Περιστατικό πρώτο (η περίπτωση του κ. Παπαδήμου)1:
Το απόγευμα μετά την τρομοκρατική επίθεση κατά του πρώην πρωθυπουργού, το ΕΚΑΒ δεν έφερνε ασθενείς στον «Ευαγγελισμό». Λόγοι ασφαλείας ή όχι, πάντως δημιουργήθηκε επί ώρες αλαλούμ στο έτερο μεγάλο νοσοκομείο του λεκανοπεδίου που εφημέρευε, στο Αττικόν, καθώς δόθηκε οδηγία να «κλείσει» προσωρινά η εφημε-ρία του Ευαγγελισμού όπου μεταφέρθηκαν οι τρεις τραυματίες του τρομοκρατικού χτυπήματος. Δεν φαντάζει και πολύ οργανωμένο να καταρρέει η εφημερία του μεγα-λύτερου νοσοκομείου της χώρας επειδή μεταφέρθηκαν σε αυτό 3 τραυματίες έστω κι αν αυτοί είναι εξέχοντα πρόσωπα, έστω κι αν πρέπει να ληφθούν μέτρα ασφαλείας. Κατανοητά αυτά, αλλά όχι να ταλαιπωρούνται εκαντοντάδες άλλοι άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα υγείας…
Το Ελληνικό Σύνταγμα: Αρθρο 4 (Ισότητα των Ελλήνων)
Oι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
Oι Έλληνες και οι Eλληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Ελληνες πολίτες είναι όσοι έχουν τα προσόντα που ορίζει ο νόμος.
Mόνο Έλληνες πολίτες είναι δεκτοί σε όλες τις δημόσιες λειτουργίες, εκτός από τις εξαιρέσεις που εισάγονται με ειδικούς νόμους.
Oι Ελληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους.
Kάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας, σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων.
Tίτλοι ευγένειας ή διάκρισης ούτε απονέμονται ούτε αναγνωρίζονται σε Έλληνες πολίτες.
«Τα δικά μας παιδιά»
Το Βερολίνο καταδικάζει την επίθεση στον Λουκά Παπαδήμο
Η γερμανική κυβέρνηση ζητεί τον εντοπισμό των δραστών της τρομοκρατικής επίθε-σης σε βάρος του πρώην πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου. Η Γερμανία«στέκεται στο πλευρό του Λουκά Παπαδήμου αλλά και του ελληνικού κράτους».
Όπως διαβεβαίωσε, η Γερμανία «στέκεται στο πλευρό του Λουκά Παπαδήμου αλλά και του ελληνικού κράτους» και ευχήθηκε, τέλος, καλή ανάρρωση στον πρώην πρωθυπουργό.
Περιστατικό δεύτερο (η περίπτωση του κ. Μητσοτάκη Κωνσταντίνου):
Η κηδεία δημοσία δαπάνη στην σημερινή Ελλάδα
Δημοσία δαπάνη και με τιμές εν ενεργεία πρωθυπουργού θα τελεστεί η κηδεία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, όπως ανακοινώθηκε από το υπουργείο Εσωτερικών. Η Κοινή Υπουργική Απόφαση των υπουργών Εσωτερικών, Εθνικής Άμυνας και Οικονομικών, με ημερομηνία 29 Μαΐου, προβλέπει επίσης πως:
Θα τηρηθεί τετραήμερο δημόσιο πένθος από την ημέρα του θανάτου του.
Θα αναρτηθούν μεσίστιες οι σημαίες των Δημοσίων Καταστημάτων της Χώρας, των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καθώς και των κατα-στημάτων των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου και των Τραπεζών από σήμερα έως και την ημέρα της κηδείας.
Θα του αποδοθούν οι τιμές που προσήκουν σε εν ενεργεία Πρωθυπουργό.
(Την στιγμή που γράφονται τα παραπάνω έγινε γνωστό ότι η οικογένεια δεν επιθυμεί κηδεία δημοσία δαπάνη).
Η κηδεία δημοσία δαπάνη στην αρχαιότητα
Ιερή υποχρέωση και απαράβατος ηθικός νόμος επέβαλλε στους Έλληνες την ταφή των νεκρών από τους πολέμους. Σε περιόδους πολέμου οι Αθηναίοι πραγματοποιού-σαν με δημόσια δαπάνη μεγαλοπρεπή τελετή προς τιμήν των νεκρών πολε-μιστών. Η τελετή αυτή έκλεινε με την εκφώνηση Eπιταφίου λόγου από επιφανή άνδρα που οριζόταν από την πόλη. Το απόσπασμα που ακολουθεί προέρχεται από τον Επιτάφιο λόγοπου πιθανόν συντέθηκε από τον Λυσία προς τιμήν των νεκρών του Κορινθιακού πολέμου (395-387 π.Χ.), που διεξήγαγαν συνασπισμένοι οι Αθηναίοι, οι Θηβαίοι, οι Αργείοι και οι Κορίνθιοι κατά της Σπάρτης, και τονίζει τη συμβολή της Αθήνας στην απόκρουση του περσικού κινδύνου2.
ΛΥΣΙΑΣ, ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΤΟΙΣ ΚΟΡΙΝΘΙΩΝ ΒΟΗΘΟΙΣ
Οι σήμερον δε θαπτόμενοι βοηθήσαντες τους Κορινθίους αδικουμένους υπό των παλαιών των φίλων γενόμενοι προ ολίγου σύμμαχοι αυτών, διότι δεν είχαν την ιδίαν γνώμην με τους Λακεδαιμονίους (διότι οι μεν Λακεδαιμόνιοι τους εφθόνουν διά τον πλούτον των, οι δε Αθηναίοι τους ελυπούντο διά την γενομένην εις αυτούς αδικίαν λησμονήσαντες την παλαιάν έχθραν και εκτιμώντες πολύ την σημερινήν φιλίαν) έδειξαν φανερά εις όλους τους ανθρώπους την αρετήν των.
Διότι ετόλμησαν προσπαθούντες να κάμουν μεγάλην την Ελλάδα όχι μόνον υπέρ της σωτηρίας των να διακινδυνεύσουν, αλλά και υπέρ της ελευθερίας των εχθρών των να αποθνήσκουν, διότι εμάχοντο εναντίον των συμμάχων τών Λακεδαιμονίων διά την ελευθερίαν των ιδίων. Διότι εάν μεν ενίκων αυτούς θα τους έδιδον όσα και αυτοί είχον (θα τους έκαμναν ελευθέρους), επειδή δε ενικήθησαν κατέλιπον εις τους εν Πελοποννήσω (συμμάχους των Σπαρτιατών) σταθεράν την δουλείαν.
Εις εκείνους μεν λοιπόν (τους συμμάχους των Λακεδαιμονίων) ευρισκομένους εις αυτήν την κατάστασιν η ζωή είναι οικτρά και ο θάνατος επιθυμητός, ούτοι δε (οι θαπτόμενοι) και εφ' όσον έζων και διότι απέθανον είναι ζηλευτοί, διότι ανετράφησαν μεν εις τα αγαθά των προγόνων τους, εδείχθησαν δε γενναίοι, διασώσαντες την δόξαν εκείνων και έδειξαν την ανδρείαν των. Διότι πολλών και ενδόξων έχουν γίνει αίτιοι εις την πατρίδα των, επηνώρθωσαν δε όσα άλλοι κατέστρεψαν, μετέφερον δε τον πόλεμον μακράν της πατρίδος των. Απέθανον δε ως αρμόζει να αποθνήσκουν οι γενναίοι, διότι απέδωσαν μεν εις την πατρίδα των τα τροφεία, κατέλιπον δε εις τους γονείς των λύπας.
Ωστε αρμόζει να θεωρώμεν αυτούς ευτυχεστάτους, οίτινες απέθανον αγωνισθέντες υπέρ των μεγίστων και καλλίστων, χωρίς να επιτρέψουν στην τύχη να αποφασίση διά τον εαυτόν τους, χωρίς να περιμείνουν τον φυσικόν θάνατον, αλλά εκλέξαντες τον κάλλιστον. Διότι και αιωνίως βέβαια θα τους ενθυμούνται, και θα ζηλεύουν τας τιμάς των όλοι οι άνθρωποι τους οποίους πενθούν μεν διά τον θάνατόν των ως θνητούς, υμνούν δε διά την ανδρείαν των ως αθανάτους. Διότι και θάπτονται βέβαια πανη-γυρικώς (με δημόσια έξοδα) και προκηρύσσονται αγώνες προς τιμήν αυτών, ρώμης σοφίας, και πλούτου, διότι οι εις τον πόλεμον πεσόντες αξίζει να τιμώνται με τας ιδίας τιμάς που τιμώνται και οι αθάνατοι θεοί· εγώ μεν λοιπόν και τους μακαρίζω (τους θεωρώ ευτυχείς) και τους ζηλεύω, και νομίζω πως μόνον οι άνθρωποι αυτοί καλύτερον είναι να γεννώνται, οι οποίοι αν και έλαβαν θνητά σώματα, άφησαν αθάνατον μνήμην εξαιτίας της ανδρείας των· είναι όμως ανάγκη να τηρώμεν τα παλαιά έθιμα, και ακολουθούντες τον πατροπαράδοτον νόμον να κλαίωμεν τους θαπτομένους.
Η παράθεση των προηγουμένων γίνεται χωρίς σχόλια. Ο νοών νοείτω.
Iatropedia.gr
Μτφρ. Σ. Τζουμελέας. [1939] χ.χ. Λυσίας. Λόγοι. Μετάφραση, σχόλια. Ι–ΙΙ. Αθήνα: Ζαχαρόπουλος.
Γιάννης Περάκης
Οικονομολόγος
Το απόγευμα μετά την τρομοκρατική επίθεση κατά του πρώην πρωθυπουργού, το ΕΚΑΒ δεν έφερνε ασθενείς στον «Ευαγγελισμό». Λόγοι ασφαλείας ή όχι, πάντως δημιουργήθηκε επί ώρες αλαλούμ στο έτερο μεγάλο νοσοκομείο του λεκανοπεδίου που εφημέρευε, στο Αττικόν, καθώς δόθηκε οδηγία να «κλείσει» προσωρινά η εφημε-ρία του Ευαγγελισμού όπου μεταφέρθηκαν οι τρεις τραυματίες του τρομοκρατικού χτυπήματος. Δεν φαντάζει και πολύ οργανωμένο να καταρρέει η εφημερία του μεγα-λύτερου νοσοκομείου της χώρας επειδή μεταφέρθηκαν σε αυτό 3 τραυματίες έστω κι αν αυτοί είναι εξέχοντα πρόσωπα, έστω κι αν πρέπει να ληφθούν μέτρα ασφαλείας. Κατανοητά αυτά, αλλά όχι να ταλαιπωρούνται εκαντοντάδες άλλοι άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα υγείας…
Το Ελληνικό Σύνταγμα: Αρθρο 4 (Ισότητα των Ελλήνων)
Oι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
Oι Έλληνες και οι Eλληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Ελληνες πολίτες είναι όσοι έχουν τα προσόντα που ορίζει ο νόμος.
Mόνο Έλληνες πολίτες είναι δεκτοί σε όλες τις δημόσιες λειτουργίες, εκτός από τις εξαιρέσεις που εισάγονται με ειδικούς νόμους.
Oι Ελληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους.
Kάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας, σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων.
Tίτλοι ευγένειας ή διάκρισης ούτε απονέμονται ούτε αναγνωρίζονται σε Έλληνες πολίτες.
«Τα δικά μας παιδιά»
Το Βερολίνο καταδικάζει την επίθεση στον Λουκά Παπαδήμο
Η γερμανική κυβέρνηση ζητεί τον εντοπισμό των δραστών της τρομοκρατικής επίθε-σης σε βάρος του πρώην πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου. Η Γερμανία«στέκεται στο πλευρό του Λουκά Παπαδήμου αλλά και του ελληνικού κράτους».
Όπως διαβεβαίωσε, η Γερμανία «στέκεται στο πλευρό του Λουκά Παπαδήμου αλλά και του ελληνικού κράτους» και ευχήθηκε, τέλος, καλή ανάρρωση στον πρώην πρωθυπουργό.
Περιστατικό δεύτερο (η περίπτωση του κ. Μητσοτάκη Κωνσταντίνου):
Η κηδεία δημοσία δαπάνη στην σημερινή Ελλάδα
Δημοσία δαπάνη και με τιμές εν ενεργεία πρωθυπουργού θα τελεστεί η κηδεία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, όπως ανακοινώθηκε από το υπουργείο Εσωτερικών. Η Κοινή Υπουργική Απόφαση των υπουργών Εσωτερικών, Εθνικής Άμυνας και Οικονομικών, με ημερομηνία 29 Μαΐου, προβλέπει επίσης πως:
Θα τηρηθεί τετραήμερο δημόσιο πένθος από την ημέρα του θανάτου του.
Θα αναρτηθούν μεσίστιες οι σημαίες των Δημοσίων Καταστημάτων της Χώρας, των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καθώς και των κατα-στημάτων των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου και των Τραπεζών από σήμερα έως και την ημέρα της κηδείας.
Θα του αποδοθούν οι τιμές που προσήκουν σε εν ενεργεία Πρωθυπουργό.
(Την στιγμή που γράφονται τα παραπάνω έγινε γνωστό ότι η οικογένεια δεν επιθυμεί κηδεία δημοσία δαπάνη).
Η κηδεία δημοσία δαπάνη στην αρχαιότητα
Ιερή υποχρέωση και απαράβατος ηθικός νόμος επέβαλλε στους Έλληνες την ταφή των νεκρών από τους πολέμους. Σε περιόδους πολέμου οι Αθηναίοι πραγματοποιού-σαν με δημόσια δαπάνη μεγαλοπρεπή τελετή προς τιμήν των νεκρών πολε-μιστών. Η τελετή αυτή έκλεινε με την εκφώνηση Eπιταφίου λόγου από επιφανή άνδρα που οριζόταν από την πόλη. Το απόσπασμα που ακολουθεί προέρχεται από τον Επιτάφιο λόγοπου πιθανόν συντέθηκε από τον Λυσία προς τιμήν των νεκρών του Κορινθιακού πολέμου (395-387 π.Χ.), που διεξήγαγαν συνασπισμένοι οι Αθηναίοι, οι Θηβαίοι, οι Αργείοι και οι Κορίνθιοι κατά της Σπάρτης, και τονίζει τη συμβολή της Αθήνας στην απόκρουση του περσικού κινδύνου2.
ΛΥΣΙΑΣ, ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΤΟΙΣ ΚΟΡΙΝΘΙΩΝ ΒΟΗΘΟΙΣ
Οι σήμερον δε θαπτόμενοι βοηθήσαντες τους Κορινθίους αδικουμένους υπό των παλαιών των φίλων γενόμενοι προ ολίγου σύμμαχοι αυτών, διότι δεν είχαν την ιδίαν γνώμην με τους Λακεδαιμονίους (διότι οι μεν Λακεδαιμόνιοι τους εφθόνουν διά τον πλούτον των, οι δε Αθηναίοι τους ελυπούντο διά την γενομένην εις αυτούς αδικίαν λησμονήσαντες την παλαιάν έχθραν και εκτιμώντες πολύ την σημερινήν φιλίαν) έδειξαν φανερά εις όλους τους ανθρώπους την αρετήν των.
Διότι ετόλμησαν προσπαθούντες να κάμουν μεγάλην την Ελλάδα όχι μόνον υπέρ της σωτηρίας των να διακινδυνεύσουν, αλλά και υπέρ της ελευθερίας των εχθρών των να αποθνήσκουν, διότι εμάχοντο εναντίον των συμμάχων τών Λακεδαιμονίων διά την ελευθερίαν των ιδίων. Διότι εάν μεν ενίκων αυτούς θα τους έδιδον όσα και αυτοί είχον (θα τους έκαμναν ελευθέρους), επειδή δε ενικήθησαν κατέλιπον εις τους εν Πελοποννήσω (συμμάχους των Σπαρτιατών) σταθεράν την δουλείαν.
Εις εκείνους μεν λοιπόν (τους συμμάχους των Λακεδαιμονίων) ευρισκομένους εις αυτήν την κατάστασιν η ζωή είναι οικτρά και ο θάνατος επιθυμητός, ούτοι δε (οι θαπτόμενοι) και εφ' όσον έζων και διότι απέθανον είναι ζηλευτοί, διότι ανετράφησαν μεν εις τα αγαθά των προγόνων τους, εδείχθησαν δε γενναίοι, διασώσαντες την δόξαν εκείνων και έδειξαν την ανδρείαν των. Διότι πολλών και ενδόξων έχουν γίνει αίτιοι εις την πατρίδα των, επηνώρθωσαν δε όσα άλλοι κατέστρεψαν, μετέφερον δε τον πόλεμον μακράν της πατρίδος των. Απέθανον δε ως αρμόζει να αποθνήσκουν οι γενναίοι, διότι απέδωσαν μεν εις την πατρίδα των τα τροφεία, κατέλιπον δε εις τους γονείς των λύπας.
Ωστε αρμόζει να θεωρώμεν αυτούς ευτυχεστάτους, οίτινες απέθανον αγωνισθέντες υπέρ των μεγίστων και καλλίστων, χωρίς να επιτρέψουν στην τύχη να αποφασίση διά τον εαυτόν τους, χωρίς να περιμείνουν τον φυσικόν θάνατον, αλλά εκλέξαντες τον κάλλιστον. Διότι και αιωνίως βέβαια θα τους ενθυμούνται, και θα ζηλεύουν τας τιμάς των όλοι οι άνθρωποι τους οποίους πενθούν μεν διά τον θάνατόν των ως θνητούς, υμνούν δε διά την ανδρείαν των ως αθανάτους. Διότι και θάπτονται βέβαια πανη-γυρικώς (με δημόσια έξοδα) και προκηρύσσονται αγώνες προς τιμήν αυτών, ρώμης σοφίας, και πλούτου, διότι οι εις τον πόλεμον πεσόντες αξίζει να τιμώνται με τας ιδίας τιμάς που τιμώνται και οι αθάνατοι θεοί· εγώ μεν λοιπόν και τους μακαρίζω (τους θεωρώ ευτυχείς) και τους ζηλεύω, και νομίζω πως μόνον οι άνθρωποι αυτοί καλύτερον είναι να γεννώνται, οι οποίοι αν και έλαβαν θνητά σώματα, άφησαν αθάνατον μνήμην εξαιτίας της ανδρείας των· είναι όμως ανάγκη να τηρώμεν τα παλαιά έθιμα, και ακολουθούντες τον πατροπαράδοτον νόμον να κλαίωμεν τους θαπτομένους.
Η παράθεση των προηγουμένων γίνεται χωρίς σχόλια. Ο νοών νοείτω.
Iatropedia.gr
Μτφρ. Σ. Τζουμελέας. [1939] χ.χ. Λυσίας. Λόγοι. Μετάφραση, σχόλια. Ι–ΙΙ. Αθήνα: Ζαχαρόπουλος.
Γιάννης Περάκης
Οικονομολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου