Η.Π.Α.-εκλογές 2016: "Η χρονιά των αποστατών;"

μετάφραση: Rproject
Το 2016 αποτελεί στις Η.Π.Α χρονιά προεδρικών εκλογών. Στη δίνη της παρατεταμένης διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης που διαρκώς φέρνει στην επιφάνεια νέα επεισόδια παρόξυνσης, όχι μόνο στο οικονομικό επίπεδο, οι εκλογές στις Η.Π.Α. εξελίσσονται με τρόπο που αντανακλά, έστω και σε περιορισμένο βαθμό λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του αμερικανικού πολιτικού συστήματος, τη σύγκρουση που διεξάγεται στο εσωτερικό της αμερικανικής κοινωνίας.

Χθες, 1η Φε­βρουα­ρί­ου, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε η πρώτη εσω­κομ­μα­τι­κή ανα­μέ­τρη­ση για την ανά­δει­ξη υπο­ψη­φί­ων, στη μάχη του χρί­σμα­τος, στην θε­ω­ρού­με­νη ως πο­λι­τεία βα­ρό­με­τρο της Αιόβα. Στο στρα­τό­πε­δο των Δη­μο­κρα­τι­κών το "ρι­ζο­σπα­στι­κό" μή­νυ­μα δό­θη­κε με την Χί­λα­ρι Κλί­ντον και τον Μπέρ­νι Σά­ντερς να τερ­μα­τί­ζουν ισό­πα­λοι, με 49,9% και 49,6% αντί­στοι­χα. Από την άλλη πλευ­ρά, στους Ρε­που­μπλι­κά­νους, η ανα­μέ­τρη­ση ση­μα­δεύ­τη­κε από μια έκ­πλη­ξη. Ο εκλε­κτός του "Tea Party" Τεντ Κρουζ, ανέ­τρε­ψε τις δη­μο­σκο­πή­σεις και επι­κρά­τη­σε με 27,7% του δι­σε­κα­τομ­μυ­ριού­χου σταρ των ριά­λι­τι Ντό­ναλντ Τραμπ που συ­γκέ­ντρω­σε το 24,3% .

Οι εκλο­γές στις Η.Π.Α χα­ρα­κτη­ρί­ζο­νται από διευ­ρυ­μέ­νη πο­λι­τι­κή πό­λω­ση που εκ­φρά­ζει με τη σειρά της την κοι­νω­νι­κή πό­λω­ση που έχει κα­τα­γρα­φεί όλο το προη­γού­με­νο διά­στη­μα. Ήδη στις προ­κρι­μα­τι­κές εκλο­γές ανά­δει­ξης υπο­ψη­φί­ων των δύο κα­τε­στη­μέ­νων κομ­μά­των του αμε­ρι­κα­νι­κού πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος δύο γε­γο­νό­τα έχουν ιδιαί­τε­ρη ση­μα­σία. Από τη μια ο αγώ­νας του ανε­ξάρ­τη­του γε­ρου­σια­στή του Βερ­μόντ Μπέρ­νι Σά­ντερς, που αυ­το­προσ­διο­ρί­ζε­ται ως δη­μο­κρά­της σο­σια­λι­στής, ενα­ντί­ον της Χί­λα­ρι Κλί­ντον, η κα­μπά­νια του οποί­ου έχει κα­τα­φέ­ρει να κι­νη­το­ποι­ή­σει εκα­τομ­μύ­ρια προ­ο­δευ­τι­κού κό­σμου από τη βάση του Δη­μο­κρα­τι­κού κόμ­μα­τος και όχι μόνο. Και από την άλλη η επι­κρά­τη­ση στους Ρε­που­μπλι­κά­νους των υπο­ψη­φί­ων της δε­ξιάς και ακρο -δε­ξιάς πτέ­ρυ­γας του κόμ­μα­τος η οποία κι­νη­το­ποιεί τα πιο συ­ντη­ρη­τι­κά, ακρο-δε­ξιά, ακραία νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρα, ρα­τσι­στι­κά και Ισλα­μο­φο­βι­κά στρώ­μα­τα της κοι­νω­νί­ας.

Προ­κει­μέ­νου να σκια­γρα­φή­σου­με σε μια πρώτη προ­σέγ­γι­ση την κα­τά­στα­ση, δη­μο­σιεύ­ου­με το πρό­σφα­το editorial (21- 1- 2016 ) της εφη­με­ρί­δας SocialistWorker της International Socialist Organization (ISO) που ανα­λύ­ει την πο­λι­τι­κή κα­τά­στα­ση, όπως δια­μορ­φώ­νε­ται στις Η.Π.Α, καθώς εξε­λίσ­σε­ται η μάχη των εκλο­γών. Η International Socialist Organization, στη μάχη των προ­ε­δρι­κών εκλο­γών, στη­ρί­ζει την κα­μπά­νια της Jill Stein[1] που διεκ­δι­κεί να ανα­δει­χθεί υπο­ψή­φια του Πρά­σι­νου Κόμ­μα­τος (Green Party), με κε­ντρι­κή στό­χευ­ση, με­τα­ξύ άλλων, την ανά­γκη για τη συ­γκρό­τη­ση ενός τρί­του, από τα κάτω και από τ' αρι­στε­ρά, εναλ­λα­κτι­κού πόλου στο πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα των Η.Π.Α. Ενός εναλ­λα­κτι­κού πόλου που θα αμ­φι­σβη­τεί έμπρα­κτα την κυ­ριαρ­χία του κα­τε­στη­μέ­νου και ελεγ­χό­με­νου από τα με­γά­λα επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­νται κα­θε­στω­τι­κού δι­κομ­μα­τι­κού πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος[2] και που θα απο­τε­λεί την πο­λι­τι­κή έκ­φρα­ση των κι­νη­μά­των και των αγώ­νων.



SW: Η χρο­νιά των απο­στα­τών;



Ο συ­νη­θι­σμέ­νος εκλο­γι­κός θί­α­σος αντι­κα­το­πτρί­ζει την ευ­ρύ­τε­ρη δυ­σα­ρέ­σκεια απέ­να­ντι στο κυ­ρί­αρ­χο κα­τε­στη­μέ­νο.

Έμοια­ζε τόσο απλό - και τόσο ψυ­χο­φθό­ρα βα­ρε­τό - έναν χρόνο πριν. Οι εκλο­γές του 2016 θα ήταν μια ανα­μέ­τρη­ση με­τα­ξύ δύο πο­λι­τι­κών δυ­να­στειών - των Κλί­ντον και των Μπους - με τί­πο­τα πε­ρισ­σό­τε­ρο πέρα από κά­ποιους μήνες δα­πά­νης των Super PAC[3] και της ορ­γα­νω­μέ­νης συ­νή­θους προ­πα­γάν­δας δη­λώ­σε­ων, τσι­τά­των και απο­σπα­σμά­των ομι­λιών μέχρι τις εκλο­γές.

Σή­με­ρα, οδεύ­ου­με προς τον Φε­βρουά­ριο όπου ο Ρε­που­μπλι­κά­νος, φυ­σι­κός κλη­ρο­νό­μος, Τζεμπ Μπους πα­ρα­παί­ει στις δη­μο­σκο­πή­σεις, ενώ φαί­νε­ται βέ­βαιο ότι τις πρώ­τες εκλο­γές ανά­δει­ξης υπο­ψη­φί­ου θα τις κερ­δί­σουν οι μα­νια­κοί της δε­ξιάς πτέ­ρυ­γας, οι οποί­οι συχνά κα­ταγ­γέλ­λουν τους κα­τε­στη­μέ­νους ηγέ­τες του κόμ­μα­τός τους. Ο δι­σε­κα­τομ­μυ­ριού­χος Ντό­ναλντ Τραμπ πα­ρα­μέ­νει μα­κράν προ­πο­ρευό­με­νος, όμως ο εκλε­κτός του Tea Party Τεντ Κρουζ ανε­βαί­νει θε­α­μα­τι­κά.

Από την μεριά των Δη­μο­κρα­τι­κών, ένας αυ­το­προσ­διο­ρι­ζό­με­νος σο­σια­λι­στής έχει την ευ­και­ρία να κερ­δί­σει του­λά­χι­στον την Iowa και το New Hampshire, στην εσω­κομ­μα­τι­κή μάχη για την ανά­δει­ξη υπο­ψη­φί­ου ένα­ντι της Χί­λα­ρι Κλί­ντον, που κά­πο­τε θε­ω­ρού­νταν ότι είχε το προ­ε­δρι­κό χρί­σμα των Δη­μο­κρα­τι­κών στο τσε­πά­κι της, έναν ολό­κλη­ρο χρόνο πριν το συ­νέ­δριο του κόμ­μα­τος.

Για οποιον­δή­πο­τε στ' αρι­στε­ρά, το γε­γο­νός αυτό πρέ­πει να εμπνέ­ει ταυ­τό­χρο­να φόβο και εν­θου­σια­σμό.

Τόσο ο Τραμπ όσο και ο Κρουζ εν­δέ­χε­ται να μην επι­βιώ­σουν από την ανα­με­νό­με­νη σκλη­ρή και απρό­βλε­πτη μάχη ανά­δει­ξης υπο­ψη­φί­ου των Ρε­που­μπλι­κά­νων που θα διαρ­κέ­σει μήνες. Εν τω με­τα­ξύ, όμως, πα­ρέ­χουν νο­μι­μο­ποί­η­ση στις ακρο­δε­ξιές ιδέες του κυ­ρί­αρ­χου - και όχι μόνο - πο­λι­τι­κού φά­σμα­τος.

Όσο για τον γε­ρου­σια­στή του Βερ­μόντ Μπέρ­νι Σά­ντερς, έχει πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρα εμπό­δια να αντι­με­τω­πί­σει -- για πα­ρά­δειγ­μα τις εντε­λώς αντι­δη­μο­κρα­τι­κές πρα­κτι­κές του Δη­μο­κρα­τι­κού κόμ­μα­τος, όπως το σύ­στη­μα τις κομ­μα­τι­κής γρα­φειο­κρα­τί­ας (στε­λε­χών και αξιω­μα­τού­χων), μη εκλεγ­μέ­νων "υπερ-εκ­πρό­σω­πων", που έχει ει­δι­κά σχε­δια­στεί για να απο­τρέ­πει τις αρι­στε­ρές προ­κλή­σεις -- μέχρι το τέλος της ανά­δει­ξης προ­ε­δρι­κού υπο­ψη­φί­ου του Δη­μο­κρα­τι­κού κόμ­μα­τος.

Παρ' όλα αυτά, ο Σά­ντερς έχει θα­μπώ­σει την αύρα της σι­γου­ριάς που κά­πο­τε πε­ριέ­βαλ­λε την Χί­λα­ρι Κλί­ντον. Ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο, αυτό το κα­τά­φε­ρε δη­μιουρ­γώ­ντας πραγ­μα­τι­κό εν­θου­σια­σμό σε εκα­τομ­μύ­ρια αν­θρώ­πων που ψή­φι­σαν του Δη­μο­κρα­τι­κούς κυ­ρί­ως επει­δή απε­χθά­νο­νται τους Ρε­που­μπλι­κά­νους και όχι επει­δή εμπνέ­ο­νται από το Δη­μο­κρα­τι­κό κόμμα που ψευ­δε­πί­γρα­φα δη­λώ­νει ότι τους εκ­προ­σω­πεί, ενώ στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα κυ­ριαρ­χεί­ται από τα επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα.

Ο Σά­ντερς ανα­δει­κνύ­ει τα πραγ­μα­τι­κά ζη­τή­μα­τα τα οποία θα έπρε­πε να είναι στο επί­κε­ντρο μιας εκλο­γι­κής κα­μπά­νιας, όπως αυτά των θέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας, της υγειο­νο­μι­κής πε­ρί­θαλ­ψης, της φτώ­χειας, της αντι­με­τώ­πι­σης του ρα­τσι­σμού κ.ο.κ. Είναι, επο­μέ­νως, φυ­σι­κό το γε­γο­νός ότι τόσοι πολ­λοί άν­θρω­ποι τον αντι­με­τω­πί­ζουν ως μια ανάσα φρέ­σκου αέρα, παρά το γε­γο­νός ότι έχει στη­ρί­ξει και υιο­θε­τή­σει πολ­λές από τις πα­ρα­δο­σια­κές κυ­ρί­αρ­χες θέ­σεις των Δη­μο­κρα­τι­κών, οι πε­ρισ­σό­τε­ρες, προ­φα­νώς, για την υπο­στή­ρι­ξη και την επέ­κτα­ση της ισχύ­ος της Αμε­ρι­κα­νι­κής αυ­το­κρα­το­ρί­ας.

Μπο­ρού­με να κα­λο­δε­χό­μα­στε τις δη­μο­σκο­πή­σεις που δεί­χνουν ότι ο Σά­ντερς κερ­δί­ζει στή­ρι­ξη ένα­ντι της Κλί­ντον, κυ­ρί­ως για αυτό που μας δεί­χνουν για την ανά­πτυ­ξη και διεύ­ρυν­ση ενός κοι­νω­νι­κού στρώ­μα­τος που ανα­ζη­τά μια ρι­ζο­σπα­στι­κή εναλ­λα­κτι­κή απέ­να­ντι στο κυ­ρί­αρ­χο πο­λι­τι­κό και κοι­νω­νι­κό κα­τε­στη­μέ­νο.

Εάν ο Σά­ντερς απο­τύ­χει στη με­γα­λό­πνοη και πολύ δύ­σκο­λα επι­τεύ­ξι­μη στό­χευ­σή του (ακόμα και σή­με­ρα) να κερ­δί­σει το χρί­σμα και κάνει πράξη αυτό το οποίο υπο­σχέ­θη­κε εξ' αρχής, δη­λα­δή να στη­ρί­ξει την προ­ε­δρι­κή υπο­ψη­φιό­τη­τα ενός κόμ­μα­τος που τάσ­σε­ται με τα εται­ρι­κά επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα, τότε δεν θα δια­θέ­τει απα­ντή­σεις στα ερω­τή­μα­τα που αυτός ο κό­σμος θέτει. Οι σο­σια­λι­στές/τριες πρέ­πει να εί­μα­στε προ­ε­τοι­μα­σμέ­νοι/ες να δώ­σου­με τις δικές μας απα­ντή­σεις και μπο­ρού­με να ξε­κι­νή­σου­με από σή­με­ρα καθώς η χρο­νιά των εκλο­γών ξε­τυ­λί­γε­ται.

----------------------------------------------

Σε μια συ­γκε­κρι­μέ­νη χρο­νι­κή στιγ­μή, όχι πολύ καιρό πριν, η Χί­λα­ρι Κλί­ντον κα­λω­σό­ρι­σε την προ­ε­δρι­κή υπο­ψη­φιό­τη­τα του Σά­ντερς στο Δη­μο­κρα­τι­κό κόμμα ως θε­τι­κή. Η Κλί­ντον κα­τα­νο­ού­σε ότι η κα­μπά­νια του Σά­ντερς θα κι­νη­το­ποιού­σε την προ­ο­δευ­τι­κή βάση του κόμ­μα­τος, ενώ η ίδια θα μπο­ρού­σε να εξα­κο­λου­θεί να θε­ω­ρεί­ται ως η "ρε­α­λι­στι­κή" υπο­ψη­φιό­τη­τα με τις με­γα­λύ­τε­ρες πι­θα­νό­τη­τες νίκης απέ­να­ντι στους Ρε­που­μπλι­κά­νους στις γε­νι­κές εκλο­γές.

Έκτο­τε, οι δη­μο­σκο­πή­σεις έδει­ξαν ότι ο Σά­ντερς μπο­ρεί να έχει τις δικές του πι­θα­νό­τη­τες νίκης απέ­να­ντι στους Ρε­που­μπλι­κά­νους. Το Δε­κέμ­βριο σε μια υπο­θε­τι­κή ανα­μέ­τρη­ση απέ­να­ντι στον προ­πο­ρευό­με­νο Ρε­που­μπλι­κα­νό υπο­ψή­φιο, τη­λε­ο­πτι­κό σταρ των ριά­λι­τι (Τράμπ), ο δη­μο­κρά­της σο­σια­λι­στής του Βερ­μόντ επι­κρά­τη­σε με 13% δια­φο­ρά - πάνω από αυτήν της Κλί­ντον του 7% - σύμ­φω­να με μια συ­γκε­κρι­μέ­νη δη­μο­σκό­πη­ση[4].

Καθώς ο Σά­ντερς ανέ­βη­κε στις δη­μο­σκο­πή­σεις - χτί­ζο­ντας ένα κα­θα­ρό προ­βά­δι­σμα ένα­ντι της Κλί­ντον στο New Hampshire, απει­λώ­ντας στην Iowa και βα­δί­ζο­ντας σε έναν πραγ­μα­τι­κό αγώνα σε εθνι­κό επί­πε­δο - η κα­μπά­νια της Κλί­ντον πέ­ρα­σε στην επί­θε­ση.

Πολύ συχνά, το πα­ρα­πά­νω απλώς συ­νέ­βα­λε στην πα­ρο­χή πε­ρισ­σό­τε­ρων απο­δεί­ξε­ων για το γε­γο­νός ότι η Κλί­ντον ανέ­κα­θεν απο­τε­λού­σε μια κυ­νι­κή πο­λι­τι­κό, ορ­γα­νι­κά συν­δε­δε­μέ­νη με το κα­τε­στη­μέ­νο. Σύμ­φω­να, για πα­ρά­δειγ­μα, με το Nation, η κα­μπά­νια της Κλί­ντον εξέ­δω­σε δελ­τίο τύπου στο οποίο απο­κα­λού­σε την πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κή ορ­γά­νω­ση "Friends of the Earth Action", "ορ­γά­νω­ση του μαύ­ρου χρή­μα­τος" - αφού προη­γου­μέ­νως, η τε­λευ­ταία, είχε δη­μο­σιεύ­σει τη­λε­ο­πτι­κό σποτ στο οποίο ανα­φε­ρό­ταν ο αγώ­νας του Σά­ντερς ενά­ντια στον αγωγό Keystone XL.

Κατά την διάρ­κεια ενός debate υπο­ψη­φί­ων στην Νότια Κα­ρο­λί­να, η Κλί­ντον ισχυ­ρί­στη­κε ότι ο Σά­ντερς πρό­κει­ται να ακυ­ρώ­σει όλη τη σκλη­ρή νο­μο­θε­τι­κή προ­σπά­θεια της διοί­κη­σης Ομπά­μα για το σύ­στη­μα υγεί­ας, σκί­ζο­ντας την AffordableCare Act (A.C.A)[5]. Η Κλί­ντον προ­σποιού­νταν ότι έκανε επί­θε­ση στον Σά­ντερς από τ' αρι­στε­ρά. Ο Σά­ντερς, όμως, εξή­γη­σε, κατά τη διάρ­κεια του debate, ότι υπε­ρα­σπί­ζε­ται μια πολύ πιο ρι­ζο­σπα­στι­κή αντι­με­τώ­πι­ση της κρί­σης του συ­στή­μα­τος υγεί­ας από την A.C.A, η οποία, με πολ­λούς τρό­πους, χει­ρο­τέ­ρευ­σε την κα­τά­στα­ση, - δη­λα­δή ένα κα­θο­λι­κό πρό­γραμ­μα υγεί­ας με "ια­τρο­φαρ­μα­κευ­τι­κή πε­ρί­θαλ­ψη για όλους/ες".

Ωστό­σο, η Κλί­ντον, κατά κόρον, επι­μέ­νει σε αυτό που γνω­ρί­ζει κα­λύ­τε­ρα. Δη­λα­δή, στον ισχυ­ρι­σμό της ότι απο­τε­λεί την μόνη "βιώ­σι­μη" υπο­ψη­φιό­τη­τα απέ­να­ντι σε έναν εσμό τρο­μα­κτι­κών Ρε­που­μπλι­κά­νων.

Καθώς οι πρώ­τες ανα­με­τρή­σεις για την ανά­δει­ξη υπο­ψη­φί­ων πλη­σιά­ζουν, οι ορ­γα­νώ­σεις που πα­ρα­δο­σια­κά επι­δί­δο­νται στην συ­γκέ­ντρω­ση υπο­στη­ρι­κτών πίσω από τη συμ­βα­τι­κή φι­λε­λεύ­θε­ρη επι­λο­γή - όπως η "Εκ­στρα­τεία για τα Αν­θρώ­πι­να Δι­καιώ­μα­τα (The Human Rights Campaign), η "Planned Parenthood" και μια σειρά ενώ­σε­ων - ανα­κοι­νώ­νουν την υπο­στή­ρι­ξή τους στη Κλί­ντον. Αυτό πραγ­μα­το­ποιεί­ται παρά το ιστο­ρι­κό που εκεί­νη δια­θέ­τει, δη­λα­δή της διά­ψευ­σης των προσ­δο­κιών και προ­δο­σί­ας των ίδιων των αν­θρώ­πων που ανα­μέ­νε­ται να συμ­με­τέ­χουν στην εκ­στρα­τεία για την υπο­στή­ρι­ξη της υπο­ψη­φιό­τη­τάς της - όπως στην πε­ρί­πτω­ση της ένω­σης "Ενω­μέ­νοι Ερ­γα­ζό­με­νοι Τρο­φί­μων και Εμπο­ρί­ου" (United Foodand Commercial Workers), η οποία μόλις πρό­σφα­τα υπο­στή­ρι­ξε την κα­μπά­νια για αξιο­πρε­πείς και βιώ­σι­μους μι­σθούς στην Walmart, στο Διοι­κη­τι­κό Συμ­βού­λιο της οποί­ας, κατά το πα­ρελ­θόν, συμ­με­τεί­χε η Κλί­ντον [6] και σιω­πη­λά έμει­νε άπρα­γη ενώ η τε­ρά­στια εμπο­ρι­κή αλυ­σί­δα επε­κτά­θη­κε, με την επι­βο­λή σε βάρος των ερ­γα­ζο­μέ­νων.

Στην κα­μπά­νια της Κλί­ντον θε­ω­ρούν ότι οι πι­θα­νό­τη­τες πα­ρα­μέ­νουν υπέρ της για τη νίκη στην διεκ­δί­κη­ση του κομ­μα­τι­κού χρί­σμα­τος. Όμως νίκες για τον Σά­ντερς στο New Hampshire, στην Iowa και αλλού θα πλή­ξουν τον πα­ρά­γο­ντα της βε­βαιό­τη­τας σε μια κούρ­σα απέ­να­ντι στους Ρε­που­μπλι­κά­νους.

Εκεί­νο που όλα τα πα­ρα­πά­νω απο­κα­λύ­πτουν είναι κάτι που οι κα­τε­στη­μέ­νοι πο­λι­τι­κοί σχο­λια­στές έχουν δυ­σκο­λία τόσο να το προ­βλέ­ψουν όσο και να το επε­ξερ­γα­στούν, - δη­λα­δή το γε­γο­νός ότι παρ' όλη τη συ­ζή­τη­ση για το ότι η Κλί­ντον απο­τε­λεί την πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κή υπο­ψη­φιό­τη­τα στο ευ­ρύ­τε­ρο φάσμα των ψη­φο­φό­ρων, ο Σά­ντερς κα­τα­δει­κνύ­ει ότι υπάρ­χει ένα τε­ρά­στιο άνοιγ­μα για μη απο­λο­γη­τι­κές φι­λε­λεύ­θε­ρες ή ακόμα και ρι­ζο­σπα­στι­κές πο­λι­τι­κές ιδέες.

Η τε­ρά­στια εκλο­γι­κή στή­ρι­ξη για τον Σά­ντερς απο­τε­λεί αντα­νά­κλα­ση της πο­λι­τι­κής κα­τά­στα­σης στις Η.Π.Α, όπου ένας διαρ­κώς αυ­ξα­νό­με­νος αριθ­μός κό­σμου εκ­φρά­ζει την απο­γο­ή­τευ­σή με το κυ­ρί­αρ­χο πο­λι­τι­κό κα­τε­στη­μέ­νο. Αυτή η αί­σθη­ση εκ­φρά­ζε­ται σε συ­γκε­κρι­μέ­νες δια­θέ­σεις σε ζη­τή­μα­τα όπως η αστυ­νο­μι­κή βία ή ο ρα­τσι­σμός, όμως μπο­ρεί επί­σης να γίνει ορατή και στο εκτε­τα­μέ­νο αί­σθη­μα ότι οι πο­λι­τι­κοί ηγέ­τες δεν μας εκ­προ­σω­πούν και ούτε καν προ­σπα­θούν. Κα­νέ­να γε­γο­νός δεν ει­κο­νο­γρα­φεί κα­λύ­τε­ρα την αί­σθη­ση αυτή από τις δια­μαρ­τυ­ρί­ες/δια­δη­λώ­σεις των κα­τοί­κων της πόλης Flint του Μichigan[7], των οποί­ων οι εκλεγ­μέ­νοι διοι­κού­ντες επέ­τρε­ψαν να δη­λη­τη­ρια­στεί το πό­σι­μο νερό τους.

-------------------------------

Στην άλλη πλευ­ρά των εκλο­γών του 2016, το κα­τε­στη­μέ­νο του Ρε­που­μπλι­κα­νι­κού κόμ­μα­τος ανα­κα­λύ­πτει ότι οι προ­α­λει­φό­με­νοι ως "σί­γου­ροι" υπο­ψή­φιοί του- συ­ντη­ρη­τι­κοί όπως ο Τζεμπ Μπους και ο Μάρκο Ρού­μπιο με αρ­κε­τή λάμψη με­τριο­πά­θειας ώστε να είναι ελ­κυ­στι­κοί στις γε­νι­κές εκλο­γές - αντι­με­τω­πί­ζουν τε­ρά­στια προ­βλή­μα­τα.

Ο λόγος είναι ότι η δεξιά των Ρε­που­μπλι­κά­νων - κυ­ριο­λε­κτι­κά σαν ξα­μο­λη­μέ­νη αγέλη άγριων σκύ­λων, κατά τη διάρ­κεια της προ­ε­δρί­ας Ομπά­μα, αφέ­θη­κε να οδη­γή­σει το κυ­ρί­αρ­χο πο­λι­τι­κό ρεύμα όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρο προς τα δεξιά - δεν εγκα­τα­λεί­πει. Διεκ­δι­κεί τη θέση της στον ήλιο.

Η κι­νη­το­ποί­η­ση των φα­να­τι­κών του Tea Party, που υπο­στη­ρί­ζε­ται από ισχυ­ρούς κε­φα­λαιο­κρά­τες της δε­ξιάς πτέ­ρυ­γας, όπως τα αδέρ­φια Koch, δια­δρα­μά­τι­σε κε­ντρι­κό ρολό στις νίκες το Ρε­που­μπλι­κά­νων το 2010 και το 2014 στις εν­διά­με­σες εκλο­γές. Όμως οι ψη­φο­φό­ροι της βάσης των Ρε­που­μπλι­κά­νων ξε­ση­κώ­θη­καν όχι μόνο ενά­ντια στο " υπερ­τρο­φι­κό και σπά­τα­λο δη­μό­σιο/κρά­τος" και στις "ομά­δες συμ­φε­ρό­ντων" που συν­δέ­ο­νταν με τη διοί­κη­ση Ομπά­μα, αλλά και στην "ελίτ της Ουά­σινγ­κτον" συ­νο­λι­κά - στην οποία ορι­σμέ­νες φορές συ­μπε­ριε­λάμ­βα­ναν και Ρε­που­μπλι­κά­νους ηγέ­τες, όπως τον πρώην πρό­ε­δρο της Βου­λής των Αντι­προ­σώ­πων John Boehner, που κρί­θη­καν μη επαρ­κώς φα­να­τι­κοί.

Σή­με­ρα που είναι η ώρα της εκλο­γής προ­έ­δρου, το κυ­ρί­αρ­χο ηγε­τι­κό κα­τε­στη­μέ­νο του Ρε­που­μπλι­κα­νι­κού κόμ­μα­τος θα επι­θυ­μού­σε οι ακραί­οι της δε­ξιάς πτέ­ρυ­γας να πα­ρα­με­ρί­σουν. Αλλά που τέ­τοια τύχη. Παρά την κάθε χυ­δαία δή­λω­ση και γκάφα, ο δι­σε­κα­τομ­μυ­ριού­χος και Ισλα­μο­φο­βι­κός που μισεί τους/τις με­τα­νά­στες/τριες, Ντό­ναλντ Τραμπ πα­ρέ­μει­νε πολύ μπρο­στά στις δη­μο­σκο­πή­σεις. Μετά την άνοδο και την πτώση του εκ­κε­ντρι­κού Μπεν Κάρ­σον, ο Τεντ Κρουζ πα­ρα­μέ­νει ο μόνος διεκ­δι­κη­τής για να πραγ­μα­το­ποι­ή­σει έναν πραγ­μα­τι­κό αγώνα ενα­ντί­ον του Τραμπ - και κατά κά­ποιο τρόπο, απο­τε­λεί με­γα­λύ­τε­ρη απει­λή για το κομ­μα­τι­κό κα­τε­στη­μέ­νο ακόμα και από τον Τραμπ.

Η δομή των προ­κρι­μα­τι­κών εκλο­γών των Ρε­που­μπλι­κά­νων, με την κα­το­χύ­ρω­ση αντι­προ­σώ­πων να βα­σί­ζε­ται στο πο­σο­στό των ψήφων σε κάθε ανα­μέ­τρη­ση, εγ­γυά­ται ότι η μάχη του χρί­σμα­τος θα τρα­βή­ξει για μήνες. Είναι αδύ­να­το να προ­βλε­φθεί εάν ο Τραμπ ή ο Κρουζ θα επι­βιώ­σουν ώστε να λά­βουν το κομ­μα­τι­κό χρί­σμα του υπο­ψη­φί­ου, ή εάν το κομ­μα­τι­κό κα­τε­στη­μέ­νο θα ενω­θεί γύρω από μια εναλ­λα­κτι­κή. Σε οποια­δή­πο­τε πε­ρί­πτω­ση, αυτή είναι η συ­ντα­γή του χάους και των σχι­σμά­των στο εσω­τε­ρι­κό του ιστο­ρι­κού κόμ­μα­τος της "Επι­χει­ρη­μα­τι­κής Αμε­ρι­κής " των με­γά­λων συμ­φε­ρό­ντων.

Η διαρ­κού­σα απή­χη­ση του Τραμπ και του Κρουζ στις εκλο­γές του 2016 απο­τε­λεί πε­ρε­ταί­ρω από­δει­ξη της αστά­θειας και της πό­λω­σης σε μια κοι­νω­νία που ωθεί τον κόσμο στην συ­νή­θη πρα­κτι­κή της απόρ­ρι­ψης της πο­λι­τι­κής. Όμως δεν πρό­κει­ται μόνο γι' αυτό.

Στο πρό­σφα­το διάγ­γελ­μα του Ομπά­μα, αυτόν τον μήνα, για την Κα­τά­στα­ση της Ένω­σης, ο ίδιος καυ­χή­θη­κε για την εκ­πλη­κτι­κή οι­κο­νο­μι­κή ανά­καμ­ψη των Η.Π.Α. Όμως για τους πε­ρισ­σό­τε­ρους ερ­γα­ζό­με­νους αμε­ρι­κα­νούς, υπάρ­χουν λίγες εν­δεί­ξεις αυτών των κα­λύ­τε­ρων ημε­ρών. Το γε­γο­νός αυτό σε συν­δυα­σμό με την κλι­μά­κω­ση του "πο­λέ­μου κατά της τρο­μο­κρα­τί­ας" της διοί­κη­σης Ομπά­μα, έχει ήδη πα­ρά­ξει έναν απρό­βλε­πτο κόσμο που προ­κα­λεί τρόμο.

Αυτό είναι ο λόγος που ο Τραμπ κα­τα­φέρ­νει να κερ­δί­ζει ευ­ή­κοα ώτα για τις ιδέες της δε­ξιάς πτέ­ρυ­γας που επι­χει­ρούν να απο­δώ­σουν την ευ­θύ­νη σε απο­διο­πο­μπαί­ους τρά­γους, όπως οι με­τα­νά­στες/τριες και οι Μου­σουλ­μά­νοι.

Από αυτή την άποψη ο Τραμπ δεί­χνει τον δρόμο για τους Ρε­που­μπλι­κά­νους, όπως οι συ­ντη­ρη­τι­κοί ιδε­ο­λό­γοι Rich Lowry και Ramesh Ponnuru έγρα­ψαν στην National Review: " Ενώ ο Τραμπ δεν είναι συ­ντη­ρη­τι­κός και δεν αξί­ζει την στή­ρι­ξη των συ­ντη­ρη­τι­κών, οι Ρε­που­μπλι­κά­νοι μπο­ρούν εντού­τοις να μά­θουν απ' αυτόν... Απο­κά­λυ­ψε και διεύ­ρυ­νε τις ρωγ­μές στην αμε­ρι­κα­νι­κή δεξιά. Εάν οι συ­ντη­ρη­τι­κοί θέ­λουν να ευ­η­με­ρή­σουν, πρέ­πει να βρουν πως θα απα­ντή­σουν δη­μιουρ­γι­κά, λο­γι­κά και έντι­μα στις εν­στι­κτώ­δεις αντι­δρά­σεις του κό­σμου που έχει[Σ.τ.Μ. ο Τραμπ] τόσο απε­ρί­σκε­πτα εκ­με­ταλ­λευ­τεί.

----------------------

Είναι τρο­μα­κτι­κό να σκέ­φτε­σαι ότι για τις "εν­στι­κτώ­δεις αντι­δρά­σεις του κό­σμου" οι Lowery και Ponnuru επι­θυ­μούν έναν άλλο Ρε­που­μπλι­κά­νο για να τις εκ­με­ταλ­λευ­τεί λι­γό­τε­ρο "απε­ρί­σκε­πτα". Όμως, καθώς οι ωμό­τη­τες των Ρε­που­μπλι­κά­νων υπο­ψη­φί­ων σω­ρεύ­ο­νται, θα είναι ση­μα­ντι­κό να έχου­με να έχου­με κατά νου ότι οι ίδιες πο­λι­τι­κές συν­θή­κες ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποιούν κόσμο και προς τ' αρι­στε­ρά.

Η ισχυ­ρή στή­ρι­ξη προς τον Μπέρ­νι Σά­ντερς είναι η πιο εμ­φα­νής από­δει­ξη. Όμως ο κό­σμος που πεί­σθη­κε για τον Σά­ντερς δεν θα στα­μα­τή­σει απα­ραί­τη­τα σε μια κα­μπά­νια στο εσω­τε­ρι­κό του δη­μο­κρα­τι­κού κόμ­μα­τος. Όσο οι εκλο­γές του 2016 θα προ­χω­ρούν θα υπάρ­ξουν πολ­λές ευ­και­ρί­ες για διεκ­δι­κή­σεις, δια­δη­λώ­σεις και πο­λι­τι­κή, με εκεί­νους που έχουν εν­θου­σια­στεί με την κα­μπά­νια του Σά­ντερς να έχουν οπωσ­δή­πο­τε ρόλο.

Και οι πι­θα­νό­τη­τες πα­ρα­μέ­νουν ακόμη ισχυ­ρές ότι, αρ­γό­τε­ρα κατά τη διάρ­κεια του έτους, ο Σά­ντερς θα φέρει, εν τέλει, αντι­μέ­τω­πους αυ­τούς/ες τους υπο­στη­ρι­κτές/τριες με μια επι­λο­γή.

Μπο­ρούν να τον ακο­λου­θή­σουν στην υπο­στή­ρι­ξη του/της υπο­ψη­φί­ου/ας που θα τον κερ­δί­σει στην διεκ­δί­κη­ση του χρί­σμα­τος των Δη­μο­κρα­τιών, ακόμα και εάν εκ­προ­σω­πεί όλα όσα εκα­τομ­μύ­ρια υπο­στη­ρι­κτών του Σά­ντερς έχουν μπου­χτί­σει.

Είτε, από την άλλη, μπο­ρούν να υπο­στη­ρί­ξουν μια πραγ­μα­τι­κή εναλ­λα­κτι­κή. Αυτό θα ση­μαί­νει να ψη­φί­σουν έναν ανε­ξάρ­τη­το αρι­στε­ρό υπο­ψή­φιο τον ερ­χό­με­νο Νο­έμ­βριο. Αλλά ακόμα πιο ση­μα­ντι­κό, θα ση­μαί­νει να συμ­με­τά­σχουν στα κι­νή­μα­τα και στους αγώ­νες, πολύ πέρα από τις κάλ­πες, που, όπως η ιστο­ρία μας έχει δεί­ξει, μπο­ρούν να φέ­ρουν την πραγ­μα­τι­κή αλ­λα­γή.



[1]Δείτε εδώ: http://​socialistworker.​org/​2015/​12/​10/​we-want-to-be-the-voice-of-struggle

[2] Εν­δει­κτι­κά, μπο­ρεί­τε να δείτε πε­ρισ­σό­τε­ρα άρθρα του S.W. σχε­τι­κά με τις εκλο­γές: εδώ: http://​socialistworker.​org/​2015/​05/​05/​problem-bernie-sanders,

εδώ: http://​socialistworker.​org/​2015/​05/​27/​an-faq-on-sanders-and-the-left

και εδώ: http://​socialistworker.​org/​2015/​09/​03/​sanders-and-political-revolution

[3] [Σ.τ.Μ.] Στις Η.Π.Α η Επι­τρο­πή Πο­λι­τι­κής Δρά­σης - Political Action Committee (PAC) είναι ένας όρος που χρη­σι­μο­ποιεί­ται για τη συ­γκρό­τη­ση επι­τρο­πών που συλ­λέ­γουν χρη­μα­το­δό­τη­ση για μια εκλο­γι­κή κα­μπά­νια κ.λ.π. Υπάρ­χουν πολ­λές μορ­φές επι­τρο­πών πο­λι­τι­κής δρά­σης. Οι γε­νι­κοί, όμως, κα­νό­νες ορί­ζουν ότι μια επι­τρο­πή μπο­ρεί να δώσει έως 5.000$, ανά εκλο­γή σε μια εκλο­γι­κή επι­τρο­πή υπο­ψη­φί­ου, έως 15000$ ετη­σί­ως σε μια εθνι­κή κομ­μα­τι­κή επι­τρο­πή και έως 5000$ σε μια άλλη επι­τρο­πή (PAC). Επί­σης, μπο­ρεί να λάβει ενί­σχυ­ση μέχρι 2500$ ανά άτο­μο-ιδιώ­τη. Τα Super PAC θε­σμο­θε­τή­θη­καν το 2010 και επί της ου­σί­ας επι­τρέ­πουν απε­ριό­ρι­στες δα­πά­νες για την στή­ρι­ξη μιας κα­μπά­νιας-υπο­ψη­φιό­τη­τας (θε­σμι­κά υπο­τί­θε­ται ότι δρουν ανε­ξάρ­τη­τα από αυτή κα­θαυ­τή την κα­μπά­νια του/της υπο­ψη­φί­ου/ας) καθώς επί­σης και χωρίς όριο συ­νει­σφο­ρές από επι­χει­ρή­σεις, ιδιώ­τες, ενώ­σεις κ.λ.π. Πρό­κει­ται προ­φα­νώς για μια δια­δι­κα­σία που ενι­σχύ­ει την ισχυ­ρή δια­πλο­κή με­τα­ξύ οι­κο­νο­μι­κής και πο­λι­τι­κής εξου­σί­ας, με τις με­γά­λες επι­χει­ρή­σεις, τρά­πε­ζες, χρη­μα­τι­στη­ρια­κές κ.λ.π. να παί­ζουν κα­θο­ρι­στι­κό ρόλο στην έκ­βα­ση των εκλο­γι­κών ανα­με­τρή­σε­ων.

Για πε­ρισ­σό­τε­ρες πλη­ρο­φο­ρί­ες:

http://​www.​fec.​gov/​ans/​answers_​pac.​shtml#​connected

https://​en.​wikipedia.​org/​wiki/​Political_​action_​committee

http://​lexicon.​ft.​com/​Term?​term=super_​Pac



[4] http://​thehill.​com/​blogs/​pundits-blog/​presidential-campaign/​264023-in-bl...​

[5] [Σ.τ.Μ.] Η πε­ρί­φη­μη "Οι­κο­νο­μι­κά Προ­σι­τή Δράση Νο­σο­κο­μεια­κής/ Ια­τρο­φαρ­μα­κευ­τι­κής Πε­ρί­θαλ­ψης " που υπο­σχό­ταν ο Ομπά­μα -Obamacare - . Πε­ρισ­σό­τε­ρα για την A.C.A: http://​socialistworker.​org/​2015/​03/​05/​a-diagnosis-of-obamacareκαι http://​obamacarefacts.​com/​affordablecareact-summary

[6] http://​socialistworker.​org/​2015/​06/​17/​now-you-hear-it-now-you-dont-populism

[7] http://​socialistworker.​org/​2016/​01/​14/​flint-refuses-to-be-poisoned