Το να επιθυμεί μία παράταξη να προχωρήσει στην πραγματοποίηση μίας εκδήλωσης, στην οποία θα επιλέξει να προβάλλει κάποιες συγκεκριμένες θεματικές, διόλου μεμπτό μπορεί να θεωρηθεί. Όταν όμως αυτή απαιτεί να πραγματοποιηθεί με την αρωγή του δημοσίου, τότε τα δεδομένα διαφοροποιούνται. Το ΠΑΣΟΚ πολλάκις, έχει επιλέξει να ακολουθεί την τελευταία οδό. Αυτή δηλαδή του να σπαταλά υπέρογκα ποσά και να “ματώνει” τα δημόσια ταμεία προς όφελος της παράταξης, χωρίς φυσικά να αναρωτηθεί το αυτονόητο. Το αν θέλει ο ελληνικός λαός, που στο κάτω-κάτω είναι αυτός που φέρει τον πρώτο λόγο για το πως θα αξιοποιηθεί η περιουσία του, να εξανεμίζονται με
αυτό τον τρόπο οι κρατικοί του πόροι. Φυσικά αυτή η παράμετρος στην καλύτερη των περιπτώσεων υποσκελίζεται, συνήθως όμως απλώς αγνοείται και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερες ηθικές αναστολές. Η παρακάτω περίπτωση είναι χαρακτηριστική του πως λειτουργούσε επί σειρά ετών ο δικομματισμός, καθώς στην Ιπποκράτους δεν είχαν, ούτε διατηρούν το μονοπώλιο αυτής της πρακτικής και νοοτροπίας.
Σε έγγραφο του 2008, το οποίο δημοσιοποιήθηκε, ο τότε Γενικός διευθυντής του ΠΑΣΟΚ, Ροβέρτος Σπυρόπουλος, ζητά μέσω επιστολής από τον Νομάρxη Αθηνών, Γιάννη Σγουρό, χορηγία ύψους ενός εκατομμυρίου ευρώ για τη διοργάνωση του 23ου Παγκοσμίου Συνεδρίου Σοσιαλιστικής Διεθνούς, που θα γινόταν με τη συμβολή του κόμματος.
Είναι φανερή δε, η διάθεση, του να δoθεί ο χαρακτήρας μίας εκδήλωσης με κοινωνικές βλέψεις, που αφορά τον καθένα, αλλά το ψάρι όσες φορές και αν το βαφτίσεις κρέας, ψάρι θα παραμείνει. ..
Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον λοιπόν, η τοποθέτηση των δύο πολιτικών αντρών, πάνω σε ένα θέμα το οποίο δεν συνιστά εξαίρεση, αλλά έναν επώδυνο κανόνα, που αποπληρώνεται τώρα, στηριζόμενος στις πλάτες των πολιτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου