του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*
Οι αρνητικές προοπτικές στις αμερικανο-ρωσσικές σχέσεις επιτάθηκαν μετά την Σύνοδο του ΝΑΤΟ και τις προβλέψεις για θερμή αντιπαράθεση που διατύπωσε, λίγο πριν, ένα από τα εγκυρότερα αμερικανικά think-tanks, το γνωστό Stratfor.
Οι αποφάσεις της Συνόδου της Βαρσοβίας, το πρώτο δεκαήμερο του Ιουλίου, ολοκλήρωσαν μια σειρά πολύ ανησυχητικών στρατιωτικών κινήσεων στην Ανατολική Ευρώπη, οι οποίες μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την υποστήριξη της εμπλοκής μιας δύναμης ταχείας αντίδρασης.
Επιπλέον, το είδος της ρητορικής που χρησιμοποιεί η Δύση τώρα δεν είναι απλώς μιλιταριστικό και ρωσσοφοβικό, είναι συχνά ακραία μεσσιανικό.
Ο Sir Alexander Richard Shirreff, απόστρατος Βρετανός στρατηγός, πιστεύει ότι η σύγκρουση στην Κριμαία κατέστρεψε κάθε δυνατότητα αρμονικών σχέσεων της Δύσης με την Ρωσσία του Πούτιν.
Στο βιβλίο του, που κυκλοφόρησε τον Μάϊο, με τον τίτλο “2017: War with Russia”, προβληματίζεται για ένα σενάριο όπου η Ρωσσία καταλαμβάνει έδαφος στην ανατολική Ουκρανία και δημιουργεί έναν χερσαίο διάδρομο με την Κριμαία, που θα την βοηθήσει να εισβάλει στα Βαλτικά κράτη. Ο στρατηγός Shirreff ήταν υποδιοικητής της Συμμαχίας στην Ευρώπη μεταξύ 2011 και 2014. Υπηρέτησε στην Βόρεια Ιρλανδία, στον πρώτο Πόλεμο του Κόλπου και στον Πόλεμο στο Ιράκ. Το βιβλίο του κυκλοφόρησε λίγες ημέρες μετά την αποκάλυψη ότι το Κρεμλίνο εργάζεται πάνω στο σχέδιο “Satan 2”, ενός πυρηνικού όπλου τόσο ισχυρού που θα μπορεί να σβήσει από τον χάρτη μια ολόκληρη χώρα.
Το εξώφυλλο του βιβλίου “2017: War with Russia”, που έγραψε ο πρώην υποδιοικητής του ΝΑΤΟ Sir Alexander Richard Shirreff.
Όπως ο στρατηγός Shirreff επισημαίνει: “Το ανατριχιαστικό γεγονός είναι ότι η Ρωσσία εισάγει την πυρηνική λογική και δυνατότητα σε κάθε πλευρά της αμυντικής της πλατφόρμας”.
Αυτό είναι γεγονός. Ο ίδιος ο Πούτιν έχει παραδεχτεί ότι δεν θα πέσει στην παγίδα των ΗΠΑ να συντηρήσει μεγάλες συμβατικές στρατιωτικές δυνάμεις γιατί αυτό θα ήταν εξοντωτικό για την οικονομία του.
Συνεπώς, ενώ οι στρατοί και οι μεμονωμένες μάχες μπορεί να είναι μικρότερες από εκείνες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, το τίμημα σε ανθρώπινες ζωές και οι απώλειες σε πολεμικό υλικό κάνουν τις συνέπειες μιας πυρηνικής σύγκρουσης πολύ πιο υπολογίσιμες από ό,τι στο παρελθόν.
Ένας τέτοιος πόλεμος θα εμπλέξει πλοία, υποβρύχια και αεροσκάφη με πραγματικά παγκόσμιες επιπτώσεις και δεν θα ασχοληθεί καν με τις διαφορές μεταξύ στρατιωτικών και πολιτικών στόχων. Δεν θα περιορισθεί στην γη γιατί το έξω διάστημα, όπως και ο κυβερνοχώρος, θα αποτελέσουν επίσης αρένα υψηλού ανταγωνισμού.
Θα πρόκειται για καθολικό πόλεμο, που θα διεξάγεται σε κάθε δυνατό μέτωπο, από το Ίντερνετ και το χρηματιστήριο μέχρι το έξω διάστημα.
Το ΝΑΤΟ είναι σημαντικά μεγαλύτερο από την Ρωσσία σε απλούς αριθμούς: το ΝΑΤΟ έχει συνολικά 3,6 εκατομμ. ένστολο προσωπικό, ενώ η Ρωσσία 800.000. Το ΝΑΤΟ έχει 7.500 τανκς, ενώ η Ρωσσία 2.750. Το ΝΑΤΟ έχει 5.900 πολεμικά αεροσκάφη, ενώ η Ρωσσία 1.571.
Το σενάριο του Shirreff προβλέπει ότι η Μόσχα, προκειμένου να ξεφύγει από την περικύκλωση του ΝΑΤΟ, θα εισβάλλει πρώτα στην Λεττονία, τον Μάϊο του επόμενου χρόνου (2017).
Όπως ισχυρίζεται, δεν φοβάται να διαψευσθεί επ’ αυτού γιατί το σενάριο που εκθέτει είναι βασισμένο στην νατοϊκή εμπειρία του των πολεμικών παιγνίων που προβλέπουν μελλοντικές συγκρούσεις.
Με μια κοινή δήλωση 139 παραγράφων, που υπέγραψαν οι ηγέτες των 28 μελών-κρατών του ΝΑΤΟ, ολοκληρώθηκε η συνάντηση της Βαρσοβίας στις 9 Ιουλίου. Αυτό που επιβεβαιώνεται ξεκάθαρα είναι ότι το ΝΑΤΟ θέλει να έχει ρόλο παγκόσμιας αστυνόμευσης, αφού πλέον Πόλεμος και Παγκοσμιοποίηση συνδέονται στενά.
Η Σύνοδος της Βαρσοβίας υιοθέτησε σημαντικές αποφάσεις που έχουν ως επίκεντρο την Ρωσσία, όπως: α) Ανάπτυξη 3.000-4.000 στρατευμάτων στις Βαλτικές χώρες και την Πολωνία, β) Ανάληψη της διοίκησης από το ΝΑΤΟ της αντιβαλλιστικής ασπίδας των ΗΠΑ στην Ευρώπη και γ) Ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων στην Ουκρανία.
Μην απορήσετε, λοιπόν, εάν δείτε τους επόμενους μήνες μετά τις αμερικανικές εκλογές τα γεγονότα που θα κρίνουν την τύχη του πλανήτη να είναι ένα συνδυασμός τηλεοπτικής φαντασίας και νατοϊκού μιλιταρισμού.
Η ανεύθυνη αμερικανική πολιτική θα γίνεται όλο και πιο προβληματική αν δούμε την Χίλλαρυ Κλίντον να διαδέχεται τον Ομπάμα στην προεδρία.
“Όπως όλα δείχνουν, η κυβέρνηση της Κλίντον θα διαμορφωθεί από ακραία γεράκια του πολέμου”, προβλέπει ο Ιρλανδός δημοσιογράφος Finian Cunninghamστο sputniknews.com (13/07/2016). Για παράδειγμα, υπουργός Αμύνης της προορίζεται να είναι η Michèle Flournoy, άνθρωπος του Πενταγώνου, που ζητούσε την άμεση στρατιωτική επέμβαση στην Συρία, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε σύγκρουση με τις ρωσσικές δυνάμεις.
Με τον 61χρονο ομογενή ναύαρχο James Stavridis ως Αντιπρόεδρό της, το υπουργικό της συμβούλιο θα μοιάζει περισσότερο με πολεμικό υπουργικό συμβούλιο. Ο Stavridis ήταν ο Ανώτατος Διοικητής του ΝΑΤΟ από το 2009-2013, όταν η Ουάσιγκτων ξεκίνησε την περικύκλωση της Ρωσσίας, θέτοντας τις βάσεις για την ουκρανική κρίση.
Με την πρόταση στον Stavridis να είναι αντιπρόεδρος, το μέλλον των αμερικανο-ρωσσικών σχέσεων μοιάζει ακόμα πιο δυσοίωνο. Ο Stavridis από κοινού με την Κλίντον λέγεται ότι έχουν συνεργασθεί στενά για την διαμόρφωση της αντιρωσσικής πολιτικής των ΗΠΑ.
Αποδεικνύεται ότι ο Stavridis παρακολουθεί φανατικά την τηλεοπτική σειρά Games of Thrones, όπως φάνηκε σ’ ένα πρόσφατο άρθρο του (09 Μαΐου 2016, Confronting ISIS and Russia, The World Post).
Ο απόστρατος Αμερικανός ναύαρχος επικαλέστηκε την μεσαιωνικής εποχής πολεμική σειρά φαντασίας ως αφορμή για να αιτιολογήσει την ανάγκη να ενισχυθεί η στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ ώστε να αποκρούσει κάθε υποτιθέμενη ρωσσική επιθετικότητα.
Το ΝΑΤΟ σταδιακά εδραιώνει την παρουσία του στις Βαλτικές χώρες και την Ανατολική Ευρώπη και η Ρωσσία έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι θεωρεί τις νατοϊκές κινήσεις ως απειλή κατά της εθνικής της ασφάλειας.
Η Μόσχα έχει δείξει ότι είναι έτοιμη να απαντήσει εάν το ΝΑΤΟ δεν σταματήσει την επέκτασή του, όπως στην περίπτωση της αυξανόμενης στρατιωτικής του παρουσίας στην Ρουμανία.
Η κατάντια της Δυτικής Ευρώπης είναι πολύ πιο ανησυχητική για τους Ρώσσους απ’ ό,τι το γεγονός ότι πρώην σοβιετικές χώρες στην Ανατολική Ευρώπη είναι τώρα αποικίες των ΗΠΑ, ενταγμένες στο ΝΑΤΟ.
Η Ρωσσία, βρίσκεται σε διαδικασία ουσιαστικού εκσυγχρονισμού των πλοίων επιφανείας και υποβρυχίων της στην Μαύρη Θάλασσα. Η ουσία είναι ότι στις υποθέσεις της Μαύρης Θάλασσας δεσμεύονται όλοι από τηνΣυνθήκη του Μοντρέ του 1936, η οποία προβλέπει ότι δεν μπορούν πολεμικά πλοία χωρών που δεν βρέχονται από την Μαύρη θάλασσα να παραμένουν επί αρκετό και υπό προϋποθέσεις χρονικό διάστημα στην περιοχή και εδώ είναι ένα σημείο όπου η Ρωσία αντιδρά άμεσα και έντονα στην παρουσία του ΝΑΤΟ.
Κατ’ αρχάς, η Μόσχα θέλει να είναι απόλυτα σίγουρη ότι οι Αμερικανοί δεν θα έχουν την αυταπάτη ότι οι συνέπειες γι’ αυτούς από έναν γενικευμένο πόλεμο στην Ευρώπη θα μοιάζουν με του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η αμερικανική ήπειρος υπέστη ελάχιστες επιθέσεις. Τα αντίμετρα των Ρώσσων σκοπεύουν να τους κάνουν επιστητό ότι οι ΗΠΑ θα πληρώσουν τεράστιο τίμημα για μια τέτοια απόφαση. Η ιδέα στις ΗΠΑ, πως θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν έναν πόλεμο και να μην υποστούν τις συνέπειές του στην χώρα τους, είναι εντελώς γελοία.
Δεύτερον, οι Ρώσσοι παίρνουν τα αναγκαία μέτρα για να αντιμετωπίσουν μια συμβατική απειλή από την Δύση.
Και, τρίτον, οι Ρώσσοι λαμβάνουν τα απαραίτητα αντίμετρα ώστε να νικήσουν και να παρακάμψουν ταυτόχρονα το δυτικό πυραυλικό αντιβαλλιστικό σύστημα.
Εν κατακλείδι, οι Ρώσσοι φοβούνται πολύ τον πόλεμο και θα κάνουν ό,τι μπορούν για να τον αποφύγουν. Αλλά είναι επίσης προετοιμασμένοι γι’ αυτόν. Μέχρι τώρα, έχουν απαντήσει στις δυτικές απειλές με ένα ευρείας κλίμακας πρόγραμμα προετοιμασίας της χώρας τους για Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ξαναζωντανεύουν τα διάσημα λόγια του Λόρδου Ismay, του πρώτου Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ, όταν είπε το 1949 πως στόχος της Συμμαχίας ήταν “να κρατήσει έξω τους Ρώσσους, μέσα τους Αμερικανούς και κάτω τους Γερμανούς”.
Εξήντα επτά χρόνια μετά, τα πράγματα βρίσκονται ξανά εκεί που τα είχε αφήσει ο Λόρδος Ismay.
Η Ρωσσία προσπαθεί να μείνει “μέσα” στην Ευρώπη, δελεάζοντας με το φυσικό αέριο τις ευρωπαϊκές χώρες, οι ΗΠΑ αγωνίζονται να διατηρήσουν την ηγεμονία της “μόνης υπερδύναμης” και η Γερμανία να ελέγξει ξανά, κι επικίνδυνα, την ευρωπαϊκή πολιτική.
*Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus τ.110, Αύγουστος 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου