (…) O πίνακάς μου εξυμνεί τη χειρωνακτική εργασία»

(Βαν Γκογκ, Γράμματα στον αδερφό του Τεό)

Η αγροτική θεματολογία ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη στη ζωγραφική του 19ου αιώνα τόσο στην Ολλανδία όσο και στη Γαλλία, αλλά ζωγράφοι όπως ο Μιλέ και ο Israels απέδιδαν την αγροτική ζωή με ρομαντικό τρόπο. Αντίθετα ο Βαν Γκογκ απέρριπτε κάθε στοιχείο εξωραϊσμού, φιλοτεχνώντας έργα που διακρίνονταν για τον ωμό ρεαλισμό τους.

Ο Βαν Γκογκ είναι ο ιδανικός ζωγράφος της σκληρής ζωής των αγροτών. Αισθανόταν μεγάλη αλληλεγγύη για τους φτωχούς, και ταλαιπωρημένους ανθρώπους των οποίων η ζωή όπως και

Σκέψεις για τα 100 χρόνια της Ρώσικης Επανάστασης “ανακαλύπτοντας” την μουσική της πρωτοπορία χάρη στην Ντοκουμέντα 14…

του Γιώργου Μητραλιά

Τι κοινό μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στους γκρίζους ομοιόμορφους και αγέλαστους κυρίους με τις καμπαρτίνες και τις ρεπούμπλικες που αλληλοχειροκροτούνταν ατέλειωτα στα προεδρεία των θλιβερών μονότονων συνεδρίων τους δοξολογώντας την Οκτωβριανή Επανάσταση, και στο μόνιμα εξεγερμένο μπολσεβίκο ανατροπέα Αρσένυ Αβραάμωφ (Арсений Михайлович Авраамов) που, το φθινόπωρο του 1922, διευθύνει από την πιο υψηλή ταράτσα του Μπακού κουνώντας σημαίες και πυροβολώντας στον αέρα, την πιο απίθανη “ορχήστρα” επιστημονικής φαντασίας που έχει υπάρξει στην ανθρώπινη ιστορία: Μονάδες του Κόκκινου Στρατού και ένα στολίσκο του Σοβιετικού Ναυτικού της Κασπίας, εργάτες και σειρήνες των εργοστασίων της αζέρικης πρωτεύουσας, τα τρένα και τους σιδηροδρομικούς της πόλης, χορωδίες κατοίκων της, ένα υδροπλάνο, κανόνια και πολυβόλα, φορτηγά και λεωφορεία, ακόμα και τη φουτουριστική “ατμοσφυρίχτρα” που είχε εφεύρει ο ίδιος ο συνθέτης και μαέστρος! Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό και γεννιέται αυθόρμητα στο μυαλό του επισκέπτη, στο άκουσμα της προφητικής (και ανεπανάληπτης) Συμφωνίας των Σειρήνων την ώρα που αυτός την ανακαλύπτει, και μαζί με αυτήν και τον ξεχασμένο συνθέτη της Αβραάμωφ, χάρη στην -καλό νάχει- έκθεση Ντοκουμέντα 14 μια

Η ποινικοποίηση της Φτώχειας

(Από τον Μεσαίωνα στην Παγκοσμιοποίηση)

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*
Ο πιο “διαβρωτικός δημόσιος εφιάλτης”, όπως είχε χαρακτηρίσει ο Άγγλος δημιουργός Χάρολντ Πίντερ την σημερινή εποχή της “παγκοσμιοποίησης”, είναι η αποθέωση της άγνοιας, της αλαζονείας, της βλακείας και της πολεμικής έξαρσης. Χρησιμοποιώντας σκληρή γλώσσα έλεγε το 2003, αν και δεν είχε προλάβει να δει την εκτεταμένη φτωχοποίηση και παρακμή της Δύσης μετά την κρίση του 2007: “Δεν μπορείς να γλυτώσεις / βγήκαν τα μεγάλα πέη / θα βιάσουν ό,τι βλέπει το μάτι / Πρόσεχε την

Η πυρηνική διαστροφή στα Βαλκάνια

Νίκος Ιωάννου

Πριν 25 χρόνια, όταν το Τσέρνομπιλ έσκασε στις πυρηνικές καρδιές μας, πήραμε κι εμείς λίγη μυρωδιά από τα αντιπυρηνικά κινήματα της Ευρώπης και της Αμερικής. Μια μεγάλη αντιπυρηνική διαδήλωση στην Αθήνα ήταν το αποτέλεσμα, κι όλα μετά ξεχάστηκαν. Το γνωστό «Πυρηνικά, όχι ευχαριστώ» βεβαίως έγινε ένα πολύ διαδεδομένο σύμβολο. Όμως δεν αρκούσε αυτό. Στην Ελλάδα ποτέ δεν αναπτύχθηκε αντιπυρηνικό κίνημα. Ίσως δεν αισθανθήκαμε εδώ ποτέ άμεσα την απειλή. Τα σύνορα μιας χώρας όμως δεν σταματούν τη ραδιενέργεια. Πέραν της Βουλγαρίας όπου

Και μνημόνια και ιμπεριαλιστική επιτροπεία και έξοδος στις αγορές...

Πάνος Κοσμάς
«Η Ελλάδα θα βγει αυτοδύναμα στις αγορές χωρίς πιστωτική γραμμή στήριξης με νέες δεσμεύσεις» δήλωσε πρόσφατα ο Αλέξης Τσίπρας. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να διατυπωθεί το success story της υποτιθέμενης «εξόδου από τα μνημόνια»;
Στη γε­νι­κό­τη­τά της η απάτη είναι πε­ρισ­σό­τε­ρο από προ­φα­νής: όταν ισχύ­ουν αθροι­στι­κά και... διά πα­ντός το βουνό από μέτρα όλων των μνη­μο­νί­ων, πε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων του 3ου και 4ου που υπέ­γρα­ψε αυτή η κυ­βέρ­νη­ση (και βλέ­που­με...) και όταν η κυ­βέρ­νη­ση έχει δε­σμευ­τεί με

Όταν ο Μιχάλης Κακογιάννης κοιτούσε το μέλλον

Ο Μιχάλης Κακογιάννης είναι ένας δημιουργός που άφησε το στίγμα του στον ελληνικό κινηματογράφο.
Δεν ήταν ένας απλός σκηνοθέτης. Ήταν ένας μεγάλος δημιουργός, που σημάδεψε όσο λίγοι την πορεία του Ελληνικού κινηματογράφου με τα έργα του. Ο Μιχάλης Κακογιάννης από το 1951 που μετακόμισε στην Αθήνα έως και το 2005 όταν και αποσύρθηκε, σκηνοθέτησε 15 ταινίες, 36 θεατρικά έργα και 7 όπερες στην Ελλάδα, τις Η.Π.Α. και την Ευρώπη.
Γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου (11 Ιουνίου 1921), και σπούδασε Νομική, Δραματικές Τέχνες και σκηνοθεσία στο Λονδίνο. Σχεδόν ολόκληρο το διάστημα που βρισκόταν στο Λονδίνο, εργάστηκε στην ελληνική υπηρεσία του BBC,