Αντι-ιμπεριαλισμός στη Θεωρία ή στη Πράξη;

Ανδρέας Ζαφείρης
Όταν η αριστερά αγωνιζόταν ενάντια στο ΝΑΤΟ…
Ριζοσπάστης , 25 Μάρτη 1999: «Κοινή διαδήλωση για τη καταδίκη της επίθεσης. Συναντήθηκαν χτες βράδυ, οι πολιτικές νεολαίες και εξέδωσαν ψήφισαν κατά «της δολοφονικής επίθεσης των ιμπεριαλιστών εναντίον της Γιουγκοσλαβίας», στο οποίο τονίζουν ότι θα «αντισταθούν με όλους τους τρόπους στα σχέδια του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών και Ευρωπαίων Ιμπεριαλιστών».
Καλούν τα μέλη τους, αλλά και κάθε νέο σε συγκέντρωση και διαδήλωση για την καταδίκη της επίθεσης στην Γιουγκοσλαβία και για να δηλώσουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στους λαούς που πλήττονται στην περιοχή.

Η συγκέντρωση θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 26 Μάρτη, στις 6:00 το απόγευμα, στα Προπύλαια, και θα καταλήξει στην Αμερικανική Πρεσβεία.

Σήμερα Πέμπτη, στις 13:30 το μεσημέρι οι πολιτικές νεολαίες θα δώσουν συνέντευξη Τύπου, ενώ προγραμματίζουν ακόμη συνάντηση με εκπροσώπους της πρεσβείας της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, αποστολή αντιπροσωπείας τους στο Βελιγράδι, και συνάντηση και με εκπροσώπους του υπουργείου Εθνικής Αμύνης, την Παρασκευή στις 12:00 το μεσημέρι.

Την ανακοίνωση υπογράφουν:

– η ΕΑΝ,

– η ΕΔΗΝ (Νεολαία ΕΔΗΚ),

– η ΚΝΕ,

– η Νεολαία ΔΗΚΚΙ,

– η Νεολαία ΠΑΣΟΚ και

– η Νεολαία της Πολιτικής Άνοιξης.

Την Παρασκευή στις 6:00 μ.μ. στα Προπύλαια

Η διαδήλωση θα καταλήξει στην πρεσβεία των ΗΠΑ»

Διαβάζοντας την ανακοίνωση νομίζεις ότι είναι ίχνος troll σκηνικού. Όμως όχι. Είναι μια ανακοίνωση που χαρακτήριζε το πιο σημαντικό αντι ιμπεριαλιστικό κίνημα σε χώρα της Δυτικής Ευρώπης τα τελευταία 30 χρόνια. Ένα κίνημα που κινητοποίησε δεκάδες χιλιάδες σε όλη τη χώρα. Που ακινητοποίησε στη Πράξη τη πολεμική μηχανή, που έγινε σημείο αναφοράς για το αντι– ιμπεριαλιστικό και αντι–πολεμικό κίνημα σε όλο τον κόσμο.

Και όμως…

18 χρόνια μετά, και ενώ ο Πόλεμος είναι πάλι εδώ, τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά.

«Αυτό που κάναμε στο Κοσσυφοπέδιο μπορούμε να το ξανακάνουμε τώρα, μπορούμε να το κάνουμε αύριο αν είναι αναγκαίο, είτε στην Αφρική, είτε στην Κεντρική Ευρώπη».

(Μπιλ Κλίντον, Ιούνιος 1999)

Η Μέση Ανατολή στις φλόγες, κράτη που διαλύονται, εκατομμύρια πρόσφυγες, το Αιγαίο ΝΑΤΟική λίμνη, η ανατολική Ουκρανία σε ναζιστικό κλοιό, η Τουρκία να προσπαθεί να εξάγει τη κρίση της και μια ελληνική κυβέρνηση έτοιμη να μετατρέψει τη χώρα σε προκεχωρημένοφυλάκιο των ΗΠΑ, (μετατρέποντάς την σε de facto εχθρό του προοδευτικού αραβικού κόσμου, της Ρωσίας, του Ιράν, της Συρίας), εγκαταλείποντας την απαιτούμενη ουδέτερη στάση σε μια περιοχή που ανατινάζεται συνολικά στον αέρα.

Και η αντι–ιμπεριαλιστική (εκτός και εντός (;) εισαγωγικών) αριστερά;

Κατακερματισμένη, αδύναμη να διακρίνει το κύριο και όχι μόνο το βασικό, εξαντλείται σε συνθήματα και σε εμφύλιες συζητήσεις για το χαρακτήρα του καθεστώτος Άσαντ και το ρόλο της Ρωσίας.

Λες και η πολιτική και η τακτική εγγράφονται σε κβαντικό πειραματικό χώρο.

Λες και η Ελλάδα δεν είναι προτεκτοράτο του ΝΑΤΟ.

Το 1999 η τότε ελληνική κυβέρνηση , σύμφωνα με το ίδιο το ΓΕΕΘΑ, είχε δώσει την άδεια να περάσουν από τη Θεσσαλονίκη με κατεύθυνση το Κοσσυφοπέδιο 1000 αεροσκάφη,420πλοία,510 σιδηροδρομικοί συρμοί με πολεμικό υλικό,1.400 φάλαγγες στρατιωτικών οχημάτων διαφόρων τύπων, 60.000 στρατιώτες…

Το αντι ιμπεριαλιστικό- αντιπολεμικό κίνημα τότε είχε σταθεί στο ύψος των περιστάσεων…

Σήμερα, μέχρι τώρα, επιλέγει την ομφαλοσκόπηση.

Κι αν η πραγματικότητα την βάλει με βίαιο τρόπο μπροστά στις ευθύνες της ίσως να είναι ήδη αργά. Εάν δεν είναι ήδη…