Ο Χο Τσι Μινχ γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό του Βιετνάμ, το οποίο αποτελούσε μέρος της Γαλλικής αποικίας στην Ινδοκίνα. Ο πατέρας του είχε ενταχθεί στον αγώνα κατά των αποικιοκρατών, μεταδίδοντας το μήνυμα της ανεξαρτησίας και στα παιδιά του.
Κλείνοντας τα είκοσι ο Χο Τσι Μινχ αποφασίζει να μπαρκάρει συλλέγοντας πολύτιμες εμπειρίες και εικόνες.
Στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου εγκαθίσταται στο Παρίσι, καθιερώνει το ψευδώνυμο Nguyen Ai Quoc (Nguyen ο Πατριώτης) και έρχεται σε επαφή με το Γαλλικό σοσιαλιστικό κίνημα. Ως μέλος του κινήματος υποβάλλει αίτημα στην Διάσκεψη Ειρήνης των Βερσαλλιών για αναγνώριση των δικαιωμάτων του λαού της Ινδοκίνας από τη Γαλλία. Το αίτημα ασφαλώς απορρίφθηκε, όμως το όνομα του ταξίδεψε στην άλλη άκρη της γης και άρχισε να γίνεται δημοφιλής στους συμπατριώτες του.
Ο Χο Τσι Μινχ γίνεται ιδρυτικό μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας και εμπνευσμένος από την Ρωσική Επανάσταση ταξιδεύει στη Μόσχα για να βιώσει τη γέννηση του νέου κόσμου που δημιουργείται από τις στάχτες του τσαρικού καθεστώτος. Ο ίδιος συμμετέχει στο 5ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, όπου μάλιστα θα θέσει δυναμικά το θέμα των Γαλλικών αποικιών.
Μετά τις δράσεις του σε Ευρώπη και Ρωσία, ο Χο Τσι Μινχ ταξιδεύει στην Κίνα, όπου θα επιχειρήσει να οργανώσει τους εξόριστους Βιετναμέζους για τον αντιαποικιοκρατικό αγώνα. Στο Βιετνάμ ξεσπούν έντονες αντιδράσεις κατά των Γάλλων, οι οποίες καταπνίγονται και ο «φωτισμένος» στοχοποιείται από τους Γάλλους ως υποκινητής. Άλλωστε εκείνη την περίοδο πρωτοστατεί στο Χονγκ Κονγκ για τη δημιουργία Κομμουνιστικού Κόμματος του Βιετνάμ.
Ο Χο ΤΣι Μινχ ερήμην του καταδικάζεται σε θάνατο και οι Γάλλοι ζητούν την άμεση παράδοσή του. Διαφεύγει και ταξιδεύει στην γειτονική Κίνα, για να βρεθεί στο πλευρό του Μάο Τσε Τουνγκ, στο Γενάν. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ξεσπά. Η ήττα των Γάλλων οδηγεί στην αποδυνάμωση του αποικιοκρατικού στρατού τους, γεγονός που εκμεταλλεύονται οι Ιάπωνες το 1941, εισβάλλοντας στο Βιετνάμ.
Ο Χο Τσι Μινχ περνάει μυστικά στη χώρα και ο ένοπλος αγώνας του μόλις έχει αρχίσει. Η πρώτη του κίνηση είναι να δημιουργήσει την Οργάνωση για την Ανεξαρτησία του Βιετνάμ, τους γνωστούς Βιετ Μίνχ. Επί τέσσερα χρόνια ο ένοπλος αντιστασιακός αγώνας μαίνεται. Το 1945 η Ιαπωνία παραδίδεται άνευ όρων στις ΗΠΑ. Ο Χο Τσι Μινχ, με διαλυμένο τον αντίπαλό του, ανακηρύσσει την Ανεξαρτησία του Βιετνάμ.
Οι Γάλλοι ξανάρχονται…
Μετά τη νίκη των Συμμάχων στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Γάλλοι επιθυμούν να πάρουν και πάλι στην κατοχή τους τις παλιές αποικίες τους. Ο Χο Τσι Μινχ έχει πλέον να αντιμετωπίσει την επιστροφή του Γαλλικού στρατού, ο οποίος κινείται υπό τις οδηγίες του Ντε Γκωλ. Αρχικά οι δύο πλευρές αποφεύγουν τη μάχη. Οι Γάλλοι εκμεταλλεύονται τη δυναμική τους και διαμορφώνουν μία νεοαποικιακή συμφωνία με την οποία αναγνωρίζεται η αυτονομία του Βιετνάμ, ωστόσο η χώρα υπόκεινται στην Γαλλική Ένωση.
Σύντομα, η χρυσή συμφωνία αποδεικνύεται καταστροφική για τους Βιετναμέζους, αλλά και οι Γάλλοι δεν ικανοποιούνται με τις εξουσίες τους. Οι προστριβές μεταξύ των δύο πλευρών είναι καθημερινές και η αφορμή για την ολική ρήξη έρχεται με τον γαλλικό βομβαρδισμό της πόλης Χαϊφόνγκ, όπου βρίσκουν τραγικό θάνατο 6.000 Βιετναμέζοι.
Ο «φωτισμένος» ρίχνεται και πάλι στη μάχη της ανεξαρτησίας, έχοντας όμως προλάβει να εκκαθαρίσει το πολιτικό σκηνικό από τους αντιπάλους του. Απέναντι του αυτή τη φορά ο Γαλλικός στρατός, στηριζόμενος από αμερικανικές δυνάμεις. Στις 19 Δεκεμβρίου 1946 κηρύσσεται ο πρώτος πόλεμος της Ινδοκίνας. Ακολουθούν εννέα χρόνια σφοδρών συγκρούσεων.
Το σύγχρονο «Βατερλό» για τον Γαλλικό αποικιοκρατικό στρατό γράφεται στο Ντιεν Μπιεν Φου στις 7 Μαΐου του 1954. Ακολουθούν οι συμφωνίες της Γενεύης και το Βιετνάμ χωρίζεται στα δύο με την συν-οριογραμμή να ορίζεται στον 170ο παράλληλο. Δύο χώρες, δύο διαφορετικοί κόσμοι. Το Νότιο Βιετνάμ, υπό αμερικανική προστασία και το Βόρειο Κομμουνιστικό Βιετνάμ του Χο Τσι Μινχ. Το Βιετνάμ γίνεται μία μικρογραφία της παγκόσμιας πολιτικής πραγματικότητας, με τους δύο κόσμους να διανύουν τα πρώτα χρόνια της ψυχροπολεμικής περιόδου.
Οι εκλογές της επανένωσης του Βιετνάμ ορίστηκαν για το 1956, ωστόσο η συνεχώς αυξανόμενη δημοφιλία του Χο Τσι Μινχ δημιουργούσε προβληματισμό στους Αμερικανούς που προσπαθούσαν να εμποδίσουν την διεξαγωγή τους, υπό τον φόβο της ήττας. Στο Νότιο Βιετνάμ το κομμουνιστικό κίνημα τον Βιετκόνγκ, το οποίο είχε αποκτήσει μεγάλη δυναμική, ζητάει την βοήθεια του «Φωτισμένου».
Η σύγκρουση των δύο πλευρών στο Νότιο Βιετνάμ μοιάζει αναπόφευκτη. Το κρυμμένο στα πυκνά δάση «μονοπάτι Χο Τσι Μινχ» ανοίγει, εξοπλίζοντας με τα απαραίτητα εφόδια αλλά και στρατιωτικές μονάδες τους Βιετκόνγκ, ενώ οι αμερικανικές δυνάμεις εμπλέκονται πλέον ενεργά στις συγκρούσεις.
Την άνοιξη του 1965 αρχίζει ο δεύτερος πόλεμος της Ινδοκίνας, όπου θα οδηγήσει στην Αμερικανική πανωλεθρία, αναγκάζοντας την παγκόσμια υπερδύναμη, ύστερα και από κοινωνικές πιέσεις, να αποσυρθεί ταπεινωμένη το 1975.
Ο Χο Τσι Μινχ είχε πεθάνει στις 3 Σεπτεμβρίου 1969, όμως το όραμά του συνέχιζε να καθοδηγεί τους Βιετναμέζους κομμουνιστές, οι οποίοι μπαίνοντας νικητές στην Σαϊγκον, την πρωτεύουσα του Νοτίου Βιετνάμ, αποφασίζουν να μετονομάσουν την πόλη σε «Χο Τσι Μινχ», τιμώντας με αυτό τον τρόπο, τον ηγέτη που αφιέρωσε τη ζωή του για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου κομμουνιστικού Βιετνάμ.
Οι συμπατριώτες μας στο Νότο και στο Βορρά θα ξανασυγκεντρωθούν κάτου από την ίδια στέγη. Η χώρα μας θα έχει την μεγάλη τιμή να είναι μια μικρή χώρα που σ’ έναν ηρωικό αγώνα νίκησε δυο μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις —Γάλλους και Αμερικάνους— και η συνδρομή της στο κίνημα της εθνικής απελευθέρωσης ήταν έξοχη.
(…) Αφιέρωσα τη ζωή μου υπηρετώντας την επανάσταση. Και όσο η υπερηφάνεια μου είναι μεγαλύτερη σαν βλέπω την ανάπτυξη του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, τόσο περισσότερο υποφέρω σαν βλέπω τις διχογνωμίες πού διαιρούν αδερφές – πατρίδες. Ελπίζω το Εργατικό μας Κόμμα ακολουθώντας τις απαιτήσεις της καρδιάς και της λογικής, θα κάνει ό,τι το καλύτερο μπορεί για να βοηθήσει αποτελεσματικά στην αποκατάσταση της ενότητας μεταξύ όλων των αδερφών Κομμάτων που βασίζονται πάνου στο Μαρξισμό – Λενισμό και στον προλεταριακό διεθνισμό.
(…) Σε ό,τι με αφορά, υπηρέτησα την Πατρίδα μου, την Επανάσταση και το Λαό σε όλη μου τη ζωή, με όλη μου την καρδιά και όλες τις δυνάμεις μου. Τώρα, εάν πρέπει ν’ αφήσω αυτόν τον κόσμο, δεν έχω για τίποτα να κατηγορήσω τον εαυτό μου.
Κληροδοτώ μιαν απεριόριστη στοργή σε όλο το λαό, στο Κόμμα, στις ένοπλες δυνάμεις, στ’ ανίψια μου και στις ανιψιάδες μου, στους νέους και στα μικρά παιδιά, και στέλνω αδερφικό χαιρετισμό στους συντρόφους, στους φίλους, στους νέους και στα παιδιά όλου του κόσμου. Η τελευταία μου θέληση είναι: ολόκληρο το Κόμμα και ολόκληρος ο λαός να παραμείνουν στενά ενωμένα στον αγώνα για την οικοδόμηση ενός ειρηνικού, ενωμένου, ανεξάρτητου, δημοκρατικού και ευημερούντος Βιετνάμ και να συμμετέχουν επάξια στην παγκόσμια επανάσταση.
Χο Τσι Μινχ
Ανόι, 10 Μάη 1969
(…) Αφιέρωσα τη ζωή μου υπηρετώντας την επανάσταση. Και όσο η υπερηφάνεια μου είναι μεγαλύτερη σαν βλέπω την ανάπτυξη του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, τόσο περισσότερο υποφέρω σαν βλέπω τις διχογνωμίες πού διαιρούν αδερφές – πατρίδες. Ελπίζω το Εργατικό μας Κόμμα ακολουθώντας τις απαιτήσεις της καρδιάς και της λογικής, θα κάνει ό,τι το καλύτερο μπορεί για να βοηθήσει αποτελεσματικά στην αποκατάσταση της ενότητας μεταξύ όλων των αδερφών Κομμάτων που βασίζονται πάνου στο Μαρξισμό – Λενισμό και στον προλεταριακό διεθνισμό.
(…) Σε ό,τι με αφορά, υπηρέτησα την Πατρίδα μου, την Επανάσταση και το Λαό σε όλη μου τη ζωή, με όλη μου την καρδιά και όλες τις δυνάμεις μου. Τώρα, εάν πρέπει ν’ αφήσω αυτόν τον κόσμο, δεν έχω για τίποτα να κατηγορήσω τον εαυτό μου.
Κληροδοτώ μιαν απεριόριστη στοργή σε όλο το λαό, στο Κόμμα, στις ένοπλες δυνάμεις, στ’ ανίψια μου και στις ανιψιάδες μου, στους νέους και στα μικρά παιδιά, και στέλνω αδερφικό χαιρετισμό στους συντρόφους, στους φίλους, στους νέους και στα παιδιά όλου του κόσμου. Η τελευταία μου θέληση είναι: ολόκληρο το Κόμμα και ολόκληρος ο λαός να παραμείνουν στενά ενωμένα στον αγώνα για την οικοδόμηση ενός ειρηνικού, ενωμένου, ανεξάρτητου, δημοκρατικού και ευημερούντος Βιετνάμ και να συμμετέχουν επάξια στην παγκόσμια επανάσταση.
Χο Τσι Μινχ
Ανόι, 10 Μάη 1969
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου