Είναι ορατός, κυρίαρχος στους αντιπροσώπους, στους αντιπροσωπευόμενους, στα λεγόμενα κινήματα, στο διαδίκτυο, στις συμπολιτεύσεις και αντιπολιτεύσεις. Η δική μου Πολιτική διαδρομή μετά το 1974 είναι η σύγκρουση με τον Πολιτικό Αναλφαβηματισμό. Αυτήν την σύγκρουση, το μέτωπο ανοίγει, συνεχίζει το βιβλίο μου «Ελληνική Πολιτική Παιδεία». Από αυτό πρέπει να αρχίσουμε.Η άλλη έκφραση της παρακμής είναι η συνάθροιση στο Κοινοβούλιο των υπολειμμάτων, των προϊόντων μίας ελεγχόμενης, πιλοταρισμένης, μπλοκαρισμένης δημοκρατίας. Θα υπήρχε στο Κοινοβούλιο η Χρυσή Αυγή, ο ΣΥΡΙΖΑ, η επίσης φιλοκεμαλική ΔΗΜΑΡ, η Pepsi και η Cola (οι τελευταίες θα ήταν εκτός νόμου) αν είχαμε Δημοκρατία, αν ήμασταν φυσιολογική και όχι ελεγχόμενη χώρα; Κάθε έντιμος, καλλιεργημένος και προοδευτικός πολίτης θα σας έλεγε όχι.
Παρ’ όλη την αγωνιώδη προσπάθεια των εξωθεσμικών και εξωελλαδικών μηχανισμών που οδήγησαν την χώρα στην παρακμή, να την κρατήσουν ελεγχόμενη, διαμέσου της συντήρησης και ανακύκλωσης του παλιού, τα προϊόντα αυτά έχουν ημερομηνία λήξης. Προσπαθούν να βρουν, να τα βάλουν διάφορα περιτυλίγματα όχι με πολιτικούς τρόπους αλλά παπατζίδικους, του κοτετσιού θα έλεγα. Να τα παρουσιάσουν νέα. Παραδείγματα πολλά. Άλλο όμως Πολιτική ζωή και άλλο Κοτέτσια.
Το πρώτο βήμα για την αυθεντική Πολιτική Αναγέννηση, την Πολιτική Αλλαγή και Πολιτική Αναγέννηση της χώρας είναι η κατάργηση της Δημόσιας χρηματοδότησης των Κομμάτων, των Κομμάτων μη Κομμάτων. Είναι το άνοιγμα μιας πολιτικής, μορφωτικής, ηθικής συζήτησης, μιας πολιτικής εκστρατείας στο διαδίκτυο, στην κοινωνία, στις Πόλεις, στις Περιφέρειες, στα Πανεπιστήμια, τα εργοστάσια, τους χώρους δουλειάς, στις πλατείες που θα καταλήξει σε ένα Δημοψήφισμα για την κατάργηση της Δημόσιας χρηματοδότησης και την επιστροφή των χρημάτων που έλαβαν. Χωρίς την Πολιτική Κάθαρση, την Πολιτική Αναγέννηση, την Πολιτική Επαναθεμελίωση της χώρας δεν υπάρχει μέλλον.
Τόσο το «Ελληνική Πολιτική Παιδεία» όσο και το «Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ, ο Εκφυλισμός ενός Ιστορικού Εγχειρήματος» είναι μια ακτινογραφία των παθολογιών των κομμάτων μη κομμάτων αλλά και η χάραξη των δρόμων της μορφωτικής, ηθικής, πολιτικής αναγέννησης και επαναθεμελίωσης. Η ανάκτηση της σχέσης των Ελλήνων με την Αληθινή Πολιτική.
Ένα από τα ερωτήματα που προκύπτουν για την Δημόσια χρηματοδότηση είναι το εξής. Τι κάνουν τα κόμματα μη κόμματα, αυτά τα χρήματα; Πού καταλήγουν αυτά τα χρήματα; Έχουν να επιδείξουν μια σοβαρή, μορφωτική, πολιτική πρωτοβουλία και παραγωγή; Η πραγματικότητα λέει καμία. Στο ζήτημα μάλιστα της παραγωγής έχω πολύ αρνητικές εμπειρίες που χαρακτηρίζουν περιθωριακές – στο βιβλίο μου χρησιμοποιώ και άλλους Επιστημονικούς όρους – πραγματικότητες.
Παρατήρησα ότι στην φετινή παρακμιακή παράσταση της λεγόμενης Έκθεσης Θεσσαλονίκης είχαμε την ταινία «ο Γιωργάκης2». Η κλοπή ιδεών, προτάσεων, λέξεων που χαρακτηρίζουν πλέον την πολιτική, ιστορική μου ταυτότητα. Αντί λοιπόν να ομολογήσουν ότι είναι αγράμματοι, αντί να παράγουν, κλέβουν. Το έκανε ο υιός χρόνια πριν στην έκθεση κατά ένα πολύ θρασύ, μαφιόζικο, καουμπόικο τρόπο. Στις Η.Π.Α. βέβαια θα τον έστελναν αμέσως σπίτι του. Στις μπανανίες προστατεύουν, προωθούν τους Γιωργάκηδες. Τους αποσύρουν όταν κάνουν την ζημιά.
Προκύπτει επίσης και μια άλλη διάσταση. Πως μπορείς να χύνεις δάκρυα του γνωστού ζώου της Ζούγκλας της Αφρικής και των ποταμιών της, να κραυγάζεις άναρθρα, να επιδεικνύεις τα πόδια και τελευταία τα μπράτσα σου για τις περικοπές των συντάξεων, για «τον δυστυχή λαό» και την ίδια στιγμή να εισπράττεις δημόσια χρήματα για την ατομική, ιδιωτική, συλλογική συντήρηση και ευημερία της πλέον ανίκανης μη παραγωγικής, πολιτικής κάστας της Ευρώπης.
Τις κύριες υπεύθυνες για την παρακμή αριστεροδεξιές νομενκλατούρες.
Οι νέοι του Διαδικτύου, των Σχολείων, οι Πολίτες που θέλουν να επιστρέψουν στην ιστορία και την Πόλη ως Πολίτες, μπορούν να αρχίσουν αυτήν την Πολιτική Εκστρατεία και Πολιτική Συζήτηση προβάλλοντας τον εξής ορίζοντα. ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ. ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΛΕΦΤΑ.
Αυτός είναι ένας από τους δρόμους. Στο βιβλίο μου προτείνω τους άλλους για την επιστροφή της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ και της ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ στην χώρα. Αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι να αρχίσει να σκέφτεται. Αν σκεφτόσασταν ελεύθερα δεν θα φθάναμε εδώ. Θα ήμασταν αλλού.
Εκεί που σας πρότεινα επί δεκαετίες, όχι μόνο στην ομιλία μου του 1996.
Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012
Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου