Για τον Εκπρόσωπο της Επιτροπής για την Κατάργηση των Αδικαιολόγητων Χρεών, από τα προγράμματα «βοήθειας» ωφελήθηκαν οι κεντρικές Τράπεζες παρά ο ελληνικός λαός, τονίζεται σε άρθρο που υπογράφει ο Éric Toussaint, ο οποίος και επισημαίνει επιστολή του Μάριο Ντράγκι προς τον Ευρωβουλευτή Νικόλαο Χουντή, στην οποία, όπως σημειώνει, ο Ντράγκι αναγνωρίζει, ότι οι Κεντρικές Τράπεζες των χωρών μελών της Ευρωζώνης συσσώρευσαν κέρδη ύψους 7,8 δσ. ευρώ χάρη στους ελληνικούς τίτλους, τους οποίους αγόρασε η ΕΚΤ τα έτη 2010-2012 στο πλαίσιο του προγράμματος SMP (Securities Markets Programme).
Σύμφωνα με τον Βέλγο οικονομολόγο Éric Toussaint εκπρόσωπο της Επιτροπής για την Κατάργηση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου (CADTM), στα ανωτέρω ποσά προστίθενται και άλλα, τα οποία δεν ανέφερε ο πρόεδρος της ΕΚΤ και που είναι τα κέρδη που αποκόμισε η ΕΚΤ από τις κεντρικές τράπεζες, στο πλαίσιο της λεγόμενης αγοράς NAFA («Συμφωνία για καθαρά χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία»), καθώς και τα κέρδη των 14 χωρών της Ευρωζώνης, που χορήγησαν διμερές δάνειο στην Ελλάδα το 2010 με επιτόκιο περίπου 5%.
Εκφράζει την άποψη, ότι η κρίση στην Ελλάδα και σε άλλες περιφερειακές χώρες ωφέλησε τις ευημερούσες χώρες της Ευρωζώνης, υπογραμμίζει την παρέμβαση το 2010 της ΕΚΤ, προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν στο μέγιστο βαθμό οι απώλειες των γαλλικών, γερμανικών, ιταλικών και των χωρών Μπενελούξ ιδιωτικών τραπεζών, οι οποίες ήταν κατά πολύ εκτεθειμένες, τόσο στον ιδιωτικό, όσο και δημόσιο τομέα της Ελλάδας και κυρίως να αποφευχθεί η πτώχευση, επισημαίνοντας ταυτόχρονα την άρνηση της ΕΚΤ για μείωση του ελληνικού χρέους.
Υπογραμμίζει, ότι από τη μείωση κατά 53% της αξίας του χρέους, το Μάρτιο του 2012, επωφελήθηκαν οι ελληνικές Τράπεζες, όχι όμως και τα δημόσια συνταξιοδοτικά ταμεία, τα οποία, όπως σημειώνει, ήταν τα κύρια θύματα, καθώς αναγκάστηκαν από τις Αρχές της χώρας και την Τρόικα να μετατρέψουν λίγο πριν από την αναδιάρθρωση (χαρακτηρίζεται σωστός σχεδιασμός, αλλά κρυμμένο μυστικό), τα περιουσιακά τους στοιχεία σε ελληνικά χρεόγραφα.
Στη συνέχεια, γίνεται αναφορά στην κυπριακή κρίση, στην καταγγελία της ελληνικής Κυβέρνησης προς την ΕΚΤ και στην δέσμευση της τελευταίας να παραδώσει στην Ελλάδα τους τόκους που κέρδισε, στο οποίο, όπως τονίζεται, προέβη το 2013 και 2014, παραδίδοντας 3,3 δισ. ευρώ στην κυβέρνηση Σαμαρά, αλλά κατά τους πρώτους έξι μήνες της κυβέρνησης Τσίπρα δεν προέβη σε καμία επανεκχώρηση και έκτοτε, τόσο η ΕΚΤ όσο και οι εθνικές κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης δεν έχουν επιστρέψει τίποτα στην Ελλάδα.
«Ο μηχανισμός είναι αμείλικτος: κάθε φορά, που ένα μερίδιο των κερδών της ΕΚΤ από τα ελληνικά χρεόγραφα μεταφέρεται στην Αθήνα, το ποσό διανέμεται αμέσως στους πιστωτές για την αποπληρωμή του χρέους.
Πρέπει να τερματισθεί αυτή η λεηλασία. Τα κέρδη της ΕΚΤ πρέπει να χρησιμοποιηθούν πλήρως για τη χρηματοδότηση των κοινωνικών δαπανών και την τόνωση της απασχόλησης, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα δραματικά αποτελέσματα των υπαγορευμένων από την τρόικα πολιτικών. Το ελληνικό χρέος πρέπει να διαγραφεί, επειδή είναι παράνομο, απεχθές και μη βιώσιμο», καταλήγει ο αρθρογράφος.
Σύμφωνα με τον Βέλγο οικονομολόγο Éric Toussaint εκπρόσωπο της Επιτροπής για την Κατάργηση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου (CADTM), στα ανωτέρω ποσά προστίθενται και άλλα, τα οποία δεν ανέφερε ο πρόεδρος της ΕΚΤ και που είναι τα κέρδη που αποκόμισε η ΕΚΤ από τις κεντρικές τράπεζες, στο πλαίσιο της λεγόμενης αγοράς NAFA («Συμφωνία για καθαρά χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία»), καθώς και τα κέρδη των 14 χωρών της Ευρωζώνης, που χορήγησαν διμερές δάνειο στην Ελλάδα το 2010 με επιτόκιο περίπου 5%.
Εκφράζει την άποψη, ότι η κρίση στην Ελλάδα και σε άλλες περιφερειακές χώρες ωφέλησε τις ευημερούσες χώρες της Ευρωζώνης, υπογραμμίζει την παρέμβαση το 2010 της ΕΚΤ, προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν στο μέγιστο βαθμό οι απώλειες των γαλλικών, γερμανικών, ιταλικών και των χωρών Μπενελούξ ιδιωτικών τραπεζών, οι οποίες ήταν κατά πολύ εκτεθειμένες, τόσο στον ιδιωτικό, όσο και δημόσιο τομέα της Ελλάδας και κυρίως να αποφευχθεί η πτώχευση, επισημαίνοντας ταυτόχρονα την άρνηση της ΕΚΤ για μείωση του ελληνικού χρέους.
Υπογραμμίζει, ότι από τη μείωση κατά 53% της αξίας του χρέους, το Μάρτιο του 2012, επωφελήθηκαν οι ελληνικές Τράπεζες, όχι όμως και τα δημόσια συνταξιοδοτικά ταμεία, τα οποία, όπως σημειώνει, ήταν τα κύρια θύματα, καθώς αναγκάστηκαν από τις Αρχές της χώρας και την Τρόικα να μετατρέψουν λίγο πριν από την αναδιάρθρωση (χαρακτηρίζεται σωστός σχεδιασμός, αλλά κρυμμένο μυστικό), τα περιουσιακά τους στοιχεία σε ελληνικά χρεόγραφα.
Στη συνέχεια, γίνεται αναφορά στην κυπριακή κρίση, στην καταγγελία της ελληνικής Κυβέρνησης προς την ΕΚΤ και στην δέσμευση της τελευταίας να παραδώσει στην Ελλάδα τους τόκους που κέρδισε, στο οποίο, όπως τονίζεται, προέβη το 2013 και 2014, παραδίδοντας 3,3 δισ. ευρώ στην κυβέρνηση Σαμαρά, αλλά κατά τους πρώτους έξι μήνες της κυβέρνησης Τσίπρα δεν προέβη σε καμία επανεκχώρηση και έκτοτε, τόσο η ΕΚΤ όσο και οι εθνικές κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης δεν έχουν επιστρέψει τίποτα στην Ελλάδα.
«Ο μηχανισμός είναι αμείλικτος: κάθε φορά, που ένα μερίδιο των κερδών της ΕΚΤ από τα ελληνικά χρεόγραφα μεταφέρεται στην Αθήνα, το ποσό διανέμεται αμέσως στους πιστωτές για την αποπληρωμή του χρέους.
Πρέπει να τερματισθεί αυτή η λεηλασία. Τα κέρδη της ΕΚΤ πρέπει να χρησιμοποιηθούν πλήρως για τη χρηματοδότηση των κοινωνικών δαπανών και την τόνωση της απασχόλησης, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα δραματικά αποτελέσματα των υπαγορευμένων από την τρόικα πολιτικών. Το ελληνικό χρέος πρέπει να διαγραφεί, επειδή είναι παράνομο, απεχθές και μη βιώσιμο», καταλήγει ο αρθρογράφος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου