Ήταν μια μαύρη Δευτέρα αυτή που ξημέρωσε την 24η Οκτωβρίου για το ναξαλίτικο κίνημα στην Οντίσα, το ινδικό κρατίδιο στα ανατολική ακτή της Ινδίας νοτιότερα του κόλπου της Βεγγάλης. Σε μια πανέμορφη απομακρυσμένη δασώδη και δύσβατη περιοχή, στο Μπεντζίνγκι της επαρχίας Μαλκανγκίρι, κοντά στα σύνορα με το Άντρα Πραντές και τη Τσατίσγκαρ, το βράδυ της Κυριακής, ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας αφού περικύκλωσαν μια ομάδα ανταρτών τους εκτέλεσαν εν ψυχρώ. Με την πρόσθεση και μερικών που σκοτώθηκαν τις επόμενες ήμερες στην διάρκεια της καταδίωξης οι νεκροί έφτασαν τους είκοσι επτά ! Την επιχείρηση οργάνωσαν από κοινού οι
αστυνομίες από το Αντρα Πραντές και την Οντίσα ύστερα από πληροφορίες που είχαν για επικείμενη συγκέντρωση στελεχών του μαοϊκού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού στην περιοχή. Το κυνηγητό οργανώθηκε με επικεφαλής ειδικές ομάδες καταδρομέων, τους διαβόητους Greyhounds και την συνδρομή εναέριων μέσων. Η αστυνομία και οι κρατικές αρχές επιμένουν πως προηγήθηκε μάχη αλλά όλα δείχνουν πως οι πιο πολλοί εκτελέστηκαν δίχως να προλάβουν να αντιδράσουν. Ανάμεσα στους νεκρούς επτά γυναίκες και ορισμένα γνωστά καταζητούμενα ηγετικά στελέχη του αντάρτικου. Σύμφωνα πάντα με τις επίσημες ανακοινώσεις οι αστυνομικές δυνάμεις είχαν δύο τραυματίες ένας εκ των οποίων πέθανε στο νοσοκομείο.
Το Μαλκανγκίρι, είναι το νότιο άκρο της Οντίσα και σε αυτήν την απομακρυσμένη περιοχή των πέντε χιλιάδων οκτακοσίων τετραγωνικών χιλιομέτρων ανάμεσα σε δύσβατα πυκνά δάση και τεχνητές λίμνες-φράγματα, βρίσκονται τουλάχιστον εκατόν πενήντα χωριά φτωχών Αντιβάσι και άλλων ιθαγενών φυλών. Όσοι επισκέφτηκαν το μέρος έχουν να λένε για την παραδεισένια φυσική ομορφιά του. Για αρκετά χρόνια οι τοπικές αρχές της Οντίσα απέφευγαν να εισβάλλουν και οι αντάρτες συνήθιζαν να δρουν μόνο στο βόρειο Αντρα Πραντές με τις αστυνομικές δυνάμεις του οποίου έχουν μια πολύχρονη αιματηρή αναμέτρηση. Η κατάσταση άλλαξε τον τελευταίο καιρό κατόπιν των πιέσεων της ομοσπονδιακής φασιστικής κυβέρνησης Μόντι η οποία έχει κλιμακώσει τις επιθέσεις ενάντια στο αντάρτικο. Νωρίτερα στην περιοχή ανοίχτηκαν δρόμοι και άρχισε μια συστηματική προσπάθεια εξαγοράς και πιέσεων στον τοπικό πληθυσμό για να δημιουργηθεί δίκτυο πληροφοριών. Από τον φετινό Μάιο πύκνωσαν τα κατευθυνόμενα δημοσιεύματα στα ινδικά καθεστωτικά μέσα, τα οποία μιλούσαν για μαζικές αποστασίες οπαδών του μαοϊκών στην περιοχή. Είχε αρχίσει η προετοιμασία της αστυνομικής επιχείρησης από ότι φαίνεται εκ των υστέρων.
Μόλις έγινε γνωστή η σφαγή, εφημερίδες και ηλεκτρονικά μέσα ξεκίνησαν τους πανηγυρισμούς μιλώντας για ένα συντριπτικό κτύπημα στο μαοϊκό αντάρτικο στην Οντίσα και στο Αντρα Πραντές. Χάσανε τον ασφαλή παράδεισο που είχαν για τριάντα χρόνια έγραψε μια ιστοσελίδα και στο ίδιο κλίμα ήταν τα ρεπορτάζ σε όλες τις ινδουιστικές αντιδραστικές εφημερίδες. Σε ορισμένα μέσα μάλιστα δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες με γελαστούς αστυνομικούς να βγάζουν φωτογραφίες δίπλα στα νεκρά σώματα των ανταρτών. Στη πρωτεύουσα του Αντρα Πραντές αγωνιστές της επαναστατικής αριστεράς και υπερασπιστές των δημοκρατικών δικαιωμάτων με επικεφαλής τον αειθαλή συγγραφέα και ποιητή Βαραβάρα Ράο κατήγγειλαν την εν ψυχρώ μαζική δολοφονία και προσέφυγαν στο Ανώτατο Δικαστήριο στην Χαιντεραμπάντ ζητώντας έρευνα για τις συνθήκες του μαζικού εγκλήματος. Παρά τις γραφειοκρατικές υπεκφυγές οι δικαστές αναγκάστηκαν να διατάξουν να κρατηθούν οι σοροί των ανταρτών στο νοσοκομείο Κινγκ Τζορτζ στην Βισακαπάτναμ μέχρι να αποφασιστεί η αρμοδιότητα για την εξέταση τους.
Του χρόνου συμπληρώνονται πενήντα χρόνια από την εξέγερση στο Ναξαλμπαρί της Δυτικής Βεγγάλης, γενέτειρα του ναξαλίτικου αγροτικού επαναστατικού κινήματος στην Ινδία. Από τότε και για μισό αιώνα, ενάντια στο ινδικό κράτος και δίχως καμία διεθνή βοήθεια το επαναστατικό κομουνιστικό κίνημα στην χώρα όχι μόνο επέζησε αντίξοων συνθηκών και μεγάλων αλλαγών αλλά και κατάφερε να κρατάει για δεκαετίες, εκτεταμένες ελεύθερες ζώνες, δημιουργώντας τον λεγόμενο κόκκινο διάδρομο από το Μπιχάρ και την Δυτική Βεγγάλη ως το Αντρα Πραντές και την Μαχαράστρα. Στο βόρειο Αντρα Πραντές, στο νέο κρατίδιο της Τελανγκάνα και στην Οντίσα στην Μαλκανγκίρι, οι μαοϊκοί υπερασπίζονται με την ζωή τους, τους φτωχούς χωρικούς για τους οποίους τα επενδυτικά σχέδια σημαίνουν καταστροφή των φυσικών πηγών για την επιβίωση τους. Εξορυκτικά και αρδευτικά έργα στην περιοχές αυτές έχουν καταγγελθεί πως γίνονται σε βάρος των αγροτικών κοινοτήτων και δίχως κανένα μέρισμα ανάπτυξης για αυτές. Πολλές φορές και στο παρελθόν, οι ινδικές αρχές ανήγγειλαν μεγάλες επιτυχίες ενάντια στο ναξαλίτικο κίνημα, υπονοώντας πως βρίσκονται κοντά στην οριστική συντριβή του. Κάθε φορά τα γεγονότα τους διέψευδαν και το αντάρτικο ξεπερνούσε τις δυσκολίες. Ριζωμένο βαθιά στην ινδική ύπαιθρο πάντοτε κατάφερνε να αναπληρώνει τις απώλειες και να επεκτείνει την δράση του. Η μαζική σφαγή στο Μαλκανγκίρι έδειξε για μια ακόμη φορά το αληθινό, βάρβαρο πρόσωπο της πιο μεγάλης δήθεν δημοκρατίας στον κόσμο. Αλλά και τις βαριές θυσίες των Ινδών κομμουνιστών που συνεχίζουν να μάχονται ενάντια της.
ΔΕΙΤΕ φωτογραφίες από την φετινή Πρωτομαγιά στην Μπαλιμέλα στην Μαλκανγκίριthewire.in/33451/photo-essay-may-day-in-malkangiri-odisha
Σε αντίθεση με τα ινδικά ΜΜΕ η μαζική σφαγή σχεδόν καθόλου δεν απασχόλησε τα επιλεκτικά σε ευαισθησία διεθνή ΜΜΕ. Μαοϊκοί ήταν. Δεν ήταν δα ούτε καν ένα κοπάδι παγιδευμένα δελφίνια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου