Το 3ο πανευρωπαϊκό φόρουμ με θέμα την έξοδο από την Ευρωζώνη , που διεξάχθηκε στο Τσιαντσάνο της Ιταλίας, στα μέσα Σεπτεμβρίου, συγκέντρωσε αριστερές οργανώσεις από αρκετές ευρωπαϊκές χώρες και από την Ουκρανία, που κατανοούν ότι υπάρχει ανάγκη αποχώρησης από την Ευρωζώνη, [προκειμένου να αναχαιτιστεί η πολύπλευρη καπιταλιστική κρίση που πλήττει την εργαζόμενη πλειονότητα]. Πέραν αυτής της κοινής αντίληψης έγινε έντονη συζήτηση εάν το πρόβλημα του ευρώ μπορεί να διαχωριστεί ή όχι από το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνολικά . Σε ένα πάνελ με θέμα την οικονομική κρίση, ο Ερνέστο Σκρεπάντι, καθηγητής οικονομικών στο πανεπιστήμιο της Σιένα, επέμεινε: μόνο η αλλαγή νομισματικής πολιτικής με την έξοδο από το σύστημα του ευρώ και την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα δεν είναι αρκετή. Εκείνο που χρειάζεται είναι μια ενεργή δημοσιονομική πολιτική, με ισχυρή κρατική παρέμβαση και επενδύσεις στην οικονομία. Η μη βέλτιστη νομισματική περιοχή του ευρώ δεν μπορεί να διαχωριστεί από την ακραία ιδεολογία της αγοράς που διαμορφώνει τις συνθήκες και τους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η πλειονότητα των συμμετεχόντων προερχόταν από τις χώρες της νότιας περιφέρειας της Ευρώπης. Από την κρίση του 2008, που που είχε ως αποτέλεσμα την επιταχυνόμενη οικονομική αποσύνθεση, μια βαθιά κοινωνική κρίση και μόνιμη πολιτική λιτότητας μέσω των Βρυξελλών και του Βερολίνου, η συναίνεση με την Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μειωθεί δραματικά σ' αυτές τις χώρες. Επί παραδείγματι, στην Ισπανία η θετική γνώμη των πολιτών για την ΕΕ έχει μειωθεί από 85%, το 2007, στο 51% σήμερα, όπως ανέφερε ο οικονομολόγος Πέδρο Μόντες από την Πρωτοβουλία Salir del Euro (Έξοδος από το ευρώ). Αυτό συμβαδίζει με την εμφάνιση νέων κομμάτων της αντιπολίτευσης και επίσης, λόγω της εμπειρίας της Ελλάδας [με το μνημόνιο Σύριζα], με τη διαφαινόμενη αλλαγή γνώμης σχετικά με το ευρώ μέσα σε κάποια κόμματα του κατεστημένου.
Η Ιταλία αποτελεί πιθανώς το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτών των αλλαγών στο πολιτικό τοπίο, αντιμετωπίζοντας οικονομική και κοινωνική κρίση (κρίση των τραπεζών, δημόσιο χρέος, αποβιομηχάνιση, ανεργία) όπως και την όλο και πιο ορατή εκδήλωση πολιτικής κρίσης του καθεστώτος. Το Κίνημα των 5 Αστέρων ( M5S) θα μπορούσε να εδραιωθεί, σ' αυτό το πλαίσιο, ως το κόμμα που εκφράζει τη δυσαρέσκεια των πολιτών. Δύσκολα μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι M5S είναι βασικός παράγοντας για τις πολιτικές αλλαγές στη χώρα και συνεπώς, αναμενόμενα, αποτελεί τον εφιάλτη των ευρωπαϊκών ελίτ. Παρά τις πολλές και ποικίλες τάσεις και την προγραμματική του ασάφεια, το M5S αντιπροσωπεύει την οργή ενάντια στο εθνικό και ευρωπαϊκό κατεστημένο, ενώ στο εσωτερικό του βρίσκει κανείς ανθρώπους με σαφή λόγο και αριστερή αντίληψη, όπως ο Μάρκο Ζάνι, ευρωβουλευτής και ένας από τους ομιλητές της εναρκτήριας συνεδρίασης του 3ου πανευρωπαϊκού φόρουμ κατά του ευρώ. Ο Ζάνι αναφέρθηκε στην άμεση εμπειρία του σε σχέση με την ευρωπαϊκή πολιτική, καταλήγοντας ότι δεν υπάρχει πιθανότητα αλλαγής της εκ των ένδον. Συνεπώς, η ενίσχυση της δημοκρατίας και οι κοινωνικές αλλαγές προς όφελος της κοινωνικής πλειονότητας απαιτούν ρήξη και επιστροφή στην εθνική κυριαρχία ως χώρο εναλλακτικών λύσεων.
Πηγή: www.antiimperialista.org/repor t_no_euro_forum
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου