Στην Αμερική εδώ και αρκετό καιρό παίζεται το έργο “Έρχονται οι Ρώσοι” , στη μακαρθική του εκδοχή και όχι σ' αυτήν της ομώνυμης ταινίας που είναι γυρισμένη στα χρόνια της ύφεσης, διακωμωδεί τους φόβους και δίνει το μήνυμα ότι είναι αβάσιμοι. Σοβαρές, υποτίθεται , εκδόσεις ανακαλούν ως προφητική την αποτυχημένη τηλεοπτική σειρά “Αμέρικα” (1987), η οποία παρουσιάζει τις ΗΠΑ υπό σοβιετική κατοχή ύστερα από αναίμακτη κατάληψή τους. Στις 23 Δεκεμβρίου ο Μπαράκ Ομπάμα υπέγραψε το νόμο για την “απόκρουση της ξένης προπαγάνδας και της παραπληροφόρησης”, ως τμήμα του νόμου περί “εθνικής άμυνας για το 2017” , ο οποίος προβλέπει την ίδρυση οργανισμού λογοκρισίας προϋπολογισμού 160 εκατ. δολαρίων.
“... είναι σαφές”, γράφει ο SergeHalimiτου MondeDiplomatique(στο άρθρο “Είναι όλοι τους ρωσικές μαριονέτες;“http://www.counterpunch.org/2017/01/09/all-russian-puppets/ ), “ότι αμφισβητείται η νομιμοφροσύνη του επόμενου προέδρου των ΗΠΑ στη χώρα του. Με ένα υπουργικό συμβούλιο γεμάτο στρατηγούς και δισεκατομμυριούχους υπάρχουν όντως πάμπολλοι λόγοι να τον φοβάται κανείς. Αλλά το Δημοκρατικό Κόμμα και πολλοί στα δυτικά ΜΜΕ διακατέχονται από την παράξενη έμμονη ιδέα ότι ο Ντ. Τραμπ είναι 'μαριονέτα του Κρεμλίνου' και ότι οφείλει την εκλογή του στην ηλεκτρονική παρείσφρηση και απόσπαση δεδομένων που ενορχήστρωσαν οι Ρώσοι. Η μακαρθική παράνοια μπορεί να ανήκει στο μακρινό παρελθόν, όμως η 'Washington Post' μόλις αναβίωσε αυτή την ιστορία, στις 24 Νοεμβρίου, εκφράζοντας ανησυχίες για την πιθανή ύπαρξη 'περισσότερων των 200 ιστότοπων' που 'εκουσίως ή ακουσίως δημοσιεύουν ή απηχούν τη ρωσική προπαγάνδα'.
Αρρωστιάρικος άνεμος πνέει στη Δύση. Και σχεδόν κάθε εκλογική αναμέτρηση τη βλέπουν μέσα από το πρίσμα της Ρωσίας. Είτε η συζήτηση αφορά τον Τραμπ στις ΗΠΑ, είτε τον Τζ. Κόρμπιν στο Ηνωμένο Βασίλειο, είτε υποψήφιους τόσο διαφορετικούς όσο ο Ζ.Λ. Μελανσόν, ο Φ. Φιγιόν και η Μ. Λεπέν στη Γαλλία, είναι αρκετό να εκφράσει κανείς αμφιβολίες για τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας ή για τις αντιρωσικές θεωρίες της CIA ...για να θεωρηθεί ύποπτος εξυπηρέτησης των σκοπών του Κρεμλίνου”.
***
Η ψύχραιμη ματιά του Ινδού πρέσβη βοηθά να ξεκαθαριστεί κάπως το τοπίο σχετικά με την “υποτιθέμενη ρωσική ηλεκτρονική παρείσφρηση”. Ο Κ.Μ. Μπαντρακούμαρ προβάλλει την κοινή λογική που επιδιώκει να συσκοτίσει η καλλιέργεια της υστερίας.
Μετάφραση: Αριάδνη Αλαβάνου
Δόθηκε στη δημοσιότητα για εξέταση από την κοινή γνώμη η έκθεση των τριών κορυφαίων μυστικών υπηρεσιών και υπηρεσιών ασφαλείας των ΗΠΑ για την υποτιθέμενη ρωσική παρείσφρηση σε ηλεκτρονικά δίκτυα κατά τη διάρκεια των αμερικανικών προεδρικών εκλογών.
Με κλασικό τρόπο, την παραμονή της αποκλειστικής ενημέρωσης του νέου προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για την έκθεση, που είχε οργανωθεί για την [περασμένη] Παρασκευή, η κυβέρνηση Ομπάμα “διέρρευσε” την έκθεση σε δύο επιλεγμένα ΜΜΕ με τη βλέψη να έχει το προβάδισμα στον επερχόμενο άγριο μιντιακό πόλεμο.
Το μόνο που υπογραμμίζει αυτή η μεθόδευση είναι, στην ουσία, ότι στην αμερικανική πολιτική εξελίσσεται ένας πρωτοφανής πόλεμος μεταξύ των κομμάτων.
Αυτό που έρχεται στο νου είναι το κλασικό έργο του Γίββωνα για την πτώση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, στο οποίο περιγράφει την παρακμή της ρωμαϊκής εποχής ως μιας εποχής κατά την οποία η “αλλοκοτιά μεταμφιέστηκε σε δημιουργικότητα”.
Ο τίτλος της έκθεσης των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών έχει διατυπωθεί προσεκτικά -- Assessing Russian Activities And Intentions in Recent US Elections (Αποτίμηση των ρωσικών δραστηριοτήτων και προθέσεων για τις πρόσφατες αμερικανικές εκλογές). Ο τίτλος μπορεί να μεταφέρει την εντύπωση ότι η Ρωσία παρενέβη στις εκλογές του Νοεμβρίου και σκηνοθέτησε επιτυχώς την εκλογή του Τραμπ. Καμία σχέση με το περιεχόμενο.
Αντιθέτως, η έκθεση δεν ρίχνει καν το βάρος της σ' αυτό το θέμα. Αν μη τι άλλο, βαθιά θαμμένη μέσα στην έκθεση είναι μια κοφτή παραδοχή ότι η Ρωσία δεν “αναμείχθηκε στην καταγραφή της ψήφου”.
Η ουσία είναι πως το αδίκημα της Ρωσίας δεν προσεγγίζει καν το αδίκημα που διέπραξαν οι αξιωματούχοι της Εθνικής Επιτροπής του Δημοκρατικού Κόμματος που συνωμότησαν για να αποκλείσουν την υποψηφιότητα του Μπέρνι Σάντερς και να διευκολύνουν την επικράτηση της Χίλαρι Κλίντον ως υποψήφιας του κόμματος στις εκλογές του Νοεμβρίου.
Το αδίκημα της Ρωσίας επίσης δεν συγκρίνεται καν με την απάτη δημοσιογράφου του καναλιού CNN, που φέρεται να έδωσε από πριν στη Χίλαρι Κλίντον τις ερωτήσεις που θα της υποβάλλονταν στην κρίσιμη πρώτη τηλεοπτική αναμέτρηση με τον Τραμπ.
Τι λέει αυτή η έκθεση; Οι εκτιμήσεις της είναι οι εξής:
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλάντιμιρ Πούτιν διέταξε την παρέμβαση στην αμερικανική εκλογική καμπάνια “όταν του εμφανίστηκε” ότι ήταν πιθανόν να νικήσει η Κλίντον τον Νοέμβριο.
Τα κίνητρα του Πούτιν θα μπορούσαν να είναι: a) να εκδικηθεί για τις αποκαλύψεις των εγγράφων του Παναμά, β) να εκδικηθεί για το σκάνδαλο ντόπινγκ των Ολυμπιακών, γ) να εκδικηθεί για τη φερόμενη ως παρέμβαση των ΗΠΑ στις ρωσικές προεδρικές εκλογές του 2011, δ) να εκδικηθεί για τις προσβλητικές παρατηρήσεις της Κλίντον όσον αφορά το πρόσωπό του (“Αδόλφος Χίτλερ” κ.λπ.) ε) “μια σαφής προτίμηση ” για τον Ντόναλντ Τραμπ στ) να επηρεάσει την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ υπό τον νέο πρόεδρο ώστε να κινηθεί στην κατεύθυνση συνεργασίας με τη Ρωσία για την ήττα του Ισλαμικού Κράτους ζ) η προσδοκία ότι ο Τραμπ θα ανέπτυσσε ομοιότητες με τον πρώην Ιταλό πρωθυπουργό Σίλβιο Μπερλουσκόνι ή τον πρώην Γερμανό καγκελάριο Γκέρχαρτ Σρέντερ (”δυτικούς πολιτικούς ηγέτες τα επιχειρηματικά συμφέροντα των οποίων τους προδιέθεταν υπέρ των συναλλαγών με τη Ρωσία), η) η εξασθένηση της πίστης του κοινού στην αμερικανική δημοκρατική διαδικασία και θ) η υπονόμευση συνολικά του δυτικού φιλελευθερισμού.
Η ρωσική στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών (γνωστή με το ακρωνύμιο GRU) άρχισε την ηλεκτρονική παρείσφρησή της περίπου τον Μάρτιο [του 2015]. Η GRU, στη συνέχεια, αναμετέδιδε, χρησιμοποιώντας ενδιάμεσους, τα υλικά προς το WikiLeaks για διάδοση.
Μη γελάτε. Τα παραπάνω είναι πιστή απόδοση αυτού που ανώτατοι αξιωματούχοι των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών κατάφεραν να παρουσιάσουν ως “αποτίμηση” των ρωσικών δραστηριοτήτων και προθέσεων.
Η έκθεση στερείται λεπτομερειών. Στην πραγματικότητα, το μέγιστο μέρος της αποτελείται από μια φλύαρη ανάλυση των τρομερών μεθόδων δύο βασικών κρατικών οργάνων ενημέρωσης της μετασοβιετικής Ρωσίας –-του τηλεοπτικού καναλιού RTκαι του πρακτορείου ειδήσεων Sputnik-- όσον αφορά την προπαγάνδιση των απόψεων της χώρας τους σε ξένα ακροατήρια.
Είναι σαφές ότι το RT έχει γίνει αγκάθι για την Αμερική, κατατροπώνοντας τα ΜΜΕ των ΗΠΑ όσον αφορά την τέχνη του να κερδίζει φίλους και να επηρεάζει ανθρώπους στο εξωτερικό.
Η έκθεση δεν περιέχει τεχνικά δεδομένα που να τεκμηριώνουν την ενοχή της Ρωσίας και αυτό προβάλλεται σε τελική ανάλυση ως αποτυχία των μυστικών υπηρεσιών να αποδείξουν κατηγορηματικά την υπόθεσή τους.
Στην πραγματικότητα, στην κοινή έκθεση των τριών υπηρεσιών –- CIA, FBIκαι NSA-- οι μεν δύο πρώτες εκφράζουν “υψηλή εμπιστοσύνη” στις εκτιμήσεις της , ενώ η NSA δηλώνει “μέτρια εμπιστοσύνη”.
Ποιο θα μπορούσε να είναι το σχέδιο της κυβέρνησης Ομπάμα δίνοντας εντολή για μια τέτοια έκθεση μόλις δεκαπέντε ημέρες πριν περάσει την πόρτα εξόδου του Λευκού Οίκου;
Αναμφίβολα, ο μοναδικός σκοπός φαίνεται να είναι η δαιμονοποίηση της Ρωσίας –και ιδίως του Πούτιν-- στην κοινή γνώμη σε σημείο που ο Τραμπ θα κατέβαζε το κεφάλι από ντροπή αν επιχειρούσε να βελτιώσει τις αμερικανο-ρωσικές σχέσεις. Αλλά αυτός είναι ένας στόχος που δύσκολα εκπληρώνεται – το να υποδειχθεί εμμέσως και να ντροπιαστεί κάποιος τόσο ισχυρός και ανορθόδοξος όσο ο Τραμπ, ο οποίος επίσης είναι ένας συμβατικός πολιτικός.
Επιπλέον, πουθενά στην έκθεση δεν υπάρχει εκτίμηση κάποιας από τις μυστικές υπηρεσίες ότι η ρωσική παρέμβαση έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην εκλογή του Νοεμβρίου.
Γιατί, λοιπόν, όλος αυτός ο χαμός; Μήπως δεν είχαν ανακατευθεί οι ΗΠΑ στην εσωτερική πολιτική ζωή της Ρωσίας; Δεν έβλεπαν οι ΗΠΑ ευνοϊκά κάποιους Ρώσους πολιτικούς;
Στην πραγματικότητα, οι ΗΠΑ έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στην επανεκλογή του Μπόρις Γιέλτσιν το 1996 ενάντια στις στατιστικές πιθανότητες, όταν αποκαλύφθηκε ότι ο αντίπαλός του του Κομμουνιστικού Κόμματος ήταν κοντά στη νίκη. Και αυτός που έδωσε χείρα βοηθείας στον Γιέλτσιν ήταν ο ίδιος ο Μπιλ Κλίντον.
Μήπως , άραγε, δεν υπάρχουν παραδείγματα όπου οι ΗΠΑ επιχείρησαν να φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα σε δημοκρατικές εκλογές ξένων χωρών; Δεν ανέτρεψαν οι ΗΠΑ ξένες κυβερνήσεις που δεν υπηρετούσαν τα αμερικανικά συμφέροντα; Δεν προπαγανδίζουν τα επιδοτούμενα από την αμερικανική κυβέρνηση όργανα ενημέρωσης τις απόψεις της στο εξωτερικό; Ή μήπως οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες δεν χρηματίζουν δημοσιογράφους, αναλυτές και ακαδημαϊκούς στην Αμερική και στο εξωτερικό για να ενσταλάζουν ιδέες και να δημιουργούν γνώμες;
Εν τέλει, για τον ξένο παρατηρητή, όλα αυτά μοιάζουν πολύ περίεργα. Η πολιτική τάξη της Αμερικής διεξάγει μια εσωτερική μάχη με νύχια και με δόντια για ένα θέμα που είναι κοινότοπο στον σημερινό κόσμο, και σ' αυτή τη διαδικασία η χώρα της, η “μοναδική υπερδύναμη”, γίνεται ο περίγελος της διεθνούς κοινότητας.
Εάν συνεχιστεί αυτή η αλληλοεξουδετέρωση και το 2017, η εκατοστή επέτειος της Μπολσεβίκικης Επανάστασης μπορεί να αποδειχθεί το ορόσημο που θα σηματοδοτήσει το τέλος της κυριαρχίας των ΗΠΑ στην παγκόσμια πολιτική. Η ουσία είναι ότι, όταν κομματιάζεται τόσο άγρια και ανεπανόρθωτα το φύλλο συκής της αμερικανικής “εξαιρετικότητας”, ο αυτοκράτορας φαίνεται γυμνός.
Μετάφραση: Αριάδνη Αλαβάνου
Πηγή: Asia Times, 8/1/2017 http://www.atimes.com/author/m-k-bhadrakumar/
* Ο MK Bhadrakumar υπηρέτησε ως διπλωμάτης καριέρας στην Υπηρεσία Εξωτερικών Υποθέσεων της Ινδίας επί 29 και πλέον χρόνια. Και ως πρέσβης της Ινδίας στο Ουζμπεκιστάν (1995-1998) και στην Τουρκία (1998-2001).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου