Σωτήριον έτος 1973. Χώρα Μεγάλη Βρετανία και Αγγλία ειδικότερα. Ο συντηρητικός πρωθυπουργός Έντουαρντ Χηθ (με πατέρα ξυλουργό και μητέρα υπηρέτρια, διευθυντής ορχήστρας κλασσικής μουσικής, βραβευμένος ιστιοπλόος, ένθερμος οπαδός των δημοκρατικών του ισπανικού εμφύλιου – παραλίγο να σκοτωθεί στη πολιορκία της Βαρκελώνης - σφοδρός κατήγορος των Ναζί, πολέμιος της συμφωνίας του Μονάχου και αξιωματικός πυροβολικού στην απόβαση της Νορμανδίας) έχοντας ήδη βάλει το Ενωμένο Βασίλειο στην ΕΟΚ έρχεται αντιμέτωπος με το πληθωρισμό, την κοινωνική αναταραχή, τη πρώτη μετά από πενήντα σχεδόν χρόνια απεργία ανθρακωρύχων διάρκειας δύο μηνών και με μια πανωλεθρία στις δημοτικές εκλογές.
Την άνοιξη αυτού του χρόνου ένα από τα πιο δημοφιλή συγκροτήματα του λεγόμενου «προοδευτικού» ροκ, οι GENESIS, επιστρέφει στην Αγγλία μετά από πολύμηνη τουρνέ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η δισκογραφική τους εταιρεία βάσει όρων συμβολαίου πιέζει για τη δημιουργία νέου δίσκου εντός τριών μηνών. Ο Peter Gabriel πολυτάλαντος μουσικός, στοχαστής και τραγουδιστής του συγκροτήματος νοιώθει την εισβολή του Αμερικάνικου τρόπου ζωής στην Αγγλική κοινωνία, τη σταδιακή εξαφάνιση της λαϊκής παράδοσης και τη παρακμιακή ατμόσφαιρα, δανείζεται για τίτλο του δίσκου το κεντρικό εκλογικό σύνθημα των Εργατικών Selling England by the Pound (Πουλώντας την Αγγλία με το Κιλό) – κάθε συνειρμική σύνδεση με το Selling Greeceland by the Pound (Πουλώντας την Ελλάδα με το Κιλό) απόλυτα ευπρόσδεκτη – και σε λίγες ώρες γράφει τα λόγια του πιο εμβληματικού τραγουδιού του δίσκου του Dancing with the moonlight knight ( Χορεύοντας με τον Ιππότη του Σεληνόφωτος).
Είναι εκπληκτικό πως μετά από 43 χρόνια, οι στίχοι ταιριάζουν γάντι για να περιγράψουν τη κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην ελληνική κοινωνία και λίγοι θα διαφωνήσουν ότι η προτροπή του ρεφραίν φαντάζει σα μόνη διέξοδος του ελληνικού προβλήματος. Παρατίθεται η μετάφραση τους με την απαραίτητη και όσο το δυνατόν ακριβέστερη αντιστοίχιση της Αγγλικής ζωής του΄73 και της Αγγλικής λαϊκής παράδοσης με την Ελλάδα του σήμερα, την ηθογραφία και την ιστορία μας.
ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΙΠΠΟΤΗ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ
Μήπως ξέρεις που είναι η πατρίδα μου;
Ρώτησε ο καλικάντζαρος τη πολυαγαπημένη του
Η πατρίδα σου είναι μέσα μου, είμαι εγώ. Είπε κλαίγοντας η Ρωμιοσύνη
Και αυτός άρχισε να πουλά τη πραμάτεια της όσο – όσο.
΄΄Απογευματινές εφημερίδες!!΄΄ ακούστηκε μια φωνή στο πλήθος
΄΄ Ένας γέρος πέθανε΄΄.
Στο σημείωμα που άφησε υπέγραφε με το όνομα ΄΄Αιγέας΄΄
Φαίνεται πως αυτοκτόνησε, πνίγηκε πέφτοντας στη θάλασσα
Την ώρα που η Ελλάδα πουλιέται με το κιλό
Οι πολίτες της χώρας που ποτέ δε πεθαίνει, που δε τη σκιάζει φοβέρα καμιά
Βλέπουν το καιρό να περνάει. Μήπως ήρθε η μεγάλη στιγμή της ζωής τους;
Μπα! Χαλαρώνουν ξαπλωμένοι στο καναπέ τους
Μασουλάνε πιτόγυρα ηδονικά χωρίς να βγάζουν άχνα
Χωνεύοντας την Ελλάδα μπουκιά με μπουκιά.
Η μαμά λέει ΄΄φαίνεσαι τι είσαι από το τι τρως, να τρως καλά΄΄
Ο παππούς λέει ΄΄φαίνεται τι είσαι από το τι φοράς, να ντύνεσαι καλά΄΄
Εσύ όμως ξέρεις τι είσαι και δε χαμπαριάζεις μία
Να ξεκουμπώνεις τη ζώνη του παντελονιού σου για να χαλαρώσει
Βάζοντας την αγκράφα της στη προηγούμενη τρύπα
Αυτό είναι το μεγαλύτερο προσωπικό σου κατόρθωμα.
(Ρεφραίν)
Όμως ένας καπετάνιος σηκώνεται
και αρχίζει να χορεύει μέσα στη νύχτα
Μπείτε και σεις στο χορό
Ακολουθήστε τον στους βάλτους μέχρι να σβήσει ο ηλιάτωρας ήλιος
Ακολουθήστε τον μέχρι να παγώσουν τα έγκατα της γης
Χορεύοντας με τον Ιππότη του σεληνόφωτος
Παιδιά της Ελλάδας παιδιά που αντί με λεφτά
Ψωνίζετε στα σούπερ μάρκετ με κουπόνια εφημερίδων
Ξεσηκωθείτε και φωνάχτε!
Μια γηραιά χοντρή κυρία έχει στήσει μπάνκα έξω από ένα καφενείο
Στη τσόχα απλώνει πιστωτικές κάρτες για τραπουλόχαρτα
Και παίζει τη περιουσία μας στο στούκι.
Τα χαρτιά σημαδεμένα και το κόλπο στημένο από την αρχή.
Σε κάθε μοιρασιά της ένας - ένας χάνει τα ρέστα του και μένει ταπί.
(Ρεφραίν)
Όμως ο καπετάνιος αρχίζει το χορό μέσα στη νύχτα
Μπείτε στο χορό. Ακολουθήστε! Μιλάμε για μια νέα Λαύρα
Εσείς είστε το θέαμα, το θέμα, ο λαός. Πάμε όλοι μαζί.
Άλλος θα παίζει φλογέρα
Εγώ θα παίζω το τρελό του χωριού.
Θα πιάσουμε το ταύρο από τα κέρατα.
Χορεύοντας γύρω – γύρω και φωνάζοντας δυνατά.
Ακολουθήστε! Στην επόμενη περιστροφή της γης ξεκινάμε.
Ακολουθήστε μέχρι να κρυώσουν τα έγκατα της γης.
Χορεύοντας με τον Ιππότη του Σεληνόφωτος
Παιδιά της Ελλάδας παιδιά που ψωνίζετε με κουπόνια εφημερίδων
Ξεσηκωθείτε και φωνάχτε!!
Είναι απόλυτα σεβαστό το γεγονός, πολλοί να έχουν αρκετούς ενδοιασμούς για τη ποιότητα της μετάφρασης, ιδιαίτερα όσοι έχουν σπουδάσει Αγγλική Φιλολογία. Θα συμφωνήσουμε όμως όλοι ότι αν στη θέση της χοντρής κυρίας που σε στημένο κουμάρι ξαφρίζει περιουσίες, βάλουμε τη φράου Μέρκελ, τότε η παρομοίωση είναι εκπληκτικά επιτυχημένη και ο στιχουργός μοιάζει με ιερομόναχο της Ροκ, βγαλμένο από πρωτοσέλιδο ελληνικής εφημερίδας, που προφητεύει τη κατάντια της γερμανοκρατούμενης Ευρωπαϊκής Ένωσης σαράντα χρόνια πριν συντελεστεί.
Και επειδή η καλλιτεχνική και ανθρώπινη ευαισθησία δε κλειδώνεται σε σύνορα, δεν είναι φυλετικό ή εθνικό μονοπώλιο και συλλαμβάνει τωρινά και μελλούμενα με κεραίες φτιαγμένες από το ίδιο μέταλλο, φθινόπωρο 2002 Θάνος Μικρούτσικος – Μάνος Ελευθερίου κυκλοφορούν τον «Άμλετ της Σελήνης» με το τραγούδι ν' αρχίζει «Ξεγέλασες τους ουρανούς με ξόρκια μαύρη φλόγα / πως η ζωή χαρίζεται χωρίς ν΄ανατραπεί….»
Όμως το βασικό ερώτημα που προκύπτει από όλους τούς παραπάνω στίχους αφορά σε όλους εμάς στην Ελλάδα που αποτελούμε τη γενιά της μεταπολίτευσης και συνοψίζεται στο πως επί σαράντα χρόνια επιτρέψαμε με τη ψήφο μας να εξελιχθεί μια απαράδεκτη πολιτική διαχείριση του κράτους που επέφερε τη χρεοκοπία του. Ίσως να είναι η κάθαρση που μας αναλογεί και μας αρμόζει για την ύβρι του να κυκλοφορούμε με αριστερά μυαλά και δεξιές τσέπες, προδίδοντας και ευτελίζοντας (ευτυχώς όχι όλοι) τα τραγούδια της μετεφηβικής μας νεότητας.
Πάντως η αυτοκριτική όσο χρήσιμη και να είναι ελάχιστα ωφελεί, γιατί σήμερα, γιατί τώρα, ήρθε η στιγμή των πράξεων του καθενός μας. Αν μείνουμε στα λόγια τίποτα δε θα σώσει τα παιδιά και τα εγγόνια μας, ούτε θα βρούμε άλλοθι και παρηγοριά σιγοψιθυρίζοντας παλιά στιχάκια και μουσικές. Είναι επιτακτική ανάγκη να αναγνωρίσουμε μεταφορικά τον καπετάνιο μας – αυτή η μικρή χώρα ανέκαθεν έβγαζε και βγάζει μεγάλους καπεταναίους, Ρήγες ή Διγενείς Ακρίτες – και να επιλέξουμε ποια πλατεία θα γίνει η Λαύρα μας.
Η ιστορία, που κάνοντας κύκλους επαναλαμβάνεται και ως τραγωδία, μας λέει ότι ο δίσκος ΄΄Πουλώντας την Αγγλία με το κιλό΄΄ κυκλοφόρησε φθινόπωρο του 1973. Γουότεργκαιητ, πόλεμος του Γιομ Κιπούρ και εμπάργκο πετρελαίου. Ξεσπά διεθνής οικονομική κρίση. Η τιμή του «μαύρου χρυσού» τριπλασιάζεται. Τον Φεβρουάριο του 1974 ο Έντουαρντ Χηθ χάνει την πρωθυπουργία και ο αρχηγός των Εργατικών Χάρολντ Ουίλσον σχηματίζει μειοψηφική κυβέρνηση. Ο μισθός των ανθρακωρύχων αυξάνεται 35%.
Σε επτά μήνες προκηρύσσονται ξανά εκλογές (εδώ η σύμπτωση και η ομοίωση με το Ελληνικό 2015 ξεπερνάει κάθε σχόλιο!!). Ο Ουίλσον κερδίζει με μικρή διαφορά και σχηματίζει κυβέρνηση ισχνής πλειοψηφίας τριών εδρών. Οι ανθρακωρύχοι παίρνουν πάλι αύξηση μισθού 35%. Ο πληθωρισμός κατατρώει τις μισθολογικές αυξήσεις. Ο Έντουαρντ Χηθ έχοντας χάσει τρεις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις αμφισβητείται έντονα σαν ηγέτης του κόμματος και στο συνέδριο των συντηρητικών του 1975 την αρχηγία αναλαμβάνει το πολιτικό παιδί του (πρώην υπουργός Παιδείας), ένα καινούργιο «υπέρλαμπρο» πολιτικό αστέρι που πατροκτόνα ηγήθηκε της αμφισβήτησης του Χηθ και λέγεται:
ΜΑΡΓΚΑΡΕΤ ΘΑΤΣΕΡ
Σημείωση: Σήμερα ο «μονεταρισμός» όπως είπαν την οικονομική πολιτική της κ. Θάτσερ έχει επικρατήσει ως κυρίαρχο οικονομικό δόγμα σε όλο το πλανήτη. Καραδεξιοί στη πλειοψηφία τους πολιτικοί (που μπροστά τους η Θάτσερ μοιάζει σοσιαλίστρια!) πέτυχαν να οικειοποιηθούν το αναπόφευκτο Brexit. Το επάγγελμα του ανθρακωρύχου στη Μεγ. Βρετανία έχει πρακτικά εξαφανιστεί και το ομώνυμο πάλαι ποτέ πανίσχυρο συνδικάτο σήμερα αριθμεί λιγότερο από 100 μέλη σε σχέση με 179.000 στις αρχές της δεκαετίας του ΄80. Τα ανθρακωρυχεία αφού ιδιωτικοποιήθηκαν, σταδιακά έκλεισαν στο όνομα της καθαρής ενέργειας (ζήτημα αν λειτουργούν δυο – τρία κυρίως στη Σκωτία με τριετή συμβόλαια !), ενώ γίνονται εισαγωγές άνθρακα.
Καημένη ΔΕΗ τι σε περιμένει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου