«Είναι προκλητικό, αλλά και κωμικό μαζί, να μιλάει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για τέλος των μνημονίων. Όταν έχει συμφωνήσει για νέα σκληρά μέτρα ενάντια στην κοινωνία, για τα φορολογικό, για το ασφαλιστικό, για τα εργασιακά, όπου όχι μόνο θα εμφανίζονται κάθε επόμενη Πρωτοχρονιά ως μακάβρια δώρα του Άη -Βασίλη, αλλά θα φτάσουν μέχρι το 2060, μισό αιώνα περίπου από τώρα.
Ο Δραγασάκης μάλιστα εμφανίσθηκε χτες λέγοντας ότι «το τέλος των μνημονίων θα έχει αριστερή υπογραφή». Τι δουλειά έχει η αριστερά, μια παράταξη με θυσίες, γενναιότητα και όραμα, με τα πεπραγμένα και τα πραττόμενα του μνημονιακού υποκόσμου; Η ιστορία θα μιλήσει κάποτε και θα είναι αδυσώπητη. Στο εικονοστάσι της εξάρτησης και της υποταγής στους ξένους, ο Τσίπρας θα είναι δίπλα στον Μαρκεζίνη, ο Δραγασάκης δίπλα στον Ανδρουτσόπουλο και ο Καμένος δίπλα στον Παττακό.
Η υπογραφή στα μνημόνια, είτε στην αρχή, είτε στη μέση, είτε στο δήθεν τέλος τους, δεν είναι με μελάνι. Είναι με το αίμα του ελληνικού λαού.
Ας προσέξουμε να μη συσχετισθούμε με αυτόν τον σκοτεινό κόσμο. Μπορεί όμως να το κάνουμε, άθελά μας. Και το έχουμε κάνει. Άθελά μας, αλλά με πολύ μεγάλη ευθύνη στις πλάτες μας. Η πολυδιάσπαση στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, κι ευρύτερα στο χώρο της προγραμματικής αναζήτησης μιας εναλλακτικής λύσης έξω από τις εντολές της Ευρωζώνης, εκ των πραγμάτων προσφέρει ένα μεγάλο πλεονέκτημα στον ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Πρόκειται για αυτό που γράφει πριν δύο μέρες με θλίψη ο δημοσιογράφος SimonKuperτων «FinancialTimes», ότι το μόνο που πρόσφερε στην Ελλάδα το κυβερνητικό κόμμα είναι ότι «ο λαός πιστεύει ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, δεν υπ΄ρχει διέξοδος».
Χαίρομαι ειλικρινά λοιπόν σήμερα που είμαι στο ίδιο τραπέζι με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον Παναγιώτη Λαφαζάνη. Χαίρομαι γιατί το θέμα μας είναι η «Εναλλακτική Λύση Διεξόδου», αλλά και το «Μέτωπο», η μεγάλη λαϊκή συνεργασία που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Χαίρομαι γιατί έχετε μαζευτεί τόσες πολλές και πολλοί να μας ακούσετε. Χαίρομαι γιατί ανάμεσά σας είναι πολλοί νέοι άνθρωποι. Χαίρομαι γιατί όταν σας ανακοινώθηκαν οι ομιλητές, που τους ξέρατε ήδη, το ζωηρό και παρατεταμένο χειροκρότημα ήταν ενιαίο, δεν καταλάβαινα τι ανήκει στη Ζωή, τι στον Παναγιώτη, τι σε μένα. Καταλαβαίνω τώρα ότι όλο ανήκει στην «Ενότητα».
Εμείς οι τρεις είμαστε ένα τυχαίο δείγμα μέσα σε ένα πλήθος οργανώσεων και κινήσεων που μάχονται για μια άλλη πορεία της πατρίδας μας. Μπορούσαν να ήταν κάποιοι άλλοι στη θέση μας εδώ. Είναι σημαντικό ότι έγινε, μετά από μια πολύ θετική πρωτοβουλία της ΛΑΕ να προσκαλέσει ομιλητές από άλλα σχήματα να μιλήσουνε στη μεγάλη συγκέντρωση που διοργάνωσε, χωρίς καν στην είσοδο να μας ζητηθούν διαβατήρια.
Η πολυδιάσπαση αυτή με είχε κάνει απαισιόδοξο τα τελευταία χρόνια. Από την παρουσίαση όμως του βιβλίου της Νάντιας Βαλαβάνη και μετά, όπου είχε οργανωθεί ένα αντίστοιχο πολύχρωμο τραπέζι κάτι άρχισε να αλλάζει. Τα πρώτα χελιδόνια της συνεννόησης, λίγα στην αρχή, άρχισαν να πετάνε.
Ας προχωρήσουμε λοιπόν με θάρρος και με ταχύτητα σε διάφορες μορφές θετικής συνεργασίας και συζήτησης και συνεννόησης, σεβόμενοι τη διαφορετικότητά μας, που θα πυροδοτήσει τη δημιουργία ενός ευρύτατου Λαϊκού Μετώπου. Εγώ δεν θα το έλεγα της «Ανατροπής» όπως είναι στον τίτλο στης συζήτησης, αλλά της «Απελευθέρωσης». Που θα ανοίξει τους κλειστούς εδώ μια δεκαετία ορίζοντες της επιβίωσης, της αξιοπρέπειας, της απασχόλησης, της ανασυγκρότησης, της προόδου, της παιδείας, της έρευνας, της τεχνολογίας.
Αυτή τη μαζική μετατόπιση από την ημερήσια διάταξη των κομμάτων του συστήματος σε μια άλλη θεματολογία με επίκεντρο τη λιτότητα και τον ρόλο του κράτους, την είδαμε να συμβαίνει μέσα σε λίγες μέρες στις εκλογές στη Βρετανία και τη Γαλλία. Στην Ελλάδα της ακραίας ύφεσης και της ακραίας αδικίας θα γίνει με πολλαπλάσια δύναμη και μεγαλύτερο βάθος.
Είμαι αισιόδοξος. Πιστεύω ότι μετά το καλοκαίρι θα έχουν γίνει και άλλα βήματα μπροστά. Η εικόνα θα είναι πιο όμορφη.
Είμαστε τώρα βραχονησίδες, δεν μας σαρώνουν τα άγρια κύματα. Όταν συνειδητοποιήσουμε όμως ότι όλοι μαζί αποτελούμε Αρχιπέλαγος, ο κόσμος και ο υπόκοσμος των μνημονίων θα σαρωθεί».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου