Το να γράφεις για τις επερχόμενες μάχες και να κάνεις προβλέψεις είναι επικίνδυνο. Ο Σαντάμ και η «μητέρα όλων των μαχών» του είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση. Ωστόσο, η περίπλοκη κατάσταση στη Βόρεια Συρία, τη δεύτερη εβδομάδα του Μαρτίου (2017), έχει όλα τα σημάδια μιας φαρσοκωμωδίας εν καιρώ πολέμου.
Η μάχη για τη Ράκκα εναντίον όποιων είναι εκεί, υποστηρίζοντας ότι είναι το “ISIS”, θα είναι μια περίεργη μάχη. Βλέπετε, σχεδόν κάθε «παίκτης» της ισραηλινο-σαουδαραβικής σφαίρας έχει δυνάμεις μέσα στη Ράκα, συμπεριλαμβανομένων του Ισραήλ, της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ, του Μπαχρέιν, των Ενωμένων Αραβικών Εμιράτων και των βρετανικών και αμερικανικών εταιρειών στρατιωτικών εργολαβιών.
Οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί είναι πρώην άνδρες των SAS (Special Air Service, ειδικών εναέριων δυνάμεων) , των US Navy SEALS (κομάντος του αμερικανικού ναυτικού), όχι περισσότεροι από ελάχιστες δεκάδες, που πληρώνονται από τα κράτη του Κόλπου μέσω συμβολαίων με εταιρείες όπως η L3 Communications και η DynCorp …
Η πλειονότητα των μαχητών του ISIS είναι ένα μείγμα Σαουδαράβων, μεταξύ των οποίων δύο δωδεκάδες άνδρες των ειδικών δυνάμεων της Σαουδικής Αραβίας, και περίπου 500 έφεδροι του τουρκικού στρατού, πολλοί εκ των οποίων με οικογένειες εκεί, έχοντας «παντρευτεί» ντόπια κορίτσια που τα απήγαγαν γι’ αυτούς.
Αυτή είναι η ίδια η «Τουρκία» που πρόκειται να «απελευθερώσει» τη Ράκα.
Βλέπετε γιατί μιλάμε για κωμωδία;
Τώρα, στη σκηνή μπαίνει το 11ο εκστρατευτικό σώμα πεζοναυτών των ΗΠΑ που αποστέλλεται για να παράσχει στους Κούρδους της Συρίας την αναγκαία δύναμη πυρός του πυροβολικού, ώστε να πολεμήσουν τη σκληροπυρηνική δύναμη του ISIS στην αυτοσχέδια πρωτεύουσά του και να τη νικήσουν -- ή τουλάχιστον έτσι μας λένε.
Ας σημειώσουμε ότι το ISIS βρίσκεται «σε κρίσιμη κατάσταση» κυρίως λόγω της στρατιωτικής παρέμβασης του Ιράν εκ μέρους της Συρίας και του Ιράκ, της αυτοθυσίας της Χεζμπολάχ, του κουρδικού λαού και περισσότερο απ’ όλα του Συριακού Αραβικού Στρατού.
Και ας μην ξεχάσουμε τη Ρωσία, τις στρατιωτικές και διπλωματικές της προσπάθειες.
Προς τη μάχη αυτή κατευθύνεται και ο «τελευταίος και καταϊδρωμένος του πολέμου», οι ΗΠΑ, αφού βρίσκονταν μέχρι τώρα στη λάθος πλευρά.
Ας έχει κανείς στο μυαλό του ότι, ενώ οι ΗΠΑ στέλνουν τώρα στρατιώτες για να καταληφθεί η Ράκα, απειλούν επίσης το Ιράν με στρατιωτική δράση και προμηθεύουν τη Σαουδική Αραβία και τα κράτη του Κόλπου με όπλα υψηλής τεχνολογίας, τα οποία παραδίδονται κατευθείαν από τα εργοστάσια των αμερικανικών εταιρειών όπλων όπως η Raytheon στους τρομοκράτες που τα χρησιμοποιούν επί χρόνια.
Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε ότι αυτή διαδικασία επιταχύνθηκε, υποβοηθούμενη σε κάθε βήμα και από την Τουρκία.
Ύστερα είναι και η γεωγραφία. Αυτή η περιοχή της Συρίας δεν απέχει πάνω από μισή ώρα με αυτοκίνητο από το Χαλέπι, είναι κυρίως περιοχή σιτοκαλλιέργειας και κατοικείται από μεικτό πληθυσμό Αράβων και Κούρδων.
Υπάρχει άλλο ένα θέμα, ... δευτερεύον. Η Τουρκία ορκίζεται τώρα ότι θα προσέλθει στο «σκοτωμό» και θα βοηθήσει τη Συρία, πετώντας έξω το ISIS, ακόμη κι αν εννοεί ότι θα πρέπει να πολεμήσει δικούς της στρατιώτες, που αποτελούν το στήριγμα των δυνάμεων του ISIS σ’ αυτή την περιοχή, και εφοδιάζει ταυτόχρονα και τις δύο πλευρές αυτής της μάχης.
Κωμωδία;
Και γίνεται ακόμη καλύτερη: η Τουρκία έστειλε στρατιώτες σ’ αυτή την περιοχή το 2013, όταν η συριακή κυβέρνηση πολιορκούνταν και ήταν σε απελπιστική κατάσταση. Το πώς η Τουρκία παρενέβη είναι ολόκληρη ιστορία. Άρχισε στέλνοντας μηχανολογικές και μεταφορικές εταιρείες που ξήλωσαν και μετέφεραν 600 εργοστάσια, συμπεριλαμβανομένης μιας ολόκληρης γραμμής συναρμολόγησης μιας αυτοκινητοβιομηχανίας, από την άκρως εκβιομηχανισμένη περιοχή του Χαλεπιού, που κάποτε ήταν το μεγαλύτερο βιομηχανικό κέντρο σε όλη τη Μέση Ανατολή.
Τα περασμένα δύο χρόνια, σε περιοχές που έλεγχαν το ISIS, η al Nusra, ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός, τα «Λευκά Κράνη» και μια δωδεκάδα άλλες οργανώσεις, ενώ οι φιλανθρωπικές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, που είχαν καθήκον να βοηθούν τα θύματα του πολέμου, πάχαιναν διακινώντας γυναίκες και παιδιά ως σκλάβους του σεξ και διοχέτευαν βλήματα δηλητηριώδους αερίου και χημικών στους «αντάρτες», η Συρία λεηλατήθηκε και η λεία μεταφέρθηκε στην Τουρκία.
Οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γαλλία τα γνώριζαν αυτά. Αμέτρητα αντικείμενα της αρχαιότητας κλάπηκαν, πουλήθηκαν σε πλειστηριασμούς στο Ισραήλ, στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη και -- αυτό απολαύστε το πιο πολύ απ’ όλα -- οι οργανώσεις που έστειλαν ερευνητές για να αναφέρουν σχετικά με αυτά τα εγκλήματα, ακόμη και να γράψουν βιβλία που στηρίζουν τη συριακή κυβέρνηση, ήταν «παρατηρητές» εκ μέρους των ίδιων των κλεφτών.
Ομάδες που φωνάζουν για τους πρόσφυγες ή κάποιοι που παρουσιάζονται σε ταινίες οι οποίες κερδίζουν βραβεία παίρνουν μέρος σε μαζικές εκτελέσεις και βοήθησαν στην απαγωγή και παράνομη διακίνηση δεκάδων χιλιάδων Σύρων γυναικών και παιδιών που δεν βρίσκονται σε κανένα στρατόπεδο προσφύγων και κανείς δεν θα τους δει ποτέ ξανά.
Ας επιστρέψουμε όμως στους Τούρκους φίλους μας. Γνωρίζουμε ότι σε όλη τη διάρκεια του «Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας», από το 2003 και μετά –και δεν υπάρχει τρόπος να μάθουμε αν αυτό τελειώνει ποτέ— το ιρακινό πετρέλαιο που περνούσε στην Τουρκία μέσα από το τουρκο-ισραηλινό σύστημα αγωγών και το οποίο κατέληγε κυρίως στην British Petroleum και στην Exxon, του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Τίλερσον, δεν πληρώθηκε ποτέ. Μερικοί Τούρκοι ηγέτες έκαναν τεράστιες περιουσίες απ’ αυτό.
Αργότερα, στη διάρκεια του νέου πολέμου με το ISIS, η Τουρκία ισχυρίστηκε ότι ο αγωγός «δεν λειτουργούσε». Στη συνέχεια, έκανε μια συμφωνία με ορισμένους Κούρδους ηγέτες που έψαχναν τρόπο να εξαπατήσουν τη Βαγδάτη. Έτσι, επί χρόνια, το πετρέλαιο του Κιρκούκ από το Ιράκ έρεε μέσω του «κατεστραμμένου» αγωγού στα τάνκερ της Exxon και της BP, το χρήμα έπεφτε σε περισσότερα χέρια αυτή τη φορά , με το ISIS να παίρνει μεγάλο μερίδιο, όπως το Λονδίνο και η CIA.
Υπάρχουν και εκείνα τα φορτηγά-βυτία πετρελαίου, που με βάση τις φήμες ανήκουν σε μια κουρδική εταιρεία με έδρα το Ερμπίλ (πρωτεύουσα του ιρακινού Κουρδιστάν) η οποία ελέγχεται από την οικογένεια Ερντογάν, που είναι πιθανώς κάτι περισσότερο από απλή φήμη. Αυτά τα φορτηγά, περισσότερα από 12.000, παρουσιάστηκαν στο YouTube όταν τα φωτογράφισαν οι ρωσικές αεροδιαστημικές δυνάμεις. Πριν από αυτό, όμως, οι ΗΠΑ παρά τους φοβερούς κατασκοπευτικούς μηχανισμούς της CIA για τους οποίους μιλά το WikiLeaks, δεν μπορούσαν να δουν αυτά τα φορτηγά, αν και υπάρχουν αξιόπιστες αναφορές ότι μπορούσαν να είναι ορατά με γυμνό μάτι ακόμη και από την επιφάνεια του Άρη.
Ακόμη μεγαλύτερη κωμωδία;
Κανείς δεν έμαθε ποτέ πού πήγαν αυτά τα φορτηγά, που πάει το πετρέλαιο, ποιος πληρώνει γι’ αυτό, πού πήγαν τα 600 εργοστάσια, πού πήγαν οι χαμένες 40.000 γυναίκες και παιδιά της Συρίας, πού πήγαν τα εκατομμύρια αντικειμένων της αρχαιότητας, κανείς δεν ξέρει τίποτε.
Ο κόσμος είναι ένας Φόρεστ Γκαμπ.
(Από τον ήρωα της ομώνυμης ταινίας και το ταξίδι του στη ζωή κατά τη διάρκεια του οποίου συνάντησε σημαντικές προσωπικότητες της ιστορίας, επηρέασε την ποπ κουλτούρα και έζησε από κοντά αξιοσημείωτα ιστορικά γεγονότα, των οποίων τη σημασία δεν κατάλαβε ποτέ, καθώς ήταν ένα άτομο χαμηλών νοητικών δυνατοτήτων.)
Ο Gordon Duff είναι βετεράνος πεζοναύτης του πολέμου του Βιετνάμ, εργάζεται για τα προβλήματα των βετεράνων και των αιχμαλώτων πολέμου επί δεκαετίες. Είναι στη σύνταξη του "Veterans Today".
Πηγή: http://www.veteranstoday.com/2017/03/12/neo-high-comedy-and-the-fall-of-raqqah/
Μετάφραση: Αριάδνη Αλαβάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου