Παρακάτω, αναφέρω την προσωπική γνώμη μου για το θέμα του εάν πρέπει ή όχι να λέμε στον κόσμο ότι είμαστε ΕΠΑΜήτες, ή τουλάχιστον το εάν πρέπει να αναφερόμαστε στα προτάγματά μας αλλά και την πολυαγαπημένη Πατρίδα μας που δέχεται πλέον εξουθενωτικές και συνεχής επιθέσεις από παντού:
Χθες, λόγω της νέας μου εργασίας δεν μπόρεσα να πάω στην εφορία της Γλυφάδας όπου γίνονται κάθε τόσο δράσεις από Επιτροπές Κατοίκων, αλλά με πήρε τηλέφωνο ένας συναγωνιστής και μου είπε τα εξής:
Αποφάσισαν οι πυρήνες των 3Β να πάνε αυτήν την φορά να μην συμμετέχουν απλά ως κάτοικοι/μέλη των επιτροπών ή πολίτες, αλλά αυτήν την φορά να έχουν τις κονκάρδες του ΕΠΑΜ και ανοιχτά πλέον να λένε ότι είναι ΕΠΑΜ. Μου ανέφερε και ότι διάβασε τα πρακτικά του δικού μας πυρήνα, όπου ανέφερα ότι καλό είναι να "βγαίνουμε έξω" ως ΕΠΑΜίτες πλέον και να προβάλλουμε τις θέσεις μας και ότι είδα καλό αποτέλεσμα.
Σύμφωνα με αυτά που μου είπε ο συναγωνιστής., το αποτέλεσμα ήταν άνευ προηγουμένου: Ο κόσμος έλεγα πράγματα όπως (παραφράζοντας τον συναγωνιστή μου) "έτσι! εσάς θέλουμε εδώ", "μπράβο στο ΕΠΑΜ" κλπ κλπ. Η αποδοχή του ΕΠΑΜ από τον κόσμο ήταν πάρα πολύ καλή και υπήρχαν και επιτόπιες εγγραφές! Έτσι, επιβεβαιώνεται και πάλι, ότι ο κόσμος έχει πράγματι αρχίσει σε κάποιον ορατό βαθμό να σκέπτεται τουλάχιστον σε γενικές γραμμές, με βάση τα προτάγματά μας, αλλά και γενικότερα στις άλλες πάγιες θέσεις μας, που είναι η άρνηση πληρωμών, η Γενική Πολιτική Απεργία κλπ.
Έτσι λοιπόν, προτείνω τα εξής:
1) Σε όσες δράσεις πάμε, να μην κρύβουμε ότι είμαστε ΕΠΑΜίτες, ή τουλάχιστον να μην ντρεπόμαστε να μιλάμε ανοιχτά για τα βασικά μας προτάγματα, που είναι επίκαιρα όσο ποτέ, όπως είναι η έξοδος από το Ευρώ και την ΕΕ κλπ. Εξαιρέσεις μπορεί να υπάρχουν, όπως αυτές που αναφέρθηκαν στην πυρήνα αλλά αυτές είναι λίγες.
2) Όμως, ακόμα και αν για κάποιον λόγο δεν μπορούμε ή "δεν είναι πρέπον" να αναφέρουμε το ΕΠΑΜ,ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να βρούμε τρόπο ως απλοί πολίτες πλέον, να μιλάμε στις καρδιές των συμπατριωτών μας, και να τους αφυπνίζουμε βάζοντας φωτιά στις καρδιές τους, με τις αναφορές μας στην Πατρίδα και το Έθνος μας, τις ιερές ιδέες δηλαδή που κάτω από τις οποίες πρέπει να καλούμε ο Λαός να ενωθεί. Είναι ο μόνος δρόμος προς την αφύπνιση.
3) Να καταλάβουμε ότι οι συμπολίτες μας ΔΕΝ ακούν πουθενά πλέον ατόφιο και καθαρό πατριωτικό λόγο. Οι περισσότεροι βλέπουν το κάλπικο και ψεύτικο "πατριωτικό λόγο" από την άκρα δεξιά, όπως και βλέπουν τον στείρο αριστερό λόγο, από την "άλλη" πλευρά. Οι αυθεντικές αναφορές μας στην Πατρίδα, αποτελούν μια πραγματική όαση στη έρημο του Χάους και τις απελπισίας που μας έχει κατακλύσει, για αυτούς που δεν τον ακούν πλέον πουθενά.
3) Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ΔΕΝ υπάρχει αυτήν την στιγμή καμία απολύτως άλλη αξία και ιδανικό, εκτός από το Συλλογικό μας Εθνικό και Πατριωτικό συμφέρον που να είναι ικανή να λύσει το πρόβλημά μας. Δεν υπάρχει καμιά άλλη ιδέα που να μπορεί να αναστήσει θερμότατα δημοκρατικά και γενικότερα άλλα υγιή αισθήματα ευρύτερης Δικαιοσύνης μέσα στον απλό Λαό, που έχει αρχίσει να καταλαβαίνει ότι χωρίς Πατρίδα, χωρίς Χώρα και χωρίς κυριαρχία, δεν έχει νόημα να μιλάμε για οτιδήποτε άλλο, ακόμα και αν αυτό το "άλλο" είναι κάποια "κατά τα άλλα θεμιτή" ιδεολογία, όποια και να είναι αυτή.
4) Να μην ξεχνάμε ποτέ, ότι ο απώτερος σκοπός μας δεν είναι απλά η "ψυχρή" υλοποίηση των προταγμάτων μας, μέσω της Γενικής Πολιτικής Απεργίας και συντακτικής εθνοσυνέλευσης, αλλά είναι η βοήθειά μας στην πραγματική ενδυνάμωση και ουσιαστική χειραφέτηση του Λαού μέσω της προσωπικής του αφύπνισης. Καλούμαστε δηλαδή να βάλουμε το λιθαράκι μας με αγάπη και να προκαλέσουμε αυτήν την ποθητή αλλαγή, με το να δώσουμε να καταλάβουν οι συμπολίτες μας έναν προς έναν ότι η δύναμη είναι σε αυτόν, και η πηγή αυτής, είναι στην ουσία η Αγάπη μας προς αυτήν την Πατρίδα, που αφήσαμε να αποδυναμωθεί. Εάν το καταφέρουμε αυτό, και πάντα αναφέρουμε τα προτάγματα δημόσια μας αλλά και τις αξίες της Δημοκρατίας και Δικαιοσύνης ζωντανές, τα υπόλοιπα θα έρθουν αυτόματα.
5) Το κίνητρό μας είναι η αγάπη μας προς αυτήν την δικιά μας Πατρίδα και τον Λαό του. Έτσι λοιπόν:
Να μην ξεχνάμε ποτέ ότι εμείς πρέπει να είμαστε οι κατ εξοχήν υπηρέτες του Λαού και όχι ύπουλοι χειραγωγοί του.
· Δεν δουλεύουμε υποχθόνια, ούτε περιμένουμε την ευκαιρία να πάρουμε τα ινία της χώρας στα χέρια μας ως ΕΠΑΜ και μόνο.
· Δεν προσπαθούμε με επικοινωνιακά, ψυχολογικά και άλλα τεχνάσματα και εξαπατήσεις, να τον κάνουμε, άθελα ή χωρίς την επίγνωση του να κάνει το οτιδήποτε.
· Δεν θεωρούμε τον Λαό υποκείμενο μας, κάτι δηλαδή που καλούμαστε να υποκινήσουμε χωρίς την θέλησή του να κάνει κάτι.
· Το χρέος μας είναι να τον βοηθήσουμε να σηκωθεί πνευματικά, ψυχικά και φυσικά, με το να δείχνουμε, με λόγια και με πράξεις ότι οι πραγματικές και θεμελιώδεις αξίες, όχι μόνο δεν έχουν πεθάνει, αλλά είναι τόσο επίκαιρες και επιτακτικές όσο ποτέ άλλοτε.
· Το να στεκόμαστε όρθιοι, παντού και πάντα (και όχι μόνο σε διαδηλώσεις) σηκώνοντας τα λάβαρα του, είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε γι αυτόν τον Λαό, τώρα που μας έχει ανάγκη.
Αυτά, τα λίγα,
Καλή Λευτεριά!
Σταύρος Κατσούλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου