Τελικά ο 21 ος αιώνας ειναι υλιστικος και τεχνολογικός, χαοτικος και ριζωματικος, διαφορετικός αλλα και με μια μόνη ταυτότητα.
Ο υστερος καπιταλισμός κατάφερε να δημιουργήσει διαφορετικές ταυτότητες και να κυριαρχησει σε χώρες τόσο διαφορετικές όπως η Ιαπωνία αλλά και η Σαουδικη Αραβια.
Κατάφερε να οριοθετήσει την κριτική που του ασκείται ως μερος του συστήματος και εμφανίζεται πιο δυνατός από πότε. Κανένας άνθρωπος σήμερα δεν μπορει να φανταστεί μια άλλη κοινωνική οργάνωση πέρα από το σημερινό κοινωνικό σύστημα.
Κατάφερε ακόμα και την μετα- μοντέρνα κριτική (όπου οι μεγάλες θεωρίες τελείωσαν) να την χρησιμοποιήσει προς όφελος του.
Ο καπιταλισμός του 1945-73 ηταν ιεραρχικος και κεντρικά καθοδηγούμενος.
Την δεκαετία του 1970 η νεοφιλελεύθερη επανάσταση βρήκε ενα άλλο δρόμο μεσα απο ελευθεριακή κριτική της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Σήμερα εχει καταλάβει τον πλανήτη δημιουργωντας ενα χρηματιστηριακό δίκτυο το οποίο διευθύνει κράτη και κυβερνήσεις . Τίποτα δεν ξεφεύγει απο αυτο το δίκτυο.
Με την ιδιωτικοποίηση των κοινών , την εκμετάλλευση της τεχνολογικής επανάστασης αλλα και την αναπαραγωγή του μεσα απο τα πολιτιστικά και καταναλωτικά πρότυπα εχει τον κυρίαρχο ρόλο.
Σήμερα κυριαρχεί στην καθημερινή ζωή αφού αφήνοντας τα εργοστάσια δημιουργεί υποκείμενα που καταναλώνουν αυτά που αυτοι δημιούργησαν .
Στην εποχή μας ο καπιταλισμός είναι δημοκρατικός αφού τα υποκείμενα τα ελέγχει μεσα απο την καθημερινότητα χωρίς να χρειάζεται να τα απαγορεύει η να τα τιμωρεί.
Η ΕΕ όπως και άλλες μεγάλες οργανώσεις ειναι εκει για να ελέγχουν και να προσαρμόζουν τις πολιτικές πάνω σε ολα τα θεματα ( απο υγεία , αμυνα μέχρι και σκουπίδια) μέσω των υπαλλήλων τους τις τοπικές εξουσίες . Έχουμε ενα πλέγμα νόμων που η ζωή μας μετατρέπεται σε εμπόρευμα . Ας δει κανείς πως λειτουργεί η ιατρική και φαρμακευτική βιομηχανία μετατρέποντας το ανθρώπινο σώμα σε ανθρώπινο πείραμα.
Η κλασική αριστερά ακολουθεί τον δρόμο που ξέρει απο τον 18ο αιώνα και δεν βγάζει πουθενα παρά μόνο στην αγκαλιά του συστήματος . Δεν μπορώ να κανω κριτική για την κυβερνώσα λαϊκίστικη αριστερά γιατι δεν νομίζω οτι αξίζει τον κόπο.
Μορφές αντίστασης υπαρχουν και όπως λέει η Naomi Klein απο το Σηατλ , στην Βολιβία , στην Ταϋλάνδη , στο Κεμπεκ , στην Πράγα αλλα και στην Αθηνα καινούργια απελευθερωτικά σποραδικά κινήματα αναπτύσσονται ζητώντας δικαιοσύνη σε ολα τα επίπεδα απο το περιβάλλον μέχρι και την δυνατότητα μιας ζωής που να αυτοπροσδιοριζομαστε.
Ίσως ειναι και η λέξη κλειδί για μια διαφορετική γλώσσα που να ενώνει παγκόσμια κινήματα αφού σε εθνικό επίπεδο δεν υπάρχει λύση.
Αυτο μπορει να ενώσει τις φεμινίστριες , το κίνημα των τρανσέξουαλ , αναρχικούς και ριζοσπάστες για μια κοινωνία δίκαιη και απελευθερωμένη απο ταυτότητες κάθε είδους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου