Όχι στο όνομά μας!

Μετά το Παρίσι, η Νις. Ίδιοι αθώοι νεκροί, ίδια κύματα ισλαμοφοβίας και τρομολαγνείας, ίδιος υποκριτικός θρήνος των κυρίαρχων.
Στην ομι­λία του για την 14η Ιου­λί­ου ο πρό­ε­δρος Ολάντ, χθες το από­γευ­μα, ανα­κοί­νω­σε τον τερ­μα­τι­σμό της κα­τά­στα­σης «έκτα­κτης ανά­γκης» στις 26/7-που είχε επι­βλη­θεί μετά τις επι­θέ­σεις της 13ης Νο­εμ­βρί­ου στο Πα­ρί­σι και πα­ρα­τά­θη­κε τον Μάιο και τον Φε­βρουά­ριο.
Με­ρι­κές μόνο ώρες αρ­γό­τε­ρα και ενώ έχει με­σο­λα­βή­σει το χτύ­πη­μα στη Νις με του­λά­χι­στον 84 νε­κρούς, ανα­κοί­νω­σε ότι «οι επι­πλέ­ον 10.000 άν­δρες του στρα­τού που έχουν κι­νη­το­ποι­η­θεί και ανα­πτυ­χθεί στο εσω­τε­ρι­κό της χώρας πα­ρα­μέ­νουν στις γαλ­λι­κές πό­λεις, (…) η κα­τά­στα­ση εκτά­κτου 

ανά­γκης, η οποία θα τερ­μα­τι­ζό­ταν την 26η Ιου­λί­ου, θα πα­ρα­τα­θεί κατά τρεις μήνες».

Στρα­τός στους δρό­μους, κλει­στά σύ­νο­ρα και κρα­τι­κή κα­τα­στο­λή. Ήδη Ιτα­λία, Γερ­μα­νία και Ισπα­νία εντεί­νουν τους συ­νο­ρια­κούς ελέγ­χους για να αντι­με­τω­πί­σουν εν­δε­χό­με­νη «τρο­μο­κρα­τι­κή απει­λή». Παρά την ενί­σχυ­ση των ήδη ακραί­ων μέ­τρων στη Γαλ­λία (λόγω και των αγώ­νων του Euro) και την στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση των με­γά­λων πό­λε­ων (για τη Νις υπήρ­χε και σχέ­διο αντι­με­τώ­πι­σης επί­θε­σης ακόμα και από τη θά­λασ­σα!), τί­πο­τα δεν απέ­τρε­ψε τη φρίκη.

Η Λεπέν άρ­πα­ξε την ευ­και­ρία για να σκορ­πί­σει ρα­τσι­στι­κό-ισλα­μο­φο­βι­κό δη­λη­τή­ριο, χτυ­πώ­ντας τα τύ­μπα­να του πο­λέ­μου: «ο αγώ­νας ενά­ντια στον ισλα­μι­κό φο­ντα­με­ντα­λι­σμό θα πρέ­πει να ξε­κι­νή­σει», έγρα­ψε σε tweet της, πα­ρό­λο που μέχρι στιγ­μής δεν υπάρ­χει επί­ση­μη ανά­λη­ψη ευ­θύ­νης για την επί­θε­ση στη Νις.

Και ο Ολάντ είπε να τη μι­μη­θεί. «Θα εντεί­νου­με κι άλλο τη δράση μας στο Ιράκ και στη Συρία ενα­ντί­ον της ορ­γά­νω­σης Ισλα­μι­κό Κρά­τος», τό­νι­σε στο πρω­ι­νό διάγ­γελ­μά του, δια­μη­νύ­ο­ντας ότι «θα συ­νε­χί­σου­με να πλήτ­του­με αυ­τούς που μας επι­τέ­θη­καν στο έδα­φός μας». Οι ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις και ο πό­λε­μος «κατά της τρο­μο­κρα­τί­ας», που γεν­νούν την εξ­τρε­μι­στι­κή βία και τους «τρο­μο­κρά­τες», ανα­μέ­νε­ται να κλι­μα­κω­θούν.

Πε­ρί­που 300-400 γάλ­λοι στρα­τιω­τι­κοί εκ­παι­δεύ­ουν ιρα­κι­νούς στρα­τιώ­τες στη Βα­γδά­τη και κούρ­δους πε­σμερ­γκά στο βό­ρειο Ιράκ. Μόλις την πε­ρα­σμέ­νη Τε­τάρ­τη ο ίδιος ο Ολάντ ενη­μέ­ρω­σε δη­μό­σια ότι «η αε­ρο­ναυ­τι­κή δύ­να­μη κρού­σης του αε­ρο­πλα­νο­φό­ρου Σαρλ ντε Γκολ θα ανα­πτυ­χθεί εκ νέου στο πλαί­σιο της επι­χεί­ρη­σης ανα­κα­τά­λη­ψης της Μο­σού­λης το φθι­νό­πω­ρο διότι πρέ­πει να πλή­ξου­με και να κα­τα­στρέ­ψου­με αυ­τούς που μας επι­τέ­θη­καν, εδώ, τον Ια­νουά­ριο και τον Νο­έμ­βριο του 2015». Είναι εξαι­ρε­τι­κά πι­θα­νό πλέον, οι Γάλ­λοι να επι­σπεύ­σουν τα πλήγ­μα­τα, όπως και να συμ­με­τέ­χουν με χερ­σαία τμή­μα­τα στο Ιράκ και τη Συρία, όπου εμπλέ­κο­νται και οι υπό­λοι­ποι στρα­τοί ιμπε­ρια­λι­στι­κών και πε­ρι­φε­ρεια­κών δυ­νά­με­ων, πε­ρι­πλέ­κο­ντας ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο το γε­ω­πο­λι­τι­κό κου­βά­ρι, πολ­λα­πλα­σιά­ζο­ντας τα «πα­ρά­πλευ­ρα» θύ­μα­τα των δυ­τι­κών και ρω­σι­κών βομ­βαρ­δι­σμών και των «απε­λευ­θε­ρώ­σε­ων».

Ο πρω­θυ­πουρ­γός Βαλς επα­νέ­λα­βε με τη σειρά του ότι «βρι­σκό­μα­στε σε πό­λε­μο», καθώς και τα κη­ρύγ­μα­τα περί «εθνι­κής ενό­τη­τας», την ώρα που η γαλ­λι­κή ερ­γα­τι­κή τάξη και η νε­ο­λαία, βρί­σκο­νται σε πο­λύ­μη­νη αντι­πα­ρά­θε­ση με την κυ­βέρ­νη­σή του, με αιτία τον νόμο για τα ερ­γα­σια­κά.

Δεν θα μπο­ρού­σε φυ­σι­κά να λεί­ψει ο επι­λε­κτι­κός θρή­νος από τα κα­θε­στω­τι­κά ΜΜΕ και τους υπο­κρι­τές ηγέ­τες διά­φο­ρων κυ­βερ­νή­σε­ων. Θρή­νος που ιε­ραρ­χεί τις ζωές των «δυ­τι­κών» πάνω από τις ζωές των θυ­μά­των στη Μέση Ανα­το­λή, την Ασία και την Αφρι­κή. Τα εκα­το­ντά­δες θύ­μα­τα στη Βα­γδά­τη και την Ισταν­μπούλ τις προη­γού­με­νες εβδο­μά­δες δεν βρή­καν ανά­λο­γη προ­βο­λή, ούτε στα ει­δη­σε­ο­γρα­φι­κά πρα­κτο­ρεία, ούτε στα social media που έχουν κα­τα­κλυ­στεί με το «εί­μα­στε όλοι γάλ­λοι» και «τρι­κο­λόρ» δά­κρυα.

Είναι αυ­το­νό­η­το ότι πεν­θού­με για τους αδι­κο­χα­μέ­νους όπου γης. Σή­με­ρα στη Γαλ­λία, πριν λίγες μέρες στο Ιράκ, στην Τουρ­κία, στα πα­γω­μέ­να νερά του Αι­γαί­ου και της Με­σο­γεί­ου. Είναι ση­μα­ντι­κή η αλ­λη­λεγ­γύη μας στον γαλ­λι­κό λαό, στους γάλ­λους ερ­γά­τες και φτω­χούς, στους (μου­σουλ­μά­νους και μη) με­τα­νά­στες των προ­α­στί­ων-γκέ­το των ευ­ρω­παϊ­κών μη­τρο­πό­λε­ων, που πρώτα και κύρια υφί­στα­νται την κρα­τι­κή βία, τον ανοι­χτό ρα­τσι­σμό και την πε­ρι­στο­λή των δη­μο­κρα­τι­κών ελευ­θε­ριών.

Όπως μας θύ­μι­σαν και οι γάλ­λοι σύ­ντρο­φοι τον Νο­έμ­βρη: «Δικοί σας οι πό­λε­μοι, δικοί μας οι νε­κροί». Ο θρή­νος των «από κάτω» δεν πρέ­πει να με­τα­τρα­πεί σε ιαχή πο­λέ­μου, σε έξαρ­ση της ξε­νο­φο­βί­ας και σε ανοχή στη «σι­δε­ρό­φρα­κτη ασφά­λεια», που θο­λώ­νει τις τα­ξι­κές αντι­θέ­σεις και πα­ρα­λύ­ει τις κοι­νω­νι­κές αντι­στά­σεις. Ο μόνος δρό­μος για να πά­ψου­με να θρη­νού­με αθώα θύ­μα­τα είναι η συ­στη­μι­κή και μα­ζι­κή πάλη ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­σμό και τον πό­λε­μο, ενά­ντια στην πα­νευ­ρω­παϊ­κή αυ­ταρ­χι­κή λι­τό­τη­τα, που πε­ρι­θω­ριο­ποιεί με­γά­λα τμή­μα­τα του πλη­θυ­σμού. Όχι στο όνομά μας!

Rproject | Resist | Reclaim | Revolt