Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

Γιατί οι εργαζόμενοι στους δήμους είναι στους δρόμους

Οι εργαζόμενοι στους δήμους είναι στους δρόμους εδώ και δυο μήνες, με καταλήψεις, πορείες, απεργίες. Άρχισαν οι καταλήψεις πριν από την ψήφιση του 3ου μνημονίου για να μην περάσουν τα βάρβαρα μέτρα, συνεχίζονται πιο μαζικές μετά την ψήφιση για να ανατραπούν.   Απέναντί τους έχουν:   Απολύσεις άμεσες (2000 στο δημόσιο μέσα σε τρεις μέρες από την δημοσίευση του μνημονίου)
Απολύσεις μέχρι το τέλος του 2012 (25000 στο δημόσιο θα πάρουν το έγγραφο που θα τους ενημερώνει ότι απολύονται το 2013)
Απολύσεις μέσα στο 2014 (22000 απολύσεις που με mail ζήτησε η Τρόικα)
Απολύσεις μέχρι το τέλος του 2015 (150000 απολύσεις πρέπει να γίνουν στον δημόσιο τομέα)
Εκτός όλων αυτών το κείμενο του μνημονίου προβλέπει 5000 διαθεσιμότητες το 2012 και 5000 ανά τρίμηνο το 2013, μέτρο που συνδέεται με την αξιολόγηση. Τις ιδιωτικοποιήσεις τομέων της τοπικής αυτοδιοίκησης με ταυτόχρονη κατάργηση των οργανισμών των αντίστοιχων υπηρεσιών.
Εξαιρώντας τους ένστολους (στρατό, αστυνομία, παπάδες), ποιο δημόσιο απομένει; Παίρνοντας υπ’ όψη ότι αορίστου χρόνου κύρια απασχολούνται στους ΟΤΑ, γιατί στους δήμους εφαρμόστηκαν όλες οι ελαστικές σχέσεις εργασίας εδώ και τριάντα χρόνια σαν η κυρίαρχη μορφή προσλήψεων. Αυτό είχε σαν συνέπεια, να υπάρχουν πολλοί εργαζόμενοι με σχέσεις εργασίας αορίστου χρόνου που κατέκτησαν την θέση εργασίας με αγωνιστικές κινητοποιήσεις και δικαστικές αποφάσεις.
Οι ιδιωτικοποιήσεις που γίνονται ήδη σε τομείς υπηρεσιών των δήμων, στα πλαίσια του Καλλικράτη, με το πρόσχημα πάντα της έλλειψης προσωπικού και της αδυναμίας προσλήψεων που τις περισσότερες φορές ούτε καταγγέλλονται από σωματεία, είναι ο άλλος τρόπος που θα φέρει κι άλλες απολύσεις. Όταν εφαρμοστούν και οι ιδιωτικοποιήσεις του μνημονίου, θα αλληλλοτροφοδοτούν οι απολύσεις τις ιδιωτικοποιήσεις και οι ιδιωτικοποιήσεις τις απολύσεις. Δηλαδή θα απολύεται προσωπικό για την ικανοποίηση των μέτρων, θα ιδιωτικοποιείται η υπηρεσία που θα έχει έλλειψη προσωπικού και θα καταργείται ο οργανισμός της υπηρεσίας για να απολυθούν και οι μόνιμοι. Για αυτό το σκοπό οργανώνονται οι ελληνογερμανικές συνελεύσεις- σεμινάρια ιδιωτικοποίησης της αυτοδιοίκησης, των δημάρχων με τον Φούχτελ, τον υφυπουργό της Μέρκελ, για «την μεταφορά τεχνογνωσίας»
Η επιτροπεία των Δήμων, με παρακολούθηση εκτέλεσης των προϋπολογισμών των δήμων, θα φέρει και άλλες απολύσεις και ιδιωτικοποιήσεις. Μόλις υπερβαίνουν τον προϋπολογισμό, θα μπαίνει η μείωση δαπανών, η μείωση θα φέρνει σαν αποτέλεσμα την περικοπή υπηρεσιών στους δημότες, η περικοπή υπηρεσιών θα έχει σαν αποτέλεσμα το ότι η υπηρεσία ή η δομή δεν είναι αποτελεσματική ή δεν χρειάζεται να υπάρχει (δεν θα έχει εξυπηρετούμενους). Κλείνει η υπηρεσία, απολύονται εργαζόμενοι, ανοίγει το έδαφος στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
Πολύ καλά οργανωμένο το σχέδιο από τους ιμπεριαλιστές και πολύ καλά ήξεραν τι υπέγραφαν οι υποτακτικοί τους στην κυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη. Σχέδιο εξόντωσης των εργαζόμενων και του λαού. Δεν υπολόγισαν όμως τον άλλο παράγοντα, τους εργαζόμενους σαν συλλογικότητα.
Τρόμαξαν από τις κινητοποιήσεις και την έκτασή τους. Δεν έφυγαν από την μεγάλη πλειοψηφία των δήμων οι λίστες των απολύσεων, ακόμη και κάτω από τη απειλή της αργίας για τους υπαλλήλους των γραφείων προσωπικού. Πιέστηκαν οι Δήμαρχοι με μαζικές παρεμβάσεις εργαζομένων στα Δημοτικά Συμβούλια και πήραν αποφάσεις για να μη σταλούν οι λίστες. Η μαζική συγκέντρωση των εργαζόμενων στην ΔΕΘ, όπου γινόταν η 3η ελληνογερμανική συνέλευση, με οικοδεσπότη τον Μπουτάρη και ειδικό των ιδιωτικοποιήσεων τον Φούχτελ, τους πανικόβαλε και έδωσαν εντολή για τις συλλήψεις των τριών αγωνιστών, με αφορμή έναν καφέ που χύθηκε στον Γερμανό Πρόξενο. Έπρεπε να λογοδοτήσουν στους Γερμανούς αφέντες τους και να τους ικανοποιήσουν.
Αλλά και πάλι δεν υπολόγισαν καλά. Οι εργαζόμενοι ξεσηκώθηκαν και κατέβηκαν με πορείες στα δικαστήρια και το Σάββατο και την Δευτέρα για να συμπαρασταθούν και να απαιτήσουν την αθώωση των τριών αγωνιστών. Ατσάλωσαν και συνεχίζουν πιο δυναμικά, πιο μαζικά.
Οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ θέλουν να πάει ο αγώνας τους μακριά.
Εκεί που γίνονται συνελεύσεις, όπου οι εργαζόμενοι μπορούν να εκφράσουν την άποψή τους, να προβληματιστούν και να συναποφασίσουν, παίρνουν την υπόθεση του αγώνα στα χέρια τους και τραβάνε την απεργία μπροστά.Ξεπερνούν τις ηγεσίες που δεν πιστεύουν στους αγώνες, που δεν θέλουν και δεν μπορούν να τους προχωρήσουν και σκαρφίζονται νέα ιδεολογήματα ότι τάχα οι εργαζόμενοι δεν τραβάνε απεργίες, δεν πείθονται και πλασάρουν μορφές αγώνα που δεν συγκροτούν τους εργαζόμενους.
Επιβάλλεται παντού σε όλους τους δήμους, όσες δυνάμεις αναφέρονται στο κίνημα, όσοι συμφωνούν στο παλιά και νέα μέτρα να καταργηθούν και στο καμιά απόλυση εργαζόμενου, να θέσουν θέμα συνελεύσεων, να πάρουν αποφάσεις, να συντονιστούν και να τραβήξουν την απεργία μπροστά.
Η πλειοψηφία της ΠΑΣΚΕ στην ΠΟΕ ΟΤΑ δεν πρέπει να βάλλει φρένο στις διαθέσεις των εργαζομένων. Οι αριστερές παρατάξεις που συμμετέχουν στην ΠΟΕ ΟΤΑ, πρέπει να ξαναδούν τι σημαίνει ενότητα. Δεν σημαίνει σίγουρα ενότητα το να βγαίνουν με ομόφωνες αποφάσεις μέσα στην ΕΕ της ΠΟΕ ΟΤΑ για κλιμάκωση που οδηγεί στην αποκλιμάκωση. Γιατί οι καταλήψεις κάποιων κτιρίων δεν δίνουν την δυνατότητα σε όλους τους εργαζόμενους να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις. Και όπου έγινε με στήριξη στην αναστολή λειτουργίας των δήμων αρχίζει και δυσκολεύει, γιατί οι δήμαρχοι ζητάνε και θα ζητάνε και άλλες υπηρεσίες ανοιχτές. Η συμφωνία πρέπει να γίνει στην συνέλευση με την μεγάλη μάζα των εργαζόμενων και όχι με τους δημάρχους. Όπως και τα συντονιστικά. Δεν είναι ενότητα η συγκρότηση συντονιστικών με αποφαση της ΠΟΕ ΟΤΑ μακριά από τις συνελεύσεις και τους εργαζόμενους.
Οι εργαζόμενοι δείχνουν με την κάθε ευκαιρία είτε στάση εργασίας, είτε απεργία, ότι είναι αποφασισμένοι να αγωνιστούν. Γεμίζουν τους δρόμους, μαχητικά και μαζικά και διεκδικούν το δίκιο τους. Αυτοί οι εργαζόμενοι μπορούν να πάρουν την υπόθεση του αγώνα στα χέρια τους με τα σωματεία στον πραγματικό τους ρόλο, εργαλεία του αγώνα τους. Και όπως όλα έγιναν ταχύτατα από την πλευρά της Κυβέρνησης για να είναι αξιόπιστη στα ξένα και ντόπια αφεντικά της για να αποδείξει ότι προχωράει στον σφαγιασμό των δικαιωμάτων και τη βύθιση στην ανεργία και την φτώχεια, οι εργαζόμενοι έχουν το δικό τους καθήκον:
· ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΝ, ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΖΩΗ.
· ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΟΥΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, ΝΑ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΟΥΣ, ΝΑ ΤΗΣ ΔΩΣΟΥΝ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΝΙΚΗΣ.
· ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ, ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ.
Μόνο έτσι σπάει η ηττοπάθεια και αυξάνεται κάθε μέρα η συμμετοχή. Έτσι ξεκαθαρίζουν οι εργαζόμενοι ποιος είναι ο δικός τους δρόμος και πως θα τον βαδίσουν.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΟΤΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου